Don't worry ฉันจะดูแลเธอเอง
เขียนโดย 
ployfin
วันที่ 26 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2558 เวลา 22.41 น.
แก้ไขเมื่อ 16 พฤษภาคม พ.ศ. 2558 16.14 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
21) ภัยร้ายในวันที่ไม่อาจลืม
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
"พี่แก้วพี่โทโมะคะ เราไปกันเถอะค่ะ"แบมที่เพิ่งคุยกับธามเสร็จก็ทำท่าทางเศร้าพลางบีบ
น้ำตาเล็กน้อย
"แบม แบมเป็นอะไรรึเปล่า"โทโมะที่ห่วงก็ถามอย่างสงสัยทำให้แบมวิ่งรี่ไปกอดอย่างรุนแรง
"แบมขอคุยกับพี่โทโมะสองคนได้มั้ยคะ"แบมพูดแล้วมองหน้าแก้วทำให้โทโมะก็ปฏิเสธไม่ได้
"สองคนนั้นเค้าจะคุยอะไรกันเนี่ย ทำไมให้ชั้นรู้ไม่ได้ ไม่รู้แหละยังไงคนอย่างแก้วก็ต้องรู้ให้
ได้"แก้วยืนพูดกับตัวเองห่างจากโทโมะและแบมประมาณ 4-5 เมตร โดยที่ไม่รู้เลยว่ามีกลุ่มคนชุด
ดำที่เฝ้าจับตามองเธออยู่และรอเวลาที่แบมส่งสัญญาณให้
"พี่ของแบมที่ถูกทำร้าย โทรมาบอกแบมว่า..."แบมขึ้นเรื่องให้โทโมะสนใจ "พ่อแบมเสีย
แล้วค่ะ"แบมปล่อยโฮออกมาอีกครั้งแล้วกอดโทรไว้แน่นพร้อมส่งสัญญาณให้ลุกน้องพาตัวแก้วไป
"แบม ใจเย็นๆนะพี่เป็นตำรวจเดี๋ยวพี่ช่วยเอง แต่ทำไมแบมไม่บอกเรื่องนี้กับแก้วล่ะ"โทโมะ
พยายามผลักแบมออก
"แบมกลัวค่ะ เจ้าหนี้รายนี้ดุมาก แล้วพร้อมที่จะทำร้ายทุกคนแบมไม่อยากให้พี่แก้วมาเสี่ยง"
แบมบีบน้ำตาหยดสุดท้ายก่อนที่โทโมะจะหันไปหาแก้ว
"นี่ พวกแกเป็นใคร ปล่อยนะ ปล่อยชั้น"แก้วร้องออกมาเพราะกลุ่มชายชุดดำเดินมาใช้ผ้า
คลุมที่ตัวเพื่อพาตัวแก้วไป เมื่อเห็นดังนั้นโทโมะจึงรีบวิ่งไปช่วยทันที
"โอ๊ย! พี่โทโมะช่วยแบมด้วยค่ะ แบมเจ็บมากเลย"แบมที่แกล้งขาพลิกก็ร้องออกให้โทโมะ
ช่วย โทโมะจึงเลือกวิ่งมาแบมเพื่อช่วยก่อน
"โอ๊ย! แบมเจ็บมากเลยค่ะพี่โทโมะ"แบมที่แกล้งเจ็บอยู่ก็ส่งสายตาเพื่อให้ลูกน้องพาตัวแก้ว
ไปเร็วๆ "แบมเป็นอะไรไหวมั้ยเนี่ย"โทโมะที่กระวนกระวายก็ถามออกมา
"แบม แบขาพลิกน่ะเจ็บมากเลย แต่...แต่ก็ไหวค่ะ"แบมพยายามเรียกร้องความสนใจแต่
แก้วก็ถูกพาตัวขึ้นรถไปในที่สุดก่อนที่โทโมะจะหันมา
"โถ่เอ๊ย!"โทโมะที่หงุดหงดเพราะช่วยแก้วไม่ได้ก็เหวี่ยงเต็มที่ก่อนจะหยิบโทรศัพท์โทรหา
เพื่อนเพื่อให้ระวังตัว
"ฟาง!"ป๊อปปี้เรียกเธอแล้วล้วงไปในกระเป๋าก่อนจะหยิบบางสิ่งขึ้นมา "อะไรหรอในมือป๊อป
น่ะ"ฟางหันไปดูแล้วยิ้มบางๆ
"นี่!"ป๊อปปี้ค่อยๆปล่อยสายสร้อยจี้รูปหัวใจขึ้นให้ฟางดู "โห! ป๊อป สวยจังจังเลยอ่ะ"ฟาง
มองดูแล้วยิ้มกว้างกว่าเดิม "นี่จะเอาไปให้สาวคนไหนเนี่ย"ฟางพูดหยอกล้อ
"ก็สาวคนนี้ไง หันหลังสิ"ป๊อปปี้พูดก่อนจะจับฟางหันหลังแล้วสวมสร้อยให้ช้า "ถ้าฟางชอบ
ก็เก็บมันไว้ให้ดีนะ"ป๊อปี้หันหน้าฟางมามอง
"สวยมั้ยอ่ะ"ฟางดึงสร้อยในคอขึ้นมาให้ป๊อปปี้ดู "สวย"ป๊อปปี้ตอบอย่างเย็นชาก่อนจะมอง
ไปที่รูปร่างของฟาง "ไอบ้า!"ฟางตีแขนป๊อปปี้อย่างเขินอาย "ขอบคุณนะ"ฟางยิ้มร่า
"อ้าว! ใครโทรมาน่ะป๊อป"ฟางถามเมื่อได้ยินเสียงโทรศัพท์ป๊อปปี้ดังขึ้น "ปล่อยไปเถอะ
นาทีไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าฟางหรอก"ป๊อปปี้ทำหน้าทะเล้น "ไอบ้า! จะมาเล่นอะไรตอนนี้เผื่อเค้า
มีเรื่องด่วนจะทำไง"ฟางตีแขนทำให้ป๊อปต้องยอม
"ฮัลโหลแกมีอะไรไอโทโมะ แก้วไม่รักหรอ"ป๊อปปี้ล้อทำให้ฟางมองหน้าเขม้น "นี่แกช่วย
มารับชั้นที่ห้าง___ หน่อยได้มั้ย"โทโมะจริงมาก
"แกเป็นไรวะ ทำไมจริงจังอย่างงี้"ป๊อปปี้เริ่มเคร่งเครียดไปตามอารมณ์ของโทโมะ "ตอนนี้
แก้วโดนลักพาตัวไป จากพวกไหนก็ไม่รู้ ชั้นว่าแกดูแลคุณฟางดีๆแล้วเราไปหาเขื่อนกับเฟย์กัน
ก่อนเื่อจะมีอะไรเกิดขึ้น"โทโมะเล่ายาวด้วยความห่วง
"เออๆ เดี๋ยวชั้นจะไปอีก 5 นาทีเจอกัน"ป๊อปปี้กดสายทิ้งแล้วรีบเดินไปที่รถฟางจึงรีบคว้า
แขนไว้ "ป๊อปปี้ มีอะไรหรอ"ฟางทำหน้างง "ไปก่อนเถอะ เอาไว้เดี๋ยวป๊อปจะเล่าให้ฟัง"ป๊อปปี้
ดึงมือฟางไปขึ้นรถทันที
"อะไรเขื่อนไหนบอกไปนอนไง"เฟย์กระตุกไหหล่แล้วบ่นเพราะนึกว่าคนที่เรียกคือเขื่อนที่
ขอตัวไปนอนได้สักพัก แต่บุคคลลนั้นก็สะกิดไม่หยุด
"เอ๊ะ! เขื่อนนี่ยังไงเนี่ย"เฟย์ลุกขึ้นหันไปข้างหลังเพื่อจะว่า "อะ...อ้าว ไม่ใช่หรอ ขอโทษ
นะคะ"เฟย์เกาหัวด้วยความอาย
"นี่แหละ ใช่เลยไม่ผิดหรอก"หนึ่งในชาย 3-4 คนก็พูดขึ้น "อะไรคะ ระ...เราไม่รู้จักกัน"
เฟย์เริ่มเดินถอยหลังออกมา
"เธอไม่รู้จักชั้น แต่ชั้นรู้จักเธอมานี่"ชายที่มารุมกันจับตัวเฟย์เพื่อไปขึ้นรถที่เตรียมไว้ "นี่
อะไรน่ะ ปล่อยชั้นนะ ปล่อยชั้น"เฟย์ร้องออกมาทันที "ช่วยด้วย เขื่อน! ช่วยเฟย์ด้วย"เฟย์ตะโกน
ร้องเรียกเขื่อนที่นอนอยู่
"เฟย์นี่ยังไงนะ บอกว่าขอนอนๆแปปเดียวทำไมไม่ฟังกันบ้าง"เขื่อนที่ได้ยินเสียงเฟย์เรียก
ก็เดินออกมาดูอย่างสลึมสลือ
"เขื่อน ช่วยด้วย!!! ช่วยเฟย์ด้วย"เฟย์ตะโกนหาความช่วยเหลือจากเขื่อน "เงียบน่า"ชาย
คนหนึ่งพูดก่อนจะชกเข้าที่ท้องเฟย์
"เฟย์!!!!!!!"เขื่อนตะโกนแล้วรีบวิ่งไปซัดเข้าที่คางของคนที่ชกเฟย์ แต่เฟย์ก็ช่วยไม่ได้
เพราะหมดแรงจากการโดนชก
"แกมันไอห้าตัวเมียทำร้ายผู้หญิง"เขื่อนพยายามสู้กับชายฉกรรจ์ 3-4 คนที่รุมอยู่ "แกมัน
ไอง่อย ทำอะไรพวกชั้นไม่ได้หรอก"ชายคนหน่งพูดก่อนจะชกเข้าที่ท้องเขื่อนจนล้มแล้วพากันรุม
กระทืบเขื่อนจนเลือดออก
"พอๆ แค่นี้มันน่าจะราบแล้ว พาอีนี่ไปได้แล้ว"ชายอีกคนสวนขึ้นเมื่อเห็นเขื่อนนอนหมดแรง
ล้มลง พลางสำรวจแผลคร่าวๆบริเวณใบหน้าที่มีเลือดออกที่มุมปาก และรอยแผลที่โดนรุมสะกรรม
มาอย่างหนักหน่วง
"เขื่อน เฟย์ ขอโทษ"เฟย์พูดเบาๆเพราะความจุกก่อนจะมองสภาพเขื่อนที่นอนสลบแล้วมัน
ทำให้เฟย์น้ำตาไหลเอ่อออกมาด้วยความสงสาร
"โทโมะเป็นไงบ้างวะ"ป๊อปปี้ที่เดินลงจากรถมาก็เห็นโทโมะในสภาพที่เหวี่ยงเป็นอย่างมาก
โดยที่มีแบมยืนทำหน้าเศร้าอยู่ข้างๆ
"แก้ว แก้โดนจับไปแล้ว"โทโมะน้ำตาคลอออกมาทันที "ยัยแก้ว!! ยัยแก้วเป็นอะไร ใครจับ
บอกฟางสิป๊อป บอกฟางสิ"ฟางปล่อยโฮออกาเนื่องจากได้ยินที่โทโมะพุดก่อนจะเขย่าตัวป๊อป
อย่างแรง
"คุณแก้วโดนกลุ่มประสงค์ร้ายจับตัวไปแล้ว"ป๊อปตอบช้าๆ "โถ่! ยัยแก้ว"ฟางทรุดตัวลงเมื่อ
ได้ยินป๊อปปี้พูดออกมาจากปาก แต่ป๊อปก็รับไว้ทัน
"ผมขอโทษ ผมผิดเอง ผมไม่น่าปล่อยแก้วไว้คนเดียว"โทโมะโทษตัวเองทันที "พี่โทโมะ
ไม่ผิดนะคะ แบมผิดเองแบมไม่น่าให้พี่แก้วอยู่เดียว แล้วแบมไม่น่าไปขาพลิกตอนนั้นเลยน่ะ แบม
นี้มันซุ่มซ่ามจริงๆ"แบมแกล้งบีบน้ำตาแล้วกอดโทโมะ
"เลิกโทษกันได้แล้ว แล้วเฟย์กับเขื่อนล่ะจะเอายังไง"ป๊อปปี้ห้าม "ใช่ เราต้องไปหาเฟย์กับ
เขื่อนก่อน รายนั้นช่วยตัวเองไม่ได้แน่ๆ"โทโมะพูด
"ฟาง! ฟางต้องอยู่ข้างๆป๊อปรู้มั้ย ห้ามห่างเด็ดขาด ป๊อปว่าพวกนั้นมันต้องเป็นพวกไอ
ฆาตรกรแน่เลย"ป๊อปปี้จับมือฟางไว้ก่อนที่ฟางจะพยักหน้างึกๆ
"เขื่อน แกอยู่ตรงไหนเนี่ย ไอเขื่อน"ป๊อปปี้และโทโมะพยายามตะโกนเรียกเขื่อน "เฟย์!
เฟย์ได้ยินพี่ฟางมั้ย เฟย์อยู่ที่นี่รึป่าว"ฟางวิ่งไปริมสระซึ่งใกล้กับทะเล
"เขื่อน!!!"ฟางอุทานทำให้ทุกคนตกใจ "ป๊อปปี้ นั่นมันเขื่อนนิ นั่นไง"ฟางชี้ให้ทุกคนดู
เขื่อนซึ่งนอนสลบอยู่ในชายหาด
"เขื่อน แกเป็นอะไรน่ะใครทำแก"โทโมะเขย่าตัวเขื่อนจนฟื้นขึ้นทันทีทำให้สายตาพร่ามัว
"เข่อน เฟย์ล่ะ เฟย์อยู่ที่ไหน"ฟางร้องไห้หนักกว่าเดิม
"พวกนั้น มันพา เฟย์ไปแล้ว"เขื่อนตอบอย่างหมดแรงทำให้ทุกคนต้องพาไปพักในบ้าน
ก่อน เพื่อให้เขื่อนมีแรงแล้วจึงไปตามหาเฟย์และแก้วด้วยกัน
"นี่! พวกเธอทำอะไรกันน่ะ"ชัชชญาเดินเข้ามาอย่างไม่รู้เรื่อง "ว้าย! แล้วหน้าเขื่อนไปโดน
อะไรมาอ่ะ อย่างกับโดนรุมซ้อม"ชัชชญาพูดออกมา
"เขื่อนโดนซ้อมจริงๆค่ะ ส่วนเฟย์กับแก้วก็โดนลักพาตัวไปแล้ว"ฟางร้องไห้มาอย่างหนัก
"จรองหรอ พวกไหนมาจับล่ะ"ชัชชญาถามทำให้ป๊อปปี้มองหน้าไม่ไว้ใจ
"ชัชหมายถึง...ชัชได้ภาพสเก็ตของคนร้ายที่พวกคุณบอกแล้วน่ะ เดี๋ยวออกหมายจับเลย
แล้วกัน"ชัชชญายื่นแฟ้มให้ฟางเพื่อถามความแน่ชัด
"ใช่!ค่ะ คุณชัชคนนี้เลยที่มันฆ่าพี่โฟร์"ฟางชี้ไปที่แฟ้มเพื่อยืนยัน "แล้วก็นี่ภาพสเก็ตของ
คนที่มันไปก่อคดีที่ญี่ปุ่น แต่ที่จริงแล้วน่ะ มันสองคนเป็นพี่น้องกันส่วนไอคดีที่ญี่ปุ่นเนี่ยมันทำเพื่อ
ต้องการบางสิ่งที่เราก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไร รู้แต่ว่ามันจงใจไปก่อคดีที่ประเทศญี่ปุ่นโดยเฉพาะ"
ชัชชญอธิบายแล้วยื่นแฟ้มที่สองให้ป๊อปปี้
"นี่มันไอกวินนี่!!!"ป๊อปปี้ตะโกนขึ้นมาแล้วยื่นแฟ้มของตัวเองให้โทโมะแล้วคว้าแฟ้มในมือ
ฟางมาดู "คิดไม่ผิดจริงๆว่าต้องเป็นไอธามกับไอกวินแน่ๆ"ป๊อปปี้ทำหน้าเหมือนรู้
กริ๊งงงง
เสียงกดออดหน้าบ้านดังขึ้นทำให้แบมชะเง้อขึ้นมาดูทันที
"มาซะที"แบมพูดเบาๆ "อะไรนะ"ฟางถาม "แบมบอกว่า...เรา...ไปดูกันดีมั้ยคะ"แบมจับ
ข้อมือฟางแล้วเดินออกไปด้วยกัน
"ไม่ทราบว่ามาหาใครคะ"แบมทักทายก่อนจะยิ้มให้ดังกับคุ้นเคย
"ฮัลโหล"ป๊อปปี้รับสายโทรศัพท์ "หึชั้นรู้อยู่แล้วว่าแกต้องรับ"ปลายสายพูดทำให้ปีอปปี้รู้
ทันทีเพราะเป้นเสียงที่คุ้นเคย
"ไอธาม!!!"ป๊อปปี้ตะโกนขึ้น "แกใช่มั้ยที่จับน้องๆของฟางไป ไอเลว!!"ป๊อปปี้อารมณ์ขึ้น
ทันที "จุ๊ๆ อย่าว่างั้นงี้ไป ชั้นมีผู้ช่วยอีกตั้งสองคนแน่ะ"ธามตั้งปริศนาให้ป๊อปปี้คิด
"ผู้ช่วย ผู้ช่วยอะไรของแก"ป๊อปปี้ถาม "แกนึกดูดีๆสิ คนที่มาตีสนิท ทั้งยังแค้นแก บางคน
เค้าอาจจะชอบแกกับเพื่อนแกก็ได้"ธามพุดออกมาทำให้ป๊อปโมโหอีกครั้ง
"แกมันบ้า บ้าไปแล้ว คอยดูชั้นจะจับพวกแกให้หมดเลย แกไม่รอดแน่"ป๊อปปี้ยืนขึ้นว่าทำ
ให้โทโมะต้องหักห้าม
"ชั้นไม่อยากจะพูดมากนะ แต่ระวังคนรักของแกให้ดีแล้วกันฎธามตัดสายทิ้งทันทีทำให้
ป๊อปปี้และคนอื่นๆต้องรีบวิ่งออกมายืนดูฟางที่ประตู
"กรี๊ดดดดด ป๊อปปี้ช่วยด้วย"ฟางที่ถูกจับขึ้นรถไปก็ร้องทำให้ป๊อปปี้ โทโมะและชัชชญารีบ
วิ่งไปแต่ถูกลูกน้องของธามดักไว้ ก่อนจะต่อยเข้าที่ท้องของฟางจนฟางหมดแรงแต่พอมีสติ
"ปล่อยฟางนะเว้ย! ไม่งั้นชั้นไม่เอาแกไว้แน่"ป๊อปปี้พยายามดันออก "แกน่ะมันไอโง่ แค่ชั้น
บีบน้ำตานิดหน่อยแกก็สงสาร สมควรแล้วที่เจอแบบนี้"แบมเดิมมาหน้าโทโมะทำให้ปีอปปี้ขบคิด
"แกนึกดูดีๆสิ คนที่มาตีสนิท ทั้งยังแค้นแก บางคนเค้าอาจจะชอบแกกับเพื่อนแกก็ได้"
"ชัชชญา เธอเป็นหนอนบ่อนไส้ใช่มั้ย"ป๊อปปี้หันไปหาชัชชญาทันที แต่ก็ได้รับคำตอบแค่
เสียงปรบมือของชัชชญา "เก่งมาก เก่งนิ่ แต่แกเพิ่งนึกได้หรอ"ชัชชญเดินไปข้างหน้าป๊อปปี้กับ
โทโมที่ถูกลูกน้องล็อกไว้อยู่
"กว่าจะรู้ ก็เสียโง่ให้ชั้นมามากแล้วสินะ"ชัชชญาเชิดหน้าป๊อปปี้ขึ้นแล้วปัดลงอย่างทารุณ
"เธอมันร้าย ยัยบ้า เธอมันบ้าในอำนาจแห่งความรักจนเอาหัวไม่ขึ้นแล้ว ยัยแม่มด"ป๊อปปี้ว่า
"ช่วยไม่ได้นะ ก็แกไม่อยากจะรักชั้นเอง ก็ไปรักแต่กับยัยบอบบางนั่น มันก็ต้องเจอแบบนี้"
ชัชชญาพูดก่อนจะเดินขึ้นรถพร้อมกับแบม
"ป๊อปปี้ ช่วยด้วย"ฟางพูดอย่างอ่อนแรงจนประตูรถปิดลงป๊อปปี้ก็ไม่สามารถช่วยเธอได้
เอาไงดีล่ะ สาวๆโดนจับไปแล้ว สามคนจะ
ช่วยทันมั้ย แถมยังมีหนอนบ่อนไส้ที่สืบข่าว
พวกเค้าอีกตั้งสองคน เรื่องราวจะเป็นไง
ติดตามนะคะ
อย่าลืม!เม้น+โหวต ให้ด้วยน้าา ใกล้จบแล้ว
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
