ภรรยาที่รัก > <

     18.00น
     "กลับมาแล้วค่าาา" ฟางส่งเสรยงสดใสตั้งแต่หน้าบ้านแต่ในบ้านกลับเงียบไม่มีเสียงตอบเธอเดินหาคนในบ้านจนทั่วบ้านแล้วแค่ก็ไม่พบใคร
     "หายไปไหนันหมด" เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาน้องสาวอย่างเฟย์แต่ก็ไม่มีคนรับ เธอเดินขึ้นไปบนห้องของตัวเองเพื่อที่จะอาบน้ำเพราะเธอทั้งเหนื่อยและล้าจากการทำงานวันนี้
     

     ติ่งต่อง ติ่งต่อง

     เสียงออดหน้าบ้านทำเธอหน้ามุ่ยอย่างไม่พอใจและเมื่อเธอเดินลงมาแล้วพบว่าใครมาก็ยิ่งทำให้เธอไม่พอใจมากขึ้นไปอีก
     "คุณน้าสาลิตาให้มารับไปทานข้าวที่บ้านป๊อปน่ะ" ชายหนุ่มบอกเธอ แต่เธอขี้เกียจจะสนทนากับชายหนุ่มจึงเดินเข้าบ้านไป ไม่สนใจแม้แต่จะเปิดประตูรั้วให้ชายหนุ่มเข้าบ้านด้วยซ้ำ ฟางขึ้นมาอาบน้ำบนห้องอย่างสบายใจ แต่ก็แปลกใจที่พอเธอเดินเข้าบ้านมากะบไม่มีเสียงโวยวาย สงสัยหมอนั่นจะผีเข้า เธอคิดในใจ เมื่ออาบน้ำเสร็จฟางก็เกินออกมาแต่ก็ต้องตกใจเมื่อพบป๊อปปี้นั่งรออยู่บนเตียง
     "กรี๊ดดด" ฟางรีบวิ่งกลับเข้าไปเอาเสื้อคลุมอาบน้ำในห้องน้ำทันทีเพราะตอนที่เธออกไปนั่นเธอนุ่งแค่ผ้าขนหนูผืนเล็กผืนเดียว พอเธอตั้งสติได้ก็รีบออกมาพร้อมยิงคำถามใส่ชายหนุ่มทันที
     "เข้ามาได้ยังไง ออกไปเดี๋ยวนี้น้ะ" ป๊อปปี้ไม่ตอบอะไร เขายกพวงกุญแจพวงนึงให้ฟางดูแทนคำตอบ
     "นั่นมันนน!!"
     "รีบไปแต่งตัว ให้ผู้ใหญ่รอนานมันไม่ดีนะฟาง" ป๊อปปี้เดินออกไป ทิ้งฟางมองอย่างงงๆ วันนี้เขาแปลกไป ไม่ร่าเริง ไม่พูดมาก ไม่กวนประสาทเหมือนป๊อปปี้คนก่อน ทางด้านของชายหนุ่มที่เดินออกมาจากห้องนั้นทิ้งตัวลงที่โซฟาในห้องนั่งเล่นแล้วก็เอามือจับหัวใจตัวเองพร้อมหายใจลึกๆ ที่เขารีบเดินออกมาจากห้องเพราะเขาเองก็ไม่ไว้ใจตัวเองเหมือนกัน ถึงเขาและเธอจะเคยเป็นแฟนกันมาก่อนแต่ตอนคบกันเขาทะนุถนอมเธอมาก มากสุดก็ได้แค่จูบ แต่เมื่อกี้มันทำสมองเขาคิดไปไกลมาก สภาพแบบนั้น อกชิดๆที่มันดูไม่ใหญ่โตแต่ดูพอดีตัว เอวเล็กๆ ผิวขาวๆนั่นก็ทำเขาคิดไกลได้เหมือนกัน
     "นายยังตอบไม่เคลียร์น้ะ นายเอากุญแจนั่นมาจากไหน" ฟางที่แต่งตัวเสร็จแล้วเดินลงมาพร้อมกะบยิงคำถามใส่เขาเป็นชุด
     "แม่ฟางให้มา เพราะรู้ว่าฟางต้องดื้อ ไปได้แล้ววันนี้วันเกิดพ่อป๊อป" ชายหนุ่มเดินนำไปและหญิงสาวก็เดินตามอย่างโดยดี ถ้าบอกตั้งแต่ทีแรกว่าวันเกิดคุณลุงภาวิทย์ก็จะไปด้วยตั้งแต่แรกอยู่หรอกแต่นี่ไม่พูดไม่จาแถมอยู่ดีดีก็มาโผล่อยู่ในห้อง แถมยังทำเป็นไม่สนใจกันอีกด้วยทั้งๆที่เธออยู่ในสภาพล่อแหลมขนาดนั้น ทำไมเย็นชาแปลกๆ แต่เธอกับเขาไม่ได้เป็นไรกะนนี่ก็ไม่แปลกที่เขาจะไม่สนใจ หญิงสาวนั่งคิดอยู่ในใจ ในระหว่างทางป๊อปและฟางไม่ได้คุยอะไรกันเลยจนมาถึงบ้านชายหนุ่ม
     "ทำไมช้ากะนจังล้ะลูก" แม่ของป๊อปถามทันทีเมื่อเห็นสองคนเดินเข้าบ้านมา
     "แหน่ แอบไปกุ๊กกิ๊กกันมาใช่ม้าาา"ปุ๊กพี่สาวของป๊อปเอ่ยแซวน้องชาย
     "ยัยปุ๊กพูดจาระวังปากหน่อย น้องฟางเขาเสียหาย" ปุ๊กทำหน้ามุ่ยเมื่อถูกผู้เป็นแม่ดุ
     "พอดีฟางอาบน้ำนานไปหน่อยน่ะค่ะ ขอโทษนะคะที่ให้รอ"
     "ไม่เป็นไรลูกๆ ไปๆ ไปทานข้าวกัน"

ไม่มีเม้นเลยง่ะ เค้าน้อยใจล้ะน้ะ รอดูเม้นไม่มีเม้นไม่มีกำลังใจ ฮือออ