รอยแค้น (Ire)

8.4

เขียนโดย Kzlovepf

วันที่ 14 มีนาคม พ.ศ. 2558 เวลา 22.26 น.

  40 ตอน
  45 วิจารณ์
  44.82K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 6 มิถุนายน พ.ศ. 2558 21.24 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

25) มาขอโทษ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

แม่: ใครมานะ  

 

 

 

พ่อ: นั่นสิ ใครมา 

 

 

ป็อบ: สวัสดีครับ คุณธนากรณ์ 

 

 

 

พ่อ: ไม่ต้องเรียก ชื่อเต็มขนาดนั้น หรอก เรียก อาเหมือนเดิมก็ได้ 

 

 

 

ป็อบ: เอ่อ ผม ผมอยากมาขอโทษนะครับที่ทำไม่ดีกับทุกคนไว้ 

 

 

 

แม่: แม่ว่าไปนั่งคุยกันในบ้านดีกว่านะ

 

 

 

 

 

 

         ฟางนั่ง อยู่ที่ศาลา ริมสระว่ายน้ำ บริเวณหลังบ้าน นั่งอ่านหนังสือเกี่ยวกับ คุณแม่มือใหม่ แล้วก็นั่งถักถุงเท้าอยู่

 

 

 

แม่: ว่าแต่ นี้ถุงอะไรล่ะ

 

 

ป็อบ: อ่อ ของฟางนะครับ พอดี ฟางทำตกไว้ที่ห้างนะครับ

 

 

 

พ่อ: ของเล่นนิ  ฟางซื้อของเล่นเหรอ 

 

 

แม่: ก็ไม่แปลกนะคุณ 

 

 

พ่อ: ว่าแต่ เรามีอะไรเหรอ

 

 

ป็อบ:  คือว่า ผม ผมอยากจะโทษ คุณอา ที่ผมทำไม่ดี กับคุณอา แล้วก็ ฟาง ผม ขอโทษ ที่วันก่อน ผมไม่ได้มา ผมไม่กล้า สู้หน้าเลยให้คุณอากับน้องมาแทน วันนี้ผมเลย อยากมากราบขอโทษคุณอานะครับ 

 

 

พ่อ: ไม่เป็นไรหรอกนะ ลืม มันไปเถอะ ลืมเรื่อง ไม่ดี ลืม อดีต แล้วอยู่กับ ปัจจุบัน เถอะนะ

 

 

แม่: ว่าแต่ทานอะไรมารึยัง 

 

 

ป็อบ: ยังเลยครับ 

 

 

พ่อ; งั้นอยู่ทานข้าวด้วยกันนะ 

 

 

ป็อบ: อย่าเลยครับ ผมไม่อยากรบกวน เดี๋ยวถ้าฟางเห็น 

 

 

แม่: ไม่หรอก อยู่ทานด้วยกันนี้แหละ

 

 

 

 

ฟาง: ตอนนี้ลูกแม่กี่เดือนแล้วนะ 

 

 

ฟาง: ลูกแม่จะหน้าตาน่ารักแค่ไหนเนี่ย 

 

 

 

แม่บ้าน: คุณฟางค่ะ คุณผู้หญิง บอกว่ามาทานอาหารค่ะ 

 

 

ฟาง: ค่ะเดี๋ยวฟางตามไปนะค่ะ  ( ฟางหยิบหนังสือ พร้อมกับถุงเท้าที่ยังเส็จไม่ดีไปด้วย)

 

 

 

 

 

 

 

แม่: อ้าว ฟางมาพอดีเลย มาลูกมาทานข้าว 

 

 

 

ฟาง: ค่ะ ( ฟางยังไม่รู้ว่ามีแขกจนกระทั่ง) 

 

 

 

ฟาง: แม่ค่ะ แล้วนี้จานใครค่ะ นั่งข้างฟาง 

 

 

 

พ่อ: แขกนะ แขกของพ่อ 

 

 

ฟาง: อ่อ 

 

 

 

แม่: อ้าว มาพอดีเลย 

 

 

 

       ป็อบปี้เดินมาจากห้องน้ำ แล้วหันมองฟางจากด้านหลัง ฟางเมื่อได้ยิน แม่เรียกก็หันไปมองแล้วก็ ต้องใจ มือปัด หนังสือกับของหล่นลง ป็อบปี้หันไปมอง ก็อึ้ง

 

 

 

ฟาง: หนูขอตัวนะค่ะ (รีบหยิบของ แล้ว เดิน ออกไปทันที) 

 

 

 

 

 

ป็อบ: ฟาง ฟางเดี๋ยวก่อน เดี๋ยวสิ

 

 

 

ฟาง: หลีก หลีกไป 

 

 

ป็อบ: ไม่ ไม่ไป อ่ะ นี้อะไร 

 

 

ฟาง: (รีบซ่อนของไว้ด้านหลัง) อะไร 

 

 

ป็อบ: ในมือคืออะไร คุณท้อง 

 

 

ฟาง: ฉัน ไม่ได้ท้อง ฉันบอกแล้วไง 

 

 

ป็อบ: ถ้าคุณไม่ท้อง คุณจะอ่านหนังสือแบบนั้นทำไม แล้ว ถุงเท้า คุณจะถักทำไม 

 

 

 

ฟาง: มันเรื่องของฉัน ออกไปจากบ้าน ฉันได้แล้ว ไปสิ ออกไป 

 

 

ป็อบ:  ไม่ไป  ผมขอร้องละน่ะ คุณอย่าทำอย่างนี้เลย ผมขอโทษ 

 

 

ฟาง: ออกไป! ออกไปสิ!!!! (เหมือนจะเป็นลม) 

 

 

แม่: ฟางพอเถอะลูก พอแล้วๆ 

 

 

พ่อ: ป็อบปี้ กลับไปก่อนนะ 

 

 

ป็อบ: แต่ว่าผม 

 

 

แม่: กลับไปก่อนเถอะ นะ 

 

 

ป็อบ: ก็ได้ครับ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7.7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
7.7 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา