เล่ห์รักอุบัติหัวใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อืม”ฟางลืมตาตื่นขึ้นมาในตอนเช้าก่อนจะค่อยๆลุกขึ้นมามองข้างๆตัวเอง ที่เมื่อคืนตอนที่เธอเจอ

ภาพของป๊อปปี้กับฟ้านอนด้วยกัน ทำให้เธอหลบมาร้องไห้ที่ห้องนี้และเผลอหลับไป ก่อนที่จะรู้สึก

ตัวว่าป๊อปปี้กลับมานอนที่ห้องนี้

 

 

 

 

 

 

 

“ฮึก ฮือๆมันไม่ใช่แค่ฝันร้ายสินะ”ฟางที่คิดถึงเรื่องที่เธอเจอเมื่อคืนก็อดที่จะร้องไห้ออกมาไม่ได้

 

 

 

 

 

 

 

 

ก๊อกๆ

 

 

 

 

 

 

ทันใดนั้นเสียงเคาะประตูดังขึ้นทำให้ฟางรีบปาดน้ำตาแล้วรีบเดินไปเปิดประตูก็พบแม่บ้าน2คนอยู่

ด้านนอกห้อง

 

 

 

 

 

 

 

“นี่อิ่มกับมะลิมากวนคุณฟางรึเปล่าคะ”อิ่มคนใช้เก่าแก่ของที่นี่ถามฟาง

 

 

 

 

 

 

 

“เปล่าจ้ะ ฟางเองก็ตื่นมาได้สักพักแล้วล่ะ”ฟางตอบก่อนที่มะลิเด็กรับใช้จะเดินเอาถาดอาหารมาให้

ฟาง

 

 

 

 

 

 

 

“พอดีคุณหญิงท่านกับแม่ฟ้าเค้าสั่งให้เอาอาหารขึ้นมาให้คุณฟางที่นี่น่ะค่ะ”อิ่มพูด

 

 

 

 

 

 

“แล้วพี่ป๊อปละคะไปไหนแล้ว”ฟางนิ่งสักพักมองถาดอาหารที่วางอยู่ก่อนจะถามต่อ

 

 

 

 

 

“คุณป๊อปลงไปทานอาหารเช้ากับคุณหญิงและแม่ฟ้าตั้งแต่เช้าแล้วค่ะ”อิ่มตอบ

 

 

 

 

 

“ทีหลังมาเรียกฟางลงไปก็ได้ค่ะไม่ต้องลำบากยกขึ้นมาถึงบนนี้หรอก”ฟางพูดขึ้นด้วยความเกรงใจ

 

 

 

 

 

“มันคือคำสั่งของแม่ฟ้าน่ะค่ะคุณฟาง”อิ่มและมะลินิ่งสักพักก่อนจะพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

“แล้วทำไมต้องให้ฟ้ามาจัดการเรื่องนี้ด้วย ฟ้าเป็นคนจัดการทุกอย่างที่นี่รึคะ”ฟางรีบถามขึ้นอย่าง

ไม่พอใจ

 

 

 

 

 

 

“ค่ะ คุณหญิงท่านมอบอำนาจและหน้าที่ดูแลที่นี่ให้แม่ฟ้าตั้งแต่เมื่อเช้านี้แล้วล่ะค่ะ”อิ่มพูดก่อนจะ

ขอตัวออกไปกับมะลิ

 

 

 

 

 

 

“นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน”ฟางมองทุกคนที่ออกไปก่อนจะถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยอ่อนก่อนที่

จะนั่งทานอาหารเช้าอยู่บนห้องตามลำพังแล้วลุกขึ้นไปจัดการกับตัวเองให้เรียบร้อย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เห้อ”ฟางที่เดินลงมาด้านล่างแล้วถอนหายใจพลันสายตาหันไปเห็นป๊อปปี้นั่งอ่านหนังสือพิมอยู่

ศาลาในสวน ก็พลางคิดน้อยใจที่ว่าแต่งงานกันเป็นสามีภรรยาแล้วแท้ๆแต่เขากลับไม่สนใจเธอเลย

จึงตัดสินใจเดินเข้าไปหาทันที

 

 

 

 

 

 

 

“พี่ป๊อปคะ”ฟางที่จะร้องเรียกป๊อปปี้ทำให้ชายหนุ่มชะงักแล้วมองฟางนิ่งๆไม่รู้สึกอะไร

 

 

 

 

 

 

 

“ตื่นแล้วหรอ”ป๊อปปี้มองฟางก่อนจะปิดหนังสือพิมพ์

 

 

 

 

 

 

 

“ค่ะ เมื่อคืนนี้คงจะไม่คุ้นที่ก็เลยนอนไม่หลับ”ฟางพูดขึ้นมาแล้วซึมลงไปทำให้ป๊อปปี้ชะงักคิดถึง

เรื่องเมื่อคืนแล้วรู้สึกหนาวๆร้อนๆแต่ก็ทำทีท่าเป็นปกติไม่มีอะไร

 

 

 

 

 

 

 

“เธอคงจะแปลกที่น่ะสิ เดี๋ยวอีกหน่อยเธอก็จะชินเอง”ป๊อปปี้พูดนิ่งๆทำให้ฟางสะอึกกับคำว่า ชิน

ของป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

“ค่ะ ฟางก็หวังว่ามันจะชิน ฟางมีเรื่องอยากจะคุยกับพี่ป๊อปค่ะ”ฟางพูดก่อนจะเดินมานั่งกับชาย

หนุ่ม

 

 

 

 

 

“มีอะไรล่ะ”ป๊อปปี้ชะงักก่อนจะถามฟางต่อ

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางอยากจะรู้ว่าในเมื่อพี่ป๊อปก็มีฟ้าเค้าอยู่แล้วทั้งคนแล้วพี่ป๊อปจะยอมมาแต่งงานกับฟางไปเพื่อ

อะไรกันล่ะคะ”ฟางที่นิ่งเงียบรู้สึกถึงความหมางเมินที่ป๊อปปี้มีให้ก็ถามมันขึ้นมาด้วยความอัดอั้นใน

ใจอย่างมาก

 

 

 

 

 

 

 

“มันคือความต้องการของผู้ใหญ่ ผมไม่อยากจะขัดอะไรได้”ป๊อปปี้พูดนิ่งๆ

 

 

 

 

 

 

“แต่คุณย่าท่านและคุณพ่อก็ถามพี่ป๊อปก่อนแต่งงานแล้วแต่ทำไม”ฟางยังคงถามไม่เลิกจนป๊อปปี้

ต้องพูดตัดบท

 

 

 

 

 

 

 

“ส่วนเรื่องวันนี้ที่เธอนอนตื่นสายแล้วเธอบอกว่าเธอแปลกที่อีกหน่อยเธอก็คงจะชินกับการใช้ชีวิตที่

นี่ไปเองล่ะ ถ้าไม่มีอะไรแล้วชั้นขอตัว”ป๊อปปี้พูดตัดบทก่อนจะเดินทิ้งให้ฟางนั่งอยู่ตรงนั้นตาม

ลำพัง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วมันทำหน้ายังไงเมื่อเห็นเธอกับป๊อปปี้”คุณหญิงนวลนั่งคุยกับฟ้าที่ห้องนอนก็รีบถามทันที

 

 

 

 

 

 

“ก็ทำหน้าถอดสีแล้วก็ร้องไห้วิ่งกลับห้องไปล่ะค่ะคุณท่าน”ฟ้าพูดแล้วยิ้มเยาะเมื่อคิดถึงเมื่อคืน

 

 

 

 

 

 

“ดีมันจะได้รู้สึกว่าการมาทีหลังมันเป็นยังไง แกเองก็เหมือนกันนะแม่ฟ้าเมื่อมาก่อนนังนั่นก็อย่า

ไปยอมที่จะให้ป๊อปปี้ไปเป็นของใครล่ะ”คุณหญิงพูด

 

 

 

 

 

 

“แล้วถ้าเกิดนังนั่นมันแจ้นกลับบ้านไปล่ะคะ”ฟ้าอดสงสัยไม่ได้ก็รีบถาม

 

 

 

 

 

 

“ก็ดี ถ้ามันแจ้นกลับบ้านไปเร็วเท่าไหร่ยิ่งดี ไอ้พวกนีระสิงห์มันจะได้รู้จักอายที่ลูกสาวคนโตที่เป็น

หน้าเป็นตาให้กับพวกมันต้องกลายมาเป็นเมียน้อยของผู้ชายแถมผู้ชายไม่เอา สะใจจริงๆ”คุณหญิง

นวลพูดขึ้นด้วยความสะใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เห้อ”ป๊อปปี้ที่หลบกลับเข้ามาในตัวบ้านแล้วแอบมองฟางที่นั่งเศร้าอยู่ในศาลาในสวนเหมือนเดิม

ไม่ลุกไปไหนแล้วคิดถึงเมื่อคืนที่ชายหนุ่มกลับมาจากห้องของฟ้าและเห็นฟางที่สะอึกสะอื้นก็ค่อยๆ

หย่อนตัวนอนข้างๆแล้วหันหลังให้ฟาง ซึ่งเหมือนฟางจะรู้สึกตัวว่าป๊อปปี้กลับมานอนข้างๆแล้วก็

ร้องไห้ต่อไม่หยุดจนชายหนุ่มรู้สึกได้

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นถึงได้บอกเธอแล้วไงว่าให้ไปมีคนอื่นซะ อย่ามาตกอยู่ในวังวนเรื่องพวกนี้เลย”ป๊อปปี้ถอน

หายใจแล้วมองไปที่ฟางที่ร้องไห้ก็อดสงสารไม่ได้ แต่จะทำอย่างไรได้ในเมื่อเขาไม่ได้รักเธอ และ

เขาก็มีฟ้าเป็นเมียเก็บอยู่ที่นี่แล้ว เพราเมื่อฟางแต่งงานและมาอยู่ที่นี่มันก็เท่ากับว่าฟางกลายเป็น

เมียรองมาทีหลังฟ้าอยู่ดี

 

 

 

 

 

 

 

“ฮึกฮือๆ ทำไมเราต้องมาเจอเรื่องบ้าๆแบบนี้ด้วยนะ”ฟางที่นั่งร้องไห้อยู่ตรงนั้นคนเดียวก็พูดออก

มาด้วยความช้ำใจ ทำให้ป๊อปปี้ที่ย่องไปดูฟางจากด้านหลังได้ยินก็ชะงักก่อนจะเดินกลับมาที่เดิม

 

 

 

 

 

 

 

“ฮัลโหล ครับ คุณพรวราเพื่อนของธนันต์ธรญ์ใช่มั้ย ผมอาจารย์ภาณุนะครับ เอ่อ ช่วงนี้คุณว่างๆอยู่

รึเปล่า ผมอยากจะให้คุณมาอยู่เป็นเพื่อนฟางเค้าหน่อย เอ่อ จะพาไปไหนก็ได้นะพอดีว่าช่วงนี้ฟาง

เค้าเศร้าๆน่ะ”ป๊อปปี้รีบกดโทรศัพท์หาเบอร์ของพ้อยท์ก่อนที่จะโทรออกหาเพื่อนคนสนิทของฟาง

ทันที

 

 

 

 

 

คุณสามีที่เย็นชาเชื่อฟังคุณย่าเค้าจะใจร้ายเย็นชาเหมือนย่าเค้ารึเปล่าน้ออออ

 

 

 

ถ้าชอบคู่หลักก็อย่าลืมเม้นกับโหวตน้าาาาาาา