เพลิงแห่งรัก

9.5

เขียนโดย Chapond

วันที่ 24 สิงหาคม พ.ศ. 2558 เวลา 22.10 น.

  52 ตอน
  435 วิจารณ์
  95.26K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 19 พฤศจิกายน พ.ศ. 2558 19.30 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

14) 14 คนใช้+พี่เลี้ยงเด็กคนใหม่

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“กะ กรี๊ดดดดด นี่มันเรื่องบ้าอะไรเนี่ย”เฟย์ลืมตาตื่นขึ้นมาแล้วต้องร้องเมื่อตัวเองรู้สึกได้ว่าเธอ

กำลังเจ็บหนึบที่หัวก่อนจะลืมตามองทุกอย่างให้ชัดแล้วตกตกใจเมื่อเห็นว่าเธอถูกมัดมือมัดเท้าอยู่

บนเตียงในห้องๆหนึ่ง

 

 

 

 

 

 

 

“ลืมตาตื่นแล้วงั้นสิ หึๆ”เขื่อนที่สวมชุดไอ้โม่งดำเดินเข้ามาแล้วหัวเราะด้วยเสียงเหี้ยม

 

 

 

 

 

 

 

“กะ แกเป็นใครกัน ทำไมต้องจับชั้นมาไว้ที่นี่ปล่อยชั้นนะ”เฟย์ตกใจก่อนที่จะทำเป็นว่าเขื่อน

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นคือใครน่ะหรอ ชั้นก็เป็นโจรไงล่ะ โจรเรียกค่าไถ่”เขื่อนได้ทีสวมรอยรีบเล่นละครฉากใหญ่ทันที

 

 

 

 

 

 

 

“โจรเรียกค่าไถ่ จะบ้ารึไงคิดยังไงมาจับชั้น ชั้นไม่ได้รวยสักหน่อย”เฟย์ตกใจรีบพูด

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องมาโกหก แหมๆ ทั้งกระเป๋า รองเท้า มือถือที่เธอใช้ล้วนแพงๆทั้งนั้น ไหนจะกลุ่มเพื่อนที่

เธอคบอยู่ด้วยอีกล่ะ ไฮโซเซเลปทั้งนั้น ชั้นไม่เชื่อหรอก อย่ามาโกหกเอาตัวรอดเลย”เขื่อนรีบว่า

 

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ย ก็บอกว่าจนก็จนไงวะ ไม่มีเงิน นายจับตัวชั้นมาเปล่าประโยชน์แล้วล่ะ เพราะเรียกค่าไถ่ไป

แม่ชั้นก็ไม่มีปัญญาเอาเงินมาไถ่ตัวชั้นหรอก”เฟย์รีบพูดถึงความจริงที่บ้านเธอไม่ได้รวยอย่างที่คน

อื่นเข้าใจ

 

 

 

 

 

 

 

“อ๋อ หรอ ไม่มีเงินมาไถ่ตัวก็ไม่เป็นไร ก็เอาไปขายที่ซ่องชายแดนแค่นี้ก็จบ”เขื่อนพูดขู่และหัวเราะ

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่นะ อย่าเอาชั้นไปขายที่ซ่องชายแดนเลยนะ ชั้นไหว้ล่ะ ให้ชั้นทำอะไรก็ได้ ชั้นยอมหมดล่ะ ขอ

ล่ะนะอย่าเอาชั้นไปขายเลย”เฟย์ตกใจกลัวก่อนที่จะรีบยกมือพนมมือไหว้ขอร้องเขื่อน

 

 

 

 

 

 

 

“55555 กลัวเป็นด้วยเรอะ ดี ถ้าไม่อยากถูกขายซ่องก็ต้องทำตามคำสั่งชั้น เพราะชั้นเองก็ไม่มี

คนใช้ซะด้วยสิเนี่ยงั้นอยู่ที่นี่คอยเป็นทาสรับใช้ชั้นจนกว่าชั้นจะพอใจแล้วกัน สาว

น้อย55555”เขื่อนหัวเราะขำกับท่าทางเหมือนเด็กของเฟย์ก่อนที่จะรีบขู่แล้วรีบเดินหนีออกไปจาก

ห้องที่ขังเฟย์ทันที

 

 

 

 

 

 

 

“ไอ้บ้านี่มันเรื่องอะไรกันเนี่ย”เฟย์ร้องออกมาด้วยความกลัวและหงุดหงิดที่ทำอะไรไม่ได้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ขำชะมัด หน้ายัยแสบซีดเป็นไก่ต้มซะ”เขื่อนขำกลิ้งออกมากห้องเมื่อคิดถึงเฟย์ที่ยกมือไหว้

ขอร้องเขาถ้าเทียบกับตอนก่อนๆที่ทำตัวอวดดีและพูดจาไม่น่ารักคอยหาเรื่องฟางมาโดยตลอด ดี

ล่ะ เขาจะหาเรื่องแกล้งยัยตัวแสบเพื่อดัดนิสัยไปเลยซะดีกว่า ถือเป็นการแก้แค้นให้ฟางไปในตัว

เลยแล้วกัน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวฟางช่วยนะคะ”วันต่อมาฟางที่จัดการกับตัวเองเรียบร้อยและสวมชุดของแก้มที่เธอให้ยืมเมื่อ

คืนนี้แล้วเดินเข้ามาช่วยแก้มจัดโต๊ะเตรียมอาหารเช้าให้ป๊อปปี้และฟิญด้วยความคล่องแคล่วไม่มี

อิดออด

 

 

 

 

 

 

 

 

“ดีนี่ รู้จักทำตัวให้เป็นประโยชน์รู้ซะบ้างว่าอยู่ที่นี่ต้องทำยังไง”ป๊อปปี้เดินลงมาเห็นฟางพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นมาอยู่ที่นี่ในฐานะลูกหนี้ต้องทำงานใช้หนี้คุณนี่คะ ชั้นจะเลี่ยงไม่ทำพวกนี้ทำไม”ฟางพูดนิ่งๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ดี ถ้าเต็มใจทำก็ดี คุณพ่อขา วันนี้ฟิญปวดหัวไม่ไปเรียนนะคะ”ฟิญพูดก่อนจะรีบเข้าไปอ้อนพ่อตัว

เองทันที

 

 

 

 

 

 

 

“แต่พี่แก้มว่าคุณหนูขาดเรียนมาเป็นครั้งที่3ของเดือนแล้วนะคะ ทางครูฝ่ายปกครองก็โทรมาเตือน

แล้วรอบนึงแล้วด้วย”แก้มพี่เลี้ยงคนสนิทของฟิญรีบพูดเตือนฟิญทันทีด้วยความเป็นห่วง

 

 

 

 

 

 

 

“นี่พี่แก้ม เป็นแค่ลูกจ้าง อย่ามาสะเออะทำตัวเป็นแม่ฟิญหน่อยเลย ไม่รู้ล่ะค่ะคุณพ่อวันนี้ฟิญอยาก

จะต้อนรับแม่คนนี้เค้าสักหน่อย ผิดรึไง นานทีคุณพ่อจะยอมให้เลี้ยงสัตว์เลี้ยง อุ้ปส์ ของเล่นใหม่

มาให้ฟิญถ้าคุณพ่ไม่ให้ฟิญจะอาละวาด”ฟิญพูดแล้วจ้องมองไปทางฟางพลางยักคิ้วกวนๆใส่

ทำให้ฟางแอบถอนหายใจแล้วนิ่งไว้กับการกระทำของฟิญ

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอาอย่างั้นก็ได้ แต่ว่าเรื่องเรียนพ่อให้เราครั้งนี้ครั้งเดียวนะ เดี๋ยวพ่อจะโทรบอกครูที่โรงเรียนเราว่า

เราออกไปดูงานกับพ่อแล้วกัน เค้าจะได้ให้เรามีสิทธิ์สอบไฟนอลอยู่ ทานข้าวเถอะลูก”ป๊อปปี้พูด

พลางลูบผมลูกสาวด้วยความรักก่อนที่จะหันไปมองที่ฟางทำสายตาเชิงว่าเธอต้องเจอศึกใหญ่ที่

บ้านนี้แน่ ก่อนที่จะทานข้าวต่อกับลูกสาวนเสร็จแล้วเขาก็ใช้ให้ฟางหอบเอกสารกองโตไปไว้ที่รถ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่น่าเชื่อเห็นตัวเล็กแบบนี้จะแรงเยอะขนาดนี้ งั้นเดี๋ยวตอนบ่ายถ้าว่างก็ช่วยคนสวนยกกระถาง

ต้นไม้มาเตรียมลงต้นไม้ใหม่ด้วยแล้วกันนะ ยัยลูกหนี้”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้มเยาะใส่ฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่คุณ ชั้นอยากจะเตือนอะไรคุณหน่อย คุณไม่ควรจะตามใจลูกของคุณแบบนี้นะ มันจะทำให้เค้า

เคยตัวจนเสียนิสัยได้”ฟางที่สังเกตพฤติกรรมของฟิญตั้งแต่เจอกันก็เตือนป๊อปปี้ด้วยความหวังดี

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องมาสอน เด็กอย่างเธอไม่มีสิทธิ์มาสั่งให้ชั้นกับลูกทำอะไรตามที่เธอสั่ง รู้ไว้ซะว่าเธอเป็นแค่

ลูกหนี้ขัดดอกไม่ใช่เมีย เอ๊ะ รึว่าอยากจะเป็นเมียชั้นล่ะเหมือนกับแม่ของเธอที่เอาตัวเข้ามาเสนอ

ให้กับชั้นอยากจะได้สมบัติของชั้นจนตัวสั่นล่ะหืม”ป๊อปปี้พูดก่อนจะยิ้มยั่วแล้วยื่นหน้าเข้าใกล้ฟาง

จนฟางถอยหนี

 

 

 

 

 

 

 

“นี่คุณคิดได้แต่เรื่องพวกนี้จริงๆหรอเนี่ย โลกแคบที่สุด”ฟางนิ่วหน้าแล้วว่าป๊อปปี้เบาๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เพราะแม่เธอนั่นล่ะที่สอนให้ชั้นเป็นแบบนี้ ไม่ต้องมาทำตัวเป็นคนดีหน่อยเลย แม่กับลูกยังไงนิสัย

ก็เหมือนกันไม่มีผิด อยู่บ้านดูแลลูกชั้นดีๆล่ะถ้าชั้นรู้ว่าลูกชั้นโดนเธอขัดใจเธอเจอดีแน่”ป๊อปปี้รีบว่า

ก่อนที่จะขับรถออกไปจากบ้าน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

เพล้ง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ฟางรีบหันไปตามเสียงที่ดังมากในบ้านก่อนจะรีบวิ่งไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“คุณหนูคะ พอเถอะค่ะ อย่าพังข้าวของแบบนี้เลย”เมื่อฟางเข้ามาในบ้านก็พบว่าแก้มและคนใช้

หญิง2คนพยายามร้องห้ามฟิญไม่ให้ขว้างปาข้าวของในบ้าน ฟางหันไปมองฟิญที่พึ่งขว้างแจกัน

ดอกไม้ลงกับพื้นแตกกระจายแล้วกำลังจะหยิบตุ๊กกระตากระเบื้องแต่งบ้านปาลงพื้นทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อย่าทำแบบนี้สิคะคุณหนู อย่าปาข้าวของพวกนี้เลยนะคะ”ฟางนิ่งและพยายามพูดกับฟิญดีๆ

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องมาสั่งชั้น นี่มันข้าวของของพ่อชั้น ชั้นจะทำอะไรก็ได้”ฟิญพูดอย่างไม่แยแส

 

 

 

 

 

 

 

 

“คุณหนูคะ เราไปเล่นอุคุเลเล่ที่คุณหนุชอบเถอะค่ะอย่าทำแบบนี้เลย”แก้มพยายามชวนฟิญ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ วันนี้ชั้นตื่นนอนมาแล้วต้องเจอหน้ายัยนี่ก็น่ารำคาญพออยู่แล้ว เมื่อกี้ชั้นยังเห็นมารยาที่ยัยนี่

ออดอ้อนพ่อชั้นอีกน่ะ ชั้นยิ่งโมโห”ฟิญพูดแล้วปาตุ๊กตากระเบื้องทิ้งก่อนที่จะหยิบแจกันปาใบต่อ

ไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พอเถอะค่ะ อย่าพังข้าวของแบบนี้เลย สงสารคนใช้ในบ้านบ้างเถอะค่ะคุณหนู”ฟางรีบคว้าข้อมือ

ฟิญเอาไว้ก่อนจะพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

“อย่ามาสั่งชั้น ชั้นเป็นเจ้านายชั้นมีสิทธิ์จะทำอะไรก็ได้”ฟิญรีบพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วทำแบบนี้ไปทำไมกันล่ะคะ พังข้าวของแบบนี้ทำไม”ฟางรีบว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

“คือเวลาที่คุณหนูไม่พอใจอะไรก็จะชอบขว้างปาข้าวของค่ะ คุณป๊อปเลยต้องซื้อของแต่งบ้านใหม่

ทุกเดือนตลอด”แก้มกระซิบบอกฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้ามันพังก็ซื้อใหม่แค่นี้พ่อชั้นไม่ล่มจมหรอก”ฟิญพูดอย่างไม่แยแสก่อนที่จะปาข้าวของอย่างสนุก

มือไม่สนใจใครทั้งนั้น

 

 

 

 

 

 

 

“พอได้แล้วค่ะคุณหนู เลิกขว้างปาข้าวของแบบนี้เถอะค่ะ ถ้าไม่พอใจอะไรก็พูดกันด้วยเหตุผลดีๆสิ

คะ จะมาพังข้าวของแบบนี้ไปทำไมล่ะคะ”ฟางพูดเชิงดุฟิญทำให้แก้มและคนใช้คนอื่นต่างทึ่งกับ

ตัวของฟางที่กล้าดุฟิญ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เพราะว่าชั้นไม่ชอบเธอ เธอเข้ามาในบ้านนี้ได้ต้องไม่ใช่แค่ลูกหนี้ของคุณพ่อธรรมดาๆแน่ๆ นี่

นอกจากจะให้ท่าพี่โทโมะแล้วเธอยังจะมาให้ท่าคุณพ่อ ชั้นเกลียดเธอ เกลียดๆๆๆ”ฟิญพูดก่อนที่

จะกระทืบเท้าโวยวายใส่ฟางอย่างไม่พอใจ

 

 

 

 

 

 

 

ฉึก

 

 

 

 

 

 

 

จังหวะที่ฟิญดิ้นโวยวายเด็กสาวต้องร้องออกมาเมื่อถูกเศษแจกันบาดเข้าที่เท้า

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ตายแล้วคุณหนู อย่าดิ้นสิคะ พี่แก้มคะไปเอากล่องปฐมพยาบาลมาก่อนค่ะ”ฟางตกใจรีบเข้าไปดู

อาการฟิญที่ทรุดลงร้องไห้ออกมา ก่อนที่แก้มจะรีบไปหากล่องพยาบาลหลังบ้าเอามาให้ฟางทำ

แผลให้กับฟิญ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ย เจ็บ ไม่ต้องมาทำให้ชั้น ชั้นมีพี่แก้มอยู่แล้วไม่ต้องเสนอหน้ามาเอาใจชั้น”ฟิญพูดด้วยความ

เอาแต่ใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ เดี๋ยวพี่ทำแผลให้คุณหนูเองก็ได้ค่ะ ฟางไปช่วยคนอื่นทำความสะอาดข้างล่างเถอะค่ะ”แก้ม

พูดก่อนที่ฟางจะลงมาช่วยคนอื่นทำความสะอาดบริเวณที่ฟิญอาละวาดแล้วช่วยทำความสะอาด

บ้านจนเสร็จ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าว่างแล้วไปพักก็ได้นะฟาง”แก้มที่หยิบเอาของว่างในช่วงบ่ายเตรียมให้ฟิญก็พูดขึ้นเมื่อเห็นฟาง

ยืนเก้ๆกังๆไม่รู้จะไปไหนดี ฟางยิ้มรีบก่อนที่จะเดินมาสูดอากาศบริเวณข้างบ้านที่ตกแต่งด้วยต้นไม้

แปลกตา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ต้นไม้ของขนมหวานงั้นหรอ”เมื่อสายตาของฟางหันไปเห็นต้นกุหลาบขาวต้นหนึ่งที่ถูกเพาะแยก

ใส่กระถางดูสวยงามท่ามกลางกระถางใส่กุหลาบแดงแล้วมีชื่อเจ้าของเขียนติดอยู่

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ซ่า

 

 

 

 

แผละ

 

 

 

 

 

 

แต่ก่อนที่ฟางจะทำอะไร น้ำแดงและบัวลอยถูกเทลงมาใส่ฟางจนเลอะไปทั้งตัว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อุ๊ย ขอโทษที พอดีว่ามันหลุดมือน่ะ เห้อ อิ่มแล้วฝากเก็บของด้วยนะนังคนใช้ พี่แก้มฟิญอยากดู

ซีรี่ย์เกาหลี พาฟิญไปดูหน่อย”ฟิญที่นั่งอยู่ที่ระเบียงห้องนอนชั้น2แล้วเห็นฟางที่ทำงานเสร็จแล้ว

ออกมาเดินเล่นที่สวนแล้วสนใจต้นไม้ของแม่เธอก็หมั่นไส้ก่อนที่จะหาเรื่องแกล้งฟางก่อนจะปิด

ท้ายด้วยการโยนของหวานทั้งหมดตกลงมาจากชั้น2รวมถึงถ้วยและแก้วที่ใส่ ให้ฟางเก็บข้างล่าง

แล้วเดินจากไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“โอ้โห วันแรกฟิญก็รับน้องใหม่ขนาดนี้เลยหรอ นี่ทำเบาไปรึเปล่านะ”ป๊อปปี้ที่กลับมาจากประชุม

ในบริษัทก็ทราบเรื่องคร่าวๆเกี่ยวกับวีรกรรมของลูกสาวตัวเองจากแก้มก็รีบกลับมาก่อนจะเดินตาม

หาฟางและฟิญแล้วต้องมาเจอกับร่างบางของฟางที่สวนที่อยู่ในสภาพเละเต็มไปด้วยขนมและไม่

ต้องเดาว่าเป็นฝีมือใคร

 

 

 

 

 

 

 

 

“คุณนี่เป็นพ่อที่แย่จริงๆ เลี้ยงลูกแบบนี้”ฟางส่ายหน้าและถอนหายใจก่อนที่จะว่าป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

 

“เลี้ยงแบบนี้แล้วจะทำไมล่ะ อย่างน้อยก็ดีกว่าแม่เธอที่นอกจากไม่เลี้ยงแล้วยังรีดไถลูก ทำตัวไม่มี

ประโยชน์เกาะลูกกิน”ป๊อปปี้ได้ทีก็รีบสวนกลับใส่ฟางถึงเรื่องของหวายทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“อย่ามาว่าแม่ชั้นนะ”ฟางโกรธป๊อปปี้ก็รีบผลักชายหนุ่มล้มกับพื้นอย่างแรงแล้วรีบเดินหนีก่อนที่

ป๊อปปี้จะคว้าร่างบางไว้ได้ทันแล้วชายหนุ่มก็รีบผลักฟางชิดกำแพงโดยใช้ร่างกายของเขาเป็นตัว

ล๊อคฟางไว้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อยู่ที่นี่ในฐานะลูกหนี้ กล้ามากนะที่ทำร้ายเจ้านาย ดีงั้นชั้นจะจัดการเธอ”ป๊อปปี้พูดแล้วยื่นหน้าเข้า

ใกล้ฟาง ทำให้ฟางตกใจรีบหลับตาปี๋และเบือนหน้าหนีป๊อปปี้ทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“คุณป๊อปคะ คุณโทโมะกับคุณแก้วมาหาค่ะ”ก่อนที่ป๊อปปี้จะทำอะไรฟาง คนใช้ก็รีบวิ่งเข้ามาแล้ว

พูดถึงแขกที่มาเยี่ยมเขาที่บ้านนี้ทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

เรื่องนี้อนุญาตให้เรียกฟิญว่าเด็กนรกเลยจ้า 55555555

 

 

 

โทโมะมาแบบนี้แล้วจะรู้มั้ยนะว่าฟางอยู่ที่นี่ งานรักสามเส้าต้องมานิดๆก่อนสี่เส้าจะตามมา

 อย่าพึ่งหายไปไหนกันน้าาาาา อัพแล้วจ้าาาา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.4 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.7 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา