มารักกันไหมเธอ

          fang

          ตอนนี้พวกฉันสนุกกันมากทั้งเต้นท้งหัวเราะแต่อยู่ทีๆก็มีสิ่งที่ทำให้พวกฉันหยุดสนุก

          "ฟาง"

          "แก้ว"

          "เฟย์" 

          พวกฉันหันไปตามเสียงเรียกนั้นและอยู่ดีๆนำตาฉันมันก็ไหลออกมา...คนที่เรีกฉันก็คือแฟนเก่าฉันเองเต้ย...เขาเป็นคนที่ฉันรักมากๆเลยก้ว่าได้ละเขาก็เป็นผูชายที่ฉันยังไม่ลลืม..ก็ไม่รู้ทำไมเหมือนกันนะ...ทำไมฉันถึงยังไม่ลืมตอนนี้น้ำตาฉันมันไหลลงมาไม่หยุดเลย

          kaew 

          ฉันได้ยินคนเรียกฉันฉันเลยหันไปดู...ตอนนี้หัวเจ็บปวดแบบเดิมก็เข้ามาหาฉัน..ฉันพยายามแล้วที่จะกลั้นน้ำตาที่มันกำลังจะไหลลงมาแต่ทำไมฉันกลั้นไม่ไก้เลยล่ะ...นี้เขามีอิทธิพลต่อฉันมากค่ะขนาดนี้เลยหรอ...กั้ง

          faye

          ตอนนนี้ฉักำลังมีความสุขเลยอยุ่ดีๆก็มีคนมาขัด..กล้ามากที่มาขัดฉัน..ฉันกำลังจะหันไปด่าเลแต่ก็ต้องหยุดชะงักพร้อมกับน้ำตาที่มันกำลังไหลลงมา...ฉันรักเขามากขนาดนี้เลยหรอ..ทำไมฉันยังไม่ลืมล่ะ..ทำไมแค่เห็นหน้าน้ำตาฉันมันไหลลงมาได้ขนาดนี้เลยล่ะ ....พิชชี้

          poppy

          อะไรเนี้ยผมงงไปหมดแล้วอยู่ดีๆก็มีคนเรียกชื่อสาวๆพอพวกเธอหันไปทำไมต้องน้ำตาไหลด้วยล่ะ...ตอนนี้ผมอยากจะเดินเข้าไปต่อยมัน...กล้ามากที่มาทำคนที่ผมรักต้องร้องไห้ว่าแต่มันเรื่องนะอะไรกันนี้..ใครก็ได้บอกผมที

          "ฟาง...เรากลับมาเป้นเหมือนเดิมได้ไหม..ได้โปรดถ้าฟางยังรักพี่อยู่ยังชอบพี่อยุ่ได้โปรดกลับมารักกันอีกครั้งได้ไหม" ผมได้ยินที่ไอ้นี้พูดมา..ตอนนี้ใจผมมันเจ็บปวดเหลือเกิน..ที่แท้เขาก็คือแฟนเก่าฟาง..และดูเหมือนว่าเธอก้ยังรักเขา..แล้วเรื่องที่ผ่ามมาระหว่างผมกับเธอล่ะคืออะไรที่ผ่านมาเธอไม่เคยรักผมเลยใช่ไหม

          tomo

          "แก้ว..เราจะกลับมารักพี่อีกได้ไหม..พี่ยังรักแก้วเหมือนเดิมนะตั้วแต่วันนั้น"อะไรกันเนี้ยคนที่ทำให้คนที่เข้มแข็งมากอยากแก้วต้องร้องไห้ก็คือแฟนเก่าเขาเองหรอ..และผมก็รู้ได้ทันทีว่าแก้วยังรักผู้ชายคนนี้อยู่

          koen

          อะไรกันเนี้ยอยู่ดีๆเฟย์ของผมก็ร้องไห้ออกมามันเกิดอะไรขึ้นแค่เธอหันไปมองหน้าไอ้พวกนี้น้ำตาของเธอก็ไหลลงมา..นี้มันอะไรกัน

          "เฟย์...กลับมาได้ไหมพี่ขอโทษสำหรับทุกอย่างขอโอกาสให้พี่ได้ไหมเฟย์พี่ยังรักเฟย์อยู่นะ..กลับมารักกันได้ไหม"ผมอึ้งไปกลับคำพูดของไอ้นี้

          fang

          "พวกพี่กลับไปเถอะ..พวกเรไปปฎิเสธหรอนะว่าพวกเรายังรักพวกพี่อยู่..แต่ตอนนี้มีคนใหม่กำลัเข้ามาในชีวิตของพวกเราแล้ว...พวกพี่จะกลับมาอีกทำไม..ในเมื่อพวกพี่ก็ปล่อยมือไปจากพวกเราแล้วจะกลับมาทำไมในวันนี้พวกเรากำลังจะดึงมือนั้นกลับมาให้คนอื่นจับ..พวกพี่จะกลับมาทำไมในวันที่พวกเราคิดที่จะตัดใจ..จะกลับมาทำไม"ฉันพูดพร้อมกับน้ำตาที่ไหลลงมาไม่หยุดและอีกมือนึงก็จับมือนายป๊อปปี้ไว้แน่น

          "จริงอย่างที่ฟางพุแหละพวกเรายังรักพวกพี่ยังรักไม่เคยเปลี่ยน..แต่ในเมื่อวันนี้วันที่มีคนที่พร้อมจะดูแลพวกเรา,...พี่จะกลับมาอีกทำไมกลับมาเอาอะไรจากพวกแก้วอีก"แก้วพูดพร้อมกับร้องไห้ออกมาจนโทโมะต้องเข้าไปปลอบเธอ

          "ใช่...และพวกเราก็ไม่มีวันกกลับไปด้วยถึงแม้พวกเราจะยังไม่ลืมพวกพี่แต่พวกเราก็จะพยายามลืมเพื่อจะได้เริ่มต้นใหม่กับคนที่จะไม่ทำให้พวกเราเสียใจอีก...พวกพี่กลับไปเถอะนะหยุดทำร้ายจิตใจพวกเราไปแล้วปล่อยพวกเราไปเถอะแค่การกะทำที่พวกพี่เคยทำกับพวกเรามันยังทำให้พวกเราเจ็บกันไปพออีกหรอ"ยัยเฟย์พูดออกไปพร้อมไล่พวกนั้นให้ออกไปจากบ้าน

          poppy

          "ป๊อปปี้"อยู่ดีๆฟงก้เรียกชื่อผมพร้อมเดินเข้ามากอดผม...นี้เธอยังลืมเขาไม่ได้ใช่ไหม

          "ฟาง"ผมเรียกชื่อเธอพร้อมเสียงที่อ่อนล้าเหลือเกินที่รู้ว่าเธอยังรักคนๆนั้นอยู่

          "ฉันขอกอดนายหน่อยนะป๊อปปี้..ฉันขออยู่แบบนี้ไปก้อนได้ไหม"ฟางบอกผม

          "ได้...ถ้ามันทำให้เธอสบายใจขึ้นก็อยู่มันแบบนี้แหละ"ผมบอกเธอไปและสัมผัสได้ถึงน้ำตาเธอที่กำลังไหลมาที่เสื้อตรงช่วงอกของผม....

          tomo

          หลังจากที่เฟยืไล่พวกนั้นออกไปผมก้เขาไปกอดแก้วทันทีตอนนี้..คนที่ผมมองว่าเธอเข้มแข้งมาตลอดตอนนี้กลับกลายเป็นคนที่อ่อนแอเป็นอย่ามมากทำไมเธอดูอ่อนแอจังเธอ..ตอนนี้ผมเห็นน้ำตาเธอแล้วผมรู้สึกใจผมหายยังไงก็ไม่รู้...นี้เธอรักเขามากถึงทำตัวอ่อนแอมาขนาดนี้ทั้งๆที่เธอดูเป็นคนที่เข้มแข็งมากที่สุด

          "เธอไม่ต้องร้องนะแก้ว...เธอยังมีฉันนะ...ฉัยยังยืนอยู่ตรงนี้..เธอไม่ต้องร้องนะ"ผมทำได้เพียงแค่ปลอบเธอ...ทำไมเขาทำให้คนอย่างแก้วที่เข้มแข็งมากถึงร้องไห้ออกมามากขนาดนี้ได้นะ

          koen

          "เฟย์"ตอนนี้เฟย์นั้งร้องไห้อย่างหมดแรง...นี้เธอคงรักผู้ชายคนนั้นมากเลยล่ะสิ

          "เขื่อน...ทำไมเฟย์ถึงเจ็บปวดจังเลย..ทำไมเฟยืยังไม่ลืมเขา..ทำไมเฟยืยังต้องมาเสียใจให้เขาอีกนะ"เฟย์ถามผม ผมไม่รู้จะตอยไปอย่างไร้เลย..คำพูดของเฟยืทำเอาผมแถบจะไม่มีแรงเดินหน้าต่อไปเลย..ผมควรทำยังไงต่อไปนะ

          poppy

          ตอนนี้พวกฟางร้องไห้จนหลับไปในอ้อมกอดของพวกผมผมผมพาเธอมาพักและก็นั้งมองพวกเธออย่างหมดแรง...ผมพวกไม่รู้จะทำยังไงต่อไปดี...ทำไมต้อนนี้พวกผมไม่มีแรงที่จะเดินหน้าต่อไปแล้วล่ะ

          นี้พวกผมยังควรเดินหน้าต่อไปไหมทำไมตอนนี้ผมอ่อนล้าเหลือเกิน...ทำไมตอนนี้ผมรู้สึกว่ามันไม่มีแรงที่จะเดินตอไปเลยล่ะ

จบไปแล้ว...ยัยมีคนอ่านอยู่ไหมเนี้ย

โอ๊ยพวกพี่เขาจะเดินหน้ากันต่อไปไหมเนี้ยติมตามกันต่อไปน้าา

ถ้าชอบก็ฝากเม้นฝากไลค์ด้วยน้าาา...เจอกันตอนหน้าค่าาาา