เผื่อวันพรุ่งนี้ (One Wish)
เขียนโดย 
mintmathuros
วันที่ 31 มีนาคม พ.ศ. 2558 เวลา 21.57 น.
แก้ไขเมื่อ 28 มิถุนายน พ.ศ. 2558 18.06 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
36) 36: ด้วยกันตลอดไป
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ตอนที่36
“ ตาโมะน้องเป็นยังไงบ้าง “ แม่ของแก้ววิ่งเข้ามาหาชายหนุ่มที่ยืนอยู่หน้าห้องฉุกเฉิน
“ ยังไม่รู้เลยครับคุณน้า .. “ โทโมะเองก็ร้อนใจไม่แพ้กัน ตอบกับผู้หใหญ่ก่อนจะหันกลับไปมองทางเดิม
“ โมะ ป๊อปละ “ แม่ของป๊อปปี้ที่รู้ข่าวว่าแก้วเข้าโรงพยาบาลก็รีบตามมาหาทันทีพร้อมๆกับแม่แ ละพ่อของฟาง
“ ไอ้ป๊อปช่วยฟางอยู่ครับคุณอา “
“ โถ่ ฟางลูกแม่ “ แม่ของฟางล้มทั้งยืน เมื่อคิดถึงลูกสาวของเธอที่ต้องมาพบเจอแต่เรื่องร้ายๆ
แอ้ดดด
“ หมอคะลูกสาวดิฉัน “
“ คนไข้ปลอดภัยดีครับ แต่... “
“ อะไรคะหมอ “
“ คนไข้อาจจะเดินไม่ได้ไปตลอดชีวิต “
“ แก้ว... ฮึกฮือลูกแม่ “ คุณหญิงทรุดร้องไห้กับพื้นอย่างไม่อายใคร โทโมะอึ้งไม่ต่างจากคนอื่น ก่อนที่เพื่อนๆของเขาจะวิ่งเข้ามา
“ ไอ้โมะ.. “ เขื่อนวิ่งเข้ามาหาเพื่อนชายที่ดูนิ่งๆไป ก่อนจะมองคนอื่นๆ ก็ถอนหายใจ
“ ไอ้ป๊อปกับน้องฟาง... “
“ เกิดอะไรขึ้น ฟางอยู่ที่ไหน ลูกฉันอยู่ไหน ฮึก .. “
“ ใจเย็นๆคุณหญิง “ พ่อของฟางรีบเข้าไปกอดปลอบภรรยาเอาไว้ก่อนจะพยักหน้าให้กับชายหนุ่ม
“ ฟางกับป๊อป ตายแล้วครับ “
“ มะไม่จริง!! “ แม่ของป๊อปปี้อึ้งก่อนจะเป็นลมไป แม่ของฟางก็เช่นกัน
“ทำไม ต้องเป็นแบบนี้ด้วยว้ะ “ โทโมะเดินแยกตัวออกมา ก่อนจะกระหน่ำต่อยที่กำแพงอย่างแรง
“ โถ่เว้ย!! “
“ ใจเย็นดิว้ะไอ้โมะ “ เขื่อนและเพื่อนๆของเขาเดินเข้ามาห้ามเพื่อนชายของเขา
“ ทำไมว้ะ ไอ้ป๊อปกับฟางไม่น่าเกิดเรื่องแบบนี้ ทำไมแก้วต้องเป็นแบบนี้ “ น้ำตาลูกผู้ชายไหลออกมา เขื่อนมองหน้ากับเพื่อนของพวกเขา ร่างสูงที่สั่นเทา ก้มหน้าลงกับเข่าทั้ง2ข้างที่ชันขึ้นมา
“ฮึกฮือ.. ทำไมว้ะ! “
ผ่านไป7 เดือน ...
“ อย่ามายุ่งกับฉัน “ หลังจากที่แก้วฟื้นขึ้นมา เธอก็กลายเป็นคนเก็บตัว อารมณ์ร้อน ขี้วันและเหวี่ยง โดยเฉพาะกับโทโมะ
“ คุณน้าบอกว่าเธอไม่ทานข้าว กินอะไรหน่อยสิ จะได้มีแรง “ โทโมะเดินเข้ไปใกล้หญิงสาว ก่อนจะยื่นแซนวิชให้หญิงสาว
“ ฉันไม่กิน! “ แก้วปัดจานจนมันหล่นแตก โทโมะมองหน้าก่อนจะชะงักเมื่อเห็นน้ำตาไหลออกมาจากดวงตาคู่สวย
“ ฮึกฮืออ อย่ามายุ่งกับฉันเลย ไปหาผู้หญิงคนอื่นเถอะนะ ฮึกฮืออ “ แก้วที่น้อยใจและเสียใจเรื่องของตัวเองก็ไม่อยากให้โทโมะต้องมาจมปลักกับผุ้หญิงที่เดินไม่ได้อย่างเธอ
“ ฉันรักเธอ และไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นทุกลมหายใจของฉันก็ยังเป็นเธอนะแก้ว “
" ขอบคุณนะคะพี่โมะ.... "
“ พ่อป๊อป... “
“ แม่ละครับ “
“ แม่อยู่กับท่านทูตครับ “
“ ฟาง.... “
“ ไปไหนมาฮื้ม “ ป๊อปปี้เดินเข้าไปกอดภรรยาสาว ที่เดินพร้อมกับร่างที่แสนจะตุ้ยนุ้ย
“ ไปหาแม่หมอมาคะ “ ฟางยิ้มแล้วมองเด็กน้อย เด็กคนนี้คือเด็กน้อย ลุกของเธอกับเขา ที่ตายไปจะว่าไป การตายก็ไม่ใช่เรื่องที่ควรจะกลัว สำหรับเธอ มันช่างเป็นชีวิตทีดีที่สุด เธอได้อยู่กับคนที่เธอรัก ได้อยู่กันอย่างพร้อมหน้าพร้อมตา พ่อ แม่ ลุก..
“ ขอบคุณมากนะป๊อปที่ยอมทำเพื่อฟาง “ ฟางเอ่ยกับสามีเบาๆ ป๊อปปี้หันมาจ้องหน้าฟางก่อนจะยิ้มแล้วโน้นตัวเข้าไปจูบหญิงสาว
“ ต่อไปนี้ เราจะได้อยู่ด้วยกันไปตลอดแล้วนะฟาง “ ฟางพยักหน้าให้ชายหนุ่มก่อนที่ทั้ง2คนจะกอด ต่อไปนี้พวกเขาจะอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข และไม่มีใครมาพรากความรักและหัวใจทั้ง2ดวงออกจากกันได้อีก...
................................................................................
จบแล้วววว ขอบคุณ เซบาย
จบแบบงงๆ เพราะไรเตอร์ก็งงๆ55
ขอบคุณมากนะคะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
