ภรรยาที่รัก > <

     "ผ้าเช็ดหน้าครับ" ฟางตกใจที่อยู่ๆก็มีมือยื่นฟ้าเช็ดหน้ามาไว้ตรงหน้า พอเธอเงยหน้าขึ้นมองก็พบกับหนุ่มหล่อคนนึงมองเธอพร้อมไลใบหน้าที่เปื้อนรอยยิ้ม
     "ขอบคุณค่ะ" เธอรับมาเช็ดหน้าแบบลวกๆ แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไร แม้แต่ผู้ชายคนนั้นก็ด้วยจนเขาต้องเอ่ยถามเพิ่อให้เธอหันมาสนใจเขา
     "ใครกันน้ะที่ทำให้คนสวยๆอย่างคุณมานั่งร้องไห้อยู่นี้"
     "มันไม่ได้เกี่ยวอะไรกับคุณนี่คะ" ฟางตอบแบบไม่มองหน้าอารมณ์นี้เธอไม่อยากที่จะพูดคุยกะบใครจริงๆ
     "ใจเย็นสิครับ ผมก็แค่เห็นคุณมาคนเดียวเลยเข้ามาคุยด้วย"
     "งั้นขอโทษด้วยค้ะ ฉันไม่สะดวกคุย ขอตัว" ฟางลุกเดินออกมาจากตรงนั้นทันทีเธอเดินดูแสงสีของสวนสนุกจนล่วงเลยมาถึงเวลาสวนสนุกปิดฟางเดินออกมาหน้าสวนสนุกแต่ก็พบว่าไม่มีแท๊กซี่เบยสักคัน เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อจะโทรหาที่บ้านให้มารับแต่ทันใดนั้นก็มีเสียงแตรรถดังขึ้นจนทำให้เธอตกใจ
     "จะกลับบ้านหรอครับ" ผู้ชายคนเดิมที่ยื่นผ้าเช็ดหน้าให้เธอ เธอมองเขาอย่างงงๆ
     "ให้ผมไปส่งมั้ย" เธอมองเขาอย่างชั่งใจ
     "ไม่จำเป็นหรอกค่ะเราไม่รู้จักกัน" เธอบอกปัดพร้อมกดโทรศัพท์หาเฟย์แต่แบตดันหมดก่อนที่เฟย์จะรับสาย
     "อะไรเนี่ยย" ฟางอุทานเบาๆ
     "ว่าไงคุณไปไม่ไป?" ฟางเงยหน้ามองเขาอีกครั้ง
     "ฉันไม่ไว้ใจคุณ" ฟางตอบความจริงพร้อมมองหน้าเขา หลังจากนั้นเขาก็ยื่นบัตรบางอย่างมาให้ฟางดู มันคือตราตำรวจ 'พตต.ธามไท แพลงศิลป์'
     "ฉันก็ไม่ไว้ใจคุณอยู่ดีล่ะ" ตำรวจก็ใช่ว่าจะไว้ใจได้ อีกอย่างมีที่ไหนมาเสนอตัวล่วยทั้งที่ไม่รู้จักกัน เธอมองเขาอย่างระแวง
     "งั้นคุณก็เลือกเอาล่ะกันระหว่างผมกับแท๊กซี่หน้าหื่น" สุดท้ายแล้วฟางก็ยอมให้เขามาส่งที่บ้านจนได้ พอถึงที่บ้านแล้วเธอก็มองหน้าเจาอย่างโล่งใจมาหน่อยนึง เพราะถึงเธอจะมากับเขาแต่ก็ยังกังวลอยู่ดี
"ขอบคุณนะคะคุณธามไท"
     "เรียกผมสารวัตรธามหรือธามเฉยๆดีกว่าครับ แล้วคุณ?"
     "ฟางค่ะ"
     "ยินดีที่ได้รู้จักครับ" เขายิ้มให้เธออย่างจริงใจทำให้เธออดยิ้มตอบไม่ได้
     "งั้นฟางขอตัวเข้าบ้านก่อนนะคะขอบคุณอีกครั้งค่ะ" ฟางเดินเข้าไปในบ้าน ประตูบ้านหลังใหญ่ปิดลงแต่สายตาของชายหน่อมก็ยังไม่ละไปจากที่ที่เธอยืนเมื่อกี้นี้ รอยยิ้มก็ยังไม่จางไปจากใบหน้า
     "ไว้เจอกันใหม่ครับ ฟาง" ชายหนุ่มรำพึงรำพันกับตัวเองก่อนขับรถออกไป

ปล.หายไปนานนนขอโทษนะค้ะ ต่อจากนี้จะอัพไม่ขาดสายเลยจ้าาา