Don't worry ฉันจะดูแลเธอเอง

9.4

เขียนโดย ployfin

วันที่ 26 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2558 เวลา 22.41 น.

  34 ตอน
  44 วิจารณ์
  39.61K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 16 พฤษภาคม พ.ศ. 2558 16.14 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

19) แขกไม่ได้รับเชิญ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

         "นี่พี่ฟาง รู้รึยังว่าป๊อปเค้าเป็นอะไรถึงเดินตึงตังแบบนั้นน่ะ"เฟย์กระซิบถามฟางเมื่อมองเห็น

ป๊อปปี้ที่บึงตึงอยู่ "ไม่รู้สิ พี่ไม่กล้าถามหรอกรอให้เค้าใจร่มก่อนน่ะ"ฟางตอบน้องสาวอย่างเย็นชา

ด้วยความห่วง

 

         "ยังไงพี่ฟางก็ต้องคุยกับเค้านะ เผื่อจะมีอะไรที่มันเกินจะรับไหวคนเดียว อย่าลืมนะว่าตอนนี้

พี่ฟางกับเค้าไม่เหมือนตอนพบกันครั้งแรกแล้ว"เฟย์เตือนพี่สาวอย่างห่วงใยทำให้ฟางพยักหน้ารับ

คำ

 

 

 

 

 

 

          "ป๊อป"ฟางเดินถืออาหารกลางวันไปหาป๊อป "อ้าว! ฟางมีอะไรหรอ"ป๊อปปี้ที่นั่งเหม่ออยู่

ริมสระน้ำหน้าบ้านก็เอ่ยขึ้น

 

          "ฟางเอาอาหารกลางวันมาให้น่ะ เห็นป๊อปยังไม่ทานข้าวเช้าไม่ใช่หรอ"ฟางยื่นถาดอาหาร

ที่มีของโปรดป๊อปอยู่

 

          "อืม ขอบคุณนะ"ป๊อปก็ยังเหม่อมองบรรยากาศอันน่าจดจำอยู่ "ฟางขอนั่งข้างๆได้มั้ย"

ฟางชี้ไปที่เบาะข้างป๊อปปี้ทำให้ป๊อปสบตาก่อนที่จะพยักหน้าตอบรับ

 

 

 

 

          "นายคิดว่าพี่ฟางจะทำสำเร็จมั้ย"แก้วที่แอบซุ่มมองฟางที่กำลังทำแผนที่ถูกวางไว้ก็ถาม

โทโมะที่เป็นผู้คิดแผนร่วมกัน 

 

          "เธอไม่รู้อะไรอีกแล้ว คนรักกันน่ะมันก็ต้องเชื่อกัน เชื่อสิคุณฟางเธอทำได้แน่ๆ"โทโมะ

สบตาแก้วที่ยืมอยู่ข้างๆ

 

 

 

 

          

   

           "ฟางมีอะไรรึป่าว ถึงได้คิดดจะมานั่งข้างป๊อป"ป๊อปปี้ถามอย่างสงสัย "เอ่อ...คือ ป๊อป...

ทำไมมานั่งตรงนี้คนเดียวล่ะ"ฟางปัด

 

           "ก็แค่อยากจะลองนั่งคิดอะไรเพลินๆ คนเดียว เผื่อจะได้ชินน่ะ"ป๊อปี้พูดแล้วเน้นที่คำว่า

คนเดียว "ป๊อปไม่เคยเป็นอย่างนี้นิ่ มีอะไรให้ฟางช่วยมั้ย"ฟางเข้าเรื่องที่เตรียมแผนมา

 

           "ไม่มีนิ่..."ป๊อปปี้ยังคงปฏิเสธ "ฟางถามจริงๆนะ หัวหน้าป๊อปเค้าเรียกป๊อปไปคุยอะไร

หรอป๊อปถึงกลับมาแล้วเครียดขนาดนี้ ฟางไม่ชอบเลยนะเวลาที่ป๊อปทำหน้าเครียดน่ะ"ฟางค่อยจับ

มือของชายหนุ่ม

 

           "ป่าว..."ป๊อปไม่กล้าพูดทั้งๆที่ในใจก็อยากจะบอก 

 

           "ป๊อปรู้มั้ย...คนรักกันน่ะ มีอะไรก็ต้องบอกกัน ไม่ใช่เก็บไว้อัดอั้นคนเดียว มีอะไรที่ฟาง

พอช่วยได้ ก็ให้ฟางได้ทำหน้าที่แฟนที่ดีของป๊อปเถอะ"ฟางมองหน้าชายหนุ่มที่กำลังอมทุกข์อยู่

 

           "ป๊อปไม่มีอะไรหรอก ที่หัวหน้าเค้าพูดมันก็ไม่มีอะไรที่ป๊อปที่จะทำให้ป๊อปต้องคิดหนัก

ป๊อปแค่...อยากจะใช้เวลาที่เหลือให้เป็นประโยชน์น่ะ"ป๊อปปี้พูดอย่างแฝงความรู้สึก

 

           "ป๊อปหมายความว่าไง"ฟางเริ่มซักไซร้มากขึ้น "ก็อย่างที่ป๊อปบอกนั่นแหละ ถ้าคดีจบ

ป๊อปก็จบ เพราะป๊อปต้องไปทำตามความฝัน ตอนนี้ป๊อปต้องเลือกสองอย่างระหว่างความฝัน...

กับ...ฟาง"ป๊อปปี้พูดทำให้ฟางน้ำตาเอ่อ

 

           "รู้มั้ย...ฟางไม่สนับสนุนให้ป๊อปทิ้งความฝันเพื่อผู้หญิงบ้านๆ......อย่างฟาง"ฟางทิ้ง

ท้าย ก่อนจะเดินหนีน้ำตาไหลผ่านแก้วกับโทโมะที่ซุ่มดูความเป็นไปของแผนอยู่

 

          

           "พี่ฟางเดี๋ยว"แก้วพยายามจะคว้ามือฟางแต่ไม่เป็นผล "แก้ว..."โทโมะคว้ามือแก้วที่จะ

วิ่งตามไปไว้ทัน "ปล่อยเค้าไปเถอะแก้ว ลองให้เค้าคิดทบทวนกับตัวเองคนเดียวดูบ้าง"โทโมะ

บอกแก้วที่แสนจะห่วงพี่สาว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

            "กริ๊ง!"เสียงกดออดหน้าบ้านทำให้เฟย์กับเขื่อนสะดุ้งเฮือก

 

            "บ้านนี้ไม่มีใครรู้จักพวกเรานะ ทำไมมีคนมากดออดด้วยล่ะ"เฟย์ถามเขื่อนอย่างงงๆ 

"เดี๋ยวเขื่อนไปเปิดเองดีกว่า เผื่อจะอันตราย"เขื่อนลุกไปเปิดประตูรั้วหน้าบ้านที่มีหญิงสาวท่าทาง

กลัวบางอย่างยืนอยู่

 

           

 

            "มาหาใครคร้าบ"เขื่อนไปเปิดประตูเพราะกลัวว่าอาจจะเป็นบุคคลอันตราย "ช่วยด้วยค่ะ

ช่วยชั้นด้วย พวกมันจะฆ่าชั้นค่ะ"หญิงสาวทำท่ารุกรี้รุกรนมองดูข้างหลังบ่อยๆก่อนจะมาจับแขน

เขื่อนที่ยืนอยู่ข้างหน้า

 

            "ใครครับ ใครจะฆ่าคุณ"เขื่อนพยายามจับมือหญิงสาวออก "พวกแก๊งทวงหนี้ค่ะ นั่นไง

มันมาแล้ว ช่วยด้วยค่ะ"หญิงสาวชี้ไปทางกลุ่มผู้ชายที่วิ่งมาทางเขา หญิงสาวผู้บอบบางจึงรีบไป

หลบอยู่หลังพุ่มไม้ตามคำบอกของเขื่อน

 

 

 

            "ขอโทษนะครับ เห็นผู้หญิงที่ร้องไห้มาทางนี้บ้างมั้ยครับ"หนึ่งในชายฉกรรจ์ถามเขื่อน

"ไม่เห็นนะ มีอะไรรึป่าว"เขื่อนทำหน้าทะเล้นใส่ "งั้นไปเถอะพวกเรา"กลุ่มชายฉกรรจ์รีบวิ่งท่าทาง

ตามหา

 

            "คุณๆ ออกมาได้แล้วพวกมันไปแล้ว"เขื่อนเดินไปบอกหญิงสาวที่ร้องไห้งม "ขอบคุณ

ขอบคุณมากจริงๆค่ะ ชะ...ชั้น..."หญิงสาวเป็นลมล้มไปทันที แต่เขื่อนก็รับได้ทันจึงรีบพาเข้าไป

ในบ้าน

 

 

 

 

 

 

           "แหม! เขื่อนออกไปซะนานเลยนะ"เฟย์ที่หันหลังให้ก็เอ่ยออกมา "เอ๊ะ! ใครเนี่ย"เฟย์

เมื่อหันหน้ามาหาเขื่อนก็ตกใจที่เขื่อนพาหญิงสาวร่างบางมานอนบนโซฟา

 

           "เขื่อนก็ไม่รู้ เค้ามาขอความช่วยเหลือจากการตามล่าของไอพวกแก๊งหนี้นอกระบบเขื่อน

เลยช่วยไว้ แล้วเค้าก็เป็นลม เลยได้มาสภาพนี้"เขื่อนรีบเดินไปเอาผ้าสะอาดพร้อมน้ำมา "งั้นเดี๋ยว

เฟย์ไปเอายาดมมาให้นะ"เฟย์รีบวิ่งไปเพื่อช่วยเหลือ

 

           

 

                                              10 นาทีต่อมา

 

           "โอ๊ะ! โอ๊ย!"สาวร่างบางฟืนขึ้นมาท่ามกลางคนในบ้านที่รู้เรื่องหมดแล้ว "ที่นี่ที่ไหน..."

หญิงสาวถามอย่างงงๆ

 

           "บ้านพักพวกเราเอง"เฟย์บอก "เธอชื่ออะไรเนี่ย มีบ้านมั้ย"แก้วถามอย่างสงสาร "ชะ...

ชั้นชื่อแบม ชะ..ชั้นไม่มีบ้านแล้วล่ะ โดนไอพวกนั้นมันยึดไปแล้ว ชั้นไม่มีที่ไปแล้ว"แท้จริงแล้ว

หญิงสาวคนดังกล่าวก็คือแบมที่ถูกพี่ชายว่าจ้างมา แบมร้องไห้ทันทีที่พูดจบเพื่อสร้างความสงสาร

 

 

           "ไม่ต้องเสียใจนะอยู่กับเราที่นี่ก็ได้"โทโมะเอื้อมมือไปจับที่บ่าของแบม ทำให้แบมหัน

ไปสบตาได้จังหวะพอดี

 

 

          ...นี่สินะโทโมะผู้ที่มีเสน่ห์ ตัวจริงเสน่ห์ก็แรงเหมือนกันนะ ชั้นรู้สึกชอบนายจริงๆ...

                                             แบมคิดในใจ

 

 

           "เหม่ออะไรล่ะแม่สาวน้อย เดี๋ยวชั้นจะพาไปที่ห้องเธอเอง"ชัชชญาเดินมาแล้วยิ้มให้

แปลกๆ "ค่ะ"แบมสบตากลับด้วยสายตาไม่ผูกมิตร 

 

           "แต่ห้องน้ำอยู่ไหนหรอ แบมปวดท้องน่ะ"แบมถามหาห้องน้ำเพื่อเริ่มแผนการ "อ๋อ! อยู่

ทางนี้เอง เดินตรงไปเดี๋ยวก็เจอ"เฟย์ชี้นิ้วไปอย่างเป็นมิตร

 

           

 

 

           "ชั้นรู้แล้ว ว่าทำไมคนบ้านนี้ถึงเจอเรื่องร้ายๆบ่อยๆ...เพราะมันโง่ไงล่ะ แอ๊บนิดบีบน้ำตา

หน่อยก็เชื่อกันแล้ว สมกับเป็นศรัตรูพี่ชั้นจริงๆ"แบมหัวเราะคิกคักกับตัวเองก่อนจะกดเบอร์แปลก

 

           "ฮัลโหล"ปลายสายตอบรับสายที่แบมโทร "ตอนนี้แบมเข้ามาในบ้านได้แล้วนะ ไม่มีใคร

จับได้เลย โง่จริงๆ"แบมหัวเราะอีกครั้ง

 

           "ดีมาก สมแล้วล่ะที่เป็นน้องสาวพี่"ปลายายตอบกลับ "แบมจ้างพวกลูกน้องพี่ให้มาช่วย

ในแผนน่ะ อย่าลืมเอาเงินให้พวกมันด้วยนะ"แบมชี้แจง

 

           "เรื่องนั้นมันต้องอยู่แล้วล่ะ แต่เธอทำแผนให้สำเร็จแล้วกัน พรุ่งนี้ชั้นจะส่งคนไปกำจัด

พวกมัน แค่เะอบอกว่าเวลาไหนสมควร"ปลายสายพูดขึ้นแล้วตัดสายทิ้งปล่อยให้แบมยืนยิ้มคน

เดียวภายในห้องน้ำ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

อัพอีกแล้ววว ช่วงนี้อัพบ่อยโหน่ยใกล้จบแล้ว

 

อย่าลืม! เม้น+โหวตด้วยนะ

        

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.4 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.3 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา