ไอ้คุณเพื่อนครับ...รักกูบ้าง!

9

 

“อ่า ปวดหัวว่ะ”เสียงงัวเงียของโกโก้ดังขึ้นในช่วยสายของอีกวันซึ่งเลยเวลาเรียนรอบเช้ามาแล้วถ้าจะเรียนคงคาบบ่ายเลย

  

“เชี่ย เรื่องจริงหรอว่ะ นี่กูทำมันได้ไงว่ะ”โกโก้พูดพึมพำออกมาก่อนจะยันตัวให้ลุกขึ้นนั่ง

ร่างสูงของโกโก้นั่งมองหน้าคนข้างกายที่นอนหลับตาพริ้มเรื่องราวของเมื่อคืนไหลวนเข้ามาในหัว เมื่อคืนโกโก้อาจจะเมาแต่ก็ไม่ได้เมามากยังมีสติแต่ตอนนั้นมันคงควบคุมไม่อยู่จริงๆเลยทำให้เพื่อนรักตัวเล็กนอนซมอยู่กับเตียง

 

“ติ๊กเกอร์ ตื่น ไอ้ติ๊กเกอร์ตื่นๆ”โกโก้พูดปลุกสติ๊กเกอร์

 

“สัสว่าแต่กูปลุกยาก มึงก็ปลุกยากเหมือนกันแหละ”โกโก้พูดบ่นเบาๆ

 

“สติ๊กเกอร์ตื่น ตื่นดิมึง”โกโก้ยังคงเรียก

โกโก้เอือมมือจะไปเขย่าร่างเล็กของสติ๊กเกอร์แต่ก็ต้องชักมืออกมาก่อน

 

“แม่งตัวร้อน ไม่สบายหรอว่ะ”โกโก้พูดพร้อมกับเอามือไปอังหน้าผากของร่างเล็ก

 

“ตัวร้อนจี๋เลยว่ะ”โกโก้ลุกขึ้นเข้าไปในห้องน้ำและกลับมาพร้อมกะละมังและผ้าชุบ

 

“ฮื่อออ”สติ๊กเกอร์ส่ายหน้าหนีเมื่อมีบางอย่างมารบกวนเวลานอนของตัวเอง

 

“เช็ดตัวก่อนค่อยนอน”โกโก้พูดบอกพร้อมกลับใช้ผ้าชุบมาเช็ดหน้าของสติ๊กเกอร์

 

“โก้....”เสียงเรียกแผ่วๆติดแหบของสติ๊กเกอร์ดังเรียกโกโก้

 

“อืม กูเอง”โกโก้ตอบพร้อมเช็กหน้าและซอกขาวคอที่เต็มไปด้วยรอยรักที่โกโก้สร้างไว้

 

“หิวน้ำอ่ะ”สติ๊กเกอร์พูดบอกเสียงแหบๆตอนนี้สติ๊กเกอร์ไม่สามารถลืมตาขึ้นมาเพื่อมองหน้าของโกโก้ได้เพราะรู้สึกหนักอึ้งที่ตาและยกไม่ขึ้น รู้สึกเดี๋ยวร้อนเดี๋ยวหนาวมีอาการปวดหัวเข้ามาอีก

 

“อ่ะมึง ค่อยๆลุกนะ”โกโก้พูดพร้อมกับประคองสติ๊กเกอร์ให้นัก

 

“อ๊ะ ฮือออ”สติ๊กเกอร์ส่งเสียงร้องออกมา

 

“เป็นอะไรมึง!”โกโก้ถามอย่างตกใจ

 

“ อึ่ก เจ็บอ่ะ”สติ๊กเกอร์พูดบอกตอนนี้รู้สึกเสียดที่ช่องทางรักมากขยับนิดก็เจ็บแถมยังรู้สึกปวดเนื้อปวดตัวด้วย

 

“อ่า ดื่มน้ำก่อน”โกโก้พูดพร้อมส่งแกไปให้สติ๊กเกอร์

 

“ไม่มีแรงอ่ะ”สติ๊กเกอร์ตอบ

 

“มาเดี๋ยวกูช่วย”โกโก้ยกแก้วน้ำให้สติ๊กเกอร์ดื่ม

สติ๊กเกอร์ดื่มน้ำหมดแก้วอย่างกระหายเมื่อดื่มเสร็จทั้งสองก็ไม่มีใครพูดอะไร

.

.

“เมื่อคืนกูขอโทษ กูคงเมา”โกโก้พูดบอก น้ำเสียงของโกโก้ดูเครียดกับเรื่องที่เกิด(แหม่ อีตอนทำนี่ก็ใส่ไม่ยั้งแล้วมาตอนนี้.. หึ>>ไดยะ)

 

“ไม่เป็นไร กูยอมมึงด้วยหนิ”สติ๊กเกอร์ตอบกลับไป

 

“คือมึงไม่คิดมากใช่เปล่าว่ะ”โกโก้ถามกลับ

 

“อือ...”สติ๊กเกอร์ตอบรับในลำคอเสียงแผ่ว

 

“งั้นเราก็กลับไปเป็นเพื่อนกันได้ใช่มั้ยว่ะ”โกโก้ถามกลับอย่างเร็ว

 

“….”สติ๊กเกอร์นิ่งชะงักเงียบไปไม่ได้ตอบโกโก้

 

“ว่าไง”โกโก้ย้ำถามอีกครั้ง

 

“มึงคิดกับกูแค่เพื่อนเองหรอ...”สติ๊กเกอร์ถามเสียงแผ่ว

 

“กูกับมึงก็เป็นเพื่อนกันไง แต่เมื่อคืนกูขอโทษกูเผลอคามอารมณ์ไปหน่อย...”โกโก้ตอบ แล้วมองไปที่สติ๊กเกอร์ ร่างเล็กของสติ๊กเกอร์ก้มหน้างุดนิ่งเงียบไม่พูดอะไร จนโกโก้แอบหวั่นใจไม่ได้

 

“กูเป็นได้แค่เพื่อนมึงหรอว่ะโก้...”สติ๊กเกอร์ถามกลับด้วยเสียงที่สั่นๆแต่ก็กลั้นเอาไว้ไม่ให้มันสั่นมากเกินไป

 

“ไหนมึงบอกว่าไม่คิดมากไง...”โกโก้พูด

 

“แล้วที่มึงเอากับกูมึงเอาในฐานะเพื่อนรึไงห๊ะ!”สติ๊กเกอร์ตะคอกเสียงถามแต่ฟังยังไงก็ไม่เหมือนตะคอกเนื่องจากเสียงของร่างเล็กทั้งสั่นทั้งแหบแห้ง

 

“เอ่อ...”โกโก้ไม่รู้จะตอบอะไร

 

“ฮึก ...โก้ มึงไม่ชอบกูบ้างหรอ... ”สติ๊กเกอร์ถามด้วยน้ำเสียงที่สั่น

 

“ชอบในฐานะอย่างอื่นกูชอบไม่ได้...กูกับมึงเป็นเพื่อนกันนะเว้ย”

โกโก้ตอบกลับไป สติ๊กเกอร์ได้ยินที่โกโก้บอกก็นิ่งตั่วสั่น อาการเจ็บแปลบเข้ามาในอก...ไม่ว่ายังไงโกโก้ก็ยังคงมองสติ๊กเกอร์เป็นแค่เพื่อน...

ไม่ว่าจะพยายามทำให้ ไม่ว่าจะทำอะไรเพื่อให้โกโก้มาสนใจ...

โกโก้ก็ยังมองสติ๊กเกอร์...แค่เพื่อน... ร่างเล็กของสติ๊กเกอร์รู้สึกทั้ง เจ็บ

ทั้งหน่วงในเวลาเดียวกัน อาจเป็นเพราะพิษไข้ด้วยที่ทำให้สติ๊กเกอร์รู้สึกอ่อนไหวขนาดนี้...เมื่อก่อนถ้าโกโก้บอกว่าตนเป็นแค่เพื่อนยังไงก็จะทำเป็นรอยหน้ารอยตาไม่ได้ยินถึงแม้บางครั้งอาจจะรู้สึกเจ็บ...แต่ก็ไม่เก็บเอามาใส่ใจ...แต่ตอนนี้...ร่างเล็กของสติ๊กเกอร์รู้สึกเจ็บมากๆทั้งๆที่มีอะไรกับคนที่ตัวเองรักแล้วแต่เขา ก็ยังคงมองตนว่าเป็นแค่เพื่อนอยู่ดี…

 

“ฮึก..โก้...มึงรู้มั้ยว่ากูชอบมึง กูรักมึงนะเว้ย ฮึกก”สติ๊กเกอร์พูดออกไปด้วยเสียงสั่นๆพร้อมน้ำตาที่ค่อยๆไหลลงมา ณ ตอนนี้สติ๊กเกอร์ไม่สามารถเก็บความรู้สึกต่อไปได้อีกแล้ว

 

“รู้”โกโก้ตอบกลับ

สติ๊กเกอร์เงยหน้าขึ้นมามองโกโก้ทั้งน้ำตา

 

“ฮึก ไอ้สัส! มึงรู้แล้วมึงมาทำงี้กับกูทำไม ไอ้เหี้ย ฮือออ”สติ๊กเกอร์ทั้งพูดทั้งว่าโกโก้ออกมา

 

“ก็กูเผลอนี่หว่าแล้วที่สำคัญมึงเป็นคนยอมกูเองด้วย”โกโก้พูดออกมา

สติ๊กเกอร์มองโกโก้ด้วยสายตาตัดพ้อ โกโก้เองเมื่อเห็นสายตานั้นก็ชะงักไปนิดเมื่อรับรู้ว่าตัวเองเผลอพูดอะไรออกไป

 

“เอ่อ...ติ๊กเกอร์...กู”ณ เวลานี้โกโก้ได้เป็นคนที่พูดอ้ำอึ้งแล้ว

 

“ฮือออ ไอ้สัส กูรักมึงกูถึงยอม ทำไมมึงไม่รักกูบ้างอ่ะ กูรักมึงนะเว้ยไอ้เหี้ยโก้! ทำไมไม่มองกูบ้างอ่ะ ฮืออออ”สติ๊กเกอร์ร้องไห้ออกมาอย่างสุดทน พิษไข้เริ่มเข้าโจมตีร่างเล็กอาการปวดหัวปวดตัวและยังรู้สึกเสียดที่ช่องทางรักเพิ่มขึ้น

 

“มึงอย่าร้องดิเดี๋ยวปวดหัวหนักกว่าเดิม”โกโก้พูดบอกพร้อมกลับจะเดินเข้าไปหาสติ๊กเกอร์

 

“ไม่ต้องมายุ่งกับกู! ฮึก ไม่ต้องมาโดนตัวกูด้วย ฮือออ ไอ้บ้าโก้”สติ๊กเกอร์ผลักตัวโกโก้แต่ไม่แรงนักเพราะตัวเองไม่มีแรงแค่ตอนนี้นั่งคุยกับโกโก้ก็ฝืนเต็มทีแล้ว

 

“มึงอย่าดื้อดิว่ะ ”โกโก้พูดบอกและยังคงเดินเข้ามาหาสติ๊กเกอร์

 

“ไม่ต้องมาทำเป็นห่วงกู กูเจ็บแล้วสัส แม่งทำเหี้ยอะไรไปมึงเคยมองก็บ้างมั้ย! ไม่รักกูก็อย่าทำงี้ กูเจ็บ ไอ้เหี้ยโก้มึงได้ยินมั้ยว่ากูเจ็บ ฮึก ฮืออ”สติ๊กเกอร์ตวาดลั่นพร้อมร้องไห้ออกมาจนตัวสั่นโยนไปทั้งตัว

 

“มึงอย่ามางี่เง่าตอนนี้ดิว่ะ หยุดร้องก่อนเดี๋ยวไข้หนักกว่าเดิม”โกโก้พูดออกมาเริ่มรู้สึกหงุดหงิดแล้วที่เห็นสติ๊กเกอร์เป็นงี้

 

“กูมันงี่เง่า กูมันน่าลำคาญมึงไม่ต้องมายุ่งกับกู ฮืออ”สติ๊กเกอร์พูดบอกด้วยน้ำเสียงที่สั่นหนัก

 

“ไม่ยุ่งได้ไงห๊ะ! กูทำมึงเป็นงี้กูก็ต้องรับผิดชอบดิมึงอย่ามาเป็นงี้ได้มั้ยห๊ะ!”โกโก้ตวาดลั่นออกมาอย่างโมโห สติ๊กเกอร์ชะงักไปน้ำตาที่ไหลออกมาอยู่แล้วไหลหนักขึ้นกว่าเดิมอาการสั่นก็ยังคงมี

 

“ฮึกกก รับผิดชอบ...รับผิดชอบเหี้ยอะไรล่ะ! ”สติ๊กเกอร์ร้องออกมา

 

“ก็กูทำมึงไม่สบาย กูก็ต้องดูแลมึง! ”โกโก้ตอบกลับ

 

“ดูแลในฐานะอะไรล่ะ! รับผิดชอบกูในฐานะอะไรล่ะ!”สติ๊กเกอร์ยังคงพูดออกมาตอนนี้ในหัวของสติ๊กเกอร์รู้สึกหนักอึ้งไปหมด ดวงตาก็รู้สึกหนักอึ้งมากขึ้นเพราะร้องไห้จนตาแดงตาบวมตอนนี้คือไม่สามารถลืมตาได้แล้ว

 

“มึงจะยึดติดอะไรนักหนาว่ะ!”โกโก้พูดออกมา

 

“แล้วมึงจะทำไม!ถ้ามึงจะมาดูแลกูในฐานะเพื่อนไม่ต้องมาเลยกูไม่ต้องการ! ฮึก”สติ๊กเกอร์เสียงดังออกมาอาการเจ็บแปลบในหัวก็เกิดขึ้น

 

“โว้ยยยยยยย! อะไรนักหนาว่ะเนี่ย”โกโก้ร้องโวยออกมาเมื่อเห็นว่าตอนนี้สติ๊กเกอร์งี่เง่ามากเป็นพิเศษ

 .

.

.

“ก็ได้...ฮึก กูขอเวลา..ฮึก กูจะกลับไปเป็นเพื่อนมึง กูแค่ต้องรอเวลา...”

สติ๊กเกอร์พูดออกมาอย่างลดเสียงลง พูดเองก็เจ็บเองแต่ที่พูดมาน่ะ

ไม่คิดว่าจะกลับไปเป็นเพื่อนโกโก้จริงๆหรอก

 

“องค์ลงสักทีนะมึง”โกโก้พูดบอกเมื่อเห็นสติ๊กเกอร์เสียงอ่อนลง

 

“อืม...มึงกลับกูจะกลับไปเป็นเพื่อนกันใช่มั้ย”สติ๊กเกอร์ถามพร้อมน้ำตา

 

“เออ...”โกโก้ตอบเสียงแผ่วพร้อมหันหน้าไปมองทางอื่น

 

“ฮ่าๆ เนาะกู ฮึก กับมึงก็เป็นได้แค่เพื่อนกัน.. ฮึก ฮ่าๆกูนี่บ้าดีเนาะที่จะให้มึงมารักมาชอบกูเกินเพื่อนบ้าง อืมๆ ก็เข้าใจแล้ว ว้า ตอนนี้กูปวดหัวมากเลยขอยาหน่อยดิ เช็ดตัวให้กูด้วยก็ดีนะเพื่อน ขอบคุณมึงมาก”

สติ๊กเกอร์พูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่...เจ็บ เสียงหัวเราะที่ออกมาโกโก้ฟังยังไงก็รู้ว่าอีกฝ่ายต้องฝืนแค่ไหนและก็รอยยิ้มที่ส่งมาให้โกโก้ โกโก้มองออกเลยว่ามันเป็นเหมือนการแค่นยิ้มสมเพศตัวเองมากกว่า

 

“อืม...รอแปปนะ”โกโก้พูดพร้อมกลับเดินไปซื้อยาเพื่อคลายสถานการณ์ที่มันดูอึดอัด

 

“ฮึกกกก ฮือออ ไอ้บ้าโก้ ฮึก กูไม่ยอมแพ้หรอก ฮึก กูจะทำให้มีหลงกูหัวปักหัวปรำเลย มึงคอยดู ฮือออออ”สติ๊กเกอร์ร้องบอกออกมาด้วยความเจ็บปวดเมื่อโกโก้เดินออกไปข้างนอกเพื่อไปซื้อยา

 

“คนอย่างกูไม่ยอมอะไรง่ายๆหรอก ฮึก มึงเตรียมตัวรักกูไว้เลย ไอ้เหี้ยโก้ ฮืออออ”สติ๊กเกอร์ร้องบอกพึมพำกับตัวเอง เพราะความเพลียจากการร้องไห้ และพิษไข้ทำให้สติ๊กเกอร์หลับลงไป...

.

.

.

“เหี้ย ทำไมต้องเป็นงี้ด้วยว่ะแม่งเอ๊ย”ทางด้านของโกโก้เมื่อเดินออกมาจากห้องนอนก็พูดออกกับตัวเองพลางนึกถึงใบหน้าของสติ๊กเกอร์ที่มองตัวเองด้วยสายตาตัดพ้อเเละเจ็บปวด ร่างสูงของโกโก้ ณ ตอนนี้ รู้สึกเครียดมากกลับเรื่องที่เกิดขึ้น โกโก้ตัดสินใจไม่เก็บมาคิดและลงไปข้างล่างเพื่อไปร้านยาให้สติ๊กเกอร์

.

.

.

//ดีจ้า อัพแล้วนะค่ะเป็นไงๆ ฮา อาจจะงงๆนะไดยะแต่งดราม่าไม่เก่งอ่ะ มีนิดๆ ฮ่าๆ

ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนิยายของไดยะนะคะขอบคุณทุกเม้นด้วย

ตอนนี้ก็เริ่มนิดๆหน่อยๆแล้ว ฮา ช่วยกันติดตามเนื้อเรื่องต่อไปด้วยนะค่ะ พิมพ์ตกพิมพ์หล่นต้องขอโทษด้วย ช่วยกันเม้นหน่อยนะคร้าบบ

 

ขอบคุณเจ้าค่ะ!