รักเธอคนเดียว ( One love )

9.8

เขียนโดย PS_TKForever

วันที่ 29 พฤษภาคม พ.ศ. 2558 เวลา 16.17 น.

  30 chapter
  156 วิจารณ์
  32.96K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 29 พฤษภาคม พ.ศ. 2558 18.43 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

29) ดื้อจะกลับบ้าน

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

" โมะ จะพาเเก้วไปไหน จอดนะ !!! "  

 

" นี่เก้ว !!  ถ้าเเก้วไม่หยุดโวยวายนะ โมะจะทิ้งเเก้วไว้ข้างท่งนี่เเหละ "

 

ได้ผลร่างบางหยุดโวยวายทันที  ร่างบางโวยวายมาตลอดทางจนเขาทนไม่ไหวเผลอตวาดไป  ถ้าเขามองไม่ผิดเหมือนจะเห็นว่าน้ำตาคลอด้วย   ช่วยไม่ได้นี่นา 

 

 

เเก้วเอนตัวหันข้างให้เขา เขาก็คิดว่าเธอคงจะเพลียเเล้วหลับไป  เขาเบาเเอร์ลงเมื่อเห็นว่าร่างบางเอามือลูบเเขนตัวเองปอยๆ 

 

" เด็กดื้อ "

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ดวงตาคู่สวยลืมขึ้นช้าๆ เมื่อสัมผัสได้ถึงสายลมที่ประทะเข้ากับหน้า  สายตาปรับโฟกัสเข้าที่ก็พบว่าตัวเองอยู่ในห้องๆ หนึ่งที่เหมือนจะคุ้นตา ....

 

" อ่าวหนูเเก้วตื่นเเล้วหรอคะ "

 

" ป้าดวง !! " เธอตะโกนตกใจออกมา เมื่อพบกับคนที่เธอไม่คิดว่าจะได้เจอ

 

" ค่ะ ป้าเอง ตกใจทำไมคะ " ป้าดวงหันมาตอบยิ้มๆ " หนูเเก้วไปอาบน้ำเถอะค่ะ เดี๋ยวจะได้ไปทานข้าวกัน คุณโทโมะเธอให้มาตามคุณหนูค่ะ "  หญิงสูงวัยบอกเธอซะยาวเหยียด

 

" โทโมะ พาเเก้วมาที่นี่หรอคะ " ร่างบางถามไป

 

" ใช่ค่ะ  เธอเป็นคนอุ้มคุณหนูเเก้วมาไงคะ เมื่อคืน  ไปอาบน้ำเถอะค่ะ " หญิงสูงวัยตอบยยิ้มๆ 

 

" เเต่เเก้วไม่มีชุดมา ถ้าจะใส่ซ้ำมันก็ ... "  ร่างบางตอบไป พร้อมกับก้มมองดูชุดตัวเอง

 

" อ๋อ ...  ป้าลืมไปเลยค่ะ  นี่ค่ะชุด " หญิงสูงวัยส่งชุดให้เธอ

 

" ชุดใครหรอคะ " ร่างบางถาม

 

" เห็นคุณโทโมะบอกว่าของหนูเเก้วนะคะ " 

 

" อ่อค่ะ ขอบคุณนะคะ "

 

ร่างบางรับชุดมาเเบบงงๆ ว่าชุดของเธอมาอยู่ที่นี่กับเขาได้ยังไง คราวนั้นที่มาเธอก็เเน่ใจนะว่าเก็บกลับครบหมดเเล้ว เเต่พอเปิดดูก็ถึงกับบางอ้อ  ชุดที่โทโมะเเอบอ้างว่าเป็นของเธอจริงๆ เเล้วมันก็ไม่ใช่ของเธอจริงๆ เเต่เป็นชุดที่โทโมะอยากจะให้เธอใส่ซะมากกว่า   ชุดเสื้อกางเกงทรงเดรสสีขาว ...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" นี่โทโมะ !!  อ่าวไม่อยู่หรอเนี่ย "  

 

 

ร่างบางเดินเข้ามาในห้องทานข้าว เตรียมตัวจะเคลียกับเขาเต็มที่ที่อยู่ๆ ก็ลักพาตัวเธอมาเเบบนี้  เเต่พอเดินมาในห้องกลับไม่พบเขาซะงั้น เจอเเต่ป้าดวง กับคนรับใช้อีกสองคน   นี่เขาหายไปไหนนะ 

 

" เธอน่าจะกำลังมาน่ะคะ  รอสักครู่นะคะ หนูเเก้ว "  ป้าดวงตอบยิ้มๆ เธอก็ได้เเต่ยิ้มเหยๆ หลับไปเเล้วนั่งลงในที่ๆ จัดเตรียมไว้ให้เธอ

 

" อร่อยเหมือนเดิมเลยค่ะ " ร่างบางเอ่ยชมป้าดวง

 

" กินไม่รอ  ข้าวติดคอไม่รู้ด้วยนะ "  

 

