รักอันตรายของยัยตัวร้าย

9.2

เขียนโดย tanopa

วันที่ 23 มกราคม พ.ศ. 2558 เวลา 22.05 น.

  37 chapter
  252 วิจารณ์
  42.94K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 21 กรกฎาคม พ.ศ. 2559 09.47 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

16) คำตอบที่สงสัย 50%

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

     "ใครก็ได้บอกผมทีว่า เกิดอะไรขึ้นทำไม.....กัน"โทโมะที่นั่งสงสัยมาแต่ต้นเรื่องก็เริ่มโวยวายทันทีที่ไม่มีใครอธิบายอะไรเอาแต่คุยๆและสั่งๆเขา   

     "คือ...แก้วฉันว่าแกบอกมันเองล่ะกัน"

    กรวิชญ์ไม่กล้าตัดใจที่จะตอบคำถามจึงโยนให้เธอตอบเอง เมื่อเธอหันไปมองแดนดนัย แดนก็ได้แต่ส่ายหน้าเหมือนประมาณว่าเขาไม่เกี่ยวน่ะ ส่วนโทโมะเองเขาก็ได้แต่กวาดสายตามองไล่ไปแต่ละคน ด้วยสายตาใคร่รู้อย่างมาก จนกลับมายังหญิงสาว ตอนนี้ที่เธอเขาแต่ขมวดคิ้วเอาลิ้มเดาะกระพุงแก้มตัวเองแล้วมองมายังเขาด้วยสายตาที่ว่างเปล่า จนเขาเองเริ่มรู้สึกแปลกจากสายตาแบบนี้มันทำให้นึกถึงใครบางคน แล้วเมื่อจ้องสายตาแบบนี้คือสายตาของพ่อของเขาสายตาของผู้บงการชีวิตเขานั้นเอง แต่เขาต้องหลุดออกจากความคิดเนื่องจากหญิงสาวคนเดียวได้ทำลายความเงียบนี้ขึ้นมา

     "เฮ่ออออ ถ้าฉันตอบคำถามคุณมันอาจสร้างความลำบากให้กับคุณไม่น้อย คุณยังอยากจะรู้เหรอ"แก้วเอ่ยลองใจชายตรงหน้า ใช้เธอทำไมจะรู้เรื่องประวัติของคนตรงหน้านี้ไม่น้อย

เมื่อสามวันก่อน

     "หัวหน้าที่ให้ผมสืบประวัติคุณวิศวะ ไทยานนท์ผมได้มาแล้วน่ะครับ ผู้ชายคนนี้จริงๆแล้วเขามีสายเลือดของอดีตหัวหน้าแก๊งค์ซามูไรริเคียวที่ชำนาญการใช้มีดบาง การฆ่าของแก๊งค์นี้คือการแทงตัดขั้วหัวใจอย่างเลือดเย็น แต่แก๊งค์นี้ไปสลายตัวไปเนื่องจากไร้ผู้สืบทอดและผู้ที่ต้องการรับช่วงไม่ใช่ทายาทที่แท้จริงและฝีมือที่ไม่อาจเทียบได้กับผู้ดำรงตำแหน่ง และซึ่งทายาทถ้าไล่อันดับสองคือโคเอเรียว วาตาเบะ ซึ่งเป็นลุงของคุณวิศวะ ไม่มีทายาทให้กับแก๊งค์ รุ่นที่สามจึงตกมาที่เขาแต่เขาปฏิเสธและไม่ได้รับการฝึกอย่างจริงจังเพราะเขาบอกว่าเขาไม่ชอบฆ่าคน เมื่อคุณลุงเสียเขาก็ปฏิเสธทันทีเพราะเขาไม่ชอบชีวิตแบบนั้นเขาชอบทำธุรกิจแบบนี้มากกว่า ครับหัวหน้า"

      "เฮ ไม่น่าเชื่อว่ามีสายเลือดแก๊งค์ริเคียวที่น่ายำเกรงของญี่ปุ่นแบบนี้ ที่ไม่รับช่วงต่อเพราะไร้ฝีมือรึเปล่า"

      "ไม่น่ะครับ เท่าที่ทราบมาว่าคุณวิศวะ ระดับอาจไม่เท่าหัวหน้าแต่ถ้าเทียบกับพวกผมสองคนเขาอาจสูงกว่าน่ะครับ แต่เขารักอิสระมากกว่าเขาจึงปฏิเสธรับตำแหน่ง"

 

   กลับมายังปัจจุบัน

     "มันขึ้นอยู่ว่าอันตรายถึงหัวใจผมรึเปล่า แล้วเรื่องที่คุณให้ผมช่วยน่ะ ผมจะได้อะไรตอบแทน" เขายังคงพูดเชิงเล่นกับหญิงสาวตรงหน้าเนื่องจากเขาสงสัยในตัวเธออยู่

     "คุณอยากได้เงินเท่าไหร่บอกฉันมาได้เลย" แก้วยังคงนิ่งเงียบอย่างดูเชิงชายหนุ่ม

     "ถ้าผมบอกว่าผมไม่อยากได้เงิน แต่ผมอยากรู้อยู่ 2 ข้อ ข้อแรกที่อยากรู้ว่านั้นคือคุณต้องการมันไปทำไมและมันเกิดอะไรขึ้น ส่วนข้อสองพรุ่งนี้ผมจะบอก นี่ไงเงื่อนไขของผม" เขามองหญิงสาวที่นั่งเอาลิ้นเดาะกระพุงแก้ม กอดอกมองหน้าเขาอยู่เหมือนคิดอะไรอยู่.........

 

     "ข้อแรกบอกได้เลยว่ามันเกี่ยวกับการจำหน่ายรถหนี้ภาษีซึ้งฉันก็รู้ด้วยว่าใครเป็นคนทำงานเรื่องนี้ และเป้าหมายมันอาจทำให้ยอดขายรถคุณต่ำลงเพราะฉันว่าคนปล่อยรถมันต้องแย่งลูกค้าคุณแน่ๆ" แก้วเลี่ยงจะตอบคำถามที่แท้จริงเนื่องจากเธอไม่ต้องการให้คนที่ไม่เกี่ยวข้องเดือดร้อนไปกับเธอด้วย

 

      "แก้วตอนนี้ดึกมากแล้ว แยกย้ายกันเถอะ ไอ่วิชกับคุณโทโมะค้างที่นี้เลยแล้วกันฉันไม่อยากให้กลับเพราะบ้านฉันไกลมากพี่แดนเดี๋ยวพวกเขาไปที่ห้องนอนแขกด้วยน่ะค่ะ ฝันดีค่ะทุกคน"

       "แล้วแก้วจะไปไหนไม่ขึ้นไปพร้อมกันเหรอ"แดนดนัยเอ่ยทักแก้วทันทีที่เห็นแก้วเดินสวนออกไปนอกห้อง

       "แก้วมีเรื่องจะคุยกับฝั่งโน้นเวลาทางโน้นก็เช้าแล้วแก้วอยากเคลียร์ก่อนเข้านอน พวกพี่ไปพักกันก่อนเถอะค่ะ อ่อคุณวิศวะ ฉันจะรอคำตอบข้อที่สองของคุณในวันพรุ่งนี้น่ะค่ะ

 

 

  งิงิ อัพเท่านี้ก่อนนะครับ พอดียอมรับว่าตัน แท๊นแทนนน 

  ป.ล.ต่อไปรอลุ้นคำร้องขอข้อที่สองต่อเนอะ

   ฝันดีครับบบบบบบบ จุฟฟฟฟฟฟฟฟ

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.2 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.2 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา