เพลิงแห่งรัก

9.5

เขียนโดย Chapond

วันที่ 24 สิงหาคม พ.ศ. 2558 เวลา 22.10 น.

  52 ตอน
  435 วิจารณ์
  95.27K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 19 พฤศจิกายน พ.ศ. 2558 19.30 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

21) 21 แตกหัก

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ขึ้นมาทำไม ลงไป”โทโมะมองแก้วที่ขึ้นรถมากับตัวเองก็รีบไล่และไม่มองเธอจนทำให้แก้วรู้สึกถึง

ความโกรธของชายหนุ่ม

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ แก้วไม่ลง”แก้วพูดพร้อมกับคาดเข็มขัดนิรภัยแทนเครื่องยืนยันว่าเธอไม่ไปไหน

 

 

 

 

 

 

 

 

“ดี ไม่ลงใช่มั้ย”โทโมะเหล่มองแก้วนิดนึงก่อนที่ขับรถออกไปอย่างรวดเร็วทำให้แก้วที่แม้จะคาด

เข็มขัดนิรภัยแล้วก็ไม่วายกรีดร้องออกมาด้วยความตกใจก่อนจะรับหาที่จับยึดเอาไว้ด้วยความกลัว

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่จะบ้าไปแล้วรึไงโทโมะ อย่าเอาเรื่องของฟางมาทำให้ตัวเองเป็นแบบนี้เลยนะ”แก้วรีบพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

เอี๊ยด

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะเบรกรถอย่างแรงกลางท้องถนนก่อนที่จะขับไปจอดข้างทางแล้วเดินลงมาจากรถ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“โทโมะ หยุดเดี๋ยวนี้เราบอกให้หยุดไงล่ะ”แก้วตกใจรีบลงจากรถแล้วตามโทโมะที่เดินออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

“โทโมะ/ปล่อย อย่ามายุ่ง”แก้วทนไม่ไหวรีบคว้าแขนของชายหนุ่มแต่ถูกโทโมะสะบัดออกอย่าง

ไม่ไยดีทำให้แก้วอึ้ง

 

 

 

 

 

“มันจะเกินไปแล้วนะโทโมะ นายทำแบบนี้มันก็ไม่ช่วยให้อะไรดีขึ้นมาหรอกนะ เรื่องมันเกิดขึ้นมา

แล้ว และอีกอย่างอย่าทะเลาะกับอาตัวเองเพียงเพราะเรื่องผู้หญิงคนเดียวเลยนะ”แก้วพยายามพูด

ให้โทโมะได้คิด

 

 

 

 

 

 

 

 

ผลัก

 

 

 

 

 

ทันทีที่โทโมะได้ยินแก้วเปรียบเทียบฟางเป็นแค่ผู้หญิงคนหนึ่งก็ผลักแก้วล้มอย่างแรง

 

 

 

 

 

 

 

“อย่าเรียกฟางว่าแค่ผู้หญิงคนหนึ่งนะ ฟางมีค่ามากกว่านั้น”โทโมะรีบว่าปกป้องฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

“ผู้หญิงที่เป็นชนวนของอาหลานที่รักกันเหมือนพี่น้องแท้ๆที่โตมาด้วยกันต้องแตกคอน่ะหรอ

สมควรจะต้องปกป้องอยู่ โอ๊ย แก้วเจ็บนะ”แก้วที่โมโหกับความเอาแต่ใจองชายหนุ่มก็ว่าก่อนจะ

ร้องออกมาเมื่อถูกโทโมะกระชากแขนให้ลุกขึ้นมาตามแรงตัวเองก่อนจะบีบแขนแก้วอย่างแรงจน

แก้วร้องออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

“เรื่องนี้คนที่ผิดก็คืออาป๊อป อาป๊อปที่เห็นแก่ตัวแย่งคนรักองเราไปหน้าด้านๆแบบนี้ต่างหากจำไว้

เธอเองก็ผิดเหมือนกันแก้วรู้เอาไว้ซะ ผิดที่รู้ความจริงแต่ไม่บอกเรา ถ้าเธอบอกเราตั้งแต่แรกเรื่อง

คงไม่บานปลายมาถึงตอนนี้รู้เอาไว้ซะ นับต่อจากนี้เธอกับเราไม่ใช่เพื่อนกันอีกแล้ว”โทโมะระเบิด

อารมณ์ทั้งหมดใส่แก้วก่อนที่ตัวเองจะผลักแก้วล้มลงอีกครั้งแล้วเดินขึ้นรถไปโดยทิ้งแก้วไว้ตรงนั้น

ลำพัง

 

 

 

 

 

 

 

“โทโมะ ฮึกฮือๆ อีตาบ้าเอ้ย”แก้วที่เสียใจที่ถูกชายหนุ่มตัดรอนความสัมพันธ์ออกมาอีกครั้งยืนมอง

โทโมะที่ขับรถออกไปและไม่คิดจะรอรับเธอเหมือนเดิมก็ร้องไห้ออกมาก่อนจะทรุดนั่งลงข้างทาง

ตามลำพัง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

แอ้ด

 

 

 

 

 

 

 

ฟางที่ปลีกตัวจากัดการเรื่องทุกอย่างข้างล่างเสร็จก็เดินเข้ามาในห้องป๊อปปี้พร้อมอุปกรณ์ทำแผล

เพราะเมื่อกี้หลังจากมีเรื่องป๊อปปี้ก็ขึ้นห้องและไม่ยอมลงมาอีกเลย ซึ่งข้อนี้ฟิญและคนในบ้านรู้ดีว่า

เวลาป๊อปปี้เครียดหรือโมโหอะไรมามักจะไม่ให้ใครเข้าไปยุ่งย่ามกวนใจเด็ดขาด

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่รู้รึไงว่าเวลาชั้นโกรธไม่ให้ใครเข้ามาในห้องชั้น ออกไป”ป๊อปปี้มองฟางที่เดินเข้ามาก็รีบไล่

 

 

 

 

 

 

 

“คุณมีเลือดออกชั้นว่าคุณทำแผลก่อนเถอะค่ะ”ฟางมองไปที่ใบหน้าของชายหนุ่มที่ตอนนี้มีแต่รอย

ฟกช้ำจากการชกต่อยจนมีเลือดออกมา ก็พูดขึ้นก่อนที่จะเดินมานั่งข้างเตียงหมายจะทำแผลให้

 

 

 

 

 

 

 

ตุบ

 

 

 

 

 

 

กล่องปฐมพยาบาลถูกป๊อปปี้ปัดลงพื้นอย่างแรงอย่างไม่ไยดี

 

 

 

 

 

 

 

 

“คนที่มีเรื่องกับชั้นคือหลานชั้น คนที่ประกาศปาวๆว่ารักเธอปกป้องเธอ เธอคงจะดีใจสินะที่เห็น

ผู้ชายแสดงความรักต่อเธอแบบนี้ สมใจล่ะสิที่มารยาเธอใช้ได้ผล”ป๊อปปี้แค่นหัวเราะออกมาก่อน

จะพูดประชด

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่คุณ อย่าทำแบบนี้สิ คุณกำลังเจ็บตัวนะคุณต้องทำแผล”ฟางพูดและข่มอารมณ์ให้เย็นก่อนจะ

เก็บของ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่จำเป็น ตัวชั้นมันมีแต่แผลไม่จำเป็นต้องให้ใครมาสนใจ อ๋อ หรือว่านี่คือ1ในมารยาของเธอที่

เอาไว้มัดใจผู้ชายด้วยการทำดีเพื่อซื้อใจเค้าสินะ แล้วหลังจากนั้นค่อยปอกลอก”ป๊อปปี้รีบว่าฟาง

ทันที

 

 

 

 

 

 

 

“ทุเรศ ความคิดคุณนี่มีแต่เรื่องติดลบตลอดเลยนะ อยากจะเข้าใจอย่างงั้นชั้นก็ขอตัว”ฟางว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวจะไปไหนเล่า อุตส่าห์ถ่อมาอ่อยชั้นถึงห้องแล้วคิดว่าจะออกไปง่ายๆงั้นหรอ”ป๊อปปี้รีบคว้า

ร่างบางของฟางเข้ามากอดรัดเอาไว้ก่อนจะยิ้มออกมาอย่างร้ายกาจแล้วเหวี่ยงฟางลงไปนอนที่

เตียงโดยร่างสูงรีบทาบทับร่างบางเอาไว้

 

 

 

 

 

 

 

“นี่คุณจะทำอะไรน่ะปล่อยนะ”ฟางตกใจพยายามขัดขืนชายหนุ่มสุดพลัง

 

 

 

 

 

 

 

 

“ตอนนี้ชั้นกำลังหงุดหงิด เธอในฐานะนางบำเรอของชั้นก็ต้องทำหน้าที่นี้สิ ปรนเปรอชั้นให้เหมือน