" เเค๊กๆ  "เสียงเขาทำให้เธอสำลัก จนต้องรีบคว้าน้ำมากินทันที

 

" นี่ปากหรอ " เธอเเวีดกลับไป  " ไม่ต้องมาทำปากดีเลยนะ พาเเก้วมาที่นี่ทำไม " ร่างบางถามในสิ่งที่คาใจ พร้อมกับกอดอก

 

" กินข้าวก่อนเดี๋ยวจะบอก "  ร่างสูงเอ่ย

 

" ไม่ !! " ร่างบางปฎิเสธเสียงเเข็ง

 

" ตามใจ " เขาพูดเเล้วตักข้าวเข้าปาก

 

" พาเเก้วกลับบ้าน เดี๋ยวนี้ " ร่างบางออกคำสั่ง  เเต่ดูเหมือนมันจะไร้ผล เพราะเขาก็ยังคงทานข้าวอย่างไม่รู้สึกรู้สาอะไร

 

" ได้ งั้นแก้วจะกลับเอง "  ในเมื่อเขาเป็นเเบบนี้เธอเองเลยลุกเดินออกไปจากโต๊ะทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

เดินมาได้สักพักกลับได้ยินบทสนทนาขึ้น

 

" ผู้หญิงอะไร ง่ายชะมัด "

 

" เห็นว่าเป็นดาราเล่นหนังเล่นละครด้วยนะ "

 

" ดาราเเล้วยังไง  ภายนอกสวยดูดี เเต่ข้างในเป็นยังไงใครจะรู้ "

 

" นั่นสิ  นี่คงกะจะจับคุณโทโมะเเน่เลย ถึงได้ยอมมาถึงที่นี่ "

 

" เห็นว่าก่อนหน้านี้เคยมาเล้วนะ นี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน "

 

" เหอะ  หวังจะตกถังข้าวสารล่ะสิ  ไม่ไหวเลยผู้หญิงสมัยนี้ "

 

 

' นี่มันอะไรกัน  ไม่รู้จักกันทำไมต้องมาดูถูกกันขนาดนี้ '

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

สองเท้าก้าวต่อไปอย่างไม่หยุดยั้ง  น้ำตาที่พยายามกลั้นจนถึงที่สุดเเล้วไหลออกมา  เธอยอมรับว่าความจริง เธอไม่ได้ตั้งใจจะออกจากเกาะนี้จริงๆ หรอก เธอเเค่อยากจะดูปฎิกิริยาของเขาเท่านั้น เเต่รเมื่อไปได้ยินคนพูดถึงเธอเเบบนี้ ทำให้เธอไม่อยากจะอยู่ให้คนมองเธอเสียๆหายๆอีก จึงตัดสินใจเเน่วเเน่ว่าจะออกจานกเกาะนี้ให้ได้ 

 

" นี่เเก้ว คิดจะไปจริงๆ หรือไง "

 

ร่างสูงที่วิ่งตามออกมากระชากเเขนร่างบางไว้ ให้หันไปเผชิญหน้ากับเขา

 

" ร้องไห้หรอ "  ร่างสุงชะงักเล็กน้อยเมื่อเห็นน้ำตาร่างบาง  มือหนายกขึ้นมาเกลี่ยน้ำตาที่เเก้มนวลอย่าเเผ่วเบา

 

" โมะพาเเก้วมาที่นี่ทำไม "  ร่างบางถาม มองเข้าไปในตาร่างสูงเพื่อหาคำตอบ

 

" โมะเเค่อยากใช้เวลาร่ามกับเเก้ว  อยากมีเวลาร่วมกันอีก อยู่กับโมะสักพักนะ "

 

ร่างสูงอ้อนร่างบาง เเล้วมีหรอ ร่างบางจะไม่ใจอ่อน  เพราะเธอเองก็อยากจะใช้เวลาอยู่ร่วมกันกับเขาเหมือนกัน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" ไม่อยู่บ้านหรอครับ  เเล้วน้องแก้วไปไหน รู้มั๊ยครับ "  เคนเผลอตะหวาดกลับไป 

 

" น้าก็ไม่รู้จ่ะ "  ถึงรู้ก็ไม่บอก แม่ของเเก้วคิดในใจ

 

" ครับขอบคุณครับ "  เคนรีบเปลี่ยนน้ำเสียง เมื่อคิดได้ว่ากำลังคุยอยู่กับใคร

 

" อ่อจ่ะ " 

 

 

" อย่าให้รู้นะ ว่าไปกับไอ้หน้าอ่อนนั่น  ฉันจะไม่ยอมเป็นข่าวโง่เพราะโดนสวมเขาจากเธอหรอกนะเเก้ว !!!!! "

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

----------------------------------------------------------------------------------

หยูฮูวววววววววววววววววววววววววววววววววววว

จะเป็นไรมั๊ยถ้าเค้าจะเปิดเรื่องใหม่  5555555  

เรื่องเก่าเเกยังเเต่งมิจบเลยนะอิหอย 

21:50

21/09/2558

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา