ภรรยาที่รัก > <

โรงแรมศิริมงคลสกุล
     ฟางนิ่วหน้าเมื่อป๊อปขับนำเธอมายังโรงแรมของแก้ว เมื่อเธอจอดรถเขาก็เดินเข้ามาหาเธอ
     ก๊อกก๊อก  เสียงเคาะกระจกรถทำให้สาวอารมณ์เสียหนักขึ้นไปอีกก่อนจะเปิดประตูกระแทกชายหนุ่มอย่างแรงแต่ชายหนุ่มหลบทัน เขามองเธอแล้วยักคิ้วก่อนเดินนำเข้ามาในโรงแรม

23 floors

     ลิฟต์เปิดขึ้นที่ชั้นบนสุดของโรงแรมป๊อปเดินนำฟางไปที่ห้องห้องหนึ่ง เขาเปิดประตูและให้เธอเดอนเข้าไปก่อน ฟางเดินเข้าไปก็เจอกับโต๊ะดินเนอร์สุดหรูภายใต้แสงเทียนกับดอกกุหลาบสีขาวที่ตกแต่งไว้ทั่วห้อง ป๊อปยิ้มที่เพื่อนเขาจัดแต่งสถานที่ไว้ได้อย่างใจคิดแต่พอป๊อปเห็นอาหารที่วางอยู่ 'กุ้งลอปเตอร์' ชิบ...ล้ะ ป๊อปคิดในใจฟางแพ้กุ้ง เดี๋ยวสาวขี้งอนต้องคิดว่าเขาจำไม่ได้แน่ๆเลย เขามองฟางที่มองที่จานกุ้งลอปเตอร์แล้วเงยหน้าขึ้นมามองเขา ป๊อปยิ้มแหยๆ ก่อนจะดึงเก้าอี้ออกมาให้ฟางนั่งเอาน่าแค่อย่างเดียวเองไม่เป็นไรหรอก ป๊อปคิดระหว่างที่นั่งลงฝั่งตรงข้าม ป๊อปเห็นฟางไม่พูดอะไรเลยดีดนิ้ว จงเบเมื่อได้สัญญาณก็เดินออกมาพร้อมไวโอลิน จงเบเล่นเพลงที่ป๊อปบอกว่าฟางชอบแล้วยอ้มกับเพื่อนตัวเอง ฟางที่ได้ยินเสียงเพลงก็ยิ้มทันที แต่ก็ต้องหุบยิ้มเมื่อนึกขึ้นได้ว่าต้องรักษาฟอร์ม
     "ง้อหรอ" ฟางถาม
     "ครับ เจ้าหญิง" ป๊อปตอบยิ้มๆ
     ป๊อปชวนฟางทานอาหาร พร้อมกับเล่าเรื่องราวตอนเขาไปอยู่ต่างประเทศมาสลับกับคอยถามฟางว่าตอนเขาไม่อยู่เป็นยังไงบ้าง เมื่อเห็นว่าทุกอย่างไปด้วยดีเขาก็เดอนไปข้างๆฟางก่อนจะคุกเข่าแล้วหยิบแหวนออกมา
     "แต่งงานกับป๊อปนะ" ฟางที่ได้ยินก็เงียบ เธอไม่ยอมแต่งงานแน่ๆ เพราะเขาทำเธอเจ็บจนถงขนาดที่เขาง้อเธอ คำว่าขอโทษหรือคำว่ารักก็ไม่ออกจากปากของชายหนุ่มสักครั้ง เธอดีใจที่เขาทำเพื่อเธอแต่แค่นี้ไม่พอหรอก เขาต้องเรียนรู้ความเจ็บปวดจากเธอบ้าง
     "ไม่แต่ง" ฟางลุกขึ้นยืนแล้วพูดเสียงดังจนป๊อปหน้าเสีย
     "คิดว่าเอาของกินมาล่อ ให้ฟังเพลงโปรดแล้วจะได้อย่างที่ต้องการหรอฝันเห้อะ เปิดไฟเดี๋ยวนี้เลย" ฟางโวยวายก่อนจะเริ่มเป่าเทียนให้ดับ สักพักไฟก็สว่างขึ้น
     "พอหยุดเล่น ฉันซาบซึ้งใจมากนะจงเบที่นายเล่นให้ฉันฟังแต่มันจะดีกว่านี้ถ้านายไม่เล่นเพราะนายนี่ขอ" ฟางชี้ไปที่ป๊อปปี้แล้วพูดต่อ
     "ออกมาให้หมดเลยน้ะพวกที่ซ่อนอยู่น่ะ แล้วใครเตรียมเรื่องอาหาร" เมื่อฟางเรียก เคนตะ เขื่อน โทโมะ และแก้วก็เดอนคอตกออกมา
     "ผมครับ" เขื่อนและเคนตะยกมือขึ้นอย่างหงอยๆ
     "เพื่อนนายไม่ได้บอกรึไงว่าฉันแพ้กุ้ง แล้วแก้วตอนแรกฉันคิดว่าแกอยู่ข้างฉันนะแต่นี่ฉันคงต้องคิดใหม่" ฟางหันไปเหวี่ยงแก้วอีกคนเพราะเธอรู้ว่าพวกสถานที่และดอกไม้แกเวกะบโทโมะต้องเป็นคนจัดการแน่ๆ
     "อย่าโทษคนอื่นเลยฟาง ป๊อปเองที่ให้พวกเขาทำ"
     "ดี งั้นนายก็ผิด แล้วรู้ไว้ด้วยนะว่าฉันไม่รับคำขอแต่งงานของนาย" ฟางเดินออกมาจากห้องนั้นก่อนจะลงไปขึ้นรถของตัวเอง ฟางยิ้มมุมปากนิดๆเธออยากจะเล่นเกมกับเขาสักหน่อย ที่เธอทำไปไม่ใช่ว่าเธอไม่รักในตัวชายหนุ่ม เธอยอมรับกับตัวเองได้ตั้งแต่วันนั้นที่ทีเคผับแล้วว่าเธอยังรักเขา แต่คนอย่างเขาต้องเรียนรู้บ้าง
     ทางด้านป๊อป เขานั่งลงบนเก้าอี้อย่างอ่อนแรง พังๆ พังไม่เป็นท่าแผนที่เขาและเพื่อนคิดไว้พังหมด
     "โทษว้ะกูไม่รู้ว่าฟางแพ้กุ้ง" เขื่อนเดินเข้ามาขอโทษ ป๊อปเงยหน้ามองเพื่อนแล้วยิ้มเชิงบอกว่าไม่เป็นไร
     "เอาน่า เดี๋ยวง้อใหม่ แผนเขื่อนมันไม่เวิร์คก็ลองแผนใหม่" เคนตะพูด
     "เพราะนายนั่นละ ฉันโดนเพื่อนฉันด่าเลย" แก้วพูดแล้วตบหัวโทโมะอย่างแรง
     "โทษกันได้ไง ทำอย่างกะแก้วไม่อยากให้เพื่อนมีความสุข"
     "พอทั้งสองคนนั่นแหละครับ จงเบว่าเรามาคิดแผนใหม่กันดีกว่ามานั่งทะเบาะกะนนะครับ"จงเบที่เห็นว่าคู่กัดคู่วีนกำลังจะเปิดศึกกันก็รับห้ามทัพทันที
     "แล้วจะเอาไงล่ะ ฉันคิดไม่ออกแล้ว" ป๊อปพูด
     "เขื่อนก็ไม่ค่อยง้อคนด้วยสิ สาวคนอื่นนะ ซื้อของให้ก็หายแล้ว" เขื่อนหน้ามุ่ย
     "เพื่อนฉันไม่เหมือนสาวๆของนายหรอกน่ะ" แก้วพูด
     "เห็นฟางเงียบๆ ไม่คิดว่าจะง้อยากขนาดนี้" โทโมะเดินคิดไปคิดมา
     "ปกติฟางง้อไม่ยากน้ะ แค่ทำท่าทางตลก กูดอ้อนๆหน่อยก็หายแล้ว" ป๊อปย้อนคิดไปตอนที่ฟางงอนที่เขาเสียงดังใส่ แต่คราวนั้นป๊อปแค่พูดจาอ้อนๆ แล้วทำหน้าตาตลกให้ดูฟางก็ยิ้มแล้วแต่ตอนนี้มันกลับไม่ใช่
     "งั้นเอางี้มั้ยย" เคนตะพูดเมื่อปิ๊งไอเดียออก ก่อนทุกคนจะรวมหัวกันวางแผนต่อไปทันที

โทษทีน้ะค้ะ ไรท์ติดธุระ แหะๆ
ไม่ได้ลงนานเอาแค่นี้ไปก่อนเน้าะ พนมาลงใหม่
รีดอย่าเพิ่งหายน้าา ไรท์จะยายามมาอัพเรื่อยๆ
แผนต่อไปจะเวิร์ค หรือจะล่ม วัดดวงกันเอาน่ะจ้ะ 555