ปลายทางแห่งรัก

บ้านปาย….

“สวัสดีครับคุณพ่อ คุณแม่ ปายคิดถึงที่สุดดดดดดดดดดดดดดดด “

“มาถึงก็อ้อนเลยนะลูกคนนี้ โตแล้วนะเราอะ”

“โตแล้วก็อ้อนได้....ปายคิดถึงนิ....ไม่ได้เจอพ่อกับแม่นานมากกกก”

“  อืมม...แล้วนี่ใคร?

“เพื่อนปายเอง...ชื่อกัปตันครับ”

“กัปตันเหรอ?”

“ชะใช่ครับ...สะสวัสดีครับ”

“เข้าบ้านสิ....ปายพาเพื่อนเอาของขึ้นไปเก็บนะลูก แล้วลงมาทานข้าว”

“ครับแม่” ผมเดินผ่านพ่อปายที่จ้องมองผมนิ่ง ในความนิ่งนั้น...มันช่างน่ากลัวจนใจผมสั่นระรัวไปหมด

“เอ้า!!!กัป....ทำไมทำหน้ายังกั่บ....ปายพากัปมาฆ่าชะงั้น...”

“ปะป่าวว...กะกู….คะ...แค่เหนื่อย....”

“งั้นกัปพักก่อนได้เลย....เดี๋ยวปายจะลงไปหาพ่อกับแม่ก่อน...”

“รีบขึ้นมานะกูคิดถึง”

ปายกันมายิ้มแล้วยืดแก้มผมพร้อมกับจุ๊บลงบนหัวเหม่ง ๆ ของผมอย่างหมั่นเขี้ยว

“หึ...กัปกำลังอ้อนปายเหรอ”

“บะบ้า.....คะใครอะอ้อนมึง”

“ปายจะรับกลับมานะครับ....จุ๊บบบบบ”

ปายยิ้มยั่วแล้วกดจูบผมเร็วๆ...ก่อนที่จะ...เดินออกไป

“ปาย......วันนี้ออกไปซื้อของกับแม่หน่อยนะลูก...พอดีป้าแจ่มหยุด”

“ครับแม่....อ่อ...ผมพากัปตันไปด้วยนะครับ”

“ไม่ต้อง!!!!...อะ...อ่อ...พ่อว่าเพื่อนลูกมาเหนื่อย ๆ ให้เพื่อนพักเถอะ”

“งั้น.....ปายฝาก....กัปตันด้วย....นะครับ”

ปายลงไปนานจนผมหิวละเนี่ยยย.... ลงไปหาไรกินดีกว่า...ผมลงไปข้างล่างมองหายปาย...ทั่วบ้านจนกระทั่งเจอ....

“ปายออกไปข้างนอก….นายหิวเหรอ….”

พ่อปายที่กำลังรถน้ำต้นไม้อยู่...เอ่ยบอกทันที....สีหน้าและท่าทางที่นิ่ง ๆ เฉย ๆ แบบนั้นทำให้ผมหน้าชาแปลก ๆ

“อ่อ...คะครับ...”

“แต่กับข้าวที่บ้านยังไม่ได้ทำนะ....นายหิวก็ออกไป!!หาไรกินข้างนอกสิ....”

น้ำเสียงที่เกือบจะเป็นการตะกอกของคนตรงหน้ามันเป็นคำตอบได้ดีว่า...ผมไม่ควรจะอยุ่ตรงนี้....แต่ผมจะไม่ยอมแพ้เด็ดขาด....ผมต้องก้าวผ่านอุปสรรคชิ้นนี้ไปให้ได้....

“ตะ...แต่ผมรอ....ปายดีกว่า....ครับ....นานแค่ไหน....ผมก็จะรอ....”

“นายก็ผู้ชายนะ...ปายก็ผู้ชาย....มันจะดีกว่านี้ไหม ถ้าความสัมพันธ์ของนายสองคนจะหยุดแค่คำว่าเพื่อน....เพื่อนที่รักกัน....เพื่อนที่คอยช่วยเหลือกัน...ไม่ใช่!!คนที่คอยแต่ดึงรั้งให้ตกต่ำ!!...”

พ่อปาย...หันมายืนตรงหน้าผมมอง...คำพุดทุกคำที่ผมได้ยิน...น้ำเสียงทุกเสียงที่กระทบใจผม...มันบีบให้ผมต้องสู้...สู้เพื่อความรักของเรา....

“ผมขอโทษครับ...ถ้าความรักแบบของผมทำให้ลูกชายคุณตกต่ำ...แต่คุณลืมไปรึเปล่าครับว่าลูกชายคุณก็ยอมและยินดีที่จะตกต่ำไปกับผม...”ท่าทางที่ท้าทายของเด็กหัวเหม่ง.....มันน่าโมโหจริง ๆ แต่ทำไมในความท้าทายเหล่านั้นผมมองเห็นความจริงใจ...ความหนักแน่นในความรู้สึกจน...ไม่กล้าพอที่จะทำร้ายมัน....

“งั้น.....สิ่งเดียวที่...ฉันต้องการ...คือนายต้องยอมทำตามที่ฉันสั่งทุกอย่าง...ย้ำ!!!...ทุกอย่าง...จนกว่าฉันจะแน่ใจว่า.....นายดีพอกับลูกปาย...”

“ได้ครับ....ผมตกลง”

“หึ...นายรับปากแล้วนะ...ว่าจะทำทุกอย่าง...เมื่อไหร่ที่นายพลาด...นายต้องออกไปจากชีวิตปาย...”

“ครับ!!!”

ผมไม่รุ้เลยว่าทุกอย่างที่ผมต้องเจอ...ต่อไปนี้คืออะไร....แต่ผมรู้ว่าถ้าผมผ่านมันไปได้....ผมจะได้ปายกลับมาเป็นคนรักของผม..

“ นายต้อง....ย้ายมาพัก....ที่บ้านหลังนี้....” พ่อปายเดินนำผมมายังบ้านอีกหลังหนึ่งที่อยู่หลังสุด

“ คะ.....ครับ”

“และอีกอย่างหนึ่งนายมีหน้าที่เป็นคนขับรถของฉัน ไม่ว่าฉันจะไปไหน นายต้องรับใช้ฉัน....เข้าใจไหม..”

“คะ...ครับ!!!”

ผมตัดสินใจแล้ว ว่าผมจะทำทุกอย่างเพื่อปาย...เพื่อความรักของเรา....และผมมั่นใจว่าผมต้องทำได้....พ่อของปายต้องยอมรับในตัวผม…..

เรื่องราวความรักของปายกับกัปตันกำลังเข้้มข้ขนเลย อย่าลืมมาลุ้นกันน้าว่าปายจะช่วยแฟน เอ้ยยยช่วยกัปยังไง ^^