Love Beyond Horizon อุบัติรักข้ามขอบฟ้า

10.0

เขียนโดย TKRLov€lวoร์

วันที่ 23 พฤษภาคม พ.ศ. 2558 เวลา 23.36 น.

  8 session
  174 วิจารณ์
  12.36K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

3)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

เว็บขีดเขียน

“เอ่อน้องเอาแก็สโซฮอร์ 500”

“ขอโทดนะครับพอดีแก็สหมดเอาธรรมดาไปก่อนไหม”

“งั่นไว้ก่อนละกัน!!” (พ่อคนรักโลก!! เดี๋ยวหมดจะขำให้ค่อยดูเถอะ) สาวน้อยผิวขาวร้างสูงก็มายืนขว้างหน้าทันที จนชายที่อยู่ในรถลุกออกมา

“อะไรของเธออีกละ”

“นายต้องไปส่งฉันด้วย!!”

“ฮู้ๆๆๆ ฉันมีธุระ!!”

“ฉันก๊มีธุระ” ไม่ทันไรสาวน้อยก็เดินไปขึ้นรถโดยไม่ฟังเสียงเรียกของชายหนุ่ม

 

                หลังจากฉันมาได้ไม่นานรถก็ดับทันที

“เห้ย!! นายรถเป็นไรอ่ะ”

“โอ้ยยย!! น้ำมันหมด!!”

“นี่นายคิดจะปล้ำฉันเหรอ!!”

“จะบ้าเรอะ ใครอยากปล้ำเธอ น่าปล้ำตายหนักนิ!!”

“แล้วจะทำไงค่ะ!!” ก็นะ ทำไงละลงรถแล้วก็ไปเข็นรถดิ

“โอ้ยยย!! แมน แมนมาก!! ค่อยดูนะ ค่าเช่าห้องนาย ได้เพิ่มแน่! จ่ายค้าจ้างฉันมาด้วย!!!” สาวน้อยพูดด้วยแล้วโมโห

 

                Kaew talk

                โอ้ย!! ฉันเดินไปห้องเรียนญี่ปุ่นด้วยสภาพที่มะล็อคมะแล็คมาก คอยดูนะนายป็อป!!

“นี่แก้ววว!! ไปทำอะไรมาทำไมมาเอาป่านนี้ละ!!” ยังมีหน้าถามไม่ดูสภาพไง

“อย่าถามได้ไหมออาจารย์ เซ็ง!!”

“อ่อ OK”

 

“อ่านี้นายลงไปได้แล้ว!!” ฟางก็จอดรถและก็ให้หนุ่มญี่ปุ่นที่นั่งมาด้วยลงไป

“….” !! ก็ต้องลงแล้วลงมาป๊า!!

                หลังจากที่ลงมาจากรถแล้วหนุ่มญี่ปุ่นก็เดินไปเรื่อยๆ โดยไม่มีจุดหมาย ก็เจอเข้ากับรถของคนที่เขานั่งมาด้วยจึงหยุดและยืนอยู่หน้าบ้านตลอดจนฝนตก เขาก็หยิบหนังสือภาษาไทยมาฝึกพูด คำว่า สวัสดีครับ กับขอบคุณครับ จนเผลอหลับไป

 

                Fang Talk

                 รู้สึกหิวแล้วสิ ไปหาไรกินก่อนดีฟ่า เดินก็เดินมาจนถึงหน้ามาและกำลังจะเดินไปร้านสะดวกซื้อเอ๊ะนั้นใครนะ ฉันจงเดินเข้าไปดู

“นายๆ นายญี่ปุ่น นายมาทำอะไรตงนี้ทำไมไม่กลับบ้านไป!!” เอ่อเข้าไม่เข้าใจนี้หว่าและทำไงละ

“สวัสดีครับ^_^” เอ๋

“มาตามตึ้อฉันไม่ใจอ่อนหรอกนะ!!” ฉันก็เดินกลางร่มไปท่านที แต่ว่านายนั้นก็วิ่งเข้ามาในร่ม

“เห้ย!! นายจะทำอะไรเนี่ย!!”

“สวัสดีครับ!!”