กับที่ใช้มารยาใช้เสน่ห์ยั่วยวนให้ผู้ชายทั้งหมดมาหลงเธอกับชั้นสิ อะไรกันเป็นถึงพริตตี้มีหนุ่มมา

ติดพันแค่นี้กลับทำสะดีดสะดิ้งเล่นตัวไว้เพื่อโก่งราคาตัวเองล่ะสิท่า”ป๊อปปี้ยิ้มเยาะก่อนจะว่าพาล

ใส่ฟางอย่างดูถูก

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นมันก็มีค่าในสายตาของคุณแค่นี้สินะ ปล่อยชั้น ชั้นจะไม่ทำแบบนั้นอีกแล้วจำเอาไว้เลยนะว่า

คุณจะเป็นคนสุดท้ายบนโลกนี้ที่ชั้นจะใช้มารยาและเอาใจคุณ ปล่อย”ฟางดิ้นและพยายามพูดจา

ร้ายๆเพื่อหวังให้ป๊อปปี้ปล่อยเธอ แต่ไม่เลย ชายหนุ่มกลับบดจูบฟางทันทีทำให้ฟางรับรู้ถึงคาว

เลือดที่ซึมเข้ามาในปากเธอจากชายหนุ่ม

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าเธอไม่ทำงั้นชั้นก็ทำเองแล้วกัน ให้สมกับหนี้ที่เธอติดชั้นอยู่”ป๊อปปี้พูดจบก็ก้มลงซุกไซร้ตาม

ร่างบางของฟางอย่างหื่นกระหาย โดยที่ฟางดิ้นขัดขืนแต่สุดท้ายก็สูแรงของชายหนุ่มที่ปรนเปรอ

เธอไม่ได้เลย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แค่กๆ กลางคืนทีไรแกก็ออกไปเที่ยวทุกทีไม่คิดจะอยู่บ้านอยู่ช่องรึไงเฟย์”หวายนั่งดูทีวีอยู่ชั้น

ล่างเห็นเฟย์แต่งตัวเตรียมออกไปเที่ยวกับเพื่อนเป็นประจำก็พูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เฟย์ไม่ใช่พี่ฟางนะแม่ที่ต้องมานั่งอุดอู้ทำเป็นคนเรียบร้อยแต่จริงๆแล้วกลับชอบอ่อยผู้ชายแบบนั้น

ถ้าจะร้ายก็ร้ายให้สุด”เฟย์แขวะถึงฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ ฟางมันไปทำอะไรให้แกนักหนาห้ะเฟย์ถึงได้จงเกลียดจงชังมันนักทั้งๆที่มันน่ะรักแกเหมือนน้อง

แท้ๆ”หวายพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“แต่เฟย์ไม่คิดอยากจะมีพี่แบบมัน ถ้าแม่รักมันมากนักก็ตามมันไปอยู่บ้านผู้ชายที่มันหนีตามไปเลย

สิไม่ต้องมาอยู่บ้านพ่อเฟย์ อียหงุดหงิด”เฟย์โพล่งออกมาตามประสาเด็กเอาแต่ใจก่อนที่จะเดิน

ออกไปจากบ้าน

 

 

 

 

 

 

 

“นังลูกบ้า แค่กๆ”หวายไอออกมาแล้วอดบ่นเฟย์ไม่ได้ก่อนที่จะเดินขึ้นไปชั้นบนเพื่อไปนอน แต่

แล้วก็หน้ามืดล้มตกบันไดลงมาหมดสติอยู่ในบ้านตามลำพัง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แหมๆ ทำหน้ามุ่ยทำไมล่ะแก ถ้าแกเบื่อบ้านนั่นมากแกก็มาอยู่หอชั้นมั้ยล่ะเดี๋ยวชั้นมีงานให้แกทำ

ด้วยเลยอ่ะ”เพื่อนในกลุ่มของเฟย์พูดทักเมื่อเห็นเฟย์มาหาเขาแล้วทำหน้ามุ่ยไม่สนุกกับปาร์ตี้

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่เอาอ่ะ หรอกน่ะมีแต่พวกหัวงูลามกชั้นไม่อาด้วยหรอก เบื่อ”เฟย์พูดพลางดื่มเหล้าในแก้วจน

หมด

 

 

 

 

 

 

 

“โน่นก็ไม่เอานี่ก็ไม่เอา เมื่อกี้ชั้นเห็นเจ้าของคลับนี้อ่ะเค้ามองแกนะ แกไม่สนใจไปนั่งดริ้งกับเค้ารึ

ไงด้านบนนั้นน่ะ อายุมากหน่อยแต่รวยนะแก”เพื่อนของเฟย์รีบยุพลางชี้ไปที่กวินที่อยู่ตรงมุมส่วน

ตัวมองเฟย์ด้วยความสนใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“รวยงั้นหรอ”เฟย์พูดแล้วยิ้มก่อนที่จะยกแก้วเหล้าตัวเองแล้วชูแทนการทักทายให้กวินก่อนที่จะ

เดินขึ้นไปหากวินชั้นบนแล้วยิ้มหวานใส่ชายหนุ่มให้ติดกับเข้าไปหาเธอใกล้ๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

“เห้ยกวินมีเด็กใหม่มาหรอวะ แนะนำให้ชั้นรู้จักหน่อยสิ”ไม่ทันที่กวินและเฟยืจะทำอะไรเขื่อนก็เดิน

เข้ามา

 

 

 

 

 

 

 

 

“นาย/ยัยตัวแสบ”เขื่อนและเฟย์ต่างตกใจเมื่อเห็นกัน

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ้าวเขื่อนแกรู้จักน้องเค้าหรอ”กวินมองท่าทีของเขื่อนและเฟย์ก็รีบถาม

 

 

 

 

 

 

 

 

“รู้สึ ก็ยัยนี่คือคนที่ชั้นพาขึ้น คอน โอ๊ย ปล่อยนะเด็กบ้า”เขื่อนรีบพูดก่อนที่จะถูกเฟยืฟาดแล้วลาก

เขื่อนออกไปข้างนอกร้านทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่นายจะตามจองล้างจองผลาญชั้นไปถึงไหน ไหนตกลงกันแล้วไงว่าเราจะไม่ยุ่งเกี่ยวกันอีก”เมื่อ

ออกมาข้างนอกเฟย์ก็รีบโวยวายใส่เขื่อนทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“แหมๆ พอเสียเวอร์จิ้นไปแล้วนี่อาหาญกล้าให้ท่าผู้ชายเลยนะเด็กน้อย คิดว่าผู้ชายอย่างกวิน

เพื่อนชั้นมันดูเกมส์เธอไม่อกรึไง เด็กนักศึกษาเอ๊าะๆอ่ะมันฟาดมาเรียบแล้ว อย่างเธอนี่ถ้าจะคั่ว

นานสุดก็คงสัก2อาทิตย์มั้ง หรือถ้ายังตามราวีไม่เลิกก็เอาเงินฟาดหัว เอ ดูจากราคาแล้วไม่น่าถึง

แสน”เขื่อนรีบพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“กรี๊ดด ไอ้บ้า ไอ้ทุเรศเลิกประเมินคนอื่นเดี๋ยวนี้นะ ชั้นเป็นลูกมีพ่อมีแม่นะ”เฟย์โวยวายพลางทุบตี

เขื่อน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ย ยัยเด็กบ้าก็ช่วยทำตัวมีค่าให้มองหน่อยสิแต่งตัวโป๊เที่ยวกลางคืนอ่อยผู้ชายมันจะมีผู้ชายดีๆ

ที่ไหนเค้าจะเอา หัดทำตัวน่ารักๆแบบพี่สาวเธอหน่อยสิ”เขื่อนรำคาญเฟย์ก็รีบดึงมือทั้ง2ข้างยึดไว้

ไม่ให้ตีแล้วว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องเอาชั้นไปเทียบกับนังฟาง มันไม่ใช่พี่ชั้นชั้นเกลียดมัน คอยดูนะ ชั้นก็เป็นของชั้นแบบนี้

แล้วจะทำไมชั้นจะหาผู้ชายดีๆรวยๆให้ได้และชั้นต้องมีชีวิตที่ดีกว่ามัน”เฟย์โพล่งออกมาอย่าง

เหลืออดก่อนที่จะเดินกลับเข้าไปข้างใน

 

 

 

 

 

 

 

“ยัยเด็กแสบเอ้ย”เขื่อนถอนหายใจแล้วมองตามอย่างเอือมระอาแล้วเดินเข้าไปข้างในบ้าง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ๊ะ”ฟางที่สวมเสื้อคลุมอาบน้ำกำลังลุกจากเตียงก็ชะงักเมื่อป๊อปปี้คว้ามือเธอเอาไว้

 

 

 

 

 

 

‘จะไปไหนล่ะ’ป๊อปปี้ที่สวมเสื้อคลุมอาบน้ำไว้เหมือนเธอก็คว้าข้อมือบางไว้แล้วถาม

 

 

 

 

 

‘ก็กลับห้องน่ะสิคะ คืนนี้มันก็หมดหน้าที่นางบำเรอของชั้นแล้วนี่’ฟางนิ่งก่อนจะพูดออกมา

 

 

 

 

 

 

“ใครว่าหมด ยังไม่หมดเธอยังเหลือหน้าที่ดูแลชั้นอีกอย่างนี่อย่าอู้สิ ชั้นซื้อเธอมาแพงนะ

ตั้ง10ล้าน จะมานอนรอชั้นบนเตียงอย่างเดียวไม่ได้ ต้องบริการดูแลชั้นทุกเรื่องสิ”ป๊อปปี้พูดแล้วชี้

ไปที่กล่องปฐมพยาบาลที่ฟางเอามาในตอนแรก ฟางลุกไปหยิบกล่องพยาบาลที่หล่นตรงปลาย

เตียงหลังจากศึกหนักของเขาและเธอ แล้วยอมนั่งทำแผลให้ป๊อปปี้โดยที่ชายหนุ่มนั่งเงียบไม่พูด

อะไรแล้วจ้องมองฟางนิ่งๆทำให้ฟางรู้สึกยิ่งประหม่ากว่าเดิมเมื่ออยู่ในห้อง2ต่อ2กับป๊อปปี้แล้วไม่มี

คำพูดใดๆออกมาจากปากทั้งคู่แบบนี้

 

 

 

 

 

 

”เสร็จแล้วค่ะ ชั้นขอตัว”ฟางที่กลั้นใจนั่งทำแผลป๊อปปี้ต่อจนเสร็แล้วรีบพูดและรีบเก็บข้าวของ

ทันที

 

 

 

 

 

“อื้ออ”เมื่อทำแผลเสร็จแล้วฟางกำลังจะลุกออกไปก็ต้องตกใจเมื่อถูกร่างสูงดึงกลับมานั่งที่ตักจะ

ช้อนใบหน้าของฟางเข้ามาบดจูบอย่างร้อนแรง

 

 

 

 

 

 

 

 

“ทำบ้าอะไรของคุณ ชั้นเหนื่อยแล้วนะ”ฟางหน้าแดงจัดแล้วรีบเบือนหน้าหนีชายหนุ่มเมื่อถอนจูบ

ออกมา

 

 

 

 

 

 

 

“ถือว่านี่คือรางวัลที่เธอบริการชั้นดี ไม่ว่าจะงานบ้านรึบนเตียง”ป๊อปปี้ตอนจูบฟางออกมาก่อนจะ

พูดจาร้ายกาจตามแบบฉบับทำให้ฟางผลักชายหนุ่มแล้วรีบสวมเสื้อผ้าก่อนที่จะกลับไปที่ห้องตัว

เองทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“คนร้ายกาจแบบนั้น เรายอมให้แค่ร่างกายเท่านั้นล่ะ อดทนไว้ยัยฟาง”ฟางที่รีบเข้ามาในห้องแล้ว

รีบเอามือถือที่ปากตัวเองที่ถูกชายหนุ่มจูบอย่างแรงก่อนที่จะพูดเตือนตัวเองไว้

 

 

 

 

 

 

มาดูกันว่าพระเอกรึนางเอกเรื่องนี้ใครกันที่ใจแข็งกว่ากัน แล้วใครจะรักก่อน

 

 

 

 

ขอบคุณ คุณkobkobากน้า ที่กลับไปเม้นเรื่องเก่าของไรเตอร์ทุกเรื่อง สาเหตุที่ไรเตอร์

ชอบอัฟฟิคจนจบมีแค่เหจุผลเดียวเลยล่ะ คือ ฟิน จ้าาา อยากทำให้มันจบๆด้วย

 

ทำให้ไรเตอร์อ่านคอมเม้นแล้วยิ้มอ่ะซึ้งมากเลยไม่คิดว่าจะมีคนติดตามฟิคไรเตอร์ขนาดนี้

อ่ะ ขอบคุณมากๆๆๆๆ เลยนะ จะพยายามคิดมุกคิดแนวแปลกๆมาให้อ่านนะ อย่าหายกัน

ไปไหนน้า

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.4 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.7 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา