ร้ายยังไง........ฉันก็รักเธอ

ต่อ

                 เวลาผ่านไป 1 ชั่วโมงคุณหญิงเฟื่องฟ้าก็ฟื้น

คุณนฤพล : คุณค่อยๆๆรุกน่ะ

คุณหญิงเฟื่องฟ้า : พอฟื้นขึ้นมาเจอกับหน้าสามี จากที่น้ำต่าที่หายไปหมดบนใบหน้า กับมีน้ำตาเต็มอีกครั้งและมองหน้าสามีด้วยความผิดหวังแล้วพูดกับคนใช้ว่า สมรๆพาฉันไปข้างบนหน่อยสิ ฉันอยากพักผ่อนและอยู่คนเดียว เน้นคำว่าอยาก อยู่คนเดียว

คุณนฤพล : มองใบหน้าของภรรยาด้วยความรู้สึกผิด  แล้วหันมาพูดกับตัวเองว่า ผมขอโทษจริงๆๆคุณเฟื่องฟ้า หลังจากนั้นคุณนฤพลก็ออกไปข้างนอกเพื่อที่จะไปคุยกับมินระดาให้รู้เรื่อง

            บ้านมินระดา

มินระดา : คุณพี่มาหาใช้กับลูกแล้วหรอค่ะ

คุณนฤพล : อือ  แล้วลูกพิมล่ะไปไหน

มินระดา : อยู่บนห้องนอนค่ะ แกเพิ่งกลับมาจากร.ร สงสัยคงขึ้นไปเปลี่ยนชุดน่ะค่ะ(มองหน้าสามีด้วยความเป็นห่วง ว่าทำไมถึงทำหน้าเครียดแบบนั้น) คุณพี่มีอะไรหรือเปล่าค่ะ

คุณนฤพล : ฉันบอกเรื่องของเราและลูกให้คุณหญิงรู้แล้ว และตอนนี้คุณหญิงโกรธฉันมากก ขนาดหน้าของฉันเธอยังไม่มองเลยย(น้ำตาลูกผู้ชายไหลหยุดลงสู้พื้นบ้าน โดยที่ไม่อายสายตาของผู้ที่อยู่ในบ้านเลย )

มินระดา : (สีหน้าตกใจ) ใจเย็นๆๆน่ะค่ะคุณพี่

คุณฤพล : เธอก็รู้นิว่าฉันรักคุณเฟื่องฟ้ามากแค่ไหน  ฉันเป็นผู้ชายที่เห็นแก่ตัวมากก มากสะจนต้องทำให้คุณเฟื่องฟ้าต้องร้องไห้ ฉันมันเลวววๆๆๆ (ตบหน้าตัวเอง)

มินระดา : (ตกใจที่เห็นสามีตบหน้าตัวเอง) คุณพี่อย่าค่ะ คุณพี่ไม่ผิด ดิฉันผิดเองที่ไม่ได้ป้องกันให้ดีเรื่องมันถึงเป็นแบบนี้ (แล้วร้องไห้ออกมา) ฮือๆๆๆ ดิฉันขอโทษน่ค่ะ