Princess Diary2:โทษทีบันทึกนี้เจ้าหญิงไม่ได้เขียน
เขียนโดย 
Chapond
วันที่ 25 พฤษภาคม พ.ศ. 2558 เวลา 13.39 น.
แก้ไขเมื่อ 27 มิถุนายน พ.ศ. 2558 21.15 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
15) 15 ง้อ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
“นี่องค์ชายจะพาหม่อมชั้นไปไหนเพคะดูสิคนมองหมดแล้ว”ฟางพูดเมื่อถูกป๊อปปี้ลากเดินมาตาม
ทาง
“ในฐานะที่เธอเป็นคนในพื้นที่เขต7เราก็อยากให้เธอมาช่วยงานในล่ะอย่าบ่นมานี่”ป๊อปปี้พูดก่อน
จะเดินพาฟางเดินมาตามเรื่อยๆจนถึงพื้นที่การก่อสร้างบ้านพักตากอากาศตัวเองที่อยู่ทางเนินเขา
“นี่องค์ชายจะสร้างแค่บ้านพักตากอากาศหรือว่าจะสร้างวังอีกหลังเพคะ”ฟางอึ้งเมื่อเห็นแปลนการ
ก่อสร้างบ้านพักตากอากาศของป๊อปปี้ที่ใหญ่อลังการมาก
“เอ้า เราเป็นถึงเจ้าชายนะจะมาสร้างบ้านหลังเล็กๆได้ยังไง”ป๊อปปี้พูด
“แต่พื้นที่ของเขต7อยู่ไกลและไม่มีสิ่งอำนวยความสะดวกนะเพคะ องค์ชายควรคิดซะบ้างว่าถ้าเกิด
เครื่องใช้ไฟฟ้าที่มีมากไปมันก็จะเปลืองไฟ ไหนจะการก่อสร้างที่ใหญ่แบบนี้ก็ต้องเปลืองเงินแล้วนี่
ด้านหลังก็เป็นป่าไม้ตัดไม้ทัศนียภาพก็ถูกรบกวนอีกนะเพคะ”ฟางบ่นยาวเหยียด
“เมียรึแม่เนี่ย”ป๊อปปี้บ่นอุบ
“เมื่อกี้องค์ชายพูดว่ายังไงนะเพคะ”ฟางที่นั่งดูผังของบ้านพักตากอากาศก็หันมาถามป๊อปปี้
“เอ่อ เปล่านี่ ถ้าเธออยากได้แบบไหนหรืออยากให้แก้ไขยังไงก็บอกสิ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะนั่งข้างๆ
“เอ้า บ้านพักตากอากาศขององค์ชายแล้วถามหม่อมชั้นทำไมล่ะเพคะ”ฟางถาม
“ก็เธอเป็นคนที่นี่ก็ต้องรู้สิว่าสร้างแบบไหนดี ก็เอาแบบที่เธอชอบล่ะน่า ไม่รู้ล่ะเดี๋ยวเราไปเดินเล่น
ทางโน้นดีกว่าแก้ไขเสร็จก็ตามมาล่ะ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะรีบลุกขึ้นเดินหนีฟางไป
“องค์ชายเพคะ กลับได้แล้วเพคะ”ฟางที่แก้ไขผังบ้านเสร็จก็เดินไปหาป๊อปปี้ที่นั่งมองวิวอยู่
“ไม่เอาอ่ะ ทีเขื่อนยังไม่กลับเราก็ต้องไม่กลับ”ป๊อปปี้พูดแล้วนั่งมองวิวไม่ยอมลุกไปไหน
“อย่าดื้อสิเพคะ เดี๋ยวแม่กับน้องหม่อมชั้นจะเป็นห่วงเอา”ฟางพูด
“นี่อยู่กับเราที่นี่จะไปกลัวอันตรายอะไรล่ะ แถวนี้ก็มีคนของเราอยู่มากมาย”ป๊อปปี้พูด
“อยู่กับองค์ชายนี่ล่ะอันตรายที่สุด”ฟางพึมพำเบา ทำให้ป๊อปปี้หันขวับมามอง
“ไม่รู้ล่ะ เจ้าต้องสัญญากับเราก่อนว่าเมื่อหมดวันหยุดสุดสัปดาห์ไปแล้วเธอต้องกลับวังกับเราและ
เขื่อน”ป๊อปปี้พูด
“กลับไปให้องค์ชายกับคู่หมั้นแกล้งนะหรอเพคะ ไม่เอาด้วยหรอก”ฟางพูด
“นี่ แต่งานเลี้ยงเมื่อคืนเราตั้งใจชวนเธอไปจริงๆนะ”ป๊อปปี้พยายามพูด
“ชวนไปเป็นตัวตลกงั้นสิเพคะ ก็สมใจองค์ชายกับคู่หมั้นแล้วนิ”ฟางพูดแล้วเดินหนีป๊อปปี้
“นี่เราบอกแล้วไงว่าเรื่องนี้เราไม่รู้เรื่องๆ นี่ช่วยมองเราในแง่ดีหน่อยสิ”ป๊อปปี้เดินตามแล้วพูด
“ตั้งแต่ที่หม่อมชั้นเจอองค์ชายมามันก็ไม่ได้ดีตั้งแต่แรกแล้วนิเพคะ”ฟางว่า
“เอ้า ใครว่าไม่ดีดีจะตายทั้งเธอทั้งเราต่างมีความสุขในคืนนั้น โอ๊ยๆ”ป๊อปปี้พูดจึงโดนฟางหยิกที่
แขนทันที
“ไม่รู้เพคะ องค์ชายคิดแบบนี้อีกแล้ว หม่อมชั้นกลับบ้านแล้วเพคะ”ฟางพูดก่อนจะเดินหนีป๊อปปี้
กลับบ้านไป ป๊อปปี้ไม่รอช้ารีบวิ่งตามฟางกลับบ้านไปด้วยกันทันที
“อ้าว องค์ชาย ฟางหายไปไหนกันมากลับมาซะค่ำมืดแบบนี้”เขื่อนทักเมื่อฟางและป๊อปปี้กลับบ้าน
“พอดีเราอยากให้ฟางมาดูความเรียบร้อยบ้านพักตากอากาศน่ะเลยยืมตัวไปหน่อย โอยๆ เย็นป่าน
นี้เราหิวจังเขื่อน มีอะไรให้กินบ้างครับ”ป๊อปปี้พูดแล้วเดินเข้าไปในบ้าน
“องค์ชาย”ฟางเหวอที่ป๊อปปี้ทำตัวเป็นกันเองแบบนี้กับบ้านเธอ
“เอ่อ อาหารเย็นที่นี่ทำแบบง่ายๆอาจจะไม่ถูกปากองค์ชาย”แม่ฟางพูดเมื่อเสิร์ฟอาหารให้กับ
ป๊อปปี้ที่โต๊ะอาหาร ป๊อปปี้มองอาหารอย่างง่ายๆ2-3อย่างบนโต๊ะ
“อย่ากังวลไปเลย เราเป็นองค์รัชทายาทที่จะต้องปกครองKzใต้ต่อไป ถ้าประชาชนกินได้เราก็ต้อง
กินได้สิ”ป๊อปปี้พูดขึ้นแล้วตักซุปผักแบบง่ายๆเข้าปากทำให้ฟางอึ้ง นี่น่ะหรอองค์ชายป๊อปปี้ที่แสน
จะเพียบพร้อมไปทุกอย่าง แต่ตอนนี้กลับมานั่งทานข้าวเย็นที่บ้านหลังเขาเล็กๆของเธอเนี่ยนะ
“เธอมองอะไรล่ะๆไม่หิวรึไง”ป๊อปปี้พูดก่อนจะตักผัดฟักทองให้กับฟาง ฟางยิ้มแทนคำขอบคุณ
ก่อนที่ทุกคนจะทานข้าวเย็นเสร็จและฟางก็ไปช่วยแม่ล้างจานที่หลังบ้าน
“องค์ชายเก่งจังเลยฮะ ดูดาวเป็นด้วย”ฟางที่เดินมาตามหาน้องชายชะงักเมื่อได้ยินเสียงโฟล์ทพูด
“สมัยเด็กๆเราชอบเรียนวิชาดาราศาสตร์น่ะ ไม่ค่อยถนัดพวกวิชาปกครองสักเท่าไหร่”ป๊อปปี้พูด
“องค์ชายป๊อปปี้นี่เท่จังเลยฮะ เล่นกีฬาก็เป็น ดนตรีก็ได้แถมดูดาวเป็นด้วย”โฟล์ทชมป๊อปปี้ทำให้
ชายหนุ่มยิ้มอย่างพอใจ
“โฟล์ทมารบกวนองค์ชายทำไมไปนอนได้แล้ว”ฟางเดินเข้ามาตามน้องชายที่ระเบียงบ้าน
“ขออีกแปปนึงนะพี่ฟางเดี๋ยวพรุ่งนี้องค์ชายก็กลับแล้วโฟล์ทอยากให้องค์ชายสอนดูดาวไง จะได้รู้
ว่าดาวดวงไหนพ่อของเราอยู่”โฟล์ทพูดทำให้ฟางซึมลงไป
“เราว่าพ่อของเจ้าน่าจะอยู่ที่ดาวเหนือนะ เพราะดาวเหนือจะส่องสว่างที่สุดเป็นดาวที่นักเดินป่าดู
ทิศทาวตอนกลางคืนเวลาหลงป่า”ป๊อปปี้พูดพลางสอนโฟล์ทดูดาวทำให้ฟางอดไม่ได้ที่จะนั่งลง
ข้างๆด้วยความสนใจ
“อ้าว หลับซะแล้ว”ฟางเหวอเมื่อน้องชายเอนตัวหนุนตักเธอแล้วนอนหลับไป
“เราเห็นรูปภาพที่ติดฝาผนังพึ่งรู้นะว่าพ่อของเธอคืออดีตนายทหารฝีมือดีของKzเหนือมาก่อนน่ะ
แล้วไหงมาอยู่ที่Kzใต้ได้ล่ะ”ป๊อปปี้ชวนฟางคุย
“พ่อของหม่อมชั้นคือทหารองค์รักษ์ของกษัตริย์และราชินีKzเหนือองค์ก่อนเพคะ แล้วมาพบรักกับ
แม่ที่Kzใต้ก่อนจะลาออกมาเป็นชาวไร่ธรรมดากับแม่แล้วก็แต่งงานอยู่กินกันมา หม่อมชั้นทึ่งใน
ความรักของพ่อกับแม่มากเพคะที่แม้จะอยู่ไกลกันแต่ก็ยังรักกันได้”ฟางพูด
“เห้อ จะมีสักกี่คนนะที่ได้เจอรักแท้แบบนั้น เหมือนกับเราที่ชอบมองดวงดาวแต่ก็ไม่มีวันคว้ามันมา
ได้จริง”ป๊อปปี้พูดแล้วเงยหน้ามองดาวบนฟ้า
“เอ่อ ไม่ดูดาวต่อหรอเพคะกำลังสนุกเลย”ฟางเปลี่ยนเรื่องคุย
“เวลาเราเรียกชื่อดวงดาวเราจะเรียกชื่อตามทิศที่มันอยู่ อย่างดาวเหนือจะมีแสงสว่างมาที่สุดมันจะ
อยู่ใต้หลุ่มดาวที่ชื่อกระบวยตักน้ำ”ป๊อปปี้อธิบาย
“มันเป็นกระบวยตักน้ำยังไงล่ะเพคะ”ฟางสงสัย
“มันต้องวาดแบบนี้”ป๊อปปี้ขยับมาใกล้ฟางแล้วเอื้อมจับมือฟางแล้ววาดไปตามกลุ่มดาวให้เป็นรูป
กระบวยตักน้ำ
“ว้าว จริงด้วยเพคะ”ฟางยิ้มก่อนจะพูดออกมาแล้วสบตาป๊อปปี้ที่อยู่ใกล้ ก่อนจะมองมือที่ป๊อปปี้จับ
มือฟางอยู่แล้วหน้าแดง
“เอ่อ ขอโทษที”ป๊อปปี้ชะงักก่อนจะรีบปล่อยมือฟางทันที
“แต่เท่าที่หม่อมชั้นสังเกตนะเพคะ องค์ชายทรงถนัดเรื่องดวงดาวมากเลยนะเพคะ”ฟางพูด
“ก็เพราะเราเคยได้ยินเสด็จแม่เล่าให้ฟังว่าสมัยที่เสด็จพ่อจีบเสด็จแม่ใหม่ๆ เสด็จพ่อชอบชวนเสด็จ
แม่ไปดูดาวด้วยกันบ่อยๆ”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้มเมื่อคิดถึงความรักของพ่อกับแม่เขา
“โรแมนติกจังเลยเพคะ”ฟางยิ้มออกมาไม่คิดว่าพ่อแม่ป๊อปปี้ที่เป็นกษัตริย์และราชินีจะมีมุมแบบนี้
“ก็คงเหมือนกับตอนนี้ละมั้ง”ป๊อปปี้พูดขึ้นเบาๆทำให้ฟางชะงักเงยหน้าขึ้นสบตาป๊อปปี้ทันที ป๊อปปี้
ที่แอบมองฟางอยู่ก็สะดุ้ง เพราะไม่เข้าใจเหมือนกันทำไมถึงพูดแบบนี้ออกมา
“องค์ชายพระยะค่ะหม่อมชั้นเตรียมที่นอนให้แล้วพะยะค่ะ”เขื่อนเดินมาเรียกป๊อปปี้
“เขื่อนมาตามแล้วเพคะหม่อมชั้นขอตัวพาน้องไปนอนแล้วเพคะ”ฟางรีบลุกก่อนจะอุ้มน้องชายเดิน
ออกไปทันที ป๊อปปี้ที่เห็นเขื่อนมองตัวเองก็รีบกระแอมเบาๆก่อนจะเดินเข้าบ้านไปบ้าง
“ที่นี่ดาวสวยแบบนี้เธอคงจะชอบนะ”เขื่อนยืนมองดูดาวที่ระเบียงแล้วยิ้มเมื่อคิดถึงเฟย์ที่ชอบดูดาว
หรือชอบบรรยากาศธรรมชาติแบบนี้ก็ถ่ายรูปแล้วส่งข้อความให้เฟย์ไป
“สนุกมากเลยเพคะสำหรับละครเวทีวันนี้”แก้วที่เดินเข้ามากับโทโมะก็พูดขึ้นแล้วยิ้ม
“ถ้าชอบนะทีหลังเราจะชวนไปดูละครเวทีอีกนะ”โทโมะพูดแล้วหัวเราะเบาๆ
“เอ่อ ขอบพระทัยนะเพคะที่ชวนหม่อมชั้นวันนี้”แก้วพูดแล้วยิ้มให้โทโมะ
“อ๊ะ มีอะไรติดที่ผมด้วยน่ะ”โทโมะยิ้มก่อนจะเอื้อมมือไปจับเอาหิงห้อยออกหมาจากผมแก้ว
“ว้าว หิงห้อย สงสัยจะติดมาตอนเดินผ่านสวนเมื่อกี้น่ะเพคะ”แก้วพูดแล้วยิ้ม
“เวลาเราเห็นหิ่งห้อยแล้วรอยนึกถึงตำนานของต้นลำพูกับหิ่งห้อยเลย”โทโมะพูดขึ้น
“องค์ชายก็อ่านเรื่องนี้หรอเพคะ หม่อมชั้นชอบมากเหมือนกันเลยเพคะ”แก้วรีบพูดแล้วยิ้ม
“ต้นลำพูคือผู้ชาย ที่มีคนรักคือหิ่งห้อยที่เป็นผู้หญิง ส่วนต้นโกงกางนั้น เป็นผู้หญิงอีกคนที่มาหลง
รักต้นลำพู หากต้นลำพูไม่สนใจต้นโกงกางเลย ครั้นพอต้นลำพูจะตามหิ่งห้อยไป โกงกางก็แผ่ราก
ยึดลำพูไว้ด้วยความอาลัยรัก นั่นคือที่มาของต้นโกงกางที่มีรากมากมายและหิ่งห้อยจึงชอบอยู่คู่กับ
ต้นลำพู"โทโมะและแก้วพูดขึ้นมาพร้อมกันแล้วยิ้มออกมาไม่คิดว่าจะมีคนสนใจเรื่องเดียวกันแบบนี้
“เอ่อ ดึกแล้วเราว่าเราแยกย้ายกันไปนอนพักเถอะ”โทโมะพูดแล้วยิ้มก่อนจะเดินไปส่งแก้วที่หน้า
ห้องนอน
“เอ่อ ฝันดีนะเพคะ”แก้วพูดแล้วยิ้มออกมาด้วยความเขินก่อนจะโบกมือลาโทโมะแล้วเข้าห้องไป
โทโมะยิ้มก่อนจะเดินกลับ โดยที่เฟย์แอบมองการกระทำของทั้งคู่แล้วนิ่วหน้าทันที
ฉับบบบบบบบบบบบบบบบบบ
เฟย์จะนิ่วหน้าทำไมไม่บอกหรอก ต้องติดตาม
หวังว่าตอนนี้คงจะฟินกันนะทั้ง2คู่ อย่าลืมติดตามเรื่องนี้ด้วยนะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
