ปลายทางแห่งรัก

“เสร็จละ ... ขอบใจมากนะปาย”

ผมเอ่ยบอกบอกปายที่มองผม งงๆ

“มะ..ไม่เป็นไร..”

“กูว่าจะไปหากัปที่คอนหน่อย ....มึงไปกับกูไหม จะได้ไปเคลียปัญหาของมึงด้วย” ผมพูดพลางเดินนำมาที่รถเก๋งคันโปรด....

ปายมองมาที่ผมอย่างตกใจ....

 “ปะปายว่า..กัป...คะคงยังไม่กลับมาจากดูงาน....ระหรอกนะ...”

“หึ...ดูงาน?”

ผมยื่นหน้าเข้าใกล้ปาย..จนปายต้องหลบตาผม...ความหวั่นไหว..ความผิดหวังของปาย...สะท้อนกลับมาที่ผม..แต่ผมจะไม่ยอมอ่อนแอแบบนั้นเด็ดขาด...ไม่มีทาง

“มันไม่มีประโยชน์นะ...ปายที่เราจะมัวเสียใจ  ....เสียน้ำตากับคนที่ไม่เห็นค่าความรักของเรา...กูรุ้...กูเจอ...แบบที่มึงเจอมาแล้ว...กูรู้ดีว่ามันเจ็บแค่ไหน...และพวกมันต้องรับผลการกระทำบ้า ๆ แบบนั้นอย่างสาสม!!!!”

“กริช....ระรู้เหรอ!!!!”

“ใช่กูรู้...รู้ก่อนมึง...รู้ว่าพะพวกมัน...หลอกกู!!!!”

เสียงที่กริชบอกผมเต็มไปด้วยความสั่นเครือ...และความโกรดแค้นในคราวเดียวกัน....ผมใจไม่แข็งพอที่จะแปรเปลี่ยนความรักที่ผมมีต่อกัปเป็นความเกลียดแบบนั้น...ผมไม่สามารถทำร้ายหัวใจตัวเองให้แหลกคามือแบบนั้น...ถึงแม้ผมจะต้องเจ็บจวนตาย..แต่อย่างน้อย...ความรักของผมก็ยังคงอยู่...และจะอยู่ตลอดไป...

“ปะ....ปายไปเป็นเพื่อน...กริชนะ...ตะแต่ปายจะไม่ขึ้นไป....”

“แล้วแต่มึงนะ...ปาย...งั้น...รอกูที่รถละกัน....”

กริชลงรถไปแล้วแต่ทำไมผมถึงรู้สึกเป็นห่วง...ทำไมหัวใจผมมันบีบจนชาไปหมดแบบนี้นะ...ผมกลัวกัปจะเจ็บตัว...กลัวกัปจะเสียใจไงเหรอ....

“กัป...กริชกำลังไปหากัปที่ห้องนะ...ระวังตัวด้วย...”

สิ่งเดียวที่ผมพอจะทำได้คือ....การบอกให้กัปรู้ตัว....แค่นั้น...เพราะผมมีสิทธิ์แค่นั้น....

เสียงไลน์ผมเด้งเข้า....ทันที่ที่ผมเห็นข้อความ....สิ่งหนึ่งที่ผมดีใจที่สุดคือ...ปายยอมติดต่อผมกลับมาแล้ว...แต่

“กัป...กริชกำลังไปหากัปที่ห้องนะ...ระวังตัวด้วย...”  ข้อความเดียวนี้...ทำเอาผมนั่งไม่ติด...ผมควรจะเผชิญหน้ากับปัญหา....หรือควรจะให้เค้าสองคนจัดการความรู้สึกกันเองดี...ผมควรทำยังไงดี....

“มึงอยู่ไหนปาย....กูอยากเจอมึง.....ได้โปรดอย่าหนีกูอีกเลยนะ....ได้โปรด…..” ผมตัดสินใจทำในสิ่งที่ผมคิดว่าดีที่สุด ถูกต้องที่สุด...และคงจะช่วยให้ไวท์กับกริชได้คุยกันอย่างเปิดเผย...โดยที่ไม่มีผม.....ผมจึงเดินออกทางด้านหลังคอนโด....เพื่อไปตามหาหัวใจของผม....

“ก๊อก ๆๆๆๆ ปัง ๆๆๆๆๆๆ!!!!”

“...กัปใครมาอะ.....ไปเปิ...อะอ้าววว ไม่อยู่เหรอ”

ไวท์กูมีงานด่วน....มึงดูแลตัวเองดี ๆ นะ...ขอบคุณสำหรับทุกอย่าง.... ข้อความที่ติดอยู่ข้างตู้เย็นของกัป...มันแปลก ๆ ....มีไรรึเปล่านะ....

“ปัง ๆๆๆๆๆๆ!!!!” เสียงประตูที่ดังลั่นอยู่ทำให้ผมต้องรีบไปเปิด...และต้องตกใจเมื่อ....

“ไง!!!!!...ไปดูงานถึงเตียงไอ้กัปเลยเหรอ....ไอ้สติช!!!!” น้ำเสียงของกริชดังลั่นจนผมสะดุ้ง....และต้องตกใจสุด ๆ เมื่อกริชดันตัวผมเข้าห้องนอน...

“กะ....กริช!!!!..”

“หึ....ตกใจที่เห็นผัวตัวเองเหรอ...ไม่ใช่สิ อดีตผัว....”

“กริช!!!!..”

“แล้วผัวมึงคนปัจจุบันละ...นอนลุกไม่ขึ้นเหรอ....สงสัยเมื่อคืนจัดหนัก!!!”

“เพี๊ยะ!!!!!”

ผมยอมรับว่าเสียใจและเจ็บที่ไวท์ตบหน้าผมแบบนั้น...ยิ่งสายตาที่มองอย่างว่างเปล่า...มันตอกย้ำได้ดีว่าไวท์....ผิดหวังในตัวผมแค่ไหน....ผมอดไม่ได้ที่จะ

“อึกๆๆๆๆ อื้อออออ...ปะ..ปล่อย...อื้อ....”

รสจูบของกริชตอนนี้มันช่างเหมือนยาขมที่ผมจำเป็นต้องกินเข้าไปทั้ง ๆ ที่ผมเกลียดมันที่สุด....จนกริชค่อย ๆ ปล่อยผม....แต่ผมไม่อยากให้กริชจากผมไปแบบนั้อีก....ผมจึงรั้งมาจูบ.....กริชเหมือนจะตกใจแต่ก็ยอมรับจูบผม...ทุกอย่างกำลังหลงระเริงอยู่ในความสุข...จนกระทั่ง.....

“ผัวใหม่คงไม่ถึงใจเท่ากูสินะ…มึงถึงได้ร่านแบบนี้!!!!” กริชดันผมออกพร้อมกับสายตาที่มองอย่าดูถูก.....

“กริช....ไวท์ยอมรับนะ...ว่าไวท์ทำผิด...ที่กลอกกริชแบบนั้น...แต่ถึงยังไงกริชก็คือคนที่ไวท์รักคนเดียวนะ....ขอแค่กริชเชื่อใจ....ได้ไหม....”

“หึ....ก็เพราะกูไว้ใจมึงไง...มึงถึงได้ทำแบบนี้กับกู...มึงหลอกกู...ทำไมว่ะ...ทำไม่มึงไม่บอกกูตรง ๆ ว่า...มึงไม่ได้ไปทำงาน...ทำไม!!!!”

"ก็ถ้าไวท์บอกกริช....กริชก็จะเป็บแบบนี้ไง...ไวทืไม่อยากให้เราทะเลาะกัน....ไวท์..."

"มึงคิดแค่นั้นสินะ...ไม่อยากให้ทะเลาะกัน....แล้วความรู้สึกกูล่ะ...มึงเคยคิดถึงมันบ้างรึเปล่า...กูว่า...เราคงต้องจบกันแค่นี้...กูรักมึงนะ...รักมาก...จนกูรู้สึกว่า...กุรักมึงข้างเดียวรึเปล่า..."

"สติชรักอียอร์ที่สุด....ไวท์รักกริชที่สุด...อย่าพูดว่าเลิกกันเลยนะ....ไวท์เจ็บ...อึกๆๆๆ"

"กะ...กู..." น้ำตาของไวท์ที่ผมไม่อยากเห็นไม่อยากรับรุ้ว่ามันเองก็เสียใจมากแค่ไหน...ผมคิดว่าผมจะใจแข็งตัดใจกับมันได้...แต่ความจริงแล้ว...ผมกลับอ่อนแอ...เหมือนปายไม่มีผิด...

"หมับ!!!!...กะ..กูขอโทษ..." ความอึดอัดความเสียใจ ความทุกข์ ของผมมันจะสิ้นสุดแล้วใช่ไหม....หรือมันแค่เริ่มต้น....

....มาแล้ววววววววคร้าาาา หายไปนานเลยยยย นานมากกกกกกกกกกก จำกันได้ไหมมม อิอิ ...ไว้มาต่ออีกน้าาาา ...ไม่นานค่ะ ช่วงนี้ว่าง ๆๆๆ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะค่ะ....รักคนอ่านทุกคน...ใครลุ้น ๆ คู้กัปกับปายรอน้าาา รับรองฟินแน่นอน ....^^