วุ่นนัก รักซะเลย

 

 

 

 

 

                    เมื่อชีวิตมันมาถึงจุดที่เรียกให้ว่ารันทดถึงขั้นสุด ชั้ลถูกไล่ออกจากงาน แม่ก็ป่วยเป็นโรคมะเร็ง พ่อก็หนีไปมีเมียน้อย แล้วยังต้องมีไอเจ้าตัวแสบอีกคนที่ชั้ลต้องส่งเสียเลี้ยงดูอีก  จัดว่าชั้ลต้องทำงานทุกอย่างเพื่อเอาเงินมารักษาแม่  ตั้งแต่เป็นเด็กเสิร์ฟ ล้างจาน ล้างห้องน้ำ สารพัดอย่าง แต่เงินที่ได้มามันก็แทบจะไม่พอต่อค่ายาของแม่เอาซะเลย 

 

 

 

                    จนมาถึงวันนี้ วันที่เพื่อนายคนสนิทที่แสนจะรวยมากของชั้ลยื่นข้อเสนอสุดกาก มาให้ชั้ล เอาหละสิ เรามาดูข้อเสนอของมันกันเลยค่ะ 

 

 

 

 

 

                    " กูอยากได้ไอ้แม่ชีคนนี้มาทำเมีย " หึ ! ไม่ต้องแปลกใจในคำพูดของมันหรอกคะ ทุกคน มันก็แนวนี้แหละคะ ฟาดฟันผู้หญิงไปเรื่อย เห็นสวยๆหน่อยเป็นไม่ได้ นางฟาดหมดแหละคะ โดยการใช้เงินอันมหาศาลของนางนี้แหละคะเป็นเครื่องต่อรอง แต่ชั้ลก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน ว่าทำไมเธอคนนี้ ไอ้ป๊อปมันถึงต้องมาจ้างชั้ลให้ช่วยมันจีบ 

 

 

 

 

 

 

                    " ไมมึงไม่จีบเองวะ " เราพูดมึงกูกันเป็นว่าเล่นคะ เพราะค่อยข้างจะสนิทกันมากถึงมากที่สุด 

 

 

 

 

 

                    " ถ้ากูทำได้ กูจะมาขอช่วยมึงหรอวะครับ " ไอ้ป๊อปมันเริ่มจะเซ็งกับการตอบคำถามของชั้ล มันไม่ค่อยจะชบกับการเซ้าซี่เท่าไหร่คะ มันเป็นคนขี้รำคาญ

 

 

 

 

 

 

                    " ถ้าไม่ได้มึงก็ไปเอาคนอื่นดิวะ มึงจะไปยุ่งกับเค้าทำไมเนี่ย " นั้นสิ เรื่องเยอะจังวะ มึงเนี่ย - - ! 

 

 

 

 

 

                    มันทำหน้าจิ๊จ๊ะ เหมือนขัดใจ ก่อนจะขมวดคิ้วอันหนาๆของมัน ก่อนจะยื่นเศษกระดาษบางอย่างาให้ชั้ล 

 

 

 

 

 

                    " O_O " พระเจ้า !! มันไม่ใช่เศษกระดาษ นี่มันคือเช็ค เช็คจำนวน 5 แสนบาท 

 

 

 

 

 

                    " กูอะรักมึงนะแก้ว แล้วกูก็รักแม่ของมึงเหมือนแม่ของกู พอกูจะช่วยมึงเฉยๆ มึงก็ไม่เอาอะ งั้นกูจ้างมึงแล้วกัน นี่ค่าจ้างครึ่งนึง มึงเอาไปก่อน ถ้าช่วยกูจีบแม่ชีสำเร็จ เดี๋ยวกูให้เพิ่มเป็นพิเศษ " ป๊อปทำหน้าตาลึกซึ้งมาก แต่มันก็เป็นคนจริงนะคะ กับเพื่อนนี่ถึงไหนถึงกัน ไม่ปล่อยให้ใครลำบากเลยสักคน

 

 

 

 

                    ชั้ลนั่งมองเช็คมูลค่าห้าแสน ตรงหน้าอย่างพิจารณา  ถ้าชั้ลไม่รับมันไว้ ชั้ลจะเอาค่ายาที่ไหนรักษาแม่ ไหนจะค่าเรียนของไอ้แสบอีก โอ้ยยยย  จะเอาไงดีวะ 

 

 

 

 

 

 

                    " มึงอย่าเยอะได้มั้ยวะ กูเริ่มจะรำคาญมึงแล้วนะแก้ว " หน้ามันตอนนี้ก็บ่งบอกว่ามันรำคาญชั้ลแล้วจริงๆแหละคะ 

 

 

 

 

 

 

                    " เออๆ กูรับไว้ก็ได้ แล้วมึงจะให้กูช่วยมึงยังไง " ยังไงชั้ลก็ไม่มีเรื่องเลือกอื่นแล้วหละเนอะ 

 

 

 

 

 

 

                    " ดีมากครับ เพื่นอันเป็นที่รักยิ่งของกู  คืองี้นะ แม่ชีนี่อะ มันมีไอ้หมอนี่ คอยตื้ออยู่ กูไปสืบมาแล้ว ว่าแม่ชีมันไม่ได้ชอบ แต่ไอ้บ้านี่ก็ตื้อไม่เลิก มึงช่วยทำยังไงก็ได้นะ ให้มันออกไปห่างๆ ที่เหลือกูจัดการเอง " มันเปิดภาพในมือถือให้ชั้ลดู  ฟังจากที่มันเล่า มันเหมือนกันง่ายนะ แต่มันคงจะยากน่าดูเลยหละ 

 

 

 

 

 

 

                    " ป๊อปคะ ไอหมอนั่นหมอนี่ที่มึงว่าอะ มันเป็นคนนะโว้ย มันไม่ใช่แล้ว กูจะไปเอามันออกมาจากแม่ชีของมึงไดยังไงวะ " ไอนี่แม่งใช่งานคนอื่น ไม่คิดเลยหรือไงวะ 

 

 

 

 

 

 

                    " ก็นี่ไง เหตุผลที่กูต้องมาจ้างมึงอะ มึงเข้าใจ๊ยางงง " ดูมันทำเสียงเข้าสิ เหมือนมันง่ายมากงั้นเถอะ

 

 

 

 

 

 

                    " กูไม่เอาแล้ว กูไม่ทำ กูไม่อยากมีปัญหา " เออนั่นสิ งานบ้างานบอไรก็ไม่รุ้ แม่ง บาปปปป 

 

 

 

 

 

 

                    " เออ งั้นมึงก็ไปล้างจานหาเงินต่อแล้วกัน กว่าจะได้เงินค่ายา แม่มึงทรุดหวบกันไปพอดี " อ้าว ไอนี่่ ! 

 

 

 

 

 

 

                    แล้วชั้ลก็ฉุนคิดกันอีกรอบใหญ่ๆ จะไม่ทำ ก็กว่าจะหาเงินมาได้ จะทำก็กลัวจะมีปัญหากับคนอื่น 

 

 

 

 

 

 

 

                    "ชีวิตแม่มึงสำคัญสุดนะโว้ยไอแก้ว " ไอนี่ก็ยุจัก 

 

 

 

 

 

 

                    " มึงคิดดีดีนะโว้ยย " ไอป๊อป เงียบๆ !! 

 

 

 

 

 

 

                    " มึงต้องช่างน้ำหนักดีๆนะ " โธ่ว ไอป๊อปโว้ยยย กูกำลังคิด 

 

 

 

 

 

 

                    " มึงต้องคิดหน้าคิดหนักให้ดีนะ " กรี๊ดดดดดด 

 

 

 

 

 

 

                    " มึง.... " ไอป๊อปจะพูดต่อ แต่โชคดที่ชั้ลเบรคไว้ทัน 

 

 

 

 

 

 

 

                    " โอเค ตกลง กูจะรับงานนนี้ " ชั้ลถอนหายใจยาว ก่อนจะตัดสินใจหยิบเช็คตรงหน้ามาไว้ในกำมือ 

 

 

 

 

 

 

                    " ก็แค่นั้น "  หึ ! แค่นั้นพ่อง ! สิ 

 

 

 

 

 

                    " งั้นไปกันเลย เอาเช็คไปขึ้นเงิน " แล้วไอป๊อป ก็โอบบ่าชั้ล เหมือนที่มันทำบ่อยๆ พาชั้ลไปธนาคาร แล้วจัดแจงเรื่องเงินจนเสร็จเรียบร้อย

 

 

 

 

 

 

                    " นี่มึงจะพากูไปไหนเนี่ย " แล้วแทนที่มันจะพาชั้ลกลับไปส่งบ้าน มันกลับพาชั้ลมาโรงพยาบา  เพื่ออออ ????

 

 

 

 

 

 

                    " เหอะน๊าาา ตามกูมาเถอะ " ป๊อปเดินตุ่ยๆ นำชั้ลเข้าไปข้างใน ซึ่งชั้ลเองก็จำต้องเดินตามมันไป เพราะถ้าไม่ตาม ก็ต้องเสียค่ารถกลับบ้านอีก ไม่เอาหรอก เปลืองงงงง 

 

 

 

 

 

 

 

                    " แม่ ! " ชั้ลช็อคกันสิ่งที่เห็น แม่นอนอยู่ที่ห้องตรวจ แม่มากับใคร 

 

 

 

 

 

 

                    " เป็นไงบ้างครับหมอ " แล้วไอป๊อป ก็เดินไปพูดกับหมอ เหมือนมันสนิทด้วยเมื่อชาติปางก่อน 

 

 

 

 

 

 

                    " ก็ต้องรักษาไปตามลำดับครับ " หมอพูด แล้วหมอสุดหล่อก็ส่งยิ้มมาให้ชั้ล ซึงชั้ลเองก็ทำหน้าไม่ถูก ได้แต่ยิ้มแหยๆ แล้วชั้ลไปจ้องไอป๊อป 

 

 

 

 

 

 

                    " แก้วอยู่กับแม่ไปก่อน เดี๋ยวกูไปคุยกับหมอแป๊ป " คือบางครั้งชั้ลก็ไม่แน่ใจว่า คนที่นอนอยู่บนเตียงเป็นแม่ของชั้ล หรือเป็นแม่ของไอป๊อปมัน ดูมันจะจัดการแทนชั้ลไปซะทุกเรื่อง 

 

 

 

 

 

 

                    หลังจากที่มันหายไปเกือบ 20 นาที มันก็กลับมาในสภาพใบหน้ามีแต่ร้อยยิ้มเบิกบาน ดูมีความสุขมากอย่างบอกไม่ถูก  เหอะ ! 

 

 

 

 

 

                    " ทุกอย่างเรียบร้อยครับเพื่อนกู " 

 

 

 

 

 

                    " นี่มึงทำอะไรของมึงวะเนี่ย ช่วยบอกกูให้เข้าใจด้วยเถอะครับอีป๊อป "

 

 

 

 

 

 

 

                    " กูก็พาแม่มึงมารักษาไง ส่วนมึงก็จัดการเรื่องกูไป ส่วนกูก็จัดการเรื่องแม่ของมึง " ดูมันพูด 

 

 

 

 

 

                    " ตกลงแม่กูหรือแม่มึง " ชั้ลมองหน้ามันด้วยความสงสัยปนกวนตีนนิดนึง ซึ่งมันเป็นปกติของชั้ลอยู่แล้วหละ

 

 

 

 

 

 

                    " ตกลง ? แม่มึงก็เหมือนแม่กู " คะ อีป๊อป กราบขอบพระคุณ 

 

 

 

 

 

 

                    " แล้วกูต้องทำยังไงต่อ  " บางทีก็ทำอะไรไม่ถูกคะ เพราะไอ้ป๊อปมันคิดไว ทำไว โดยที่ไม่ถามชั้ลส๊ากกกคำ ชั้ลก็ได้แต่รอคำสั่งจากมัน แล้วปฏิบัติตามเท่านั้นแหละคะ

 

 

 

 

 

 

                    " เก็บเสื้อผ้าของมึง แล้วไปนอนที่คอนโดกู คอนโดกูอยู่ห่างจากโรงพยาบาล 300 เมตร มึงจะมาหาแม่ได้ทุกเมื่อที่มึงต้องการ แต่ในเวลาที่มึงทำงานให้กู มึงไม่ต้องห่วงนะ กูจ้างพยาบาลพิเศษช่วยดูแลแม่มึงแล้ว ส่วนไอ้แสบ กูจะพาไปอยู่ที่บ้านกู เรื่องโรงเรียนมัน กูจะจัดการเองทุกอย่าง มึงมีหน้าที่อย่างเดียวคือทำงานกูให้สำเร็จ ก็พอละ "  เป็นไงหละคะ ทุกอย่างแปะตามที่มันต้องการหมด  ที่บ้านของไอ้ปีอป เค้าเอ็นดูชั้ลและน้องชายของชั้ลมากจนเราแทบจะเป็นครอบครัวเดียวกันกับบ้านของไอป๊อปมัน ไอป๊อปมันเป็นลูกชายคนเดียวคะ ชอบออกไปเที่ยวตอนดึกๆ แม่เปียคนสวย มักจะโทรตามให้ชั้ลไปนอนเป็นเพื่อนอยู่บ่อยๆ เราจึงสนิทกันมากก ถึงมากที่สุด 

 

 

 

 

 

                    " เออ เอาที่มึงสบายใจเลยแล้วกัน กูแม่งขัดใจมึไม่ได้อยู่แล้วหนิ " แล้วไอป๊อปมันก็ยิ้มมุมปาก พอใจในสิ่งที่มันต้องการ เออ เอาที่มึงมีความสุขเลยนะคะ เพื่อนของกู 

 

 

 

 

                    "  กลับไปจัดของให้เรียบร้อย พรุ่งนี้กูไปรับ "

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                    เรื่องไฟในดวงใจ ใกล้จะจบแล้ว ไรเลยเกริ่นๆ เรื่องใหม่เอาไว้ก่อน  ฝากติดตามด้วยนะคร้าบบบบบ