“สวัสดีไปแล้ว” นายนี้กวนประสาทซะมัดเลยแต่ก็น่ารักนะ โกรธไม่ลงจริง ฉันก็เลยชวนเขาไปกินข้าวด้วยกัน แล้วก็แยกกันทันที ฉันก็เข้าไปและก็ค้นกระเป๋าเจอพาทสปอตของนายนั้น นี้นายนั้นตามฉันมาเพราะเรื่องนี้เหรอ แล้วทำไงอ่ะ !! แย่ละสิ ฉันก็คิดจนหลับไป

“คุณ! คุณ! คุณญี่ปุ่น”

“เอ่อแล้วนี้อ่ะ พาทสปอต ฉันขอโทษนะ แล้วทำไมไม่บอกว่าฉันยังไม่ได้”

“พาทสปอต??”

“ใช่ งั้นเดี๋ยวฉันพาไปกินข้าวก็แล้วกันนะ ไปๆ ขึ้นรถ”

 

                Fang talk

                สรุปแล้วหลังกินข้าวเสร็จฉันก็พาเขามาทำงานที่โรงโขนด้วย ดวงตาเขาดูมีความสุขมากกับการที่ได้ดูโขนฉันก็เคยรู้สึกแบบนี้ครั้งแรกเช่นกัน ฉันชอบเขารึป่าว?? ไม่หรอก ชั่งเถอะ

 

                Pop talk

“เอ่อขอโทษนะครับผมมาเอาน็คบุ๊คครับ” ผมยื่นใบรับซ่อมให้พนักงานร้าน

“อ่อ ครับ!! นี้ครับโน๊คบุ๊คคุณ”

“ขอบคุณครับ” ผมยื่นตังค์และหยิบโน๊คบุ๊คไปทันที

 

“นี้เป็นไรเหรอ โทโมะ ^_^”

“….” (ปวดฉี่ชัว!!)

“ปวดท้องเข้าห้องน้ำเหรอลุกไปห้องน้ำดิอยู่ตรงเนี่ย ^_^” (ใจดีโน้ะเจ๊ฟางเรา // bow)

“ทำไมกลับมาเร็วจังอ่ะ” ผมเดินมาพร้อมกับนั่งลงตรงเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามยัยตัวเล็ก

“อะ อื้ม อื้ม อื้ม!!”

“O_O นี่นายอีกแล้วเหรอเหอะ”

“สงสัยเราจะเป็นเนื้อคู่กันมั้ง!!”

“แหวะ ทำอย่างกับฉันอยากเป็นตายอ่ะ เหอะ!!”

“นี่!! สงสัยโสดอะสิท่ามานั่งคนเดียว ” ผมก็ถามยัยยี้ยวนกวนประสาททันที

“สวยๆ อย่างฉันอ่ะนะหนุ่มๆรอกินข้าวด้วยเต็มไปหมดและย้ะ ชิ๊!! มีแต่คนอย่างนายอ่ะเพื่อนไม่ครบเหรอ ถึงต้องเดินไปไหนมาไหนคนเดียวอ่ะ!! ไม่มีมารยาท!!” อะ โห สวยตายละ เหอะ(อย่าชอบเขาแล้วกัน/bow) cแน่นอนคนอย่างป๊อปไม่ชอบยัยนี้หรอก!! (จะคอยดู//bow)

                นัดดเจอเธอเมื่อไหร่ก็ไปช้าคิดถึงเธอแต่ดันไม่โทรหาน่าหรอกน่า!!  // ผมจ้องสายที่โทรมาก็ตัดสายทิ้งและทำฟอมทันที

“ฮัลโหลจ้ะที่รัก ว่าไง หะเดียวนี้เลยเหรอ จะๆ จะรีบไปนะ ม๊วฟ ๆ ๆ ๆ ๆ”

“อี๊!! แหวะ!! จะอ๊วกกก รีบๆ ไปเลยไป!!”

“ฉันไปละนะ บายๆๆ !! ม๊วฟๆๆๆๆ”

 

                นัดดเจอเธอเมื่อไหร่ก็ไปช้าคิดถึงเธอแต่ดันไม่โทรหาน่าหรอกน่า!!   Mom

“ฮัลโหลครับแม่ แม่สบายดีป่าวค่ะ”

(สบายดีจ้ะ เอ่อแต่แม่ต้องเลื่อนกำหนดกลับหน่อยนะ พอดีพายุเข้านะลูก)

“ครับ แม่ ”

(นี้ว่าแต่เราอ่ะเอารถแม่ไปเฉียวรถเหรอป่าว!!)

“รถเหรอแม่ รถ รถสบายดี ไม่เฉียวรถเลยครับ!!”

(ก็ดีล้ะจ้ะ ดูแลตัวเองด้วยน๊า แม่เป็นห่วง)

“ครับแม่! แม่ก็เหมือนกันนะครับ”

(จ้ะ งั้นแค่นี้ก็นะป๊อป)

“ครับ!! รักแม่นะ ^^”

 

 

                นัดดเจอเธอเมื่อไหร่ก็ไปช้าคิดถึงเธอแต่ดันไม่โทรหาน่าหรอกน่า!!   Mom

“ฮัลโหลครับแม่ แม่สบายดีป่าวค่ะ”

(สบายดีจ้ะ เอ่อแต่แม่ต้องเลื่อนกำหนดกลับหน่อยนะ พอดีพายุเข้านะลูก)

“ครับ แม่ ”

(นี้ว่าแต่เราอ่ะเอารถแม่ไปเฉียวรถเหรอป่าว!!)

“รถเหรอแม่ รถ รถสบายดี ไม่เฉียวรถเลยครับ!!”

(ก็ดีล้ะจ้ะ ดูแลตัวเองด้วยน๊า แม่เป็นห่วง)

“ครับแม่! แม่ก็เหมือนกันนะครับ”

(จ้ะ งั้นแค่นี้ก็นะป๊อป)

“ครับ!! รักแม่นะ ^^”

 

                จะค่ำละครับ ผมก็กลับมาอพาทเม็นตามปกติ อย่างแรกที่ผมจะทำคือเปิดโน๊คบุ๊คที่ไปเอามา

“เห้ยย!! ของใครว๊ะเนี่ย ทำไมเหมือนของเราแด๊ะเลยอ่ะ อะไรว้ะเนี่ย!!” เข้าเล่นตามปกติ!! เซ็งครับ ผมขอเปิดเพลงละกันนะ เต้นเพื่อคลายเครียด!!

                ก๊อกกกกกกqๆๆๆๆๆๆ จากจังหวะก๊อกก็กลายเป็นเสียงดัง ปั่งๆๆๆๆ

“ใจเย็นครับใจเย็น” ผมก็เปิดประตูออกไปก็พบเข้ากับยัยแก้วที่ยืนทำหน้าดุดันใสผม ผมจึงรีบปิดประตู แต่ก็มันทันซะแล้ว

“เดี๋ยวใครใช้ให้นายเปิดเพลงเสียงดังห๊ะ!!” บ่นๆๆๆๆ บ่นเป็นแม่เชียวยัยนี้แต่ดอลล่าทำเสียงดังจนยัยนั้นเห็นเข้า

“น้องหมาใครอ่ะน่ารักมาเลย มาหาแม่ลูก!!” แม่เหรอ ^_^

“ชื่อไรค่ะ หื้ม ชื่อไร”

“ดอลล่า!!”

“ฉันไม่ได้ถามนาย!! โอ๋ ดอลล่ามาอยู่กับแม่ดีกว่าเนอะอย่าไปดูเลย กับใอ่บ้าเนี่ย ให้เข้าอยู่กับรูปพวกเนี่ยไปเถอะ ทำอย่างกับเป็นหนักอนุรักษ์” นี้เธอถามหมาเลย เอ่อมากอ่ะบองตรง

“เห้ย!! หมาฉันนะ!!” ยัยนี้ขโมยหมา

“ก็ได้ แต่นายต้องจ่ายเงินฉันมาถ้าไม่จ่าย ดอลล่าต้องไปอยู่กับฉันเป็นตัวแระกัน!! จบบ” เห้ย! ยัยนี้เอาเงินมาอ้างนิ

“แต่!!”

“ไม่มีแต่ ไหนเงิน ไม่มีฉันเอาไปและ บ๊ายยย!” ยัยนั้นยิ้มเย้ย และอุ้มลูกผมป่าT^T หลังจากที่ยัยนั้นออกไปผมก็เดินไปที่โน๊คบุ๊คเพื่อรอแชทกับเขาที่ผมรอและเขาก็ต้องรอผมอยู่เช่นกัน

 

                Fang talk

                หลังจากที่ใอ่บ้านั้นไป ฉันก็พาโทโมะไปเอาโน๊คบุ๊คและก็กลับบ้าน อย่างแรกที่ฉันจะทำก็คือการเปิดเครื่องมัน

“เห้ย!! ของใครอ่ะ!!” ฉันก็เปิดดูว่ามีอะไรบ้าง

“ฮึ้ย!! ของโรคจิตด้วยอ่า” แต่ทว่าโทโมะก็มาเห็นเข้าและชี้และยิ้ม เหมือนเขาจะคิดว่าฉันลามก ไม่นะไม่ใช่

“ไม่ใช่ มันไม่ใช่อย่างนั้นนะ มัน ไม่ ใช่ ของฉัน เอ๊ะแล้วนายขึ้นมาทำไมไปเลยๆๆๆ” ฉันดันนายนั้นออกไปจากห้องทันที และฉันก็ตามเอาหมอนกับผ้าห่มลงไปให้ฉันก็ไล่ให้นายโทโมะไปอาบน้ำ และทำท่าเหม็นให้นายนั้นรู้ถึงสิ่งที่ฉันกำลังสื่อสารกับเขาและฉันก็ไปอาบน้ำบ้างและก็ขึ้นห้องนอนเพื่อไปเล่นแชทกับนายโลมา!!

 

                Kaew talk

                ฉันเปิดเทปฝึกพูดภาษาญี่ปุ่น ไปเรื่อยๆ เทปแมร่งกวนเท้ามาก ถามว่าฉันอ่านหนังสืออยู่แล้ว ก็อ่านอยู่เนี่ย ยังถามอีกสนุกมัย เอ่อสนุกก็ได้ เหอะ

“ยัยแก้ว!” มาแล้วเสียงนี้

“อะไร!!” ฉันตะคอกใส่ยัยเฟย์ที่ทำเสียงดัง

“คือฉันขอโทษ! ที่เสียงดังโทษทีๆ แกยังฟังเทปบ้าบอนี้อยู่เหรอ” เอ่อแล้วจะทำไม ทีแรกก็จะยกโทษนะนะที่ขอโทษ คำหลังแกนี้น่าตบมากยัยเพื่อนบ้า

“เอ่ออๆๆ มันเรื่องของฉันแล้วแกละมีอะไรมาทำไรดึกๆ แบบนี้  ไม่ต้องๆ ให้ฉันเดานะเป็นเรื่องที่ที่ทำงานแกฉันไหม??”

“แก เดาถูกเพ๊งเลยอ่า แกรู้ได้ไง” ก็ถูกครั้งที่แกมาห้องฉันดึกๆ แกต้องมาเล่าเรื่องงานให้ฟังนี้หว่า นี้ก็เครื่องที่ 1000 ละ

“ก็แกมาเล่าที่ก็ครั้งที่เท่าไหร่แล้ว เป็นพันแล้วมั้งเนี่ย!!” ฉันตะโกนบ้าง

“ชู!!! เบาๆ สิแก เมื่อกี้แกยังบอกไม่ใช่ฉันเสียงดังอยู่เลยน๊า”

“อุ๊บ!! ฉันลืมว่ะเอ่อเล่ามา”

“ก็วันนี้พี่เก่งโปรดิวเซอร์รุ่นพี่ฉันอะแก เขาเล่าให้ฉันฟังว่ามีเด็กมาสมัครเป็นนักร้อง” อีกแล้ว!!

“อีกแล้วเหรอ แล้วไงไม่รับสิเพราะความสามารถเหมือนเดิม เต้น ร้องเพลง รุ่นพี่แกเลยไม่รับ”

“ใช่ พี่ฉันก็บอกไปคนอื่นก็พูด แบบนี้ แต่เด็กคนนั้นเขาบอกว่า เขามีคนเดียวเขาไม่เหมือนคนอื่น!! ทำเอาพี่เก่งงงไปเลยละแก” อะไรว่ะ ฉันก็งง

“เอ่อว่ะ ฉันก็งง แต่ชั่งเถอะ แล้วแฟนแกละ”

“ถามถึงทำไมหรือแก!!”

“อะไร!!”

“แอบชอบแฟนฉันเหรอ!!” เอาสมองส่วนไหนคิดว่ะเนี่ย

“จะบ้าเหรอ ก็ปกติแฟนแกต้องมาด้วยนิ”

“อ่อ เขื่อนเขายังไม่กลับเลย ทำงานยังไม่เสร็จนะ”

“แฟนแกชอบถ่ายรูปนิช๊ะ!!”

“ใช่ๆ เขาเป็นคนรักธรรมชาติ”

“เอ่อ เหมือนนี้ตาบ้านั้นเลยเนอะ”

“ใครเหรอ??” เอิ่มม จะถามทำไม

“เอ่อชั่งมันเถอะแกไปนอนได้แล้วไป๊ๆๆ ฉันรำคาญ” ฉันปัดไม่พูดและลากยัยเฟย์ออกจากห้องไป

“เอ่อๆ ฉันไปละงั้น!!บายฝันดีนะแก” ฉันก็ยิ้มให้ยัยนั่นตามปกติ!!

“บาย ฝันดี” แล้วยัยเฟย์ก็เดินกลับไปที่ห้อง โอ๊ยยยยโล่งหู ฉันนอนดีกว่า ZzZZZz

 

                Fang talk

                หลังจากที่ฉันตื่นนอน ฉันก็ลุกไปอาบน้ำแต่งตัว แล้วเมื่อฉันแต่งตัวเสร็จฉันก็เดินลงข้างล่างเพื่อปุกโทโมะที่นอนอยู่บนโซฟาชั่นล่าง

“นี้โทโมะๆๆๆๆๆๆ ตื่นได้แล้ว” อ้าววว!! ทำงง

“เอออ.....”

“ไปอาบน้ำได้แล้วนี้เดียวไปธุระต่อ!! เร็ว เหม็นแล้ว” ฉันพยายามทำให้นายนั้นเข้าใจ ดูเหมือนฉันกำลังคุยกับคนใบ้ยังไงยังงั้นอ่ะ

“ ^_^” ยิ้มน่ารักดี แล้วนายนั้นก็ลุกไปอาบน้ำ

                คนไม่เข้าใจความรัก รักก็เลยหล่นหายไปใจก็หายฉันก็เหลือแค่หายใจ ..Mom // O_O แม่โทรมา เฮ้อ

(ฮัลโหลค่ะแม่ โทรมาหาหนูว่าไงค่ะ)

(ตื่นหรือยังลูกแม่กับพ่อคิดถึง)

“พึ่งตื่นค่ะแม่”

(อะไรกันห้ะลูกเป็นสาวเป็นนางทำไมพึงตื่น พี่โมงและพ่อ) (9 โมงแม่!!)(นี้ถ้าลูกไม่ทำงานแบบนี้แล้วมาทำงานประจำนะลูกก็จะไม่เป็นคนแบบนี้แน่นอน)

“อะไรกันค่ะแม่ หนูก็เป็นแบบนี้ของหนูมาตั้งนานแล้วว่าอย่ามาโทษงานของหนูสิ แค่นี้นะค่ะหนูมีงานที่ต้องทำต่อ” ฉันกดว่างสายทันทีตัดปัญหา และฉันก็นั่งเมอจนโทโมะเดินออกมาฉันก็หันไปหา

“อาบน้ำเสร็จแล้วเหรอ0o0 เห้ย!!มันเหมือนตุ๊ด!!^_^” ฉันก็ยิ้มให้กับนายนี้นายนี้ก็ยิ้ม พร้อมกับหัวเราะ


 จบๆๆๆๆ จ้า ตอน2 โบแก้ไขใหม่น่า ลองอ่านกันยังเมื่อวานลืมบอกอิ 

และตอน4ก็กำลังมาเพราะวันศุกร์ อาจไม่ว่างอัพนะค่ะ รอเค้าน๊าาา 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา