Music love final chapter

9.8

เขียนโดย ployfin

วันที่ 3 พฤษภาคม พ.ศ. 2558 เวลา 21.42 น.

  29 ตอน
  54 วิจารณ์
  36.56K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 11 กันยายน พ.ศ. 2558 19.19 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

24) จุดจบนังมารร้าย

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

           "อย่าตามมานะไอพวกบ้า! ถอยออกไป ไม่งั้นชั้นจะยิงอีแก่นี่แน่!!"พิมชี้ปืนไปทางป๊อปปี้

และพวกอีก 3 คนก่อนจะหันปืนมาจ่อหัวคุณหญิงแม่ของป๊อปปี้อีกครั้ง

 

           "ป๊อปช่วยแม่ด้วย เอาแม่ออกไปที แม่กลัว!"คุณหญิงน้ำตาไหลทำให้คนที่ตามมาช่วย

รู้สึกสงสารจับใจ "ถอยออกไป!! ไม่งั้นกูยิงไม่เลี้ยงแน่"ลูกน้องของพิมเดินออกมาจากรถตู้สีดำ

อีกคันก็จ่อปืนไปทางพวกของป๊อปปี้

 

           "แกเอาฟางไปไว้ที่ไหน!! บอกชั้นมานะยัยปีศาจ!!"แก้วเดินออกไปยืนหน้ากลุ่มทำให้

โทโมะต้องรีบห้าม "นี่เธอจะบ้าหรอ! ยัยนั่นมันมีปืนนะ เกิดยิงเธอเข้าแล้วลูกเราเป็นอะไรเธอจะทำ

ยังไง"โทโมะดึงแขนแก้วไว้ด้วยควาห่วงใย

 

           "ยัยนั่นน่ะหรอ แกไม่ต้องห่วงหรอกว่าจะไม่ได้เห็นหน้ามัน อย่างน้อยๆชั้นก็จะให้พวกแก

เห็นมัน ก่อนชั้นจะกำจัดมันทิ้งไปซะ!"มายด์เดินออกมาจากรถพร้อมกับกระชากคุณหญิงแม่ป๊อปปี้

ขึ้นรถไป

 

           "ปล่อยชั้น! แกจะทำอะไรยัยบ้า ปล่อยชั้น!!"คุณหญิงโวยวายแล้วก็สบตากับป๊อปปี้ราว

กับจะร่ำราลูกชายเป็นครั้งสุดท้าย

 

           "พิม...ปล่อยแม่ผมเถอะ แล้วคุณอยากจะได้อะไรก็เอาไปให้หมดเลย ผมยอมทุกอย่าง

ผมขอแค่คุณปล่อยแม่ผม ปล่อยฟาง แล้วคุณจะแต่งงานหรืออะไรก็ตามผมก็ยอม"ป๊อปปี้คุกเข่า

อ้อนวอนพิมที่จ่อปืนเล็งที่หัวของเขาพอดิบพอดี

 

           "ยอม! ยอมแต่งงานกับพิมแล้วพิมจะได้อะไรล่ะ พิมไม่เหลืออะไรแล้ว พิมเลือกเดินมา

ขนาดนี้แล้ว พิมคงหาทางถอยกลับไปไม่ได้แล้ว พิมแค่ต้องการกำจัดคนที่คุณรักที่สุด ซึ่งนั่น

คือ...นังฟาง!!"พิมน้ำตาไหล

 

           "ออกไป!!"ลูกน้องของพิมสั่งพร้อมพาพิมขึ้นรถแล้วขับออกไปทันที "นี่จะยืนบื้ออะไรกัน

ล่ะ ทำไมไม่เอารถตามไปเล่า"แก้วสั่งเมื่อเห็นทุกคนยืนนิ่งอึ้ง

 

 

 

 

 

 

 

            "อื้มม โอ๊ะ! โอ๊ย!"ฟางลืมตาตื่นขึ้นมาก็เริ่มรู้สึกจุกท้องที่โดนต่อย "ตื่นนแล้วหรอนังตัว

แสบ กว่าจะลากมาได้ทำเอชั้นเหงื่อตกเลยนะ"ชายหนุ่มที่จับฟางมาเอ่ยว่าอย่างเหน็ดเหนื่อย

