เล่ห์รักอุบัติหัวใจ

9.2

เขียนโดย Chapond

วันที่ 27 มิถุนายน พ.ศ. 2558 เวลา 23.24 น.

  46 ตอน
  455 วิจารณ์
  77.94K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 23 สิงหาคม พ.ศ. 2558 22.44 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

43) 43 พิสูจน์ตัวเอง

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ปล่อยเดี๋ยวนี้นะฟาง ฟางลืมไปแล้วรึไงว่าเค้าทำอะไรกับเราบ้างน่ะ”ภาคย์รีบพูดเตือนฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางรู้ค่ะ แต่ฟางบอกแล้วไงคะว่าพี่ป๊อปเค้าไม่ได้ทำฟาง และถ้ามาคิดดีๆแล้วคุณย่าก็ไม่ได้

ทำร้ายฟางเลยด้วย ฟางป่วยของฟางเองและเพราะร่างกายฟางอ่อนแอทำให้ฟางต้องเสียลูก

ไป”ฟางพยายามอธิบายเหตุผลให้พ่อฟัง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่เค้าทำร้ายเราเกือบตายยังมีหน้าจะเข้าข้างคนผิดอีกหรอฟาง ไม่ พ่อไม่ยอมอีกแล้วที่จะต้องให้

เราไปผูกดองกับคนบ้านนั้นตระกูลนั้น ย่าเค้าทั้งเกลียดทั้งด่าว่าครอบครัวเรายังไม่พอเค้ายังมีเมีย

อยู่แล้วทั้งคน ถ้าเรากลับไปยุ่งทางคุณหญิงนวลก็หาว่าเรากลับไปง้อเค้าและพากลับไปที่นั่นอยู่ดี

พ่อไม่ยอม”ภาคย์โวยวายไม่ยอมลูกสาว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ผมไม่สามารถกลับไปที่บ้านของผมได้อีกแล้วครับ เพราะผมถูกคุณย่าไล่ออกจากบ้านไป

แล้ว”ป๊อปปี้โพล่งออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

“อะไรนะ”ครอบครัวของฟางต่างตกใจกับสิ่งที่ป๊อปปี้พูดออกมา เพราะเขาคือหลานรักของคุณหญิง

นวลแท้ๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ตอนนี้พี่มีแต่ตัวแล้วนะฟาง ถึงแม้จะเป็นจิระคุณ แต่พี่ก็ไม่มีทรัพย์สมบัติเงินทองอะไรมากมาย

เหมือนก่อน แถมไม่มีหน้าที่การงานที่มหาลัยอีกแล้ว พี่เลือกฟางพี่จึงยอมทิ้งทุกอย่างออกมาเพื่อ

ทำให้ฟางและคนในครอบครัวของฟางเชื่อว่าพี่ต้องการแก้ไขสิ่งที่เคยทำพลาดไป ต่อไปนี้พี่จะขอ

เลือกที่จะปกป้องเรานะฟาง”ป๊อปปี้พูดแล้วกุมมือฟางไว้แน่น

 

 

 

 

 

 

 

 

“โธ่ พี่ป๊อป ทำไมพี่ป๊อปต้องเลือกทำแบบนี้เพื่อฟางด้วย”ฟางทั้งตื้นตันและสงสารชายหนุ่มเป็น

อย่างมาก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นั่นยิ่งไม่ได้ใหญ่ คุณคือหลานรักของคุณหญิงนวลเป็นไปไม่ได้แน่ที่คุณหญิงนวลจะไล่คุณออก

มา ถึงจะเป็นความจริง คุณมีแต่ตัวแล้ว ผมก็ไม่ยอมให้ลูกสาวของผมไปกัดก้อนเกลือกินกับคุณ

หรอก”ภาคย์รีบพูดด้วยความหวงลูกสาว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อะไรกันครับ พอมีทรัพย์สมบัติก็ว่า พอจนก็ว่า คุณลุงฮะไม่เปิดโอกาสให้เพื่อนผมหน่อยหรอ

ฮะ”โทโมะรีบพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ใช่ค่ะ แก้วยืนยันได้นะคะว่าพี่ป๊อปตั้งใจจะดูแลคุณฟางจริงๆคุณลุงให้โอกาสพี่ป๊อปเถอะค่ะ”แก้ว

ช่วยพูดอีกแรง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พวกเราเลี้ยงยัยฟางมาตั้งแต่เล็กให้สุขสบาย พวกเราไม่ยอมหรอกค่ะที่จะให้ยัยฟางต้อง

ลำบาก”พลอยรีบพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“งั้นผมจะสร้างเนื้อสร้างตัวขึ้นมาใหม่ เพื่อให้ทุกคนได้เห็นว่าผมตั้งใจที่จะดูแลฟางจริงๆ ให้โอกาส

ผมได้แก้ตัวอีกครั้งเถอะนะครับ ผมรักลูกสาวของคุณอาคุณน้าจริงๆ ผมไม่ได้โกหก”ป๊อปปี้พูดแล้ว

คุกเข่าขอร้องพ่อและแม่ฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พ่อแม่เคยสอนฟางไม่ใช่หรอคะ ว่าถ้าคนเราเคยทำผิดพลาดไปและเค้าต้องการจะกลับตัว เราก็

ควรที่จะให้โอกาสเค้าไม่ใช่หรอคะพ่อ แม่”ฟางเห็นป๊อปปี้คุกเข่าก็รีบคุกเข่าบ้างและช่วยพูดให้

ป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

 

“ได้ ถ้าอยากจะให้ผมให้อภัยคุณและอยากให้ผมให้คุณรักกับลูกผมได้ไม่มีอุปสรรคล่ะก็ คุณต้อง

ทำให้ผมเห็นว่าคุณสามารถดูแลยัยฟางลูกของผมได้ และห้ามคุณยุ่งเกี่ยวกับย่าและเมียเก่า

คุณ”ภาคย์พูด แล้วมองไปที่ฟางและป๊อปปี้ที่นั่งคุกเข่าขอร้องเขากับพลอยข้างๆกันแล้วนิ่งคิดถึง

เรื่องของเขาและพลอยในวัยหนุ่มสาวที่ร่วมกันฝ่าฟันอุปสรรคจนกว่าจะรักกันมาได้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แต่ระหว่างนี้ ยัยฟางต้องอยู่กับครอบครัวของเรา ห้ามให้คุณแอบบุกขึ้นมาหายัยฟางแบบวันก่อน

อีกเป็นอันขาด เพราะลูกสาวของชั้นมีศักดิ์ศรีพอ ชั้นไม่ต้องการให้ยัยฟางเป็นขี้ปากของใครๆ

ได้”พลอยพูดต่ออีกทำให้ฟางยิ้มเจื่อนๆส่งให้ป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

“ผมจะทำให้ทุกคนเห็นครับว่าผมตั้งใจทำเพื่อฟางแค่ไหน”ป๊อปปี้พูดแล้วรีบลุกขึ้นพร้อมกับฟาง

แล้วยิ้มแป้นให้กับภาคย์และพลอยที่ยืนนิ่งก่อนที่จะสั่งให้ลูกสาวทั้ง2รีบตามตัวเองกลับบ้านไป

ทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“คุณพลอยครับ”เขื่อนไม่รอช้ารีบวิ่งมาเรียกแม่ของ2สาวไว้ เฟย์ชะงักก่อนจะรีบหนีเขื่อนไปรอที่รถ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ผมรู้ครับว่าสิ่งที่ผมทำมันเลวร้ายกับเฟย์ไว้มาก เพราะในอดีตผมเคยคิดแค้นคุณน้าพลอยและ

ต้องการให้คุณน้าเจ็บปวดเหมือนกับที่พ่อผมต้องทนทุกข์ทรมานเลยทำอะไรโง่ๆกับเฟย์แบบ

นั้น”เขื่อนก้มหน้ายอมรับผิดทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เธอคือลูกของอิฐกับเกศสินะ แล้วนี่อิฐเป็นยังไงบ้าง”พลอยมองเขื่อนนิ่งแล้วพูดถามถึงคนรักเก่า

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ตอนนี้พ่อเข้ารักษาตัวที่โรงพยาบาลครับ อาการของท่านค่อยๆดีขึ้นมาบ้างแล้ว”เขื่อนตอบ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“มันคงเป็นเวรกรรมสินะที่ชั้นกับภาคย์เคยก่อไว้กับอิฐทำให้ผลทุกอย่างต้องมาตกกับคนที่ชั้นรัก

ถ้าเป็นไปได้เธอช่วยพาน้าไปเยี่ยมอิฐและเกศสักครั้งได้มั้ย และน้าก็ขอโทษด้วยกับสิ่งที่เคยทำไว้

กับพ่อแม่เธอ”พลอยคิดถึงอิฐและเกศคนรักเก่าและเพื่อนรักของเธอก็น้ำตาไหลถึงสิ่งที่เคยทำผิด

ไว้ในอดีตแล้วรีบยกมือไหว้ขอโทษเขื่อน

 

 

 

 

 

 

 

 

“อย่าครับคุณน้า คุณน้าแก่กว่าผมอย่าไหว้ผมเลย ผมต่างหากที่ต้องกราบขอโทษคุณน้า

ทั้ง2”เขื่อนรีบห้ามพลอย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เรื่องของชั้นกับพลอย ชั้นรู้ว่ามันเกิดขึ้นไวมากระหว่างความรักของพวกเรา จนทำให้ต้องทำร้าย

อิฐคนที่รักพลอยมากไม่แพ้กับชั้น ชั้นขอโทษกับสิ่งเลวร้ายที่เคยทำผิดไว้นะ”ภาคย์เดินมาพูดกับ

เขื่อนนิ่งๆ

 

 

 

 

 

 

 

“เรื่องของเฟย์ผมก็อยากจะขอโทษคุณน้าทั้ง2เหมือนกันนะครับ”เขื่อนรีบพูดขึ้นบ้าง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ผลัวะ

 

 

 

 

 

 

 

 

ภาคย์ยืนมองเขื่อนนิ่งๆและหันไปมองเฟย์ก่อนที่จะง้างหมัดชกหน้าเขื่อนจนล้มทำให้เฟย์และฟาง

ที่อยู่รอในรถตกใจรีบลงจากรถ และเฟย์ก็รีบวิ่งไปประคองเขื่อนเพื่อดูอาการโดยลืมไปว่าเธอยัง

โกรธเขื่อนอยู่

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ในฐานะเพื่อนที่เคยทำร้ายพ่อเธอชั้นขอโทษ แต่ในฐานะพ่อนี่คือหมัดที่จะสั่งสอนเธอที่ทำลายลูก

ชั้น”ภาคย์พูดแล้วมองไปที่เขื่อนที่เช็ดเลือดที่ออกมาจากมุมปากตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

“เฟย์ ถ้าในใจของเรายังมีเขื่อน แม่อยากจะขอให้เราให้อภัยเขื่อนเถอะนะลูก”พลอยมองเขื่อนและ

เฟย์ที่ห่วงกันก็พูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ค่ะ เรากลับบ้านกันเถอะค่ะทุกคน”เฟย์ชะงักแล้วมองตัวเองกับเขื่อนก็นึกขึ้นได้ก่อนจะรีบปล่อย

เขื่อนแล้วรีบวิ่งกลับขึ้นไปบนรถทันที เขื่อนมองเฟย์ตาละห้อยพลางลุกขึ้นมาเอง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เรื่องนี้ ชั้นจะไม่บังคับเฟย์นะ มันขึ้นอยู่กับฝีมือของเราว่าเรามีความสามารถมากแค่ไหนที่จะทำให้

เฟย์ใจอ่อนให้เรารับผิดชอบเฟย์กับลูกได้”ภาคย์พูดก่อนจะเดินกลับขึ้นไปบนรถ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“งานนี้ทั้งคู่ต้องรีบทำคะแนนกันแล้วล่ะ คนหนึ่งทำคะแนนให้พ่อตาแม่ยาย ส่วนอีกคนก็รีบมัดใจ

เมียให้เมียใจอ่อน เห้อ ดีจังเลยเนาะแก้วที่คู่ของเราไมม่ต้องลำบากมากมายเท่าพวกนี้”โทโมะ

แก้วและป๊อปปี้เดินออกมาเมื่อเห็นว่ารถของครอบครัวของฟางขับออกไปแล้วก่อนที่โทโมะจะพูด

แล้วโอบเอวว่าที่ภรรยาคนสวยของตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องมาทำเป็นพูดดีเลยค่ะ เราหาทางช่วยพี่ป๊อปกับคุณเขื่อนกันเถอะค่ะ นะคะพี่โทโมะไม่งั้น

แก้วไม่แต่งนะ”แก้วพูดขู่คนรักตัวเองทำให้โทโมะหงอแล้วรีบอ้อนแก้วทันที

 

 

 

 

 

 

 

“จริงสิ แล้วนี่คุณป๊อปจะหางานใหม่ทำที่ไหนฮะ มีลู่ทางบ้างรึยัง”เขื่อนหันไปถามป๊อปปี้ทันที

 

 

 

 

 

 

 

“ผมเองก็ยังไม่รู้จะเริ่มตรงไหนเหมือนกันครับ แต่ที่แน่ๆคงจะต้องอยู่ห่างกรุงเทพสักช่วงนึง”ป๊อปปี้

พูดพลางคิดหาหนทางต่อไป 

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าอย่างงั้น ก็ไปทำงานกับผมสิครับ ไปช่วยกันทลายกำแพงทิฐิที่บ้านผม”เขื่อนพูดแล้วยิ้มให้กับ

ป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟ้า”เมื่อป๊อปปี้กลับมาที่คอนโดโทโมะกับเขื่อนก็ต้องตกใจเมื่อเห็นฟ้ามานั่งรอป๊อปปี้ที่ข้างล่าง

 

 

 

 

 

 

 

 

หมับ

 

 

 

 

 

 

เมื่อฟ้าเห็นป๊อปปี้ หญิงสาวก็รีบวิ่งไปกอดป๊อปปี้ด้วยความคิดถึงและร้องไห้ออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“กลับบ้านเราเถอะนะคะคุณป๊อป อย่าทิ้งเมียไปไหนเลย”ฟ้าพูดและกอดป๊อปปี้แน่น

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ได้ ชั้นบอกแล้วไงว่าเรื่องของเรามันควรจะจบลงได้แล้ว แล้วนี่อย่าบอกนะว่ารอบแผลทั้งหมด

นี่เป็นฝีมือของคุณย่า”ป๊อปปี้รีบขืนตัวเองออกจากอ้อมกอดฟ้าและสังเกตตามเนื้อตัวและใบหน้าฟ้า

ก็รีบพูดถาม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ใช่ค่ะ คุณท่านโกรธมากที่คุณป๊อปจากไป เลยโมโหร้ายพาลอาละวาดทุกอย่าง จนฟ้าเองเข้า

หน้าคุณท่านไม่ติด คุณป๊อปขา ถ้าคุณป๊อปไม่กลับบ้านก็ให้ฟ้าอยู่กับคุณป๊อปเถอะนะคะ”ฟ้ารีบ

ร้องไห้และขอร้องชายหนุ่ม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ได้ ถ้าเธอไปแล้วใครจะดูแลคุณย่าล่ะ ไม่มีทั้งชั้นและแก้วแล้วแบบนี้”ป๊อปปี้รีบพูดห้ามฟ้าทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แต่ฟ้ารักคุณฟ้าอยากอยู่กับคุณนี่คะ คุณคือทุกอย่างของฟ้า อย่าทิ้งฟ้าไปแบบนี้ได้โปรด

ฮือๆ”ฟ้าที่ไม่อยากจะดูแลรับใช้คุณหญิงนวลอีกก็ร้องไห้และกอดเข่าของป๊อปปี้และฟูมฟายออก

มา จนคนในคอนโดที่ผ่านไปมาเริ่มมองทั้งคู่

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ คุณ ผมว่าคุณควรจะรู้จักปล่อยวางซะบ้างนะ ตอนนี้คุณป๊อปเค้าดูแลคุณไม่ได้อีกแล้ว เพราะ

ว่าเค้าต้องจัดการเรื่องหัวใจของเค้า ถ้าคุณรักคุณป๊อปผมว่าคุณควรจะมีความสุขสิ่งที่เค้ามีความสุข

ไม่ใช่มาเอาเค้ากลับไปแบบนี้ อย่าทำอะไรแบบนี้เลยคุณ มันไม่มีประโยชน์หรอก”เขื่อนเห็น

ท่าทางไม่ดีก็รีบพูดและดึงป๊อปปี้ออกจากฟ้าทันที

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นขอโทษจริงๆนะฟ้า แต่ชั้นไม่ได้รักเธอ ทุกอย่างระหว่างเรามันเกิดเพราะความใกล้ชิด ผูกพัน

จนทำให้ชั้นพลาดพลั้งไป แต่สำหรับชั้นกับฟาง ชั้นรักเค้า”ป๊อปปี้พูดแล้วเดินจากฟ้าไปพร้อมกับ

เขื่อน ฟ้ามองป๊อปปี้แล้วอึ้งที่ชายหนุ่มไม่สนใจเธออีกแล้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

2เดือนต่อมา

 

 

 

 

 

 

 

“อุ๊บ อ้วก”เฟย์วิ่งไปอ้วกโดยมีฟางตามไปดูแลติดๆเพื่อดูแลน้องสาว

 

 

 

 

 

 

“ยังไม่หายแพ้ท้องแบบนี้พี่ว่าสงสัยหลานพี่คงอยากเจอพ่อล่ะมั้ง”ฟางเหล่มองน้องสาวแล้วพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ใช่หรอกค่ะพี่ฟาง ก็แค่อาการแพ้ท้องธรรมดาๆเท่านั้น รายนั้นป่านนี้ก็คงถอดใจไม่อยากพิสูจน์

ตัวเองให้พ่อแม่เราเห็นแล้วมั้งคะ คงจะมีความสุขอยู่กับแบมล่ะสิท่า”เฟย์พูดแล้วแอบเคืองเขื่อนที่

หายไป2เดือนแล้วไม่ติดต่อกลับมา

 

 

 

 

 

 

“นั่นแน่ แอบหึงเค้าก็ไม่บอก”ฟางยิ้มออกมาเมื่อเห็นท่าทางของน้องสาวก่อนจะรีบแซว

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ใช่สักหน่อย อย่ามาแซวเฟย์หน่อยเลยพี่ฟาง ว่าแต่เรื่องของตัวเองเถอะ ไหนล่ะคะ พี่ป๊อปที่

บอกว่าจะพิสูจน์ตัวเองให้ครอบครัวเราเห็นว่ารักพี่ฟางแล้วนี่หายไปไหน รึว่ากลับบ้านไปแล้ว

คะ”เฟย์รีบพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ไม่ต้องห่วงเรื่องของพี่เถอะน่ายังไงซะ คนดีๆอย่างพี่ป๊อปต้องมีตัวช่วย”ฟางพูดแล้วอมยิ้มออก

มา สร้างความสงสัยให้เฟย์อย่างมาก ฟางมองเฟย์ที่สงสัยตัวเองก็ยิ้มไม่พูดอะไรก่อนจะเดินหนี

น้องสาวออกไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอาล่ะเด็กๆ ไปหาตายายกันเถอะลูก ถือว่าเป็นการพักผ่อนพายัยเฟย์ไปสูดอากาศธรรมชาติบ้าง

จะได้ไม่แพ้ท้องแบบนี้ แล้วแม่จะได้เลยไปเยี่ยมเพื่อนเก่าด้วย”พลอยเดินมาบอกลูกสาวตัวเอง

ก่อนที่จะพาทั้งหมดไปหาพ่อแม่ตัวเองที่จันทบุรี

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ตาจ๋า ยายจ๋า”เฟย์ยิ้มแป้นเมื่อลงจากรถแล้ว2ตายายมายืนรอทุกคนหน้าบ้าน

 

 

 

 

 

 

 

 

“ตายแล้วยัยตัวแสบ ท้องไส้อยู่นะเดี๋ยวก็แท้งซะหรอก”ยายรีบพูดแล้วมองท้องของหลานสาวที่เริ่ม

นูนมาแล้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ้าว กำแพงสูงตรงนั้นถูกทำลายไปแล้วหรอคะตายาย”เฟย์มองไปที่กำแพงสูงด้านหลังบ้านตา

ยายตัวเองก็รีบถาม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เมื่อเข้าใจกันแล้วจะตั้งกำแพงไว้ทำไมล่ะลูก เอาล่ะเข้าไปดื่มน้ำดื่มท่าเอาของไปเก็บข้างบนเถอะ

เดี๋ยวตาจะให้คนสวนเค้าเอาผลไม้มาให้กินนะ”ตาพูดแล้วยิ้มก่อนจะเปลี่ยนเรื่องพาทุกคนเข้าไปใน

บ้านทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“จะไปไหนน่ะลูก”ภาคย์ถามเมื่อเห็นฟางกำลังจะเดินออกไปจากบ้านของตายาย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางว่าจะไปสูดอากาศบริสุทธิ์ข้างนอกน่ะค่ะ ไม่ได้มาบ้านตายายนานแล้ว คงมีอะไรเปลี่ยนแปลง

ไปเยอะเลย”ฟางพูดแล้วยิ้มเมื่อมองออกไปข้างนอกชานบ้าน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“งั้นยายฝากเอาปิ่นโตนี่ไปให้คนสวนใหม่หน่อยสิฟางวันนี้เค้ามาช่วยตายายเตรียมห้องให้พวกเรา

ทั้งวันแล้ว”ยายพูดแล้วยื่นปินโตให้กับฟาง ฟางยิ้มรับก่อนที่จะเดินถือปิ่นโตมาทางสวนผลไม้ขอ

ตายาย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ว้าย”ระหว่างที่ฟางเดินไปอยู่นั้น ก็มีมือหนึ่งดึงมือฟางไปข้างหลัวต้นมะพร้าวที่อยู่ตามท้องร่อง

ทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“วันนี้ช่วยตากับยายเตรียมห้องให้ฟางกับครอบครัว พี่เหนื่อยจังเลย”ป๊อปปี้พูดก่อนที่จะบรรจงจูบ

คนรักอย่างอ่อนโยนด้วยความคิดถึง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ๊าย พี่ป๊อป พอก่อนค่ะ เดี๋ยวใครมาเห็นเข้า อายเค้าแย่นะ”ฟางเขินจัดรีบทุบคนรักเบาๆ

 

 

 

 

 

 

 

“อายทำไมล่ะฟาง ใครๆก็รู้ว่าหลานเจ้าของที่นี่มีเจ้าของแล้วคือพี่”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้มก่อนจะกอด

และหอมแก้มฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

“พอเลยค่ะ ยายให้เอากับข้าวมาให้ไปกินข้าวเถอะค่ะ”ฟางรีบพูดแล้วชูปิ่นโตให้ป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

 

“ได้สิครับแต่ฟางต้องป้อนพี่นะ ไม่สิ พี่ไม่กินข้าวดีกว่าพี่จะกินฟางแทน”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้มก่อนที่จะ

อุ้มฟางไปที่บ้านพักของตัวเองทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

นั่นไงล่ะ ลับลมคมนัยของฟาง คนดีๆย่อมมีคนช่วยเหลือด้านหลัง

 

 

 

 

ใกล้จบแล้วจ้าาาา มาดูแต่ละคนจะเป็นยังไง และย่ากับฟ้าจะเป็นไง ต้องติดตามๆๆๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.3 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.1 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.2 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา