รักสุดใจ

โกดังล้าง

เเล้วหวายก็เดินมาหาฟางที่หลับคาเก้าอี้ที่ถูกมัดกับเสาหวายก็ยิ้มเยาะถึงเวลาเธอเเล้วที่จะได้เเก้เเค้นฟางอย่างสาสม

"หึ สุดท้ายเเกก็ต้องโดนชั้นเเก้เเค้นจนได้นังฟาง"หวายพูดพร้อมจิกหัวฟางทำให้ฟางสะดุ้ง

"โอ๊ยยย"ฟางร้องด้วยความเจ็บ

"ร้องทำไมยะ. เเค่นี้เจ็บหรอทีเเกเคยทำชั้นเจ็บล่ะเคยสำนึกบ้างมั้ยนังบ้า. ถ้าไม่มีเเกป่านนี้ชั้นคงคบกะโทโมะใหม่เเล้วถ้าไม่มีเเกมายุ่งนังบ้าเอ้ย''

"ชั้นไม่ได้อยากจะมายุ่งหรอกนะ เเต่โมะเค้าก็ไม่ได้รักเเละชอบเธอเเล้วต่อให้จะง้อยังไงก็ไม่มีวันที่จะคบกะโมะหรอกเธอเองไม่ใช่หรอที่ทิ้งโมะไป"

"หืมยัยนี่ปากดีนัก"

เเล้วพิชชี่ก็เดินพร้อมกับขนมจีนเเละเกลเเบมเเพท

"พิชช่วยฟางด้วย"

"หุบปากเเกไปซะไม่มีใครมาช่วยเธอได้หรอก"

''พวกเธอเข้ากันได้นะถ้าไม่เลว!จริงทำไม่ได้หรอก"

"นังนี่"วายง้างมือจะตอบเเต่ถว่า..

"หยุดนะหวายเลิกทำอะไรบ้าๆนี่เถอะ"เสียงนั้นทำให้หวายหันไปปรากฎว่าเป็นพวกโทโมะที่มาช่วยฟาง

"โทโมะ "หวายพูดเเผ่วเบา

"หวายจะทำอะไรฟาง"

"หวายอยากจะเเก้เเค้นมันเพราะยัยนี่นี่เเหละ ถ้าไม่มียัยนี่หวายคงคบกะโมะใหม่เเล้วล่ะ"

"ถึงไม่มีฟางโมะก็ไม่มีทางไปคบกะหวายหรอก"

"ทำไมหรอโมะ โมะรักหวายชอบหวายไม่ใช่หรอ"หวายพูดเมื่อเเก้วได้ยินถึงกะหมันใส้

"นี่เธอเลิกหลงตัวเองสักทีโมะเค้ารักฟางคนเดียว"เเก้วพูด

"โมะตอบหวายมาสิ"

"ใช่หวาย ที่พูดมันถูกเเต่ก่อนโมะเคยรักหวายมากเเต่หวายทำกะโมะได้ลงคอ หวายที่ไปเเอบคบกะพายุที่เป็นเพื่อนเก่าของโมะตอนนั้นโมะเหมือนรนที่โง่เง้ามากถูกคนที่เรารักมาเเทงข้างหลังมันรุ้สึกเจ็บมากเลยนะหวาย"

"ฮือๆโมะหวายขอโทษหวายไม่ได้ตั้งใจฮือๆ"หวายเมื่อได้ยินโทโมะพูดถึงกะขาอ่อนพวกขนมจีนเห็นอย่างนั้นเลยไปประครองหวาย

"หวายลุกเถอะ "

หมับ

เมื่อหวายลุกก็กอดโทโมะ

"โมะให้โอกาสหวายได้มั้ย"

"คงไม่ได้เเล้วล่ะ. เพราะว่าโมะมีฟางอยุ่เเล้ว"หวายได้ยินคำนั้นเลยมองไปทางฟางเเละผละออกจากโมะ

"ฟางชั้นขอโทษนะที่คอยเเกล้งเธอทำอะไรที่มันเสียหาย"หวายพูดพร้อมยิ้ม

 "ชั้นก็โทษเหมือนกันที่เคยเเกล้งเธอ"

"พิชก็ขอโทษฟางนะที่ลักพาตัวฟางมา"

"เราให้อภัยนะพิช"

"ฟางเธอรุ้มั้ยเธอเป็นผู้หญิงที่โชคดีที่สุดนะที่ได้คบกะโมะ''

"อื้มๆชั้นขอให้เธอเจอคนรักดีๆเหมือนกันนะ".

"เคๆเเต่เธอห้ามทิ้งโมะนะถ้าทิ้งโมะ เดี๋ยวเจอชั้นเเน่"

"จร้าๆ"

เเล้วพวกขนมจีนก็โทษพวกเเก้วที่เคยขนมจีนเคยเเกล้ง

บ้านฟาง

"จบสักทีเนอะฟาง"โทโมะที่นั่งอยุ่บนเตียงนุ่มก็พูด

"ใช่ ดีเเล้วล่ะฟางจะได้ไม่เหนื่อย"

"ฟาง โมะรักฟางนะ"

"ฟาง  ก็รักโมะ"เเล้วทั้งสองก็ประกบริมฝีปากกัน

"ฟาง หมั้นกะเรานะ"

"...."ฟางไม่พูดเพราะเธอยังหน้าเเดงอยุ่

"นะ พอเรียนจบเเล้วเราค่อยมาเเต่งงานนะ"

"เออๆก็ได้ๆหมั้นก็หมั้น 

"รักฟางนะ"

''ฟางก็รักโมะ"เเล้วโทโมะก็จูบหน้าผากฟางอย่างรักใคร้

________________________________________________________

ยังไม่อวสานน๊าา.ตอนหน้าเป็นตอนพิเศษจะเป็นยังไงตอนต่อไปน๊าา.เม้นท์ๆกันด้วยน๊ารีดเดอร์