วุ่นนัก เจ้าหมาตัวแสบ

เขียนโดย Kanchana

วันที่ 18 กรกฎาคม พ.ศ. 2558 เวลา 15.57 น.

2 บท

0 วิจารณ์

4,869 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 20 กรกฎาคม พ.ศ. 2558 20.03 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

1) Nc chapter 2 วุ่นนักเจ้าหมาตัวแสบ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

"กลับไปนอน!" ชานยอลชี้นิ้วสั่ง

"มึงอยากนอน ก็นอนคนเดียวไป!!" ทำท่าเดินหนีไป

"โอ้ยยย!! เจ็บนะ" แบคยอนถูกขว้างลงกับเตียง

"ฉันไม่มีเวลามาเล่นกับนายทั้งคืนหรอกนะ!" ชานยอลขึ้นคร่อมร่างแบคยอน

"ปล่อย!!!! ปล่อยกูเดี๋ยวนี้!! "

"จะนอนไม่นอน! ยิ่งดิ้นก็ยิ่งเจ็บ เอาสิ!" ชานยอลใช้มือเดียวรวบสองมือของแบคยอนไว้เหนือหัว ตอนนี้ชานยอลยิ่งอารมณ์เสียแล้ว เขาจะสั่งสอนเด็กคนนี้เอง

"ไอ่ห่า!! มึงปล่อยกูเดี๋ยวนี้!!!" ตอนนี้ข้อมือคนตัวเล็กแดงไปหมดแล้ว เพราะการขัดขืน

"อย่างเสียงดังได้ไหม มันดึกแล้ว!"

"กูจะเสียงดังง ทำไม!!! มึงจะทำไม!!! ปล่อยกู ปล่อยๆๆๆ!! ไอ่ห่าชานยอลล ปะ..." ริมฝีปากของคนด้านบนกดทับคนด้านล่างอย่างรวดเร็ว

"อื้อออ อื้อออ" แบคยอนเบิกตากว้างด้วยความตกใจ

ลิ้นร้อนๆเริ่มตวัดในโพรงปากอย่างเชี่ยวชาญ แบคยอนหลับตาปี๋ มือเล็กกำเข้ามากันจนแน่น ชานยอลยังเบียดกายเข้ามาจนอึดอัดไปหมด เสียงน้ำลายดังเฉาะฉะ คนด้านบนใช้ลิ้นเลียรอบริมฝีปากของคนตัวเล็กอย่างกับเป็นของหวาน ก่อนที่จะโน้มจูบลงมาอย่างดุดัน สองมือที่รวบรัดข้อมืออยู่ปล่อยสองมือนั้นให้เป็นอิสระ แบคยอนได้แต่ครางในลำคอ ร่างกายมันอ่อนไปหมด มือหนาเริ่มล้วงเข้าไปในเสื้อผืนบางแล้ว ถอนริมมฝีปากออกมาเพื่อให้อีกคนได้หายใจสะดวกมาขึ้น

"อื้อออ ปะ...ปล่อยกู" สองมือที่เป็นอิสระดันแผงอกอีกคน

"ฮึ! ถ้าฟังกันดีๆ คงไม่เป็นแบบนี้หรอกนะ เพราะนาย" ว่าจบก็บดขยี้ริมฝีปากลงไปด้วยอารมณ์ที่โมโห ดูดริมฝีปากด้านล่างอย่างรุนแรง ใช้ลิ้นตวัดไปมาตามอำเภอใจ มือหนาลูบผ่านหน้าอกบีบเค้นยอดอกเบาๆ แบคยอนบิดตัวไปมาด้วยความเสียวซ่านที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน

"ชะ...ชานยอล ปล่อยกู" มือเล็กได้แต่ทุบและจิกแผ่นหลัง คนตัวสูงบดขยี้ริมฝีปากลงมาอีกครั้ง ครั้งนี้มันรุนแรงชานยอลกับริมฝีปากล่างของแบคยอลทำให้ได้สาบคาวเลือดลอยมา

"อ๊ะ อื้อออ" ไล้ลงมาที่ต้นคอขาวและหอม คนด้านบนใช้ลิ้นร้อนเลียผิวกายที่ละเอียดบนต้นคอ พร้อมจูบเม้มแรงๆฝากรอยกลีบกุหลาบไว้ มันทั้งเจ็บและรู้สึกดี

"หยุดเถอะ ขะ...ขอร้อง"

"มาขนาดนี้แล้ว มันคงหยุดยาก ถ้านายฟังที่ฉันบอก ก็คงไม่เป็นแบบนี้" ชานยอลสอดมือเข้าไปใต้เสื้อบางแล้วถลกมันขึ้นมาจนเห็นยอดอกสีชมพู เขาใช้ลิ้นดูดดุนส่วนนั้น

"อื้อออ อ๊ะ อ๊าาา ชะ...ชาน หยุด"

"เรียกแบบนี้ น้ำเสียงแบบนี้ ใครมันจะไปหยุดได้ว่ะ" พูดจบก็ก้มหน้าสนใจกับยอดอกคนตัวเล็กต่อไป การกระทำทุกอย่างเริ่มรุนแรงขึ้นมา เพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์เป็นเหตุ ชานยอลใช้มือเกี่ยวกางเกงคนร่างเล็กออกไปอย่างง่ายดาย

"มะ...มึงจะทำอะไร ปล่อย ปล่อยกู!!!!" แบคยอนพยายามดิ้นแต่ใครมันจะไปสู้แรงควายแบบนี้ได้ ริมฝีปากถูกปิดลงไปอีกครั้ง สองมือเล็กจิกเข้าที่หลังคนด้านบนจนเป็นรอยหมด มือหนาหันไปกอบกุมส่วนที่ตั้งชันแล้วรูดขึ้นลงเบาๆ

"อ๊ะ อื้ออออ ป..ปล่อย อ๊าา อื้มมม" ร่างเล็กเชิดหน้าขึ้นเพราะความเสียวซ่าน เล็บก็จิกผ้าปูที่นอนจนมันยับยู่ยี่ไปหมด มือเริ่มรูดส่วนนั้นเร็วขึ้น จนคนด้านล่างนั้นครางออกมาไม่หยุด

"อ๊าา อ๊าาา อื้อออ ชะ...ชานยอล" ลิ้นร้อนๆยังใช้เลียยอดอกและมือหนาก็รูดส่วนที่ตั้งชันเพราะอารมณ์อย่างเร็วขึ้น

"อื้อๆๆ อ๊า อ๊า อื้ออ มะ..ไม่ไหวแล้ว" ว่าจบร่างเล็กก็เกร็งกระตุกและปล่อยน้ำขาวขุ่นออกมา

"อ๊าาาา" นิ้วใหญ่ๆเริ่มจ่อไปทางด้านหลังก่อนที่มันจะถูกสอดใส่เข้าไปจนมิด

"โอ้ย! กูเจ็บนะ"

"อดทนหน่อยละกัน" นิ้วที่เข้าไปจนมิดนั้นยังไม่พร้อมที่จะขยับเพื่ออยากให้คนตัวเล็กได้ชินกับสิ่งแปลกปลอมตรงนี้ก่อน

"อ๊ะ เจ็บ!" ชานยอลเริ่มจะขยับนิ้วเข้าออกช้าๆ ก่อนที่มันจะเปลี่ยนมาเป็นรวดเร็วหนึ่งนิ้วกลายเป็นสองนิ้วกลายเป็นสามนิ้ว สิ่งที่ปลดปล่อยไปเมื่อกี้กลับมาตั้งชันอีกครั้งเพราะโดนปลุกอารมณ์

"อื้อออ กูเจ็บ"

เสียงสั่นเคลือน้ำใสๆเริ่มไหลออกมาจากดวงตา

"ไม่ไหวแล้ว" ชานยอลดึงนิ้วออกมาด้วยความว่องไวจนคนตัวเล็กต้องเบ้หน้า จัดการถอดกางเกงของตัวเองที่มันขวางออกมา เมื่อสิ่งนั้นออกมาทำให้แบคยอนเบิกตากว้างทันที

"ไม่เอานะ อย่าเอามันเข้ามาในตัวกู!"

"อดทนหน่อยนะ" ว่าจบชานยอลก็จับสิ่งนั้นจ่อทางด้านหลังและถูๆมันก่อน

"พร้อมนะ" นั่นถือเป็นการให้สัญญาณ คนตัวสูงกดมันจนส่วนหัวเข้ามา

"อื้ออออ กูเจ็บ" ชานยอลยัดมันเข้ามาจนสุด เลือดสีแดงสดไหลออกมาจนเปื้อนหน้าขาของแบคยอน

"ยะ...อย่าเพิ่งขยับ" คนด้านบนหยุดเพื่อให้คนตัวเล็กได้เตรียมใจ ผ่านไปสักครู่ชานยอลเริ่มขยับตัว มือจิกลงบนหัวไหล่เจ็บเลือดซิบออกมา จากเชื่องช้ากลายเป็นปานกลาง ชานยอลโน้มตัวไปข้างหน้าเพื่อให้คนตัวเล็กได้ระบายความเจ็บปวดออกมา

"อื้ออออ จะ..เจ็บ เบาๆหน่อย" หน้าแบคยอนแดงระเรื่อด้วยความเขินอาย อาการเมาก็ยังคงหลงเหลืออยู่

"อ่าา แบคยอน ของนายมันโครตรัดเลย" ถึงอากาศในห้องจะเย็นยังไงแต่ก็คงสู้ความร้อนแรงของทั้งคู่ไม่ได้

"อ๊ะ อื้อออ ชะ..ชาน" ชานยอลกระแทกเข้าไปโดนจุดกระสันอย่างแรงทำให้คนตัวเล็กร้องครวญครางออกมาโดยไม่เป็นภาษา

"อ๊าา อ๊า! อื้อออ อ๊าา จะ..เจ็บ ช้าๆหน่อย" เสียงเนื้อกระทบกันอย่างต่อเนื่อง เสียงหอบของคนสองคนยังต่อสู้กันอยู่แบบนั้น เสียงเตียงลั่นเป็นจังหวะ ยังไม่มีท่าทีว่าจะหยุดลงง่ายๆ มือหนาของชานยอลหันไปจับส่วนที่มันตั้งชันของคนข้าวล่าง รูดมันขึ้นลงอย่างช้าๆ จนคนตัวเล็กเผยปากขึ้นเพราะความเสียวคนร่างสูงรัวถี่ขึ้นอย่างตัวไม่ทัน

"อ๊ะ อื้ออออ ชานยอล บะ..เบาๆหน่อย อื้อออ..กูเจ็บ"

"อืมม แบคยอน" ชานยอลเชิดหน้าขึ้นเพราะความเสียว ทุกส่วนของแบคยอนตอดรัดเขาอย่างแน่น เหงื่อหลายหยดผุดออกมาตามร่างกาย บ่งบอกถึงความร้อนแรงถึงพรุ่งนี้มันจะเป็นยังไงก็คงห้ามตอนนี้ไม่ได้แล้ว ลิ้นร้อนๆชะโลมเลียใบหูของคนตัวเล็ก แขนเรียวๆใช้โอบรอบลำคอคนตัวสูง ริมฝีปากบางดูดเม้มต้นคอแสดงความเป็นเจ้าของ กลิ่นเนื้อหอมๆแบบนี้เขาเพิ่งเคยจะได้ลิ้มลอง

"ชะ..ชานยอล กะ...กูไม่ไหวแล้ว แฮ่กๆ" เสียงเหนื่อยหอบ ทางข้างหลังถูกรัวอย่างถี่ขึ้นอย่างรุนแรง

"อ๊ะ อ๊าๆ อื้อออออ" แบคยอนกระตุกเกร็งสองสามครั้งก็ปล่อยน้ำขาวขุ่นออกมา ชานยอลสอดใส่ไม่กี่ครั้งก็พ่นน้ำขาวขุ่นเข้าไปข้างใน ก่อนจะล้มตัวลงนอนด้วยความหอบ แบคยอนที่สลบไปแล้วด้วยความเหนื่อยชานยอลจึงลากผ้าห่มมาห่ม ก่อนที่จะหลับไปด้วยกัน

ติดตามกันต่อได้ที่ http://writer.dek-d.com/Gretae/story/view.php?id=1370960

ตัวละคร

สารบัญ

บท 2