คนแปลกหน้าคนนี้ ( Stranger )

10.0

เขียนโดย PS_TKForever

วันที่ 15 กรกฎาคม พ.ศ. 2558 เวลา 12.22 น.

  6 chapter
  41 วิจารณ์
  9,266 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 20 กรกฎาคม พ.ศ. 2558 20.29 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

6) คนคุ้นเคย

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

" อ๊ะ พี่นี่  จะพาเเก้วไปไหน  ปล่อยนะ  ปล่อย ~~~~~~ !!! "

 

ร่างบางยังไม่ทันจะได้เริ่มวิ่ง  กลับถูกใครบางคนรั้งเเขนเอาไว้ก่อน  หันกลับไปก็เจอกับเขา โทโมะ    ร่างบางเองถึงจะเเเอบมีใจให้เขาอยู่บ้าง เเต่การที่จู่ๆ ถูกพาตัวให้เดินตามไปเเบบนี้ ก็ทำให้กลัวได้เหมือนกัน 

 

ร่างบางร้องโวยวายมาตลอดทาง ต่างจากเขาที่เอาเเต่จะพาเธอไปทางสวนสาธารณะ

 

" ช่วยด้วยค่ะ  ช่วยด้วย  พี่ปล่อยเเก้วนะ   ปล่อยเเก้ว !!!  "

 

ร่างสูงปล่อยร่างบางเป็นอิสระ  ร่างบางก็จะหาโอกาสวิ่งทันที  ร่างสูงรีบวิ่งมาดักหน้า พร้อมกับกางเอามือกั้นไม่ให้ร่างบางวิ่งไป

 

" แก้วๆ เดี๋ยว  คือพี่มีเรื่องจะคุยด้วยหน่อย "

ร่างบางกระชับกระเป๋าเเน่น  มองด้วยสายตาหวาดระเเวง

 

" ไม่ต้องกลัวเเก้ว  พี่ไม่ได้จะทำอะไร  พี่เเค่มีเรื่องจะคุยด้วย "

ร่างบางพยายามจะทำให้ร่างบางหายกลัวเขาบ้างไม้มากก็น้อย

 

" พี่มีอะไรล่ะ พูดมาสิ  แก้วจะรีบกลับบ้าน "

 

" อ่อ คือพี่ .... "

 

" ................ "

 

" พี่ ................. "

 

" ถ้าพี่ไม่พูดเเก้วจะไปเเล้วนะ "

 

" เดี๋ยวเเก้ว คือ ..............  "

 

ร่างบางไม่รอช้า  หมุนตัวเดินออกไปทันที 

 

" คือ ....  คือพี่ชอบเเก้ว !!!!!!!  "

 

 

 

 

เหมือนโลกหยุดหมุน  ร่างบางหันหน้ากลับมามองร่างสูง สายตาสบกัน  ต่างฝ่ายต่างนิ่ง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 ##### เเละฉันก็ยังไม่รู้  ถ้าวันนี้ฉันบอกไป  ฉันจะเสียใจหรือปล่าว เเต่ถ้าฉันไม่บอกเธอ ถ้าฉันมัวเเต่เก็บไว้  คงเสียใจตลอดไป  ฉันเลยต้องบอกเธอ  ถึงสิ่งที่ฉันพร่ำเพ้อ ........

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" พี่ชอบเเก้ว  ชอบตั้งเเต่ตอนนั้นตอนที่เเก้วช่วยพี่  " ร่างสูงพูดเเล้วค่อยๆ เดินไปหาร่างบางที่ยืนฟังอย่างตั้งใจ

 

" และยิ่งชอบเข้าไปอีกก็ตอนที่รู้ว่าเเก้วเป็นคนทำเอเเคร ขนมที่พี่ต้องกินทุกวันไม่รู้ทำไม  พี่รู้สึกได้ว่าพี่ต้องการเเก้ว ความรู้สึกมันมากมายจนพี่บอกไม่หมด  พี่ไม่เคยรู้สึกต้องการใครเท่าเเก้ว  ไม่เคยต้องมารอใคร  มาด้อมๆ มองๆ เหมือนคนโรคจิตเเบบนี้   พี่รู้นะ ว่าพี่สำหรับเเก้วก็คือคนเเปลกหน้าคนนึง  เเต่พี่เเค่อยากจะรู้ว่า  "  ร่างสูงถามร่างบางที่ตอนนี้อยู่ใกล้กันเเค่คืบ

 

" ..... พี่จะมีโอกาสเปลี่ยนเป็นคนคุ้นเคยของเเก้วได้รึปล่าว .. ? "

 

ทั้งคู่สบตากันนิ่ง  ในใจโทโมะตอนนี้ ไม่ได้ต่างจากเเก้วเลย ใจเต้นรัวไม่เป็นจังหวะ   ในใจโทโมะตอนนี้หวังเเค่คำตอบ เเค่คำเดียวว่าได้หรือไม่  เเต่ร่างบางกลับเงียบนั่นมันทำให้เขาใจเสียไม่น้อย  ในเมื่อเเก้วเเสดงออกมาเเบบนี้ มันก็คงจะชัดเจนอยู่เเล้วว่าไม่ ....

 

ร่างสูงถอยหลังออกมาช้าๆ พร้อมกับพูดว่า

 

" พี่ขอโทษที่รบกวน "  ก่อนจะเดินออกไป  ทิ้งให้ร่างบางที่กำลังอึ้ง ?  อยู่ตรงนั้น

 

 

 

 

 

 

 

 

" นี่พี่คิดจะบอกรักเเก้ว เเล้วชิ่งเนี่ยนะ !!  "

ร่างบางตะโกนเรียกเขาไว้  ร่างสูงหันมาตามเสียงเรียกนั้นด้วยเเววตา ไม่เข้าใจ   ทำไมล่ะ ? 

 

" พี่นี่อดทนต่ำจัง " ร่างบางพูดต่อเเล้วก้มหน้างุด  " จะรอให้เเก้วอึ้งสักเเปปนึงก็ไม่ได้ "

 

" เมื้อกี้เเก้วว่าอะไรนะ   แก้วอึ้งหรอ ? " ร่างสูงเดินกลับเข้ามาถาม

 

" ก็ใช่น่ะสิ   คนที่ตัวเองชอบมาบอกชอบอย่างงี้  จะมีใครบ้างไม่อึ้งล่ะ "

 

" ชอบ ?  แก้วก็ชอบพี่เหมือนกันหรอ  "  ร่างบางพยักหน้าเเทนคำตอบ พร้อมกับเเก้มที่เเดงระรื่อขึ้นเรื่อยๆ 

 

" แล้วที่พี่ถามไปล่ะ   จะเปลี่ยนสถานะให้พี่เป็นคนคุ้นเคยของเเก้วได้รึปล่าว ?? "

ร่างสูงหัวใจเต้นเเรงอีกครั้ง   ร่างบางเงยหน้าขึ้นมาเผชิญกับร่างสูง

 

" ทำไมจะไม่ได้ล่ะ  จะให้เป็นมากกว่าคนคุ้นเคยด้วยซ้ำ  ^^  "   หลังจากที่ร่างบางพูดจบทั้งสองก็ยิ้มให้กัน  ถือเป็นการเริ่มต้นที่ดี ที่ทั้งคู่จะสายสัมพันธ์กันต่อ   อนาคตต่อไปจะเป็นยังไงไม่รู้นะ  เเต่ยัยน่ารักคนนี้ ผมขอละกัน  .......

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" ตอนเเรกพี่ก็คิดว่าพี่โรคจิตคนเดียว  พึ่งจะรู้ว่าเเก้วนี่ก็โรคจิตไม่เเพ้พี่เลยนะเนี่ย 55555   "

 

ร่างสูงพูดออกมาเมื่อรู้ว่าเเก้วเองก็เเอบมองตัวเองผ้านกระจกห้องครัวเป็นประจำ

 

" โรคจิตเเล้วรักป่ะล่ะ " ร่างบางถามเขากลับด้วยเเววตางอนๆ

 

" รักสิ  รักจังคนเนี้ย " ร่างสูงพูดพร้อมกับโยกหัวร่างบางเล่น

 

" โอ๊ยยยย  ผมยุ่งหมดเเล้ว " 

 

" ฮะฮะ "

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

' คนเเปลกหหน้า ' ในวันนั้น กลับเป็น ' คนคุ้นเคยในวันนี้ '

คุณล่ะ  เคยหลงรักคนเเปลกหน้ารึปล่าว ??

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

####### ขอให้เธอไว้ใตในคนเเปลกหน้าคนนี้   เขาเเค่เดินเข้ามาเพื่อบอกความรู้สึกดี  ไม่ต้องกังวล ไม่มีอะไร  ไม่นานเขาก็จะไป   

 

เเละเธอจะรับ หรือว้าไม่รับเขาเองก็ยังไม่รู้  เขาไม่ได้รีบร้อนเเค่อยากให้เธอลองคิดดู  จะเป็นยังไง  จะเปลี่ยนไปมั๊ย

.... หรือเขาต้องเป็นคนเเปลกหน้าต่อไป ......

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

----------------

จบสักทีเเทบกระอัก  คิดไม่ออก 55555555

20:27

20/07/58

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา