รักอันตรายของยัยตัวร้าย

9.2

เขียนโดย tanopa

วันที่ 23 มกราคม พ.ศ. 2558 เวลา 22.05 น.

  37 chapter
  252 วิจารณ์
  42.97K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 21 กรกฎาคม พ.ศ. 2559 09.47 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

31) รักอันตรายของยัยตัวร้าย ตอนที่ 30/1

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

รักอันตรายของยัยตัวร้าย ตอนที่ 30/1

    หลังจากที่แก้วรีบเดินหนีพวกผู้ชายขึ้นมาที่ห้องเธอเดินไปอาบน้ำแล้วแช่ร่างกายในอ่างอาบน้ำโดยไม่ได้สนใจคิ้วที่แตกเลยสักนิดเดียว เธอนอนคิดถึงแผนการบุกเข้าสำรวจบ้านหลังดังกล่าวอย่างเงียบๆด้วยความเครียด จนเผลอหลับไปด้วยความเพลีย 

 

    "แก้วอ้าวหายไปไหนเนี้ยะ ยัยเด็กดื้อ ขึ้นมาดูว่าทำแผลยังสงสัยแอบหนีไปข้างนอกแน่ๆยัยตัวแสบพี่จะทำยังไงกับเราดีนี่" แดนที่เป็นห่วงแก้วกลัวว่าเธอจะไม่ยอมทำแผลตัวเองจึงถือวิสาสะไขกุญแจเข้ามายังห้องเธอทันที ปรากฎว่าทุกอย่างเงียบสงบไร้สิ่งมีชีวิตอยู่ภายในห้อง ขณะเดียวกันที่เขากำลังหันหลังกลับนั้น

  

   "ตู้ม จ๋อม.. เฮ้ยเผลอหลับเหรอว่ะเนี้ยะ" แก้วที่สะดุ้งตื่นเพราะนอนจมลงไปในอ่างนั้นเองเธอจึงรีบลุกขึ้นมาแล้วแต่งตัวจนเรียบร้อยจึงออกจากห้องมา

 

  "เฮ้ย.. ตกใจหมดพี่เข้ามาได้ยังไงแก้วล๊อคห้องนอนแล้วน่ะ"

 

  "ไม่ต้องมาเฮ้ยเลยนี่ถ้าพี่ไม่เข้ามาจะรู้ไหมว่าแกเผลอหลับคาอ่างน้ำแบบนี้ มันอันตรายน่ะยัยแก้วจมน้ำตายจะทำไง แล้วนี่แผลก็ไม่ทำดีน่ะเลือดไม่ไหลออกจนหมดตัว มานี่เลยมานี่" จากนั้นแดนดนัยก็ลากแก้วมาทำแผลโดยที่แก้วไม่เถียงอะไรสักคำใช้เวลานานก็ทำแผลเสร็จ

 

   "เป็นผู้หญิงยิงเรือแท้หัดทำตัวให้เรียบร้อยหน่อยสิ ทำแบบนี้จะหาสามีได้รึไงเรา ระวังตัวเองบ้างสิ"

 

   "แล้วพี่อ่ะเป็นผู้ชายรึเปล่าว่ะทำไมบ่นจัง"

 

   "นี่แน่ะพูดเพราะๆด้วยผู้หญิงอะไรพูดห้าวไปได้"

 

   "โอ้ยเจ็บน่ะดีดปากมาได้ จะเที่ยงคืนครึ่งแล้วไปนอนได้แล้วพี่อ่ะ ขอบคุณน่ะคร้าฟฟที่ทำแผลให้แก้วง่วงแล้ว" หญิงสาวดันชายหนุ่มออกจากห้องเธอทันทีแล้วแทรงทำเป็นหาวเป็นดาวเป็นเดือนให้เขาเห็นว่าเธอง่วงนอนจริงๆ

 

    "งั้นพี่ไม่กวนล่ะ ฝันดีครับน้องชายเอ๊ยน้องสาว พรุ่งนี้เจอกันที่โต๊ะอาหารน่ะ" แก้วแยกเคี้ยวใส่แดนดนัยก่อนโบกมือลาแล้วปิดประตูทันที แทนที่หญิงสาวจะเข้านอนเธอกลับปิดห้องแล้วกดโทรศัพท์ต่อสายไปยังบุคคลที่ต้องการคุยทันที

 

   "อรุณสวัสดิ์ครับเจ้านายยยย ดีใจที่กระผมจะเดินทางไปหาในวันมะรืนจนต้องรีบมาทักทายเลยหรือครับ"

 

   "ใช่ คิดถึงมากปฏิเสธคุณป๋าไม่ได้รึไง พี่ก็รู้ว่าพวกเราเคลื่อนตัวกันมากมันจะเป็นที่สะดุดตาพวกตรงข้ามขนาดไหน..." จากนั้นแก้วพูดเรื่องการบุกค้นบ้านร้างกับคารอลทันทีถึงแม้คริสจะฝีมือดีแต่คนที่แก้วไว้ใจมากที่สุดก็ยังคงเป็นคารอลกับโจแอนอยู่เช่นเดิมไม่นานคารอลก็ถึงกับเครียดเพราะเขาคิดว่ามีคนเฝ้าแค่แปดคนคงไม่ง่ายแน่ๆเหมือนที่แก้วเครียดเช่นกันแต่ประโยคต่อมาของคารอลยิ่งทำให้แก้วคิดถึงกับกุมขมับทันทีเพราะสิ่งที่เธอคิดมันแม่นยำมากทีเดียว

 

   "ถ้ามันยุ่งยากมากก็ระเบิดทิ้งแมร่งเลยดีไหมครับเจ้านาย รับรองของกลาง คนเฝ้าไม่มีเหลือ"

 

   "แก้วจะเข้าไปสำรวจไม่ใช่เข้าไปทำลาย แก้วจะให้ตำรวจเขาจัดการต่อทางกฎหมายหลังจากแก้วให้สัณญานความปลอดภัยแก่พวกเขา"

 

   "ถ้างั้นสิ่งที่ทำได้คือ จัดการพวกนั้นอย่างเบามือ"

 

   "ใช่แก้วถึงจะให้พี่ช่วยเตรียมยาสลบทีผสมยาลบความจำที่ออกฤทธิ์ภายใน5วินาทีหลังจากโดนยาและมีฤทธิ์การทำงานของตัวยา 1 ชั่วโมงพี่พอจะหาได้ไหม"

 

  "ยาแรงขนาดนั้น...ผมว่าผมพอจะหาในแลปยาของเราได้อยู่ครับแต่การขนยาเราจะขนยังไงให้ไม่แดงกับตม."

 

  "ให้หมอในแลปออกใบรับรองเป็นยาพ่นหอบแล้วกันที่สำคัญอย่าให้เรื่องยาตัวนี้หลุดำปถึงหูคุณป๋ามันงั้นตายคู่แน่ๆ เพราะแก้วจะไม่ยอมตายคนเดียวเด็ดขาด"

 

   แก้วที่คุยจัดการธุระด่วนที่นึกขึ้นได้ตอนเผลอหลับไปนั้นก็มองนาฬิกาบ่งบอกว่าเป็นเวลาตีสองกว่าๆแล้วก็วางสายและเข้านอนทันที เพราะพรุ้งนี้คงต้องมีเรื่องราวให้ตอบคำถามแต่เช้ากับคนบางคนแน่นอน

 

 

    จุฟๆๆๆ รอนานไหม คิคิมาแค่นี้ก่อนน่ะจะ

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.2 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.2 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา