ยัยน้องสาว ปะทะ พี่ชายสุดหื่น NC

9.7

เขียนโดย FayeFang

วันที่ 19 กรกฎาคม พ.ศ. 2558 เวลา 22.21 น.

  3 chapter
  34 วิจารณ์
  7,869 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 20 กรกฎาคม พ.ศ. 2558 22.30 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

2) ง้อพวกเธอทั้งสอง

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

เช้าวันต่อมา

 

 

 

"ป๊อปเป็นไงมั่งเมื่อวาน"ป๊อปปี้ก็เดินมาแบบทะมัดทะแมงจากเรื่องเมื่อวานบอกโทโมะว่า

 

 

 

"จุกดิพี่ ...ยัยฟางเตะน้องชายผมจุกโครต"โทโมะแตะไหล่ป๊อปปี้แล้วบอกว่า

 

 

 

"เหมือนกันพี่ว่ายัยพวกนั้นคงจะเสียความใจแล้วเราต้องง้อเพื่อเอาความเชื่อใจของพวกยัยนั้นกลับมา"โทโมะยื่นมือทำท่าเหมือนจะจับมือสัญญาณว่าจะร่วมมือกัน

 

 

 

"โอเคพี่"จับมือทั้งคู่ร่วมมือกัน

 

 

 

สาวๆที่จัดโต๊ะอาหารเธอทานเสร็จแล้ว..หนุ่มๆลงมากำลังจะทัก2สาวแต่2สาวพูดก่อนว่า

 

 

 

"ไปก่อนนะคะ"แล้วทั้งคู่ก็ไปโงมหาลัยทันที

 

 

 

"โอ้ย...ยังไม่ทันทักเลย"โทโมะโว้ยทันทีเมื่อสองสาวไม่สนใจพวกเขาเลย

 

 

 

ณ มหาลัย ตอนพักกลางวันที่ม้าหิน

 

 

 

"เฟย์ว่านะพวกพี่ๆของพวกเธอนะคงจะหยอกเล่นๆละดูอย่างพี่เขื่อนซิยังมาหอมมาอะไรกับฉันปกติเลย..จริงมะคะ"เฟย์หันหน้ามาทางเขื่อน

 

 

 

"จริงคร๊าบ"แต่แก้วก็แย้งขึ้นมา

 

 

 

"ฉันว่าไม่หยอก...มาจับหน้าอกฉันเนี่ยนะหยอก..พี่โมะนะพี่โมะ..เชอะ!"เฟย์กับเขื่อนดูอาการของแก้วกับฟางแล้วเหนื่อยใจจริงๆ

 

 

 

"อร้ายยยสส...หล่อมากๆ...หล่อสุดๆ"นักศึกษาแถวนั้นกรี๊ดขึ้นมา แก้วกับฟางหันหน้ากลับมาก็เจอ โทโมะและป๊อปปี้ ยื่นดอกไม้ให้แล้วพูดพร้อมกันว่า

 

 

 

"แก้ว/ฟาง พี่ขอโทษให้อภัยพี่นะ"ฟางกับแก้วลุกขึ้นทันทีรีบเดินไปพยุงทั้งคู่ขึ้นมาแล้วพูดว่า

 

 

 

"ทำบ้าอะไรของพี่เนี่ย"ฟางบ่นใส่ป๊อปปี้ทันที

 

 

 

"พี่มาขอโทษเรื่องเมื่อวานไงพี่ขอโทษนะขอโทษจริงๆ"ป๊อปปี้เอ่ยขอโทษทันที

 

 

 

"เชอะ!..ถ้าคิดว่าดอกไม้แค่นี้มันทำอะไรได้ฝันไปเถอะ"ฟางสะบัดหน้าพร้อมกับบอกออกไปแต่ก็อายสายตานักฬึกษาแถวนั้นด้วยแถมยังมีเขื่อนเฟย์นั่งข้างหลังอีก เขิน

 

 

 

"งั้นพี่มีอะไรจะให้ฟางอีกอย่างนึง"ฟางหันมาอย่าง งงๆว่าป๊อปปี้จะให้อะไร

 

 

 

หมับ

 

 

 

"กรี๊ดดดดด   พี่ป๊อปปี้กอดฟางอะอร๊ายยย อิฉฉาอ่าๆ"เสียงกรี๊ดขึ้นมาทันทีเมื่อป๊อปปี้กอดฟางแต่ฟางด้วยความอายก็ดิ้นเพื่อให้ปล่อย

 

 

 

"ปล่อยนะพี่ป๊อป"ป๊อปปี้ตอบออกไปอย่างเต็มปากเลยว่า

 

 

 

"ก็หายโกรธพี่ซะทีพี่ถึงจะปล่อย"ฟางก็สอกเข้าที่ท้องของป๊อปจนปล่อยแล้วบอกว่า

 

 

 

"มานี่เลยนะ"ฟางลากป๊อปปี้ออกจากตรงนั้ แก้วที่มองอยู่ก็อึ้งแล้วนักศึกษาแถวนั้นก็ยังไม่ไปรอดูคู่นี้อีกเหมือนกัน

 

 

"มองอะไรกันเนี่ย"แก้วเอ่ยขึ้นทันทีมีนักศึกษาคนนึงตอบ

 

 

 

"ก็รอดูพี่โมะง้อพี่แก้วไงค่ะ"แก้วหน้าแดงทันที

 

 

 

"แก้วพี่ขอโทษนะให้อภัยพี่นะครับ"แก้วก็กระซิบโทโมะเพื่อไม่อยากให้พวกนักศึกษาได้ยิน แก้วกระซิบว่า

 

 

 

"ไม่มีทางบังอาจมาจับหน้าอกแก้ว แก้วไม่ให้อภัยคนแบบนี้เด็ดขาด"แก้วกระซิบโทโมะเสร็จแล้วก็เดินหันหลังกลับ

 

 

 

โทโมะที่นั่งคุกเข่าก็ลุกทิ้งดอกไม้วิ่งไปหาแก้วแล้ว

 

 

 

หมับ

 

 

 

"กรี๊ดดด"นักศึกษาอีกแล้วครับท่าน

 

 

 

"ไอ้พี่บ้าปล่อยนะอายคนอื่นเขา"แก้วดิ้นไปมาแต่โทโมะยังกอดแน่นไม่ให้หลุดก่อนจะบอกว่า

 

 

 

"แก้วต้องหายงอนให้อภัยพี่ก่อนถึงจะปล่อย"แก้วก็เหล่หลังไปหาโทโมะแล้วบอกว่า

 

 

 

"ไม่! มี ! ทาง ! "เน้นคำสามคำนี้อย่างชัดและดังสุดๆ

 

 

 

"ถ้ายังไม่ให้อภัยพี่มีเซอร์ไพส์ให้แก้วอีกนะ"แก้วก็ยังถามอีกว่า

 

 

 

"อะไรของพี่เนี่ย!"โทโมะจับหมุนตัวแก้วหันหลังแล้วประกบริมฝีปากอันสุดจะอวบอิ่มเซ็กซี่โทโมะแทรกลิ้นเข้าไปในโพรงปากแก้วหาความหวานในนั้น แก้วก็ดิ้นแต่ผ่านไปสักพักดันเคลิ้มเอามือคล้องคอโทโมะ

 

 

 

แล้วก็เริ่มแลกลิ้นชกชิมรสชาติกันสติที่หลุดลอย ก็กลับมาเพราะเสียงของเฟย์

 

 

 

"ยัยแก้ว! นี้มหาลัยนะไม่ใช่โรงแรม"แก้วก็รีบผละโทโมะออกจากตัว

 

 

 

"ตายแล้วฉันไม่นะม่ายยยย!"แก้วก็รีบวิ่งออกมาจากตรงนั้นทันที

 

 

 

"แก้วรอพี่ด้วยสิพี่ขอโทษ!"โทโมะรีบวิ่งไปตามแก้ว

 

 

 

--------------------------------

 

จบไปอีกตอนแล้วน๊าาาาา

 

ตอนหน้าเรามาดูกันว่าทั้งคู่เจอหน้ากันจะเป็นยังไงอิอิ

 

ฝากเม้นเรื่องนี้แล้วเจอกันจ้าาาา

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.5 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา