รักนะนายซุปตาร์

บ้านแก้ว

แก้ว:กายยังไม่นอนอีกหรอ

กาย:ยังหรอกทำไมพะ.....

กายหันมาเจอโทโมะ

โทโมะ:ตกใจหรอ

แก้ว:เอ่อ...กายกินไรยัง

กาย:เรียบร้อยแล้ว

แก้ว:งั้นแก้วเก็บขนมไว้ในตู้เย็นนะหิวก็กินล่ะ

โทโมะนั่งโซฟาตรงข้ามกับกายแล้วเอาแต่จ้องหน้ากาย

กาย:แก้วไปดูคอนเสิร์ตแล้วเอาศิลปินในคอนเสิร์ตกับมาทำไม

โทโมะ:แล้วทำไมจะมาไม่ได้

กาย:ป๊าวแค่ถามดู

แก้ว:อย่าทะเลาะกันนะขอร้อง

กาย:แล้วเมื่อไหร่จะกลับ

โทโมะ:คงไม่กลับ

กาย:หมายความว่าไง

โทโมะ:ก็จะนอนที่นี่น่ะสิ

กาย:แต่ที่นี่มีแค่สองห้องซึ่งมันก็เต็มแล้ว

โทโมะ:เชิญคุณตามสบายเดี๋ยวผมนอนกับแก้วเอง

แก้ว:ห๊ะ

กาย:พูดง่ายนะ

โทโมะ:แล้วทำไมต้องยากด้วยล่ะ

แก้ว:พอเถอะนะ กายไปนอเหอะ

โทโมะ:ไปสิครับ

กาย:แก้วพรุ่งนี้กายจะกลับอเมริกาแล้วนะ

แก้ว:อืม

กาย:แล้วแก้วจะกลับเมื่อไหร่

แก้ว:คงอีกสักพัก

โทโมะ:เดี๋ยวนะ ทำไมเธอต้องไปอเมริกาด้วย

แก้ว:แก้วต้องไปดูแลธุรกิจที่นั่นน่ะค่ะ

โทโมะ:ทำไมฉันไม่รู้

กาย:ผมบอกแล้วไงว่าคุณนะไม่รู้อะไรเลย แก้วกายไปนอนก่อนนะ

แก้ว:โอเค

ทุกคนแยกย้ายกันขึ้นห้อง

ห้องแก้ว

แก้ว:คุณโทโมะทำไมเงียบไปเลยล่ะคะ

โทโมะ:ที่เธอหายไปเพราะเรื่องนี้หรือป่าว

แก้ว:ก็ใช่ค่ะ แก้วเตรียมตัวเรียบร้อยแล้ว

โทโมะ:จะไปเมื่อไหร่

แก้ว:สักสองสามวัน

โทโมะ:ฉันรู้เป็นคนสุดท้ายใช่มั้ย

แก้ว:เอ่อ......

โทโมะ:แล้วจะกลับเมื่อไหร่

แก้ว:ก็ต้องดูก่อนค่ะว่าที่นั่นเป็นยังไง คุณอยากให้แก้วไปหรือป่าวคะ

โทโมะ:ถ้าฉันบอกว่าไม่เธอจะไม่ไปได้มั้ยล่ะ

แก้ว:แก้วมาที่นี่เพื่อคุณแต่ตอนนี้แก้วต้องกลับไปทำหน้าที่ของแก้วเหมือนกันคุณเข้าใจนะคะ

โทโมะ:ไม่เข้าใจ

แก้ว:คุณโทโมะ

แก้วเอามือไปจับมือโทโมะ

แก้ว:แก้วสัญญานะว่าจะรีบกลับมา

โทโมะ:หนึ่งเดือน หนึ่งปี หรือตลอดชีวิตกว่าเธอจะกลับมา

แก้ว:เอ่อ........

โทโมะ:เธอนอนเถอะ เดี๋ยวฉันจะกลับไปนอนที่บ้าน

โทโมะเดินออกไปไม่ฟังเสียงที่แก้วเรียก

แก้ว:คุณโทโมะคะ คุณโทโมะ