เผื่อวันพรุ่งนี้ (One Wish)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ตอนที่3

 

 

 

 

 

 

 

 

                    วันนี้เป็นวันรับปริญญาของชายหนุ่มทั้ง 2 เวลาที่ผ่านมาหลายเดือน แก้วและโทโมะรู้จักและสนิทกันมากขึ้น จนแก้วมีเรื่องอะไรที่ไม่สบายใจก็มักจะมาถามโทโมะ ส่วนฟางและป๊อปปี้ก็เช่นกัน จนป๊อปปี้แน่ใจว่าความรู้สึกที่ตัวเองมีต่อฟางคือความรัก แต่กับแก้วมันคือพี่น้อง วันนี้เขาเลยตั้งใจที่จะขอฟางเป็นแฟน เพราะเขาเองก็เคยถามเพื่อนชายของเขาว่ารักฟางหรือเปล่า แต่เพื่อนชายของเขากลับบอกกว่าไม่ได้คิดอะไร ดังนั้นเขาก็มีสิทธิ์

 

 

 

 

 

 

 

 

"พี่ป๊อปยินดีด้วยนะคะ " แก้วเดินเอาช่อดอกไม้มาให้ป๊อปปี้ที่หน้าคณะ

 

 

 

 

 

 

 

" ขอบคุณนะแก้ว " ป๊อปปี้ยิ้มแล้วมองหาฟาง แก้วเห็นป๊อปปี้มองหาใครก็ถาม

 

 

 

 

 

 

" มองหาใครหรอคะ "

 

 

 

 

 

 

 

            " อ่อมองหาไอ้โมะนะครับ " ป๊อปปี้รีบแก้ตัว

 

 

 

 

 

 

 

 

" อ่อ เห็นฟางเดินไปทางด้านโน้นนะคะ สงสัยพี่โมะจะอยู่ฝั่งนั้นไปหาพี่โมะกันไหมคะ " แก้วพูด ป๊อปปี้พยักหน้าก่อนจะเดินไปหาโทโมะกับฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" เมื่อไรจะแต่งละคะเนี่ย " พี่ยูโกะ พี่สาวของโทโมะพูดกับครอบครัวของทั้ง 2 ฝ่าย เป็นจังหวะเดียวกับที่    ป๊อปปี้และแก้วเดินเข้ามาพอดี

 

 

 

 

 

 

 

" รอหนูฟางเรียนจบก่อนสิลูก " แม่ของโทโมะพูด

 

 

 

 

 

 

 

            " แต่ยูโกะอยากอุ้มหลานแล้วนี่คะแม่ คุณน้า " ยูโกะพูดกับผู้ใหญ่ทั้ง 2 ฝ่าย

 

 

 

 

 

 

" น้าก็อยากอุ้มหลานแล้วเหมือนกันจ้ะ แต่อีกแค่1 ปีเดียวเอง "

 

 

 

 

 

 

" 555 ก็ได้คะ นี่โมะ พอแต่งปุ๊บมีปั๊บเลยนะ พี่อยากเลี้ยงหลาน " พี่ยูโกะหันไปพูดกับน้องชายและว่าที่น้องสะใภ้

 

 

 

 

 

 

 " อ้าวตาป๊อป " แม่ของโทโมะเรียกป๊อปปี้และแก้ว

 

 

 

 

 

 

 

" สวัสดีครับคุณน้า "  ป๊อปปี้ยกมือไหว้ ผู้ใหญ่ทั้ง 2 ฝ่าย พร้อมกับแก้ว

 

 

 

 

 

 

 

" นี่คู่หมั่นเราใช่ไหม " แก้วยิ้มแล้วมองหน้าป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" พี่โมะเป็นอะไรหรือเปล่า " ฟางเห็นโทโมะดูหงุดหงิด ก็ถามด้วยความเป็นห่วงพี่ชาย

 

 

 

 

 

 

" เปล่าอ่ะ "

 

 

 

 

 

 

 

" จริ้ง " ฟางแกล้งเลิกคิ้วมองหน้าโทโมะ ร่างสูงหมันไส้ก็บีบจมูกของฟางไปมาจนฟางร้อง

 

 

 

 

 

 

 

 

" เอ้า! ตาโมะไปทำน้องแบบนี้ได้ไงน้องเจ็บนะลูก " แม่ของโทโมะที่กำลังคุยกับป๊อปปี้และแก้วอยู่ได้ยินเสียงร้องของฟางก็หันไปก็ตกใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

" แบร่ " ฟางแลบลิ้นใส่โทโมะ

 

 

 

 

 

 

 

 

" ไม่ต้องไปดุตาโทโมะหรอกคะ ดูยัยฟางสิคะแกล้งตาโมะก่อนสะอีก " แม่ของฟางพูด

 

 

 

 

 

 

 

" เออ ตาป๊อปหนูแก้วจ้ะ อาทิตย์หน้าเชิญที่บ้านแม่ด้วยนะ อาทิตย์หน้าแม่จะจัดงานหมั้นให้ตาโมะกับหนูฟาง " ป๊อปปี้สบตากับฟางพอดี ส่วนแก้วก็ยิ้มแสดงความยินดีให้กับโทโมะ โดยที่ร่างสูงจำต้องยิ้มกลับทั้งๆที่ในใจนั้นไม่ได้เป็นไปตามที่แสดงออกเลยสักนิด

 

 

 

 

 

 

 

 

" ครับ ขอบคุณมากนะครับคุณน้า " ป๊อปปี้ยกมือไหว้

 

 

 

 

 

 

 

แชะๆ

 

 

 

 

 

 

“ ยินดีด้วยนะคะพี่โมะ “ หลังจากที่ทั้ง 4คนถ่ายรูปรวมกันไป แก้วก็พูดแล้วยื่นกล่องของขวัญให้โทโมะ

 

 

 

 

 

 

 

“ ขอบคุณครับ “ โทโมะยิ้มหวานให้แก้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

“ เอ่อ นี่คะพี่ป๊อป จบแล้วยินดีด้วยนะคะ “ ฟางยื่นภาพวาดของป๊อปปี้ให้ชายหนุ่ม ป๊อปปี้ยิ้มแล้วรับมาดูก่อนจะจะยิ้มกว่าเดิมเมื่อมันเป็นภาพวาดของเขาคู่กับฟาง แค่ 2 คน

 

 

 

 

 

 

 

 

“ ขอบคุณนะ สวยมากเลย “ ป๊อปปี้พดแล้วยิ้มหวานให้ฟาง แก้วมองป๊อปปี้ก็รู้สึกชะงักไป แต่ก็ปรับตัวให้เป็นปกติ

 

 

 

 

 

 

 

ซ่าๆๆๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ ว้ายย “ โทโมะรีบเอาเสื้อคลุมให้แก้ว ส่วนป๊อปปี้ก็เอาเสื้อคลุมให้ฟาง

 

 

 

 

 

 

 

“ แก้วไปเร็ว “ โทโมะพูดกับแก้วเ หญิงสาวชะงักเมื่อเห็นป๊อปปี้เดินโอบฟางออกไป โดยที่ไม่สนคู่หมั้นอย่างเธอเลยสักนิด ก่อนจะยอมเดินไปกับโทโมะ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ ฮัดชิ่ว!! “ ฟางจามออกมาเมื่อได้รับละอองฝน ป๊อปปี้ยื่นผ้าเช็ดหน้าให้หญิงสาว ก่อนจะลูบผมเบาๆ โทโมะและแก้วที่ตามมาก็มายืนด้านข้าง

 

 

 

 

 

 

 

“ ตาโมะตายแล้วไม่ดูแลน้องละลูก “ แม่ของโทโมะที่เห็นสังเกตก็รู้สึกว่าลูกชายตัวเองแปลกๆก็เลยเดินเข้าไปหา โทโมะมองแก้วก่อนจะเขยิบออก แล้วเดินเข้าไปหาฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

“ ฮั่ดชิ่ว !! “ ฟางจามอีกครั้ง โทโมะรีบโอบกอดคู่หมั้นสาวเอาไว้ ป๊อปปี้ถอยหลังออกมาแล้วเดินไปยืนข้างแก้วเงียบๆ

 

 

 

 

 

 

 

“ ไหวไหม กลับกันเถอะ “ โทโมะเหลือบเห็นแก้วที่เช็ดหน้าให้ป๊อปปี้ด้วยผ้าเช็ดหน้าของเธอที่เขาเป็นคนช่วยเลือกให้เธอเมื่อหลายวันก่อน ก็พูดกับฟาง ฟางพยักหน้าเพราะตัวเองไม่ชอบเอาสะเลยฤดูฝน มีแต่ความช่ำแชะ น้ำฝนเหมือนน้ำตาของสวรรค์

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

.....................................................................................

 

 

สวัสดีคะ ยังมีคนอ่านอยู่ไหนเอ่ย?? สำหรับตอนนี้เป็นตอนที่ 3 แล้วนะคะ อาจจะมีบางคนไม่ชอบ ขอโทษด้วยนะคะ หรือบางคนเข้ามาอ่านแล้วอาจจะบอกว่ามันก้องแก้ง ทางไรท์ตเอร์ ก็ต้องขอโทาด้วยละกันนะคะ เพราะว่าไรเตอรืก็พยายามปรับฝีมือให้มากเท่าที่จะมากได้แล้ว สมองคนเราจินตนาการได้ไม่เหมือนกัน จริงไหมคะ ^^

 

 

 

 

เรื่องต่อไป ที่เรามาอัพช้าเพราะเราจะพยายามแต่งก่อนแล้วลง ตัวอักษารที่เป็นคำพูดแล้วเครื่องหมายคำพูดอ่ะคะ มันอาจจะไม่เหมือนกันขอโทษด้วยนะคะ แต่ ไรท์เตอร์ปวดหัวมากเลยเลยไม่ได้แก้ให้จบ เลยอยากจะขอทำแบบนี้ไปทุกตอนนี้ จะได้ไหม เพราะว่าไรเตอร์ต้องมานั่งไล่พิมมันช้าอ่ะ555 

 

 

 

 

โอเค เรื่องนี้ก็ขอฝากไว้ด้วยนะคะ ไม่ชอบเม้นเลย ไม่อยากได้แบบไหนบอกเลยนะคะ^^ แต่ไรเอตร์มีความสุขนะคะที่ได้ตอบเม้นได้อ่านเม้น55 ไรท์ก็เป็นคนที่อ่านแล้วเม้นทุกเรื่องนะ ถ้าได้อ่าน หวังว่ารีดเดอร์คนอื่นๆจะให้ความคิดเห็นกับเรื่องของเราบ้างนะคะ^^