Princess Diary2:โทษทีบันทึกนี้เจ้าหญิงไม่ได้เขียน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วพี่ชายก็ห้ามช่วยผู้หญิงคนนี้ด้วยเพราะว่าเมื่อเธอหักหน้าชายกลางชั้นเรียนทั้งๆที่ชายยังไม่

ทำอะไรเลย ไม่อย่างงั้นชายจะฟ้องเสด็จพ่อแน่”ป๊อปปี้รีบห้ามเมื่อโทโมะจะเข้าไปช่วยก่อนจะให้

มีนดึงโทโมะออกไปโดยที่โทโมะได้แต่มองฟางด้วยความสงสาร

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เห้อ ทำเองคนเดียวก็ได้แค่นี้เอง”ฟางมองสภาพห้องแล้วถอนหายใจก่อนจะเดินไปหาไม้ทำความ

สะอาด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เธอเป็นใครน่ะ ไม่ต้องเดี๋ยวชั้นทำเอง”เมื่อฟางเอาไม้ถูพื้นเข้ามาในห้องก็ตกใจเมื่อเห็นผู้

หญิง2คนกำลังทำความสะอาดอยู่

 

 

 

 

 

 

 

 

“ก่อเรื่องในวังของKzใต้แบบนี้คิดว่าชั้นจะยอมงั้นหรอ”สาวน้อยคนหนึ่งพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

“แล้วเธอล่ะเธอเป็นใคร เพราะนี่คือความผิดของชั้นชั้นก็ต้องทำมันเองสิ”ฟางพูด

 

 

 

 

 

“ชั้นชื่อเฟย์ เป็นลูกสาวของคนสนิทขององค์ราชินีแห่งKzใต้ หรือแม่ขององค์ชายป๊อปปี้ที่พึ่งมี

เรื่องกับเธอเมื่อกี้นี้ ตอนนี้พระองค์ไปรักษาตัวที่อเมริกาต้องให้ชั้นมาดูแลความเรียบร้อยของที่นี่

แทน”เฟย์พูดแนะนำตัว

 

 

 

 

 

“แล้วเธอล่ะคือใคร อย่าบอกนะเป็นคนสนิทขององค์ราชินีอีก”ฟางถาม

 

 

 

 

 

 

 

“เปล่า นี่คือหญิงพิมเป็นเชื้อพระวงศ์มาจากKzเหนือน่ะ”เฟย์แนะนำตัวพิมให้ฟางรู้จัก

 

 

 

 

 

 

“หญิงเห็นคุณฟางถูกองค์หญิงจินนี่พูดจาไม่ดีตลอดเลยทั้งๆที่เราเองพึ่งเจอกันครั้งแรกแบบนี้

แท้ๆ”พิมพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ อาจจะเป็นเพราะว่าฟางอาจจะมาอยู่ในที่ที่ผิดที่ผืดทางแบบนี้มั้งคะ เลยทำให้

พวกเชื้อพระวงศ์ไม่พอใจแล้วอยากให้ฟางออกไปจากที่นี่ไวๆ”ฟางหัวเราะเบาๆแล้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ขนาดเรียนวันแรกแท้ๆเธอยังโดนแบบนี้ถ้าอยู่ไปนานๆล่ะไหวหรอ”เฟย์ถาม

 

 

 

 

 

 

“ชั้นต้องอยู่ให้ได้เพื่อสวัสดิการที่ทางในวังส่งไปดูแลแม่และน้องของชั้น”ฟางพูดแล้วคิดถึงแม่และ

น้องที่บ้าน ไม่รู้ป่านนี้แม่กับน้องจะเป็นยังไงนะ โฟล์ทจะทำหายภาพบำบัดถึงไหนแล้ว

 

 

 

 

 

 

 

“เธอดูรักครอบครัวดีนะ ดูไม่เหมือนกับที่ชั้นได้ยินมาเลย”เฟย์มองฟางแล้วยิ้มก่อนจะพูด

 

 

 

 

 

 

“ทำไมหรอ ชั้นเป็นยังไงในสายตาคนอื่นหรอ”ฟางรีบถาม

 

 

 

 

 

 

“ก็ดูเป็นคนไม่มีกาลเทศะ เป็นคนไม่เจียมตัว เอ่อ ขอโทษนะแล้วเค้ายังพูดกันอีกว่าเธอเป็นสาว

เที่ยวกลางคืนที่อยากจะยกระดับตัวเองขึ้นมาเลยทำการตีสนิทกับองค์ชายโทโมะ”เฟย์พูด

 

 

 

 

 

 

“จริงสิ แล้วนี่ฟางชอบองค์ชายโทโมะจริงๆหรอ”พิมได้ยินเรื่องโทโมะก็รีบถาม

 

 

 

 

 

 

“ไม่ใช่นะหญิงพิม คือองค์ชายโทโมะคือคนที่มีพระคุณกับชั้น คือคนที่ทำให้ชั้นมาอยู่ที่นี่ คือถ้า

ไม่มีองค์ชายครอบครัวของชั้นก็อาจจะไม่ได้รับการดูแลอย่างดีแบบที่เป้นอยู่ตอนนี้ก็ได้ ไหนจะ

สังคมในนี้ที่ไม่ค่อยมีใครคบกับชั้นเลยก็มีองค์ชายโทโมะเนี่ยล่ะ”ฟางพูดถึงสิ่งที่โทโมะทำให้แล้ว

ยิ้ม

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรนะฟาง ถ้าเธอไม่มีใครคบระหว่างเรียนที่นี่ เดี๋ยวหญิงจะเป็นเพื่อนให้ฟางเอง”พิมรีบจับ

มือฟางแล้วพูดขึ้น ทำให้ฟางยิ้มออกมาที่อย่างน้อยก็มีคนที่คุยกับเธอดีกับเธอในที่นี่

 

 

 

 

 

 

 

“เอาล่ะนี่ก็จะเย็นมากแล้วรีบทำความสะอาดกันเถอะ เดี๋ยวจะไม่ทันอาหารเย็นพอดี”เฟย์พูดก่อนที่

ทั้ง3สาวจะช่วยกันทำความสะอาดห้องให้เรียบร้อยทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่หญิง แก้วว่าเราน่าจะให้แม่บ้านไปช่วยฟางนะเพคะ”ระหว่างที่เดินออกมาแก้วพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ช่วยทำไม งานแบบนั้นมันก็น่าจะเหมาะกับคนแบบนั้นอยู่แล้วจริงมั้ยเพคะ”จินนี่รีบพูดกับป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

“ใช่ อวดดี จองหองแบบนั้นต้องสั่งสอนซะให้เข็ด”ป๊อปปี้ว่า

 

 

 

 

 

“แต่พี่ว่าไม่น่าจะทำอะไรแบบนี้เลย ต่างคนต่างอยู่ไปสิ”โทโมะพูด

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่พะยะค่ะ หม่อมชั้นคือรัชทายาทของKzใต้ ถ้ายังจัดการกับคนที่อวดดี จองหองแบบนั้นไม่ได้

มันก็เสียศักดิ์ศรีขององค์รัชทายาท ยิ่งแม่นั่นพยศเท่าไหร่หม่อมชั้นต้องจัดการ”ป๊อปปี้รีบว่า

 

 

 

 

 

 

“แต่ว่าองค์ชายก็ไม่น่าจะแกล้งฟางเค้าเลยนะพะยะค่ะ”เขื่อนที่เห็นด้วยกับโทโมะก็พูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

“นี่เขื่อน เจ้าอยู่ข้างใครกันแน่น่ะห้ะ เจ้าเป็นคนสนิทของเราต้องอยู่ข้างเราสิ”ป๊อปปี้รีบว่า

 

 

 

 

 

 

“นั่นสิเขื่อน หรือว่าเขื่อนจะหลงเสน่ห์แม่นั่นอีกคนน่ะ”มีนรีบพูดด้วยความหึงหวง

 

 

 

 

 

“ก็ไม่แน่ ฟางทั้งสวยทั้งน่ารักแบบนั้น”เขื่อนที่อยากให้มีนเลิกยุ่งก็พูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

“หึ เสน่ห์แรงจริงๆนะแม่คุณ”ป๊อปปี้ที่แอบได้ยินเขื่อนพูดก็คิดหาทางแกล้งฟางต่อไป

 

 

 

 

 

 

“จริงสิฟางฟางพักที่ห้องพักของนางสนมหรอ ทำไมไม่พักกับพวกที่มาเรียนที่นี่ทางโซนตะวันออก

ล่ะ ที่นั่นน่ะมีห้องพักมากมายเลยนะ”เฟย์พูดขณะเดินออกมากับฟางและพิม

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ ห้องพวกนั้นมันใหญ่เกินไปน่ะสิ ลำพังฟางอยู่แค่ห้องนางสนมก็ได้”ฟางพูดด้วยความเกรงใจ

 

 

 

 

 

 

“ใช่ อยู่ที่นั่นล่ะดีแล้วมันเหมาะกับเธอดีนี่ ห้องสำหรับผู้หญิงมีไว้ปรนเปรอผู้ชาย”ป๊อปปี้เดินเข้ามา

ว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

“แต่ตอนนี้ฟางอยู่ในฐานะคนที่มาเรียนที่นี่องค์ชายไม่ควรดูถูกฟางนะเพคะ”เฟย์ว่า

 

 

 

 

 

“ทำไมเราจะว่าผู้หญิงคนนี้ไม่ได้ก็เป็นอย่างที่ว่าๆกันจริงๆนิ หว่านเสน่ห์ผู้ชายไปทั่ว”ป๊อปปี้ว่า

 

 

 

 

“งั้นถ้าหม่อมชั้นเป็นอย่างที่ถูกกล่าวหาจริงๆงั้นคนที่หม่อมชั้นควรละก็คือองค์ชาย”ฟางว่า

 

 

 

 

 

“ดี รู้ตัวก็ดีแล้วนิว่าเธอไม่คู่ควรกับองค์ชายป๊อปปี้หรอก”จินนี่รีบพูด

 

 

 

 

 

“เพคะ หม่อมชั้นรู้ตัวดีว่าหม่อมชั้นเป็นใครมาจากไหน หม่อมชั้นไม่ใฝ่สูงที่จะหมายปองดาวหรือ

เดือนที่มันจอมปลอม ที่ภายนอกดูดีมีชาติตระกูลดีแต่ภายในแย่ เน่าเฟะ”ฟางว่า

 

 

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

 

 

 

จินนี่ที่ได้ยินฟางว่าป๊อปปี้ก็ตรงปรี่เข้ามาตบหน้าฟาง

 

 

 

 

 

 

 

“ปากดีแบบนี้ มีน จับตัวมันไว้ชั้นจะสั่งสอนปากที่จองหองแบบนี้เอง”จินนี่พูดก่อนที่มีนจะเข้าจับตัว

ฟางไว้

 

 

 

 

 

“นี่ พอได้แล้วอย่าทำร้ายฟางนะ”เฟย์เห็นเรื่องชักไปกันใหญ่ก็รีบห้าม

 

 

 

 

“นี่เธอคิดว่าตัวเองเป็นคนสนิทขององค์ราชินีแล้วจะมีอำนาจสั่งชั้นได้หรอ ก็พวกเดียวกันนั่นล่ะ”มีน

ไม่สนใจหันไปว่าเฟย์ทันที จินนี่ไม่รอช้าตบหน้าฟางก่อนจะทึ้งผมฟางทันที

 

 

 

 

 

 

“พอเถอะองค์หญิง หญิงว่าเราอย่ามีเรื่องกันนะเพคะ”พิมตกใจพยายามห้ามแต่ก็ถูกผลักจนล้ม

 

 

 

 

“นี่ พอได้แล้วเกิดเรื่องอะไรขึ้นหยุดนะ”โทโมะที่เดินมากับแก้วก็รีบห้ามทั้งคู่

 

 

 

 

“ป๊อปปี้ เกิดเรื่องแบบนี้ทำไมถึงไม่ห้าม”โทโมะรีบว่าน้องชายทันที

 

 

 

 

 

“ทำไมต้องห้าม ปากดีแบบนี้ต้องโดนลงโทษ”ป๊อปปี้มองหน้าฟางที่พึ่งถูกแก้วและเฟย์ช่วยกันดึง

มาจากมีนแล้วสภาพของฟางมีสภาพที่ถูกตบจนเลือดกลบปาก

 

 

 

 

 

“แต่เราไม่ควรจะมาทำตัวเป็นศาลเตี้ยตัดสินความแบบนี้นะ ฟางเค้าทำอะไรผิดกับเจ้านักหนา ที่

ฟางพูดมันก็ถูกไม่ใช่รึไง เราทำตัวให้ฟางไม่น่าเชื่อถือเองนิ”โทโมะว่า

 

 

 

 

“นี่พี่หลงเสน่ห์มันจนถึงกับต้องว่าข้างั้นเลยหรอ”ป๊อปปี้หันไปมองโทโมะแล้วว่า

 

 

 

 

“พอเถอะเพคะองค์ชาย อย่ามาเข้าข้างคนอย่างหม่อมชั้นเลย เพราะยิ่งพูด คนพาลมีหรือจะเข้าใจ

ก็กลับมองคนในแง่ลบแบบนี้เรื่อยๆแบบนี้ คนที่มองคนแค่ด้านเดียวมีรึจะเข้าใจคนที่มีปัญญาชน

เค้าพูดกัน”ฟางพูดแล้วมองหน้าป๊อปปี้ด้วยความโกรธที่ซ่อนไว้ ป๊อปปี้ชะงักที่ยังเห็นสายตาไม่กลัว

ของฟาง

 

 

 

 

 

 

“นี่แกยังกล้าปากดีต่อเชื้อพระวงศ์แบบนี้อยากโดนลงโทษรึไง”จินนี่ว่าอีก

 

 

 

 

 

 

“เอาสิเพคะ จะเฆี่ยน รึเอาไปขังคุกก็ทำเลยให้พอใจ แล้วหม่อมชั้นจะได้จำเอาไว้ว่านี่คือกฎ

ธรรมเนียมประเพณีของเมืองที่ได้ชื่อว่าเป็นบ้านเกิดของหม่อมชั้น ที่ป่าเถื่อนดูไร้อารยะธรรม”ฟาง

ว่า

 

 

 

 

 

“พอกันเถอะค่ะหญิงว่ายิ่งมีเรื่องกันแบบนี้คนอื่นมองกันหมดแล้ว”พิมพูด

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรนะฟาง”แก้วถามฟางด้วยความเป็นห่วงที่ถูกพี่สาวเธอรังแก

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรเพคะ แค่ชนชั้นรากหญ้าแบบนี้ทนไม้ทนมือได้อยู่แล้ว ไม่ตายง่ายๆหรอก แต่ฟางขอบ

อกไว้เลยนะเพคะว่า ถึงแม้ฟางจะต้องถูกรังแกแบบนี้ซ้ำๆกันทุกวันฟางก็จะทนเพคะ”ฟางพูดแล้ว

เดินจากไป

 

 

 

 

 

 

“เออ ทนได้ก็ทนไป เราก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าจะทนได้สักกี่น้ำ”ป๊อปปี้รีบตะโกนไล่หลัง

 

 

 

 

 

 

 

 

“หวังว่าจะไม่ทำตัวเป็นศาลเตี้ยรังแกคนที่อ่อนแออีกนะชายป๊อป ไม่อย่างงั้นเรื่องนี้พี่จำเป็นต้อง

บอกเสด็จพ่อและเสด็จแม่ของเจ้า”โทโมะพูดแล้วเดินตามโดยที่พิมเดินตามไปติดๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟาง เดี๋ยวก่อนสิฟาง”โทโมะรีบวิ่งตามฟางมาก็รีบรั้งฟางไว้

 

 

 

 

 

“ฟางไม่เป็นไรเพคะ ที่ฟางบอกจะทนอยู่ที่นี่ให้ได้ก็ต้องทนให้ได้สิเพคะ”ฟางยิ้มแล้วพูดกับโทโมะ

 

 

 

 

 

“เรารู้ว่าฟางน่ะเข้มแข็ง แต่ว่าเวลาที่อ่อนแอหรือเจออะไรแย่ๆเราก็ควรเติมกำลังใจไม่ใช่หรอ เอา

อย่างงี้เธอไปทำแผลที่ห้องพยาบาลแล้วเดี๋ยวเราจะต่อสายโทรหาครอบครัวเธอให้เอง”โทโมะพูด

แล้วยิ้มก่อนจะเดินพาฟางไปที่ห้องพยาบาลโดยที่ป๊อปปี้ที่เดินมากับพวกจินนี่มองตามด้วยความไม่

พอใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

หาวิธีเอาชนะสารพัดแบบนี้ จะรักกันเมื่อไหร่น้ออออ

 

 

ต้องติดตามๆๆๆๆ