You are mine

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อืม”ฟางขยับตัวตื่นในตอนสายของวันแล้วมองร่างสูงที่เธอนอนกอดทั้งคืนแล้วยิ้มออกมาก่อนจะ

ค่อยๆลุกขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

“ว้าย”แล้วฟางต้องร้องเมื่อกำลังลุกขึ้นแล้วถูกป๊อปปี้ดึงมานอนกอดอีกครั้ง

 

 

 

 

 

 

“คุณป๊อป เดี๋ยวฟางก็โป๊หรอกค่ะพอได้แล้วนี่สายแล้วนะคะ”ฟางหน้าแดงเมื่อซุกตัวอยู่ในผ้าห่มผืน

เดียวกับป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

“ฟาง นี่ฟางลืมไปแล้วรึไงว่าเรามาฮันนีมูนกันน่ะ หืม”ป๊อปปี้พูดแล้วใงจมูกลงที่ไหล่มนของฟาง

 

 

 

 

 

 

 

“รู้ค่ะ แต่นี่เรามาไกลกันถึงฮาวาย เราก็ออกไปเที่ยวในเมืองหรือไปเล่นน้ำทะเลบ้างสิคะไม่ใช่มา

ขลุกตัวอยู่แต่ในห้องนอนแบบนี้”ฟางพูดแล้วนึกย้อนเมื่อเดือนก่อนที่เธอพึ่งแต่งงานกับป๊อปปี้ไป

และเดือนต่อมาเขาก็พาเธอมาฮันนีมูนที่ฮาวาย

 

 

 

 

 

 

 

 

“ก็ได้ครับ เดี๋ยวเราอาบน้ำเสร็จเดี๋ยวผมจะพาคุณเดินเที่ยวในเมืองแล้วตอนเย็นเราก็ไปเดินเล่นริม

หาดกันนะครับที่รัก จะว่าไปแล้วเดี๋ยวเราอาบน้ำพร้อมกันเลยนะจะได้ไวไว”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้ม

กรุ้มกริ่มก่อนจะอุ้มฟางเข้าไปในห้องน้ำทันทีโดยที่ฟางอ้าปากทักท้วงไม่ทัน โดยสุดท้ายทั้งคู่ที่

จะจะอาบน้ำเร็วๆก็ต้องช้ากันอยู่ดี

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“โทโมะหายไปไหนมาน่ะตั้งแต่แก้วกลับมากเยี่ยมอาม่าที่ฮ่องกงแล้วโทโมะก็ย้ายงาน พอไปรอที่

บ้านก็บอกโทโมะหายไปเชียงใหม่มา นี่มันเรื่องอะไรกันแน่น่ะ”แก้วเมื่อเห็นโทโมะกลับมาในบ้าน

ตัวเองก็โวยวาย

 

 

 

 

 

 

 

“ที่แสดงออกอยู่ตอนนี้มันก็ชัดเจนแล้วไม่ใช่หรอว่าควระห่างกันน่ะ”โทโมะมองแก้วนิ่งๆก่อนจะพูด

ออกมา

 

 

 

 

 

 

 

“ดะ เดี๋ยวก่อนทำไมถึงพูดแบบนี้ล่ะ นี่มันเกิดอะไรขึ้นเพราะเฮียใช่มั้ย ได้เดี๋ยวแก้วจะไปจัดการ

เฮีย”แก้วว่า

 

 

 

 

 

 

 

“มันไม่ใช่เพราะใครทั้งนั้นล่ะแก้ว แต่มันเป็นเพราะเรา2คนเองที่เข้ากันไม่ได้”โทโมะพูดดัก

 

 

 

 

 

 

“ทำไมล่ะโทโมะ เราเข้ากันไม่ได้ตรงไหนยังไง แก้วทั้งดูและเทคแคร์โทโมะดีหมดทุกอย่าง”แก้ว

ว่า

 

 

 

 

 

 

 

“เรื่องแบบนี้มันไม่ขึ้นอยู่ว่าเทคแคร์ดีไม่ดีนะแก้ว แต่คนเราเข้ากันไม่ได้ ต่อให้ฝืนยังไงมันก็ไม่

ได้”โทโมะว่า

 

 

 

 

 

 

 

“หรือว่าที่โทโมะหายไปเพราะโทโมะมีคนอื่นอย่างที่เฮียกับแม่บอก”แก้วเริ่มพูดตามสิ่งที่ตัวเอง

ได้ยินมา

 

 

 

 

 

 

 

“ก็ถ้าอยากจะเชื่อคำพวกนั้นที่แม่กับพี่ชายสุดที่รักแก้วบอกก็ตามใจ”โทโมะพูดแล้วเดินหนีแก้ว

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวโทโมะ จะเดินหนีแก้วมาแบบนี้ไม่ได้นะ นี่มันเรื่องอะไรกัน โทโมะเบื่อแก้วแล้วหรอ”แก้วพูด

 

 

 

 

 

 

“อือ ใช่ เบื่อแล้ว โทษทีนะที่ต้องพูดคำนี้ออกมา”โทโมะคิดถึงภาพวันก่อนที่เขาออกมาจากบริษัท

ของเขาแล้วเขาเจอแม่และทีเจที่ยืนรออยู่ พวกเรามายื่นขอเสนอเงินจำนวนมากกับการบอกเลิก

แก้ว ตอนแรกเขาไม่ยอมแล้วเดินหนี แต่แม่แก้วและทีเจบีบบังคับให้โทโมะเกือบถูกไล่ออกจาก

งาน จนสุดท้ายเขาก็ต้องยอม

 

 

 

 

 

 

 

‘เลือกเอาว่าถ้ารักแก้วแล้วเธอจะยอมให้ลูกชั้นไปกัดก้อนเกลือกินรึยังไง ถ้ารักกันก็ควรจะอยาก

เห็นคนรักมีอนาคตที่ดีสิ เลิกกับแก้วซะ แล้วให้แก้วไปแต่งงานกับมิณทร์’

 

 

 

 

 

คำพูดของแม่แก้วยังดังก้องในหัวเขา

 

 

 

 

 

 

“เบื่อ พูดมาได้ยังไงว่าเบื่อ บอกแก้วมาได้มั้ยเป็นเพราะอะไรทำไมถึงเบื่อกัน”แก้วพูด

 

 

 

 

 

“ก็เพราะโทโมะไม่ได้รักแก้วแล้วยังไงล่ะ”โทโมะฝืนที่จะพูดคำๆนี้ออกมาอย่างยากลำบาก

 

 

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

 

 

 

แก้วที่เมื่อฟังคำตัดรอนของโทโมะก็ง้างมือตบหน้าชายหนุ่มจนหัน

 

 

 

 

 

 

“โทโมะ กลับมาฮือๆ อย่าไป”แก้วทรุดลงกับพื้นเมื่อโทโมะเดินหนีแก้วไปแล้วไม่หันหลังกลับมา

ไยดีเลย

 

 

 

 

 

 

โทโมะที่เดินร้องไห้มาตามทางเดินเรื่อยๆให้ไกลจากบ้านตัวเอง ใจของเขาอยากจะกลับไปหาแก้ว

ใจจะขาด แต่เพราะเขากลัวว่าเขาจะดูแลแก้วไม่ดีพอ ไหนจะเรื่องที่บ้านแก้วไม่ยอมรับอีก รักของ

เขากับแก้วมันถึงทางตันซะแล้วสินะ

 

 

 

 

 

 

“คุณ”โทโมะชะงักเมื่อมีรถยนต์คันหรูคันหนึ่งมาจอดตรงหน้าโทโมะแล้วเลื่อนกระจกลงมา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ขอบคุณค่ะ”ฟางยิ้มรับเมื่อขึ้นมาจากสระว่ายน้ำของโรงแรมแล้วป๊อปปี้ยื่นผ้าเช็ดตัวให้

 

 

 

 

 

 

“นี่ครับ”ป๊อปปี้พูดแล้วรินไวน์ก่อนจะยื่นให้ฟาง ฟางยิ้มก่อนจะดื่มมัน

 

 

 

 

 

 

“แล้วนี่งานเยอะแบบนี้ จะมีเวลาไปทานมื้อเย็นด้วยกันที่ร้านมั้ยคะ”ฟางถามเมื่อเห็นป๊อปปี้หันกลับ

ไปง่วนกับงาน

 

 

 

 

 

 

 

“มีเวลาสิฟาง ผมน่ะจองโซนVIPของร้านไว้สำหรับเรา2คนแล้วนะ”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องVIPแค่มีคุณอยู่กับฟางเท่านี้ก็เพียงพอแล้วล่ะค่ะ”ฟางพูดแล้วยิ้มก่อนจะหอมแก้มป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

“ขึ้นไปอาบน้ำเถอะครับ แล้วลงไปรอที่ร้านเลย เดี๋ยวผมไปคุยกับลูกค้าที่อยู่แถวนี้ก่อนแล้วจะตาม

คุณไปที่ห้องอาหารนะครับ”ป๊อปปี้พูดแล้วพาฟางไปส่งที่ห้องก่อนจะลงมาที่เดิม

 

 

 

 

 

 

 

“เห้อ”ฟางที่อาบน้ำแต่งตัวเสร็ก็เดินมาที่ห้องอาหารตรงโซนVIPเพื่อรอป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ คุณฟางครับเจ้านายบอกให้คุณฟางทานอะไรไปเลยครับเพราะเจ้านายยังทำธุระไม่

เสร็จ”ปลื้มเดินมาบอก

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรค่ะฟางไม่หิวเท่าไหร่ ฟางรอได้”ฟางพูดแล้วยิ้มให้กับปลื้มที่อาสายืนอยู่เป็นเพื่อนฟาง

ตั้งนาน

 

 

 

 

 

 

“ทานอะไรหน่อยเถอะครับนี่ก็3ทุ่มกว่าแล้ว”ปลื้มเป็นห่วงฟางก็รีบพูด

 

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรค่ะ”ฟางยิ้มให้ปลื้มก่อนจะตัดสินใจลุกขึ้นแล้วเดินออกไปจากห้องอาหารทันที

 

 

 

 

 

 

“ฟางจะไปไหนน่ะครับ”ปลื้มตกใจรีบวิ่งมาตามฟางทันที

 

 

 

 

 

 

“ไม่ป็นไรค่ะ ฟางกำลังจะขึ้นไปนอน ปลื้มไปพักเถอะค่วันนี้คุณอยู่กับฟางมาเกือบทั้งวันแล้ว ฟาง

อยากอยู่คนเดียวค่ะ”ฟางพูดแล้วยิ้มให้ปลื้มเชิงบอกว่าเธอไม่เป็นไร ก่อนจะเดินทำทีว่าขึ้นลิฟทืไป

เมื่อพ้นสายตาของปลื้มและเห็นชายหนุ่มเดินเข้าห้องไป ฟางก็รีบเดินกลับมาที่ลิฟท์แล้วลงมาชั้น

ล่างก่อนจะเดินข้ามถนนมาที่ริมหาดยามค่ำคืน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“คนใจร้าย นัดไม่เป็นนัด ธุระบ้าบออะไรกัน”ฟางพูดแล้วดื่มเบียร์ที่เธอซื้อมาจากร้านเล็กๆริมหาด

พลางเดินริมหาเซไปมา

 

 

 

 

 

 

“ว้าย”ขณะที่ฟางเดินดื่มเบียร์ริมหาดนั้นตัวเองก็เซล้มลงไปกับพื้นทำให้เธอตัวเปียกไปด้วยน้ำ

ทะเล

 

 

 

 

 

 

 

“Hey are you ok?”มีชาวต่างชาติผู้ชาย2คนเห็นฟางเมาก็พยายามหิ้วปีกฟางและจะลวนลาม

ฟาง

 

 

 

 

 

 

“ปล่อยชั้นนะ ปล่อยยย”ฟางที่เมาแล้วดิ้นไปมาและโวยวาย

 

 

 

 

 

 

ผลัก

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อปปี้และปลื้มที่โผล่เข้ามาดึงฟางออกจากชาวต่างชาติ2คนนั้นทันที ก่อนที่ปลื้มจะชักปืนขึ้นมาขู่

 

 

 

 

 

 

 

 

“Stay away from my wife!”ป๊อปปี้พูดกับชาวต่างชาติ2คนนั้นก่อนจะอุ้มฟางกลับมาที่ห้อง

นอนที่โรงแรม

 

 

 

 

 

 

 

“ปล่อยฟางง จะไปไหนก็ไป คนใจร้าย”ฟางดิ้นขลุกจจลักในอ้อมกอดป๊อปปี้ที่อุ้มมาในห้อง

 

 

 

 

 

 

 

“ขอโทษนะที่ทิ้งคุณอยู่คนเดียว แต่ผมก็บอกคุณแล้วนี่ว่าให้ทานอะไรไปเลยๆ”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

“ไม่รู้ ไม่สน คุณมันผิดสัญญา ชั้นไม่นอนกับคุณแล้ว”ฟางงอแงไปตามฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่ดื่มแล้ว

พยายามลุกจากเตียง

 

 

 

 

 

 

 

“จะไปไหนน่ะฟาง กลับมาเลยนะ เมาแล้วนะเนี่ย”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

“ไปพ้นๆคนโกหกอย่างคุณไงล่ะคนบ้า”ฟางว่าก่อนะเดินไปสักพักก็เซจะล้มป๊อปปี้รีบประคองกอด

 

 

 

 

 

 

“เอ๊ะ ทำไมดื้อแบบนี้ปล้ำเลยดีมั้ยเนี่ย”ป๊อปปี้พูดขู่และพยายามอุ้มฟางมานอนที่เตียง

 

 

 

 

 

“ไม่ยอมหรอก วันนี้”ฟางย่นจมูกแล้วพลิกตัวหนี ป๊อปปี้ยิ้มนิดนึงก่อนจะล้มตัวนอนข้างๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ๊ะ ไม่เอานะคุณป๊อปปปปป ไม่อาววว”ฟางดิ้นไปมาเมื่อถูกชายหนุ่มดึงปมสายเดี่ยวคล้องคอออก

 

 

 

 

 

 

 

“เมียผมงอนแบบนี้ ผมก็ต้องง้อสิครับ”ป๊อปปี้พูดแล้วกอดฟางจากด้านหลังก่อนจะซุกไซร้ตามแผ่น

หลังขาวเนียน

 

 

 

 

 

 

 

“อ๊ะ ไม่เอาน้า”ฟางดิ้นขลุกขลักสักพักก่อนที่ชุดเดรสสีสวยของเธอจะลอยคว้างหล่นลงไปจาก

เตียง และสุดท้ายเธอก็ยอมให้ป๊อปปี้ง้อเธอในแบบของเขาสำเร็จ

 

 

 

 

 

 

งานนี้ต้องเข้าใจว่าคู่นี้เค้าอยู่ในช่วงฮันนีมูนกันอยู่

 

 

แต่โทโมะแก้วจะเป็นยังไงต้องติดตาม แล้วป๊อปฟางจะเจออะไรมั้ยต้องลุ้นอีกทีนะ