รักติดลบ

"พี่กัส...พี่ไวท์รีบกลับไปสอบเหรอ..."

"ใช่...เห็นเงินบอกว่ามีสอบ... ก็คราวที่แล้วเลื่อนมาแล้วครั้งหนึงไง..."

"ใช่ไหมเงิน.....เงิน....เงิน.."

" ห๊ะ!!..อะไรนะกัส..กัสถามเงินว่าอะไร.."

"เงินใจลอยไปไหน...กัสถามเงินไม่ฟังเลย..."

"เป็นพ่วงพี่ไวท์อะ...กลัวว่ามันจะพลาด...ถ้าพลาดนี้...ถึงตายเลยนะ..."

"เงิน!!!...เงินพูดอะไร...พี่ไวท์...ไปสอบไม่ใช่เหรอ...แล้วทำไมเงินพูดเหมือนจะมีเรื่องอะไรเกิดขึ้น...เงิน...บอกกัสมา!!!..."

ฉิบหายละ!!!..จะบอกไอ้กัสว่าไงว่ะเนี่ย...ยิ่งมีไอ้กัปตันนั่งหน้าม่ออยู่ด้วยแบบนี้...ถ้าผมขืนบอกไป...พี่ไวท์เอาผมตายแน่...มึงไม่น่าเผลอเลย...ไอ้แพนด้า...คิดสิว่ะ...คิด ๆๆๆๆ

"กัป...อายหิวจัง...กัปพาอายไปซื้อขนมที่ 7 หน่อยสิ.." เสียงอายช่วยผมให้รอดพ้นจากสายตาและท่าทางสงสัยนั้น...ขอบคุณนะอาย...ไอ้กัปผมรอดตัวไป...แต่คนตรงหน้าผมนะสิ...ผมจะทำยังไง...

" เงิน...บอกกัสมา...ว่าเงินผิดบังอะไร...พี่ไวท์ไม่ได้ไปสอบใช่ไหม..." เสียงเย็น ๆ ของกัสทำให้ผมไม่หล้าที่จะสบตา...เอาว่ะ...จะปกปิดกันไปได้นานสักเท่าไหร่ยังไงวันหนึ่งมันก็เปิดเผยอยู่ดี...ผมจึงเล่าทุกอย่างที่พี่ไวท์ทำให้กัสฟัง...กัสตกใจมาก...ไม่คิดว่าพี่ไวท์จะยอมเสี่ยงอันตรายแบบนี้...กัสจึงให้ผมโทรติดต่อพี่ไวท์...แต่มันติดต่อไม่ได้..ผมกับพี่ไวท์ร้อนใจมาก..จึงโทรหาพี่ธิต...โชคดีที่พี่ธิต...บอกว่าพี่ไวืท์ถึงสถานีตำรวจแล้ว..และกำลังวางแผนเพื่อจับคุ้มไอ้เสี่ยสิงห์...

" มีอะไรอีกไหมที่เงินปิดบังกัส...มีอะไรที่กัสต้องรู้เกี่ยวกับเรื่องเงินอีกไหม...กัสเสียใจที่เงินไม่ไว้ใจกัสเลย...เสียใจที่กัสไม่มีค่าพอที่จะอยู่เคียงข้างเงิน...ทั้ง ๆ ที่กัสอยากมีสิทธิ์และใช้สิทธินั้นกับเงิน...แต่เงินกลับไม่ต้องการมัน...

"กัส...มึงฟังกูนะ...พี่ไวท์รักกัปและเป็นห่วงพวกเราทุกคนในกองมาก...มากถึงขนาดยอมเสี่ยงขนาดนี้...ถ้าเกิดพวกเรารู้ความจริงพวกเราก็ไม่สามารถช่วยอะไรได้อยู่ดี...เพราะหน้าที่การจับคุมคนผิดคือหน้าที่ของตำรวจ...พี่ไวท์แค่เป็นตัวล่อให้ไอ้เสี่ยนั้นตายใจเท่านั้นเอง...ถึงกูจะรู้ว่ามัน้สี่ยง...แต่ถ้าจะให้มึงไปเสี่ยงแบบพี่ไวท์กูเองก็คงไม่ยอมเหมือนกัน...มึงเข้าใจไหม...ความรักทำให้เรายอมตายแทนกันได้เสมอ...ความตายอาจจะเป็นคำตอบสุดท้ายของเรื่องนี้...แต่กูเชื่อว่าถ้ากัปรู้ความจริง...กัปจะไม่อยู่เฉยแบบนี้แน่...เรื่องมันก็จะยุ่งกันไปใหญ่โต....มึงเข้าใจกูไหม...เข้าใจเหตุผลของความรักไหม...

"แต่...กัสกลัว...ถ้าทุกอย่างมันพลาดละเงิน...เท่ากับว่าพี่ไวท์ต้องตายฟรี...กัสไม่อยากให้ความตายเป็นคำตอบสุดท้าย...ความรักต่างหากเป็นคำตอบของหัวใจที่จะสามารถหยุดยัง้ความตายได้...เงิน...กัสขอร้องนะ...เงินต้องบอกความจริงกับทุกคน..เพื่อเราทุกคนจะได้ช่วยกัน...ก่อนที่มันจะสายเกินไป...บางที่เราอาจจะช่วยให้พี่ไวท์ปลอดภัยกลับมาก็ได้นะ...เงิน...เงินเชื่อกัสนะ..."

"อ่อ...คือ..."

"พี่เงิน!!!...ที่พี่เล่ามาทั้งหมดมันคือความจริงใช่ไหม...พี่ไวท์กำลังตกอยู่ในอันตราย...พี่ไวท์ยอมให้ผมเข้าใจผิด...ยอมให้ผมเกลียด...ทั้ง ๆ ที่มันไม่ใช่ความผิดของพี่ไวท์เลย...พี่เงิน...กัปขอร้องนะ...ให้กัปไปช่วยพี่ไวท์...อย่างน้อยให้กัปได้ขอโทษในสิ่งที่กัปทำลงไป...ขอโทษในความผิดที่กัปโยนมันให้พี่ไวท์ตลอด สัปดาห์ที่ผ่านมา...นะพี.."

"ถ้ากัปกับกัสหมั่นใจว่าจะช่วยพี่ไวท์ได้...เงินจะบอก...ว่าตอนนี้พี่ไวท์คิดจะทำอะไร...และแผนการณ์ทั้งหมดของพี่ไวท์คืออะไร..." ผมเล่าทุกอย่างให้เกี่ยวกับแผนการของพี่ไวท์ให้กัปและกัสฟัง...จนกระทั่งแผนการณ์ทุกอย่าง...ถูกถ่ายทอดจากผมจนหมด...แต่พวกผมประมาทเกินไป...คนที่เป็นหนอนบ่นไส้มันปรากฎร์ตัว...พร้อมกับความผิดพลาดที่ผมสร้างมันขึ้นมา...ผมประมาทเกินไปจริง ๆ...

"ไอ้พวกหน้าโง่!!!..." เสียงแหลม ๆ ของใครสักคน....ตะโกนก้องด้วยความสะใจ...พร้อมกับหนึ่ยืนมองมายังพวกผมอย่างท้าทาย...

ใครคือหนอน...ใครคือคนที่หักหลัง...และเกี่ยวข้องกับแผนการณ์ทั้งหมด...อย่าลืมมาลุ้นกันนะค่ะ