ไม่พูดก็ได้ยิน (Unspoken Word)

9.7

เขียนโดย flame

วันที่ 1 พฤษภาคม พ.ศ. 2558 เวลา 01.10 น.

  31 chapter
  213 วิจารณ์
  42.53K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 7 พฤษภาคม พ.ศ. 2558 19.50 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

3) 3. ไม่พูดก็ได้ยิน (Unspoken Word) POPPY-FANG

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ไม่พูดก็ได้ยิน (Unspoken Word) POPPY-FANG

 

"อ๊ะ พะ พี่ป๊อป..."เสียงหวานครางชื่อคนรัก เมื่อชายหนุ่มปรนเปรอมอบความสุขให้เธอด้วยปลายลิ้นร้อน

 

"อ๊าห์... มะ ไม่ไหวแล้ว... กรี๊ด!!!"เสียงหวานครางลั่น เมื่อชายหนุ่มส่งเธอมาถึงแดนวิมานชั้นฟ้า กายสาวกระตุกถี่ ปลดปล่อยน้ำหวานระลอกใหม่ออกมา

 

ชายหนุ่มไม่รอช้าดูดกลืนน้ำหวานของคนรัก จนหมดอย่างไม่นึกรังเกียจ ก่อนจะผละกายออกห่าง เพื่อปลดเปลื้องเสื้อผ้าที่สวมใสอยู่

 

เพียงแค่ไม่กี่นาที กายแกร่งก็กลับมาคร่อมร่างสาวของภรรยาสาวอีกครั้ง

 

"พี่รักฟางนะครับ..."ป๊อปปี้กระซิบบอกภรรยาสาว ก่อนจะกดริมฝีปากหยักลงปากบางอย่างอ่อนโยนอีกครั้ง

 

"อืม... ฟางก็รักพี่ป๊อปเหมือนกัน... รักมากที่สุด"ฟางเอ่ยกับคนรัก เมื่อชายหนุ่มถอนริมฝีปากออกแล้ว

 

"ขอบคุณนะครับ ที่รักพี่..."

 

ริมฝีปากร้อนกดจูบที่หน้าผากนวลของภรรยาสาวอย่างแสนรัก ก่อนจะเลื่อนมาที่ปากบางแล้วกดจูบอย่างหนักหน่วง

 

ลิ้นร้อนชอนไชเข้ามาในโพรงปากบางดึงซับความหอมหวานที่ไม่ว่าจะกี่ครั้งก็ยังคงความหวานไม่เปลี่ยนแปลง

 

มือหนาลูบไล้กายสาวไปมา ก่อนจะมาหยุดที่ทรวงอกอวบแล้วบีบเคล้นเบาๆ

 

มือหนาอีกข้างประคองท่อนเหล็กร้อนที่พองตัวขยายใหญ่พร้อมออกศึกรัก ก่อนจะค่อยกดส่วนปลายเข้าไปในช่องทางรักที่แสนจะคับแน่น

 

"อืม... อ๊าห์... พี่ป๊อป..."เสียงหวานครางออกมาเบาๆ ด้วยความเสียวซ่าน

 

"อืม... ฟาง... แน่นจังคนดี..."เสียงทุ้มครางออกมาอย่างสุขสม ก่อนจะค่อยๆ ดันท่อนเหล็กร้อนเข้าไปในกายสาวจนมิดด้าม

 

"อ๊าห์... พี่ป๊อป..."เสียงหวานครางชื่อคนรัก เมื่อเขาเข้ามาลึกกว่าทุกครั้งแล้วขยับเข้าออกทันที

 

กายสาวตอดรัดแกนกายใหญ่อย่างรุนแรง ยิ่งชายหนุ่มขยับเร็วมากขึ้นเท่าไหร่ กายสาวก็ยิ่งตอดรัดมากขึ้นเท่านั้น

 

พั่บๆๆ พั่บๆๆ

 

เสียงเนื้อกระแทกเนื้อดังลั่นห้องแข่งกับเสียงครางของทั้งคู่ ร่างสาวสั่นคลอนไปตามแรงกระแทกของชายหนุ่ม

 

"อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ พะ พี่ป๊อป..."

 

"ฟะ ฟาง... พี่ไม่ไหวแล้ว... พร้อมกันนะคนดี ซี๊ดส์..."เสียงทุ้มครางลั่น เมื่อกายสาวบีบรัดตัวตนของเขาแน่นขึ้นเรื่อยๆ จนเขาแทบจะทนไม่ไหว

 

พั่บๆๆ พั่บๆๆ

 

ชายหนุ่มกระแทกกระทั้นใส่กายสาวอย่างหนักหน่วง ยิ่งกายสาวขมิบถี่มากขึ้นเท่าไหร่ เขายิ่งกระแทกมากขึ้นเท่านั้น

 

"อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ พะ พี่ป๊อป..."

 

"อืม... กะ ใกล้แล้วฟาง... อ๊าห์... / กรี๊ด!!!"เสียงครางดังขึ้นพร้อมกัน เมื่อทั้งคู่จับจูงมือมาถึงวิมานชั้นฟ้าพร้อมกัน

 

สายธารสีขาวขุ่นหลั่งรินเข้าสู่กายสาวที่ขมิบตอดรัดรับสิ่งนั้นด้วยความเต็มใจจนครบทุกหยาดหยด

 

พรึบ

 

"แฮ่กๆๆ แฮ่กๆๆ"กายแกร่งทรุดลงอย่างหมดแรง เสียงหอบหายใจของทั้งคู่ดังแข่งกัน จนแยกไม่ออกว่าของใครเป็นของใคร

 

ผ่านไปสักพักทุกอย่างก็กลับเข้าสู่สภาวะปกติ ชาบหนุ่มค่อยๆ ถอนแกนกายออกจากายสาวที่ผล็อยหลับไป

 

"พี่รักฟางมากที่สุดนะครับ..."ป๊อปปี้กระซิบข้างหูภรรยาอีกครั้ง ก่อนจะล้มตัวนอนลงข้างๆ แล้วดึงร่างบางมากอดด้วยความรัก ก่อนจะผล็อยหลับตามร่างบางไป

 

                    --------------------

 

วันต่อมา

 

บริษัทในเครือจิระคุณ

 

ป๊อปปี้จูงมือบางของภรรยาดินเข้ามาในบริษัททามกลางพนักงานบริษัทที่มองทั้งคู่ด้วยสายตาที่ชื่นชม เพราะทุกคนต่างรู้กันว่าภรรยาสาวของท่านประธานนั้นเป็นกันเองกับทุกคน

 

"สวัสดีค่ะคุณภาณุ คุณฟาง!"พิมเอ่ยทักป๊อปปี้เสียงหวาน ก่อนจะหันมากระแทกเสียงใส่ฟางที่เดินมาพร้อมกับป๊อปปี้

 

ฟางมองหน้าพิมนิ่ง ก่อนจะยิ้มบางๆ ให้กับเลขาสาวที่เธอจำได้ว่าเป็นคนเดียวกับคนในภาพที่ส่งมาเมื่อวาน

 

"สวัสดีค่ะ"ฟางทักกลับตามมารยาท ก่อนจะเดินไปตามแรงดึงของป๊อปปี้

 

"อย่าไปยุ่งกับผู้หญิงคนนั้นนะฟาง"ป๊อปปี้เอ่ยกับภรรยาสาว เมือเดินเข้ามาในห้องทำงานแล้ว

 

ฟางเอียงคอมองป๊อปปี้อย่างสงสัย ที่จู่ๆ เขาก็สั่งห้ามเธอ

 

"ทำไมล่ะค่ะพี่ป๊อป?"

 

"เปล่านี่ครับ พี่แค่ไม่ชอบ..."พูดจบก็ดึงร่างบางให้มานั่งบนตักแกร่ง ก่อนจะสูดดมกลิ่นหอมจางๆ จากกลุ่มผมของภรรยาสาว

 

"หอมจัง..."ป๊อปปี้พึมพร่าเบาๆ ก่อนจะเลื่อนหน้ามาซุกไซ้ที่ลำคอขาวนวลแล้วทำรอยสีกุหลาบไว้

 

"พี่ป๊อปอย่า..."ฟางเอ่ยห้ามเสียงสั่น เมื่อมือหนาเริ่มอยู่ไม่สุข

 

"ทำไมล่ะ?"ป๊อปปี้กระซิบถามเบาๆ ที่ลำคอนวล ไม่ยอมผละออกง่ายๆ

 

"อ๊ะ กะ ก็นี่มะ อืม... มันที่ทำงานนะค่ะ... อ๊าห์..."

 

"แล้วไง? พี่อยากรักกับเมียนี่..."พูดไปก็ไล่จูบไปตามซอกคอที่หอมกรุ่นของร่างบางไม่หยุด

 

เพล้ง

 

เสียงแก้วแตกทำให้ป๊อปปี้กับฟางชะงัก ก่อนที่ทั้งคู่จะหันไปมองที่ต้นเสียงก็เห็นพิมยืนตกตะลึงอยู่

 

พิมที่ถือกาแฟมาให้เจ้านายถึงกับมือไม้อ่อนทันที เมื่อเห็นภาพที่ฟางนั่งตักป๊อปปี้ โดยที่ป๊อปปี้กำลังไล่จูบไปตามซอกคอของฟาง

 

"อะ เอ่อ คือว่า..."พิมถึงกับพูดไม่ออก เมื่อป๊อปปี้จ้องเธอเขม็งราวกับจะบอกว่าเธอเข้ามาขัดจังหวะเขากับฟาง

 

"ออกไป!"ป๊อปปี้เอ่ยเสียงเรียบ ทำให้พิมรีบเดินออกไปทันที

 

"ทำไมต้องไล่เขาด้วยล่ะค่ะ?"ฟางเอ่ยถามอย่างไม่เข้าใจ ทำให้ป๊อปปี้หันกลับมามองเธออีกครั้ง

 

สายตาที่เย็นชาเมื่อกี้เปลี่ยนเป็นอ่อนโยนทันที ที่มองฟาง มือหนายกขึ้นไล้แก้มนวลของฟางเบาๆ ด้วยความรัก

 

"ผิดเหรอ ก็พี่อยากอยู่กับเมียนี่"ป๊อปปี้ตอบเสียงนุ่ม ก่อนจะหอมแก้มนวลเบาๆ

 

"ไม่ผิดหรอกค่ะ แต่บางทีพี่ป๊อปก็ไม่จำเป็นต้องเย็นชากับคนอื่นให้มากนักก็ได้นี่ค่ะ เธอเป็นผู้หญิงนะ"

 

"ก็ผู้หญิงคนนั้นไม่ได้เป็นเมียพี่นี่ ทำไมจะต้องแคร์ด้วย?"

 

ฟางส่ายหน้าเบาๆ กับความคิดของป๊อปปี้ ก่อนจะหอมแก้มสากเบาๆ เพราะเธอรู้ดีว่าเขากำลังหงุดหงิดจากเมื่อกี้ที่เลขาสาวเข้ามาขัดจังหวะเขา

 

"หงุดหงิดเหรอค่ะ?"

 

"อืม... ถ้าไม่มีคนมาขัดจังหวะป่านนี้คงได้ปั๊มลูกกับฟางไปแล้ว"

 

เพี๊ย

 

มือบางตีที่แขนแกร่งทันที ที่ป๊อปปี้พูดจบ

 

"พูดอะไรของพี่เนี่ย! ฟางไม่คุยกับพี่แล้ว ทำงานไปเลย!"พูดจบฟางก็ลงจากตักแกร่งไปนั่งที่โซฟาตัวยาวทันที

 

ป๊อปปี้หัวเราะออกมาเบาๆ เพราะรู้ดีว่าเธอกำลังเขินเขาอยู่ ก่อนที่เขาจะนั่งทำงาน โดยที่แอบมองร่างบางเป็นระยะๆ

 

                    --------------------

 

 

 

 

 

คัททททททททททททททททททททททท

 

ฝากติดตามผลงานกันด้วยนะคร้าาาาาาาาาาาาา

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา