รักอันตรายของยัยตัวร้าย

จากการเดินทางที่ยาวนานถึง 20 ชั่วโมงแถมยังต้องเปลี่ยนเครื่องอีก ทำให้สองสาว เหนื่อยล้าจากการเดินทางเป็นอย่างมาก ถึงแม้แก้วจะแข็งแกร่งอย่างไรก็ตาม แต่ก็ยังขึ้นชื่อว่า มนุษย์ย่อมต้องมีขีดจำกัดของพลังงานด้วยเช่นกัน และในขณะที่เปลี่ยนเครื่องสุดท้ายนั้นเอง

   "ไหวไหมค่ะน้องลูกปลา มาพี่ช่วยถือกระเป๋าสะพานดีกว่าถ้าจะเหนื่อย"

   "ขอบคุณค่ะพี่แก้ว รบกวนพี่อีกแล้ว" หญิงสาวยิ้มแห้งๆให้กับพี่สาวคนสวยของเธอที่ต้องแต่เดินทางร่วมกันมา พี่สาวคนสวยของเธอเป็นฝ่ายดูแลเธอมากมายหลายครั้งทีเดียว

อีกด้านหนึ่งของโลก

   "อ๊ะๆๆ เดี๋ยวสิครับ แตงโมใจเย็น อืมส์ ผมยังไม่มีเวลาอีกชั่วโมงน่ะครับที่รัก

อ่าสสสส์ แรงอีกนิดคนดี" เสียงการร่วมรักในสนามในร่มได้สองแรงร่วมมือร่วมใจกันขย่มและขโยกกันเต็มที่

   "โทโมะค่ะ โมใกล้แล้วๆ อืม อ่าส์ เดี๋ยวคะโทโมะโมอยากกินน้ำหวานของคุณถอดถุงยางออกสิค่ะที่รัก"จากนั้นหญิงสาวก็ได้ใช้ปากและลิ้นของเธอกวาดน้ำหวานและกลืนกินลงคอของตัวเองไป

   "คุณนี่มัน อืมมม ผมไม่ไหวแล้ว"เขาไม่ว่าเปล่ากับขยับมือไปนวดเฟ้นน่าอกของหญิงสาวที่ได้ไปเสริมน่าอกน่าใจด้วยซิลิโคลนมาเพิ่มเพื่อการนี้

    "แตงโมผมว่าน้องชายของผมมันอยากเข้าไปในน้องสาวของคุณอีกรอบแล้วผมไม่ทนแล้วน่ะ อื้มมม" จากนั้นเขาก็ต่อเกมรอบที่สองต่อทันที ถึงแม้โพรงหวานของเธอจะหลวมโพรกแล้วก็ตามใครจะสนเมื่ออารมณ์กามมันเล่นงานจนหน้ามืดแล้วนี้นา ทั้งคู่เสพสมอารมณ์กามมาเป็นเวลานานจนหลับไปเพราะความเหนื่อยล้าไปทันทีหลังจากเสร็จกิจกาม

 ณ. สนามบินสุวรรณภูมิ เวลา 02.00 น.

    "น้องลูกปลากลับยังไงค่ะ" แก้วเอ่ยถามหญิงสาวข้างกายทันทีที่ทั้งสองมาถึงปลายทางและได้รับสัมภาระของตนเองแล้วเรียบร้อย

    "พี่ชายของลูกปลาค่ะ แล้วพี่แก้วล่ะค่ะ" ยิ้มตาหยี่ทันทีที่เอ่ยถึงพี่ชายของตนเอง

    "อ่อ ลูกน้องพี่คนนั่นไง มาตรงเวลาดีน่ะพี่แดน จะให้พี่รอเป็นเพื่อนไหมค่ะน้องลูกปลา" 

    "ไม่เป็นไรพี่แก้วไปพักผ่อนเถอะ ลูกปลาไม่อยากรบกวนพี่ไปมากกว่านี้อีกแล้ว อ่อ ลูกปลาขอเบอร์ติดต่อพี่แก้วได้ไหมค่ะ ส่วนนี้ค่ะเบอร์ของลูกปลา" 

    "อ่อ นี่ค่ะเบอร์พี่ มีอะไรโทรหาพี่ได้ตลอดเลยน่ะค่ะ งั้นพี่กลับก่อนน่ะค่ะแล้วคุยกันน่ะค่ะ พี่แดนเรากลับกันเถอะค่ะ บายค่ะลูกปลา"

     ในขณะที่แยกย้ายกันนั้นขณะที่แดนกำลังจะขับรถออกไปยังเซฟเฮาส์สุดหรูของแก้วนั้น แก้วได้สั่งให้แดนจอดรถเทียบข้างทางไปก่อน

    "พี่แดน อย่าพึ่งขับออกไป ฉันรู้สึกแปลกๆยังไงไม่รุ้รอดูน้องลูกปลาก่อนตอนนี้มีจะตีสามแล้วทำไมพี่ชายตัวดีของน้องเขายังไม่มาฉันเป็นห่วงชวนกลับด้วยก็ไม่มา เป็นผู้หญิงบอบบางแท้ๆ พี่ชายก็จริงเชียวไม่รักษาแมร่งเวลาเลย"

    "เอ่อ นายน้อยไม่ตามเธอมาที่รถเราล่ะครับ" แดนที่เริ่มกลัวอารมณ์เจ้านายของตนเองที่น้ำเสียงต่างจากตอนอยู่สาวน้อยลิบลับ

   "พี่แดน นั่นน้องเขาขึ้นรถแท็กซี่ไปล่ะตามไป ฉันไม่ไว้ใจมีหน้าที่ขับตามก็ตามไปไม่ต้องถามมาก ฉันไม่ชอบคนซักไซ้ไปได้แล้วเดี๋ยวคาดกัน"

    เพียงไม่นานลางสังหรที่แก้วมีก็เกิดขึ้นจริงๆ แล้วเหตุการณ์ที่ลุกปลาน้องน้อยของแก้วก็เกิดขึ้นนั่นคือรถแท็กซี่ที่เธอขึ้นนั้นได้พาเธอไปยังที่เปลี่ยวหวังจะข่มขืนเธอนั้นเอง แต่เคราะห์ดีที่แก้วแอบขับตามไป จึงทำให้สาวน้อยหลุดจากเหตุการณ์นี้ได้อย่างปลอดภัย

   "เลว ระยำ ถ้าลูกเมียมึงเจอแบบนี้บ้างมึงจะทำยังไง" แก้วสถบออกมาทันทีหลังจากที่แก้วได้สั่งแดนไปจัดการกับคนขับแท็กซี่จนสภาพเละไปด้วยเลือด

   "ฮือๆๆๆ พี่แก้วลูกปลากลัวๆ ไม่เอาแล้วลูกปลาไม่อยู่คนเดียวแล้ว" เธอกอดแก้วไปร้องไห้ไป

   "นายน้อยครับจะเอายังไงดีครับให้ผมเก็บ...."

   "นายแดน อย่าทำอะไรที่มันเกินคำสั่ง ปล่อยมันเราไม่ทำอะไรที่มันเกินจำเป็น ไปบ้านลูกปลากันฉันอยากเห็นหน้าพี่ชายลูกปลาอยากรู้จริงถ้าพี่ชายเขารู้ว่าการละเลยน้องตัวเองมันมีผลยังไง แมร่งฉ้ันละเกลียดสันดานแบบนี้จริงๆ" 

   "ครับนายน้อย"

   จากนั้นแก้วก็พาร่างน้อยๆไปที่รถแล้วปลอบเธอจนพอมีสติขึ้นแล้วให้เธอนำทางไปบ้านของเธอทันที เมื่อไปถึงบ้านของลูกปลาก็พบว่าเงียบมีเพียงแม่บ้านและสาวใช้ทุกคนต่างตกใจที่คุณหนูของเธอทางมาถึงและพบว่าไม่ได้มาเพียงคนเดียว 

   "ป้าเอมค่ะนี่พี่แก้ว เราเจอกันที่นู้น พี่เขาส่งน้องลูกปลาเองค่ะ พี่แก้วค่ะนี่ป้าเอมแม่นมลูกปลาเองค่ะ"

   "สวัสดีค่ะป้าเอม งั้นลูกปลาพักผ่อนได้แล้วน่ะค่ะพี่ขอตัว..."

   "พี่แก้วค่ะนอนพักบ้านลูกปลาก่อนน่ะค่ะจะตีห้า อย่าพึ่งกลับเลยค่ะลูกปลากลัว" ไม่พูดอ้อนป่าวยังกอดพี่สาวแน่นไม่อยากให้กลับเหลือเกิน

   "เฮ่อออก็ได้ค่ะ พี่แดนฉันจะอยู่ที่นี่เป็นเพื่อนตัวเล็กพี่ไปพักผ่อนโรงแรมใกล้ๆแถวก่อนแล้วกัน 9 โมงเช้าค่อยเข้ามารับฉันที่นี้แล้วกัน" แก้วตอบตกลงหญิงสาวข้างกายพร้อมหันไปบอกคนของตนเองทันที

   "ป้าเอมค่ะแก้วรบกวนคืนนี้คืนเดียวน่ะค่ะ" เอ่ยเสียงหวานให้ป้าเอมซึ่งต่างจากน้ำเสียงที่สั่งงานคนของตนเองจนป้าเอมได้ยินถึงกับอดยิ้มหวานให้แก้วไม่ได้

   "ตามสบายเลยค่ะ เดินทางมาเหนื่อยๆ รีบๆไปนอนพักกันเถอะ คุณหนูพักผ่อนเยอะๆน่ะค่ะ" 

   จากนั้นทุกคนก็แยกย้ายกันไปพักผ่อนทันที

เวลา 8.00 น.

   "โธ่เว้ยยย อะไรจะซวยขนาดนี้ " ชายหนุ่มสะดุ้งตื่นทันทีหลังจากหลับไปจากศึกบนเตียงยิ่งตกใจไปกว่าเดิมเนื่องจากเลยเวลารับน้องสาวของตนเอง เมื่อเดินไปที่มือถือก็ตกใจเนื่องจากมีสายโทรหาเขาถึง 36 สายและเป็นใครไม่ได้นอกจากลูกปลา

    "กู๊ดมอร์นิ่งค่ะโทโมะ อ๊ายยคุณจะรีบไปไหนค่ะ"เธอรีบเอ่ยถามชายหนุ่มหลังจากได้ยินเสียงโวยวายจากคู่ขาตนเองตื่นมาก็เห็นชายหนุ่มแต่งตัวเรียบร้อยแล้วนั่นเองกำลังจะเดินออกจากห้องไป

    "ไม่มีอะไร เช็คผมวางไว้บนโต๊ะแล้วน่ะ ขอบคุณงานของคุณของผมเสร็จแล้วหวังว่าจบกันคืนเดียวน่ะครับ ปังง" ชายหนุ่มพูดเสร็จก็เดินออกไปทันทีโดยไม่สนใจคนข้างหลังของคน

    "เฮ้ยตื่นเว้ยไอ้เดช มึงนี่ให้ตายสิ ปล่อยกุเลยเวลารับตัวเล็กได้ไงว่ะ" เขาระเบิดลงทันทีเมื่อเห็นลูกน้องคนสนิทที่เป็นทั้งเลขา คนขับรถ ของตนนอนหลับสบายบนรถนั้นเอง

    "อ้าวคุณชายเองเหรอครับ ผมนอนรอเพลินไปหน่อยครับไป ไปสนามบินเลยน่ะครับ"

    "ไปหาพระแสงเหรอไงกลับบ้านโว้ยยย ยัยตัวเล็กโกรธกุแย่แล้วไปๆๆ"

ภายในบ้านไทยานนท์

    "หลับสบายไหมค่ะพี่แก้ว พี่แก้วสวยจังเลย" สาวน้อยเอ่ยกับแก้วทันทีที่เห็นแก้วอาบน้ำเปลี่ยนเป็นชุดเดรสสีฟ้ายาวเหนือเข่า หวานไปอีกแบบ

    "หลับเต็มอิ่มแล้วปากหวานน่ะค่ะ สายแล้วออกไปรอพี่ชายลูกปลากันพี่อยากต่อว่าพี่เขาสะจริงที่ปล่อยน้องสาวไว้ได้ไงคนเดียว"

    "พี่โทโมะเขางานยุ่ง บางทีพี่เขาไม่ว่างจริงๆก็ได้น่ะค่ะ.."

    "ค่ะๆ สาวน้อยไปทานข้าวเช้ากันเดี่ยวคนของพี่จะมารับพี่กลับแล้วค่ะ"

   จากนั้นสองสาวก็ไปทานอาหารเช้าแล้วก้ยังไม่เห็นคนที่สองสาวรอพบจนแก้วบอกว่าค่อยโทรหากันแล้วกันเพราะแดนก็ใกล้เดินทางมารับกลับแล้วไม่นานก็มีรถจากัวร์สีดำแล้นเข้ามาในบ้านแล้วมีบุคคลหน้าตาหล่อเหล่าวิ่งเข้ามาแล้วตรงหาลูกปลาทันที

   "ยัยตัวเล็ก พี่ขอโทษ พี่ผิดสัญญาเอง ตัวเล็กไม่โกรธพี่น่ะครับ"โทโมะทั้งกอดทั้งหอมน้องสาวของตนเองจนลืมมองรอบข้างว่าไม่ได้มีเพียงน้องสาวของตนเองในตอนนี้ ก่อนจะรู้ตัวเขาก็ได้ยินเสียงรถแล้นเข้ามาในบ้านพร้อมทั้งเสียงทักทายของเดชกับใครอีกคนทันที

   "สวัสดีครับคุณแดนดนัย มาหาเจ้านายผมเหรอครับ ท่านอยู่ตรงนี้พอดีครับ"

   "อ้าวคุณแดนมาแต่เช้าเชียว มีเรื่องด่วนอะไรไหมครับ แล้วรู้จักบ้านผมได้ยังไงครับ" โทโมะเอ่ยถามบุคคลตรงหน้าด้วยความสงสัย

   "อ้าวคุณวิศวะเองเหรอครับ พอดีเมื่อคืนผมมาส่งคุณลูกปลากลับบ้านเพราะเกิดเรื่องกับเธอขึ้นเธอจะโดนคนขับแท็กซี่ข่มขืนดีที่นายน้อยของผมให้ผมไปช่วยทันแล้วที่มาเพราะมารับนายน้อยกลับบ้านครับ นายน้อยผมมาพักเป็นเพื่อนคุณลูกปลาเมื่อคืนน่ะครับ"

   "นะนายน้อยได้ยังไง ให้คนแปลกหน้ามาพะพบ........."โทโมะเมื่อได้ยินก็หันไปมองน้องสาวตนเองก็ถึงได้เจอหญิงสาวข้างกายของน้องสาวตนเอง ถึงกับพูดไม่ออกเพราะหน้าตาสวยราวนางฟ้า น่าอกน่าใจก็น่าหม่ำ เอ๊ย คนอะไรแม่ให้มาเยอะกว่าตัวว่ะ

   "เอาเป็นว่าน้องสาวคุณปลอดภัยแล้วน่ะค่ะ สบายใจได้ค่ะ ถ้ายังงั้นฉันขอตัวน่ะค่ะ ลูกปลาพี่กลับก่อนน่ะค่ะมีงานต้องไปจัดการต่อ แล้วถ้าไงก็โทรหาพี่ได้น่ะค่ะ สวัสดีค่ะ" เธอกล่าวเพียงอึดใจเดียวรู้สึกอึดอัดในสายตาของพี่ชายของสาวน้อยที่จ้องเธอราวกับจะกลืนกิน เพื่อตัดการนองเลือดเธอรีบพูดตัดบทแล้วเดินขึ้นรถ

   "ดะเดี๋ยวสิครับ ผมยังไม่รู้จักคุณเลย ผมอยากขอเลี้ยงตอบแทนคุณที่ช่วยน้องสาวผม ...." ไม่ทันแล้วเธอเดินขึ้นรถโดยมีแดนปิดประตูรถแล้วกล่าวลาชายหนุ่มแล้วขับรถออกไปจากบ้านชายหนุ่มทันที

   "ลูกปลาจ๋าาาาา เมื่อกี้ใครเหรอค่ะ"เมื่อไม่ได้จากเจ้าตัวก็หันไปหาสาวน้อยของตนเอง ก็ได้แต่ยิ้มขำๆแล้วบอกพี่ชายตนเองว่า

   "พี่สาวคนสวยของลูกปลาเองค่ะ อยากรู้ตามสืบเองลูกปลาง่วงไปพักก่อนน่ะค่ะ เรื่องลืมรับลูกปลา เย็นๆค่ำๆมีเคลียร์กันค่ะ"

พระนางเจอกันแล้ว แถมพระเอกเราเจอครั้งแรกก็หื่นเลยแบบนี้ นางเอกเราจะเจออะไรอีกไหมหนอ น้องสาวก็แสบใช่ที่นึกว่าจะจัดให้พี่ชายกับมาเล่นตัวแบบนี้อีก เป็นไงกันบ้างหนอ 

  แดนดนัยถึงเป็นลุกน้องแก้วแต่แก้วให้เขาเป็นถึงคณะกรรมการบริหารงานที่เมืองไทยแทนเธอ แล้วมาดูว่าแดนดนัยเกี่ยวข้องกับโทโมะยัง ติดตามกันต่อไปน่ะค่ะ ฝันดีค่ะจุฟๆ