 

            "ที่นี่มันที่ไหน! แล้วแกจับชั้นมาทำไม ไอพวกบ้า! ปล่อยชั้นไปนะ!!"ฟางโวยวายแล้ว

เริ่มมองไปทั่วทิศทางก็เห็นว่าที่นี่เป็นบ้านคนธรรมดาๆแล้วถ้าดูไม่ผิดที่นี่ก็น่าจะเป็นห้องใต้หลังคา

ของบ้านหลังนี้ด้วย

 

            "แกจับชั้นมาทำไม! ชั้นไปทำอะไรให้แกไม่ทราบ เท่าที่ชั้นจำได้ชั้นก็ไม่เคยรู้จักแก ที่

สำคัญ ชั้นไม่เคยเห็นหน้าแกด้วยซ้ำ!!"ฟางโวยวายทำให้ชายหนุ่มเริ่มหงุดหงิด

 

                               เพี๊ยะ!!

                           ชายหนุ่มไม่รีรอตบหน้าฟางจนหัน

 

            "หุบปาก! ชั้นรำคาญ!"ชายหนุ่มโวยวาย "แล้วแกจะจับชั้นมาที่นี่ทำไม ชั้นไปทำอะไร

ให้แกตอนไหนไม่ทราบ!"ฟางหันหน้ากลับมาอีกครั้งด้วยน้ำตาที่คลอแต่ทำอะไรไม่เพราะเธอถูก

มัดติดกับเสาร์ของตัวห้อง

 

            "แกไม่ได้ทำอะไรให้ชั้นหรอก แต่แกทำไว้กับคนที่จ้างชั้นมา ที่จริงชั้นก็ไม่ได้อยากทำ

ร้ายแกหรอก แต่เพราะชั้นไปรับเงินเค้ามาแล้ว ชั้นต้องทำ!!"ชายหนุ่มตวาดใส่ร่าเล็กที่นั่งร้องไห้

อย่างหวาดกลัว

 

            "พอแล้ว!"มายด์เดินเข้ามาขัดจังหวะ "เอามันไปมัดรวมกันกับนังผู้หญิงคนนั้น"มายด์

สั่งก่อนที่ลูกน้องของมายด์และพิมจะนำตัวคุณหญิงแม่ของป๊อปปี้ไปมัดรวมกับฟาง

 

            "คุณหญิงแม่!"ฟางร้องออกมาอย่างตกใจ "นี่! อย่าบอกนะว่าเธอคือ..."คุณหญิงคิด

ทบทวนถึงใบหน้าอันคุ้นหูคุ้นตาของฟาง "ฟาง!!!"คุณหญิงร้องอุทานมาอย่างตกใจ

 

            "เธอสินะที่ตาป๊อปหลงหัวปักหัวปำตั้งแต่ตอนเด็กจนโต จนมาถึงตอนนี้...ตาป๊อปก็ยัง

คงรักเธอไม่เปลี่ยนเลย"คุณหญิงค้อนตาเหลือก

 

            "รัก...คุณหมายความว่ายังไงคะคุณหญิง"ฟางถามออกมาอย่างค้างคาใจ "ก็นี่แหละ

เป็นเหตุผลที่ชั้นต้องเอาตัวแกมา ป๊อปไม่เคยแม้แต่จะชายตามองชั้น เค้าคิดถึงอยู่แต่กับแกกับแก

เท่านั้น!"พิมเดินจ่อปืนมาทางทั้งคู่

 

            "อย่าหวังว่าชั้นจะให้เธอรักกับตาป๊อป ถ้าไม่พิสูจน์ให้ชั้นเห็น"คุณหญิงกระซิบบอกฟาง

เบาๆ "เลิกนอกเรื่องกันได้แล้ว ได้ยินมั้ยที่ชั้นพูดน่ะ ชั้นเกลียดแกเข้าใจมั้ยนังฟาง ชั้นเกลียดแก!"

พิมตะโกนออกมาอย่างเหลืออด

 

            "เกลียดชั้นสิ! เกลียดเลย เกลียดซะให้พอ! เพราะถึงคุณเกลียดชั้นยังไง ป๊อปเค้าก็คง

ไม่สนใจในตัวคุณอยู่ดี!!"ฟางว่ากลับทำให้พิมกำปืนแน่น

 

                                  ผลั้ก!!

                            พิมใช้ปืนฟาดเข้าที่หน้าฟางจนเลือดออก

 

            "เงียบปากไปเลย! ก็เพราะว่าแกไม่ใช่หรอที่ทำให้ป๊อปเป็นแบบเนี้ย! ถ้าไม่มีแกป๊อป

เค้าก็ต้องรักชั้น ได้ยินมั้ย ป๊อปเค้าจะรักชั้น กรี๊ดดดดดดดดดดด"พิมกรี๊ดออกมาอย่างบ้าคลั่ง

 

            "เค้าไม่มีวันรักเธอหรอกนังมารร้าย เพราะถึงแม้จะรักชั้นก็ไม่ยอม คนที่จะมารักกับลูก

ชายชั้นได้คือหนูฟางเท่านั้น ไม่ใช่เธอ!!!"คุณหญิงตะโกนว่า

 

            "คะ...คุณหญิง..."ฟางน้ำตาเอ่อกับคำที่คุณหญิงแม่ของป๊อปปี้พูดออกมามันทำให้เธอ

รู้สึกเหมือนทำบางสิ่งประสบความสำเร็จเพราะตั้งแต่เด็กแแม่ของป๊อปปี้จะเป็นอีกคนที่ขวางกั้นเธอ

กับป๊อปปี้ตลอด

 

            "หุบปาก!! ชั้นไม่อยากฟัง"พิมจิกหัวคุณหญิงทันที "โอ๊ะ! โอ๊ย!"พิมร้องออกมาอย่าง

เจ็บปวดพร้อมจับตรงบริเวณหัวก่อนจะรีบควักยาที่ซ่อนอยู่ในชุดออกมาแล้วกินมันเข้าไปโดยไม่

ต้องใช้น้ำ

 

            "คุณพิม...คุณทานยาระงับประสาทหรอ"ฟางถามเมื่อเห็นซองยาที่พิมปาทิ้ง "อย่ามา

จุ้นจ้านเรื่องของชั้น เรื่องของแกคือการภาวนาให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์บรรดารให้ชั้นไม่ฆ่าแกต่างหาก"พิม

ว่าพร้อมกุมขมับแน่น

 

            "แกมันนังบ้า นังหลอนประสาท แกมันจิตไม่ปกติ!! คอยดูนะถ้าชั้นออกไปได้ชั้นนี่แหละ

จะเอาแกเข้าคุก!"คุณหญิงว่าพร้อมดิ้นยกใหญ่

 

            "เงียบ!"พิมตะโกนออกมา "ชั้นไม่ได้บ้า ชั้นไม่ได้หลอนประสาท ชั้นปกติ ไม่! ไม่!

กรี๊ดดดดดดดดด"พิมกรีดร้องออกมาอีกครั้งแล้วทำลายข้าวของตรงนั้นไปทั่ว

 

            "คุณพิมครับ พวกมันมากันเต็มเลยครับ"ลูกน้องคนหนึ่งวิ่งเข้ามาหาพิมอย่างตื่นตระหนก

"ป๊อปปี้! ป๊อปปี้มาแล้ว แกโดนดีแน่นังบ้า!"คุณหญิงว่า

 

            "พิม!! เอานังฟางไป ส่วนชั้น...เดี๋ยวชั้นจะเอานังแก่หนังเหนียวนี่ไปเอง"มายด์สั่งหลัง

จากดูการกระทำของพิมมานาน "ปล่อย! ปล่อยชั้น!!"คุณหญิงร้องเมื่อมายด์กระชากให้ลุกขึ้น

"ตามชั้นมา!!"มายด์สั่งพิมที่กำลังดึงตัวฟางให้ลุก

 

 

 

 

 

 

 

           "พิม! ปล่อยฟางกับแม่ป๊อปเดี๋ยวนี้นะ อย่าคิดจะทำอะไรบ้าๆ"ป๊อปปี้สั่งห้ามแล้วส่งซิกส์

ให้ฟางที่โดนมายด์จับไว้อยู่ "ป๊อปไม่รักพิม พิมไม่ว่าตอนนี้พิมไม่เหลืออะไรแล้วเพราะถ้าพิมยอม

พิมจะโดนจับ เพราะฉะนั้นขอให้พิมได้ทำอะไรบางสิ่งให้มันร้ายแรงนถึงขีดสุดไปเลย"พิมผลักแม่

ป๊อปปี้ล้มลงนอนแล้วจ่อปืนไปทางแม่ของป๊อปปี้ทำให้ฟางที่โดนจับใช้ศอกกระทุ้งเข้าที่ท้องของ

มายด์ทำให้มายด์จุกจนล้มลงฟางจึงหลุดจากการเกาะกุมของมายด์

 

 

                                  ปัง!!!/"คุณหญิง โอ๊ย!"

                      ฟางวิ่งไปใช้ตัวบังกระสุนให้แม่ของป๊อปปี้ก็ร้องด้วยความเจ็บปวด

 

           "หนูฟาง! ฟาง"แม่ป๊อปปี้ร้องออกมาพร้อมประคองตัวฟางขึ้นด้วยความห่วงใยและซึ้งใน

น้ำใจของฟางที่เอาตัวมาบังแทน "รออะไรเล่า ไปจับนังบ้าสองคนนั้นสิ!!"แก้วผลักพิชชี่กับโทโมะ

ไปจับตัวสองคนนั้น

 

           "ปล่อย! ปล่อยชั้นนะนายบ้า! ชั้นไม่ยอมโดนตำรวจจับหรอก"มายด์สะบัดตัวทำให้โท-

โมะ ต้องดึงปืนทิ้งเพื่อความปลอดภัยต่อเค้าและคนอื่น

 

           "ฮืออออ ชั้นไม่ได้ตั้งใจ ชั้นไม่ได้อยากให้มันเป็นแบบนี้ ฮืออ"พิมร้องพร้อมทิ้งตัวลงนั่ง

คุกเข่าร้องไห้ทันทีพร้อมกับมองป๊อปปี้ที่ประคองตัวฟางแล้วกอดไว้แน่นทำให้ตำรวจที่เพิ่งมาถึง

ต้องจับตัวคนร้ายทั้งสองไว้ทันที

 

           "ฟาง! เธออย่าเพิ่งเป็นอะไรนะ ชั้นขอโทษที่ไม่บอกเธอแต่แรกว่าชั้นจำเธอได้ ชั้น

ขอโทษที่ทิ้งช่วงเวลาที่ควรจะเป็นของเราไป ชั้นขอโทษที่ทำให้เธอต้องมารับเราะห์แบบนี้ ฟาง...

ชั้นขอโทษ"ป๊อปปี้กอดฟางแน่นพลางน้ำตาลูกผู้ชายไหลลงหยดบนหน้าของฟางที่นอนอาบเลือด

อยู่บนตักของเขา

 

           "ป๊อปปี้..."ฟางลูบใบหน้าของเขาก่อนจะหมดสติไป "หนูฟาง หนูฟื้นมาก่อนสิ มาให้ชั้น

ตอบแทนที่เธอช่วยชั้นก่อน ฟื้นขึ้นมา!"แม่ป๊อปปี้เขย่าตัวฟางทันทีที่เธอหมดสติไป

 

           "รีบพาเพื่อนชั้นไปโรงพยาบาลก่อนที่ยัยฟางจะเป็นอะไรไปหนักกว่าเดิมอีกไม่ดีกว่าหรอ

ชั้นก็ห่วงเพื่อนเหมือนกัน แต่...ถ้ามัวแต่มาพร่ำเพรื่อแล้วยัยฟางหมดลมไปก่อนนะจะนี่แหละจะ

โทษพวกคุณ!!"แก้วพูดก่อนที่จะรีบให้ป๊อปปี้พาฟางไปขึ้นรถพยาบาลที่เพิ่งเรียกมาเมื่อครู่

 

 

 

 

 

 

 

 

ตัดไว้แค่ตรงนี้ก่อน อาทิตย์หน้าค่อยมาอัพต่อนะ

(เรื่องราวจะเป็นยังไงก็ติดตามน้าา ช่วยเม้นกันเยอะๆด้วยนะคะ พลีสสส)

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.2 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา