เหมือนจะรัก

ผมแปลกใจที่วันนี้ฟางโทรมาหาผม...ทั้งๆ ที่ผมกับฟางก็จบกันไปตั้งนานแล้ว...ฟางตัดสินใจหย่ากับผมและกลับไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่เชียงใหม่...แต่ความรู้สึกดีๆ ระหว่างผมกับฟางยังคงอยู่เสมอ...เพียงแต่มันอยู่ในฐานะเพื่อนเท่านั้น...และตอนนี้ฟางก็มีครอบครัวพร้อมกับพยานรักหนึ่งคนซึ่งผมเป็นคนตั้งชื่อให้..ว่า  "ปังปอนด์"

"ฮัลโหล....กัป..ฟางเองนะ...เป็นไงบ้าง..เราไม่ได้เจอกันนานเลยเนอะ"

"ก็สบายดี...งานเยอะหน่อยแต่ก็ชินแล้วล่ะ"

"อ่อ..วันนี้ฟางจัดงานวันเกิดให้เจ้าตัวเล็ก...ฟางอยากให้กัปมาร่วมงานหน่อย...เจ้าปอนด์บ่นคิดถึงกัปจะแย่แล้ว"

"อ้าวเหรอ!... ดีเหมือนกัน... พรุ่งนี้ยังไงกัปก็ต้องไปธุระที่เชียงใหม่พอดี...งั้นเดี๋ยวกัปเดินทางไปเลยก็ได้...คงจะถึงตอนเย็น ๆ นะ.."

"จ๊ะ...ยังไงกัปถึงแล้ว...โทรมานะ..ฟางจะรอ"

"ครับ...แล้วเจอกัน"

นี่อาจเป็นโอกาสครั้งสุดท้ายที่ฉันได้ทำอะไรบางอย่างเพื่อไถ่โทษความผิดในครั้งก่อนนั้น...

"พี่ไวท์..."

"อ้าว...ฟาง...มาคนเดียวเหรอ...แล้วเจ้าตัวเล็กล่ะ?"

"วันนี้วันเกิด...ปอนด์นะพี่ไวท์...ฟางก็เลยจะมาขอเหมาร้านพี่หน่อย.."

"จะจัดที่ร้านพี่เหรอ..เอาสิ..วันนี้ไม่ค่อยมีลูกค้า..."

หลังจากนั้นทั้งผม  ฟาง และเพื่อน ๆ ของฟางช่วยกันจัดตกแต่งร้านเค้กให้กลายเป็นงานวันเกิด เล็ก ๆ ...เวลาล่วงเลยไปนานจะกระทั่ง...

"อาไวท์....ครับ...ปอนด์อยากเห็นแฟนอาไวท์จัง..." เสียงเจ้าตัวเล็กเอ่ยถามผมอย่างสงสัย  เนื่องจากตอนนี้ในงาน มีเกมจับคู่ทายรัก....กันซึ่งผมไม่เล่นเพราะไม่มีคู่...

"ปอนด์...ถามอะไรอย่างนั้นลูก...ไม่ใช่เรื่องของเด็ก..."  

"ไม่เป็นไรหรอก...ฟาง เด็กมันไม่รู้เรื่องหรอก...อย่าดุลูกเลยนะ"

"ฮัลโหลครับอา...ครับผมอยู่ร้านเพื่อนแม่...อามาถึงแล้วเหรอครับ...คิดถึงจัง..."

"เดี๋ยวฟางมานะค่ะพี่ไวท์...มีแขกคนสำคัญของเจ้าตัวเล็กมา...เดี๋ยวฟางจะแนะนำให้รู้จักนะค่ะ"

แขกคนสำคัญ?....ของเจ้าตัวน้อยจะเป็นไรนะ...ทำไมผมถึงรู้สึกใจเต้นแปลก ๆ ไม่หรอกมั้ง...ผมจะไปรู้จักแขกของฟางได้ยังไง...ในเมื่อผมเพิ่งรุ้จักกับฟาง..."

"สวัสดีครับ...ทุกคน..ไงเรากินเยอะจนป้อนเป็นหมูแล้วเนี่ย..."

"อาใจร้าย...ชอบว่าปอนด์อยู่เรื่อย...ปอนด์ไม่ได้อ้วนชะหน่อย.."

"อ่ะ...ของขวัญ...ของอาชอบไหมครับ?"

เชรามิก....รูปสุนัขตัวน้อยเด่นตระสง่าอยู่ท่ามกล่างสวนสนุก  พร้อมกับมีเสียงเพลงดีงขึ้น       เมื่อหมุนแกนกลาง....

"โห...ทำไม่เหมือนกับของเพื่อนคุณแม่เลย...แต่คนละสี...แม่ดูสิ..."

เสียงเจ้าตัวเล็กทำให้ผมอดสงสัยไม่ได้ว่า...ใครกันที่ซื้อของขวัญแบบเดียวกับผม...ใครกันที่ใจตรงกับผมขนาดนี้...

"เพื่อนคุณแม่...ใครเหรอครับ...อยุ่ในงานรึเปล่า"

"ก็อาไ...."ยังไม่ทันที่เจ้าตัวแสบจะตอบผม...

"พรึบ..."เสียงกดคัดเฮาส์และ เสียงร้องเพลง Happy Birth Day ดังขึ้นพร้อมกับร่างบางของใครคนหนึ่งที่ผมรู้สึกคุ้น ๆ ...จนกระทั่งไฟสว่างจ้าอีกครั้ง...

" สุขสันต์วันเกิดนะครับ น้องปังปอนด์สุดหล่อของอาไวท์" ผมพุดพลางจุ๊บแก้มซ้าย  ขวา  อย่างหมั่นเขี้ยวในความน่ารัก...แต่ทำไมผมถึงรู้สึกเหมือนมีคนมองแปลก ๆ จนกระทั่ง....

"พี่ไวท์!!!!" 

"กัปตัน!!!"