คู่ชีวิต(is love)

10.0

เขียนโดย kobkob

วันที่ 10 เมษายน พ.ศ. 2558 เวลา 17.56 น.

  28 chapter
  89 วิจารณ์
  37.90K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 16 สิงหาคม พ.ศ. 2558 01.04 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

22) โรคที่ไม่อยากให้เกิด

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ตื้ด ตื้ด ตื้ด เสียงเครื่องช่วยหายใจที่ดังพร้อมกลิ่นยาที่คละคลุ้งห้อง ร่างที่ไม่ได้สติของใบเฟิร์นนอนอยู่บนเตียงคนไข้ใบหน้าซีดเซียวที่เห็นได้ชัดยิ่งทำให้คนที่ยืนดูเสียใจไม่น้อย

 

"พี่ขอโทษเฟิร์นพี่ของโทษ"พอร์ชที่กุมมือของใบเฟิร์นไว้ก่อนน้ำตาลูกผู้ชายจะไหลออกมาจนเพื่อนชายต้องเข้าไปปลอบ

 

"เฮ้ย เฟิร์นต้องไม่เป็นอะไรเชื่อกูสิ"ป๊อปปี้ที่พูดก่อนจะตบบ่าเพื่อนเบาๆ

 

"ไอ้แสบตื่นมาคุยกับพี่ก่อนสิ พี่รอเราอยู่นะ เราเป็นคนเข้มแข็งแค่นี้ก็จะท้อแล้วหรอ ฮึก โฮ้ ป๊อดว่ะ"ฟางที่คุยกับร่างที่ไร้สติของใบเฟิร์น

 

"ฟางพอก่อนเถอะเรานะไปพักบ้าง"ป๊อปปี้ที่พูดแล้วพยุงฟางออกมาจากเตียงคนไข้

 

"เฮ้ยไอ้เตี้ยอย่าเล่นแบบนี้สิว่ะ แกนะไม่เคยเป็นแบบนี้เลยนะเว้ย"เอี๊ยงที่พูดก่อนจะมองหน้าคนที่นอนหลับอยู่

 

"คุณเฟิร์นค่ะ รีบตื่นมานะป๊อปรอให้คุณเฟิร์นสอนขับจักรยานปล่อยมืออยู่นะ"ป๊อปปี้ที่พูดแล้วยิ้มก่อนทั้งสองจะออกห่างจากเตียง

 

ผลัวะ เสียงเปิดประตูเข้ามาเรียกความสนใจของทุกคนร่างของชายหนุ่มสูงวัยเดินเข้ามา

 

"สวัสดีค่ะอาหมอ"ฟางที่เห็นอาหมอของตัวเองก็รีบไหว้ซึ่งอาหมอคือคนที่ส่งเสียพวกเธอเรียนตั้งแต่พ่อแม่ของพวกเธอเสียอาหมอจึงเป็นเหมือนพ่อของพวกเขาคนหนึ่ง

 

"เดี๋ยวขออาดูหน่อยพวกเธอไปรอข้างนอกไป"อาหมอที่พูดก่อนที่ทุกคนจะเดินออกไป 

 

หลายชั่วโมงแล้วที่อาหมอเข้าไปดูอาการของใบเฟิร์น ผลัวะ เสียงประตูเปิดออกอีกครั้งทุกคนรีบวิ่งไปหาอาหมอทันที

 

"อาหมอเฟิร์นเป็นไงบ้าง แล้วทำไมถึงกลับมาเป็นอีก"ฟางที่ถามอาหมอจนป๊อปปี้ต้องห้าม

 

"ตอนนี้ร่างกายของเจ้าเฟิร์นอ่อนเพลียมาคงมีอะไรไปกระทบจิตใจส่วนอาการเจ้าเฺฟิร์นมันเป็นมาได้สักพักแล้วแต่คงไม่อยากบอกใครแล้วที่เลือดกำเดาออกบ่อยๆก็คงจะเป็นจากอาการของโรคนั้นแหละแต่ครั้งนี้มันรุ่นแรงกว่าเดิม ร่างกายของเฟิร์นจะเริ่มอ่อนเพลียลงทุกวันท่าไม่ได้รับการดูแลอย่างดีเฟิร์นอาจจะไม่ไหว ฟางรู้ใช่ไหมว่าต้องทำยังไง"อาหมอที่พูดฟางรีบพยักหน้า

 

"ฟาง เฟิร์นทำไมถึงต้องเป็นแบบนี้"พอร์ชที่พูดแล้วมองหน้าฟาง

 

"ที่จริงแล้วนะเฟิร์นไม่ใช่คนเข้มแข็งหรอกเฟิร์นเป็นคนอ่อนแอมากต่างหากยิ่งต้องมาเจอตอนพ่อแม่เสียยิ่งทำให้อาการเฟิร์นทรุดแต่ฟางก็ทำให้เฟิร์นหาย แต่ตอนนี้เฟิร์นกลับมาทรุดอีกคงไม่ได้เป็นเพราะใครแต่เป็นเพราะนาย"ฟางที่พูดแล้วมองหน้าพอร์ช พอร์ชที่ได้ยินก็ทรุดแล้วน้ำตาลูกผู้ชายก็ไหล่ออกมาอีกครั้ง

 

"เฮ้ยใจเย็นๆเรามาคิดดีกว่าว่าจะช่วยเฟิร์นยังไงดี"ป๊อปปี้ที่พูด

 

"ไม่ต้องทำอะไร คนที่ทำให้เสียใจที่สุดคือคนที่ปลอบใจได้ดีที่สุด"ฟางที่พูดก่อนจะเดินเข้าไปดูใบเฟิร์นที่นอนแน่นิ่ง

 

ใบเฟิร์นที่สลบมาได้สามวันแล้วโดยมีพอร์ชมาเฝ้าอยู่ไม่ห่าง และยังค่อยเอาดอกไม้กับตุ๊กตาหมีมาไว้ให้ใบเฟิร์นเสมอ

 

"สามวันแล้วนะครับคนเก่งตื่นมาทะเลาะกับพี่ได้แล้ว เหงารู้ไหม"พอร์ชที่พูดแล้วยิ้มก่อนที่น้ำตาจะไหลออกมาตลอดเวลาที่เฟิร์นป่วยเขายิ่งอ่อนแอลงเรื่อยๆทั้งที่เขาก็ไม่ได้เป็นคนแบบนี้

น้ำตาที่ไหลมากระทบมือของใบเฟิร์นนิ้วที่ขยับทำให้พอร์ชเงยหน้าขึ้นมาดูก่อนจะเรียกหมอ

 

"คุณหมอครับ เฟิร์นฟื้นแล้วครับคุณหมอ"พอร์ชที่ดีใจก่อนที่หมอจะมาตรวจใบเฟิร์นป๊อปปี้ฟางและเอี๊ยงป๊อปปี้หญิงที่เดินมาก็เห็นพอร์ชยืนอยู่หน้าห้องก็แปลกใจ

 

"พอร์ชมีอะไรรึเปล่า"ฟางที่เดินเข้ามาหา

 

"เฟิร์นฟื้นแล้วฟาง"พอร์ชที่พูดแล้วจับมือฟาง

 

"จริงดิ"ฟางที่ได้ยินก็ยิ้มก่อนที่หมอจะเดินออกมา

 

"เข้าเยี่ยมคนไข้ได้แล้วนะครับแต่ต้องดูแลจิตใจเธอให้ดีไม่งั้นร่างกายยิ่งจะทรุดลงไปอีก"หมอที่พูดก่อนจะเดินออกไป ทั้งหมดเดินเข้ามาในห้องใบเฟิร์นที่นั่งกอดตุ๊กตากมีอยู่แล้วหันไปด้านนอกระเบียง

 

"เฟิร์นพี่มาแล้วเป็นไงบ้าง"ฟางที่เดินเข้าไปหาใบเฟิร์น

 

"....."ใบเฟิร์นที่เอาแต่เงียบจนฟางแปลกใจ

 

"เฟิร์น เฟิร์นอย่าเงียบดิ"ฟางที่พูดแล้วเขย่าแขนน้องสาว

 

"ที่จริงแล้วเฟิร์นรู้มาได้ระยะหนึ่งแล้วนะว่าเฟิร์นกลับมาเป็นโรคนี้อีก เฟิร์นรู้ดีว่าการเป็นอีกครั้งมันรุนแรงจนบ้างที่เฟิร์นอาจจะรับไม่ไหวก็ได้"เฟิร์นที่พูดก่อนจะมองหน้าพี่สาวแล้วน้ำตาไหลออกมา

 

"เฟิร์นต้องไหวสิเฟิร์นต้องอยู่กับพี่อยู่กับฟ้านะถ้าพี่ไม่มีเฟิร์นพี่จะอยู่ยังไง"ฟางที่พูดแล้วมองหน้าน้องสาวน้ำตาค่อยๆไหลออกมาจนน้องสาวเอือมมือมาเช็ดน้ำตาให้

 

"พี่ฟางอย่าร้องไห้สิ สัญญากับเฟิร์นก่อนว่าถ้าเฟิร์นไม่ไหวห้ามอ่อนแอต้องเข้มแข็งโตแล้วนะ พี่ป๊อปถ้าเฟิร์นไม่อยู่นะพี่ป๊อปต้องดูแลพี่ฟางให้เฟิร์นนะ"ใบเฟิร์นที่พูดแล้วแสยะยิ้มออกมา

 

"พี่ไม่สัญญานะเจ้าแสบ มาดูแลเองเลยพี่ต้องทำงานนะ"ป๊อปปี้ที่พูดแล้วลูบหัวใบเฟิร์น

 

"แล้วไม่คิดจะเห็นใจพี่บ้างหรอ"พอร์ชที่พูดใบเฟิร์นที่หันมาแล้วยิ้ม

 

"เฟิร์นพี่เป็นคนที่ไม่ได้ดีมากนะพี่อยากดูแลเราให้พี่ดูแลเรานะ พี่รักเรา เป็นแฟนกับพี่นะ"พอร์ชที่พูดก่อนจะหยิบแหวนออกมาใส่ให้เฟิร์น

 

"ไม่ต้องหรอกไปเจอคนที่ดีกว่าเฟิร์น แล้วดูแลเข้าให้ดีอย่าให้ผิดพลาดล่ะ"ใบเฟิร์นที่พูดแล้วน้ำตาก็ไหลออกมาไม่ขาดสาย

 

"ไม่พี่จะไม่ไปไหนให้พี่ดูแลเรานะ พี่สัญญาว่าพี่จะไม่ทำให้เราเสียใจแต่งงานกับพี่นะ"พอร์ชที่พูดยิ่งทำให้ทุกคนอึ้ง

 

"พอเถอะ แต่งไปก็ไม่มีประโยชน์"ใบเฟิร์นที่พูดแล้วยิ้มออกมา

 

"เฟิร์นไม่ต้องสัญญาก็ได้ รับแหวนพี่ไว้ก็พอนะ"พอร์ชที่พูดแล้วใส่แหวนให้เฟิร์นจนสุดใบเฟิร์นที่มองชายหนุ่มที่เขารักก็อดที่จะร้องไห้ออกมาไม่ได้ก่อนที่เลือดแดงๆจะไหลออกมาจากจมูกของเขาอีกพอร์ชรีบเอามือมาเช็ดให้ใบเฟิร์น

 

"พอแล้ว"ใบเฟิร์นที่พูดก่อนจะกอดพอร์ชไว้ทั้งหมดที่ยืนอยู่ตรงนั้นก็อดที่จะสงสารสองคนไม่ได้ใบเฟิร์นไม่ได้ไม่สบายเพราะเรื่องแค่นี้แต่เป็นเพราะโรคเก่าของเขากำเริบ เขาควรจะดีใจที่เขาได้แต่งงานกับคนที่เขารักและได้ยินคำว่ารักจากพอร์ชแต่เขาก็เสียใจถ้าหากเขาไม่ไหวคนที่เขารักก็ต้องเสียใจเขาอยากให้พอร์ชเจอคนที่ดีกว่าและอยู่ได้นานกว่า

 

ได้ยินไหมหัวใจฉันมันกำลังบอกรัก รักเธออยู่แต่ฉันไม่อาจจะเปิดเผยใจบอกใครให้เธอได้รู้

........................................................................................

ใบเฟิร์น.

 

มาแค่นี้ก่อนเดี๋ยวจะรับอัพให้จบนะ เศร้าๆไปก่อนอย่าพึ่งเบื่อนะ

 

"เม้นค่ะ" อ่านเตอะพลีสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส

 

รีดเดอร์หายไปหนายยย คิดถุงงงงงง

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา