เพลิงแห่งรัก

9.5

เขียนโดย Chapond

วันที่ 24 สิงหาคม พ.ศ. 2558 เวลา 22.10 น.

  52 ตอน
  435 วิจารณ์
  95.28K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 19 พฤศจิกายน พ.ศ. 2558 19.30 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

24) 24 เลขาส่วนตัว

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“มันจะมีสักวันมั้ยที่แกจะอยู่ติดกับบ้าน อยู่กับชั้นทั้งวันเนี่ยนังเฟย์”หวายที่นั่งดูทีวีอยู่หันไปมอง

เฟย์ที่แต่งตัวเตรียมตัวจะออกไปข้างนอก

 

 

 

 

 

 

 

 

“วันนี้มีนัดบอดน่ะแม่เดี๋ยวเฟย์ไปเป็นเพื่อนเอพริลมันไม่ทัน”เฟย์พูดพลางยืนหวีผมไม่สนใจหวาย

 

 

 

 

 

“เออ ไอ้เรื่องผู้ชายน่ะ รักนวลสงวนตัวหน่อยได้มั้ยเค้าจะได้มองว่ามีค่ามีอะไรน่าค้นหากว่านี้ไม่ใช่

ว่าดีแต่เที่ยวกลางคืนให้ท่าผู้ชายไปวันๆแบบนี้น่ะ”หวายเห็นเฟย์แล้วคิดถึงตัวเองวัยสาวก็อดเตือน

ไม่ได้

 

 

 

 

 

 

 

 

“ถึงชั้นจะแรดนะแม่แต่ชั้นก็ไม่สำส่อนแล้วกันน่า จะนอนกับใครทั้งทีก็ขอให้หล่ให้รวยหาเลี้ยงเรา

ได้สบายไปทั้งชีวิตแล้วกัน ไม่เหมือนแม่”เฟย์ว่า

 

 

 

 

 

 

 

เพี้ยะ หวายลุกขึ้นมาตบหน้าเฟย์ทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นเตือนแกเพราะชั้นไม่อยากให้แกพลาดแบบชั้น ช่วยทำตัวให้มีประโยชน์ หัดเอาอย่างพี่แกบ้าง

เถอะ ที่เค้าทำงานหาเงินมาใช้หนี้งกๆ”หวายโมโหกับท่าทีร้ายกาจอย่างเฟย์ก็รีบว่า

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องสอนชั้นหรอกแม่ ชั้นเป็นแบบนี้ก็เป็นเหมือนแม่นั่นล่ะ อ้อ ที่บอกว่าเอาอย่างพี่นี่แบบไหน

ล่ะ เอาแบบยอมไปเป็นนางบำเรอเศรษฐีอย่างงั้นน่ะหรอ”เฟย์ว่าแล้วพูดจาดูถูกถึงฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ยย ชั้นรำคาญแกเหลือเกินนังลูกไม่รักดี จะไปไหนก็ไป”หวายพูดก่อนที่จะตวาดไล่เฟย์ออกไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เธอนี่เป็นลูกอกตัญญูจริงๆเลยนะ”เมื่อออกมานอกบ้านเฟย์ก็ชะงักเมื่อเห็นเขื่อนกอดอกพิงรั้วบ้าน

ตัวเองว่าเธออยู่

 

 

 

 

 

 

 

“นี่นายมาที่นี่ได้ไงน่ะ ไสหัวไปนะ”เฟย์เห็นหน้าเขื่อนก็รีบไล่ชายหนุ่มทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ ถ้าไม่ติดว่ามาทำธุระชั้นก็ไม่มาแถวนี้หรอกน่า เสียลุคชั้นหมดเหมือนกัน เอ้า มองอะไรล่ะห้ะ

หลีกๆเกะกะ”เขื่อนว่าก่อนที่จะผลักเฟย์ไปพ้นทางเบาๆแล้วเดินเข้ามาในบ้านของเฟย์

 

 

 

 

 

 

 

 

“หมอนั่นมาทำอะไรที่บ้านเรานะ”เฟย์มองตามเขื่อนด้วยความสงสัยก่อนที่จะรีบย่องเข้าไปแอบดู

เขื่อนทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นมาดูแลเธอแทนฟางนะ เพราะว่าตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ป๊อปปี้เค้าจะรับฟางเข้าทำงานที่บริษัท

ของมันแล้วนะเพื่อจะได้ให้ฟางเริ่มหาเงินมาใช้หนี้เธอไม่ต้องห่วงลูกเธอนะ”เขื่อนพูดพลางจัดยา

ให้กับหวาย

 

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นฝากขอบคุณป๊อปปี้มากนะที่ยังเมตตายัยฟาง”หวายซึ้งใจรีบพูดขอบคุณทันที

 

 

 

 

 

 

 

“หึ นอกจากจะเป็นนางบำเรอเศรษฐีแล้วยังไม่พอยังดูเศรษฐีนั่นเอ็นดูหางานให้นังฟางเลยหรอ

ชีวิตมันจะดีไปแล้วนะ”เฟย์ที่แอบฟังจากทางหน้าต่างชั้นล่างก็พูดออกมาด้วยความอิจฉาฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ตื่นเช้าจังเลยนะคะ”ฟางที่เตรียมอาหารเช้าสำหรับพวกป๊อปปี้อยู่ต้องหันไปตามเสียงของขนมจีน

ที่เดินลงมาทักทาย

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางเป็นคนตื่นเช้าตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้วค่ะ เอ๊ะ แล้วนี่มือคุณขนมจีนไปโดนอะไรมาหรอคะ”ฟางยิ้ม

แล้วตอบ พลันสายตาหันไปเห็นมือของขนมจีนที่ถูกพันผ้าพันแผลไว้

 

 

 

 

 

 

 

“แผลนิดหน่อยน่ะค่ะ ไกลหัวใจก็แค่พวกเศษแก้วเล็กๆบาดมือน่ะค่ะไม่เจ็บเท่าไหร่”ขนมจีนพูด

 

 

 

 

 

 

“ผ้าพันแผลเก่าแล้วงั้นเดี๋ยวฟางทำแผลให้ใหม่นะคะ”ฟางพูดด้วยความหวังดี

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องล่ะค่ะ”ขนมจีนรีบชักมือกลับก่อนจะยิ้มหวานให้กับฟาง

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางนี่ดีจังเลยนะคะ เป็นลูกหนี้ของป๊อปปี้เค้าได้มาทำงานที่บ้านนี้เพื่อขัดดอกแบบนี้ แถมป๊อปปี้ก็

เอ็นดูซะด้วย ชั้นไม่แปลกเลยค่ะที่ฟางจะเล่นด้วยกับป๊อปเค้า เพราะป๊อปปี้ยิ่งอายุมากขึ้นก็ยิ่งมี

เสน่ห์มากขึ้นใครอยู่ใกล้ก็ต้องหลงเสน่ห์ของเค้า ใช่มั้ยคะคุณฟาง”ขนมจีนพูดนิ่งๆแล้วมองหน้า

ฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

“แต่ฟางไม่เคยคิดอย่างงั้นนะคะ ฟางไม่เคยหลงเสน่ห์เค้าเหมือนกับคนอื่นๆ มาที่นี่ฟางก็ทำตาม

หน้าที่ไม่มีอะไรเกินเลยจริงๆนะคะ ฟางรู้ตัวดีค่ะว่าฟางคือใคร”ฟางนิ่งเงียบก่อนจะพูดออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

”หรอคะ ดีค่ะที่รู้ตัวเอง”ขนมจีนยิ้มนิดนึงก่อนจะกอดอกแล้วมองหน้าฟางนิ่งๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ้าว ทำไมยังแต่งตัวแบบนี้อีก ไปเปลี่ยนชุดสิ จะได้เข้าบริษัทกับชั้น”ป๊อปปี้เห็นฟางไม่เปลี่ยนชุด

ก็รีบพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“อะไรกันคะคุณพ่ นี่ตกลงคุณพ่อจะเอายัยนี่ไปทำงานที่บริษัทคุณพ่อจริงๆหรอคะ ฟิญไม่ยอมนะ

อะไรกันเอกันที่บ้านไม่พอจะไปเจอกันที่บริษัทอีก ฟิญไม่ยอมๆๆ”ฟิญเดินลงมาจากชั้นบนแล้วรีบ

โวยวาย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟิญ อย่างอแงกับคุณพ่อแบบนี้สิจ้ะ ที่คุณพ่อทำเค้าอาจะมีเหตุผล เราก็รู้ไม่ใช่หรอว่าเวลาว่างคุณ

พ่อเค้าชอบทำบุญอยู่”ขนมจีนเดินเข้าไปแตะไหล่ฟิญแล้วพูดขึ้นพลางเหล่ไปทางฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอาเป็นว่าเรื่องนี้มันเป็นเรื่องของผู้ใหญ่แล้วกัน มากินข้าวจะได้ไปโรงเรียน”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ ป้าหนมีนคะเราไปกินข้าวเช้าที่สวนเถอะค่ะ ฟิญอยู่นี่แล้วไม่ค่อยอยากกินสักเท่าไหร่”ฟิญพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“ได้ค่ะ เดี๋ยวฟ้าจะเอาช้อคโกแลตให้เรากินก่อนไปโรงเรียนเนาะ”ขนมจีนยิ้มหวานแล้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“ป้าหนมจีนของฟิญน่ารักที่สุดเลยค่ะ ทั้งสวยทั้งดีเหมือนแม่หนมหวานเลย”ฟิญพูดแล้วยิ้มแป้น

ก่อนที่จะเดินออกไปข้างนอกกับขนมจีน ฟางมองภาพนั้นแล้วซึมลงไปและพลางถอนหายใจ

 

 

 

 

 

 

 

“ถอนหายใจทีนึงมันก็เป็นเวลาเดินไปเปลี่ยนชุดได้นะ ชักช้าอะไรล่ะรึอยากหั้นเปลี่ยน”ป๊อปปี้ที่ดื่ม

กาแฟเสร็จและยังเห็นฟางเศร้าก็รีบพูดขู่ก่อนที่ฟางจะรีบเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วตามป๊อปปี้ขึ้นรถเพื่อไป

ที่บริษัททันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วคุณจะให้ชั้นทำงานในตำแหน่งอะไรหรอคะ”ฟางเดินป๊อปปี้เข้ามาในห้องทำงานแล้วถาม

 

 

 

 

 

 

“ไหนๆก็ดูแลชั้นที่บ้านแล้ว งั้นก็มาดูแลชั้นที่ทำงานด้วยเลยสิจะได้คุ้มค่าแรง”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้ม

กรุ้มกริ่ม

 

 

 

 

 

 

 

“อะไรนะ นี่คุณ อยากถูกเป็นขี้ปากของพนักงานที่นี่รึไง”ฟางตกใจแล้วรีบพูดดุป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

“พนักงานที่นี่ไม่มีใครรู้หรอกน่าว่าเธออยู่ที่บ้านชั้น อย่าร้อนตัวไปหน่อยเลยน่า อ่ะนี่ เอกสารเอาไป

ทำความเข้าใจซะ แล้วเดี๋ยวตอนบ่ายเธอต้องเข้าประชุมกับชั้นอีก”ป๊อปปี้พูดก่อนที่ฟางจะถอน

หายใจแล้วขนกองเอกสารทั้งหมดมานั่งที่โต๊ะทำงานของตัวเองที่อยู่หน้าห้องของป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“คุณฟาง ผมอยากทานกาแฟ”เสียงของป๊อปปี้ดังขึ้นผ่านโทรศัพท์ไร้สายที่ต่อตรงเข้ามาในห้อง

ทำงานของชายหนุ่มทำให้ฟางกดรับก่อนที่จะลุกไปชงกาแฟแล้วกลับมานั่งอ่านเอกสารงานต่างๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“คุณฟาง ผมอยากได้เอกสารสรุปงบ”ป๊อปปี้โทรหาฟางอีกครั้งทำให้ฟางต้องรีบลุกขึ้นแล้วไปหา

เอกสารที่ตู้เอกสารด้านหลังมาให้ป๊อปปี้ในห้องก่อนที่จะกลับมานั่งที่นั่งตามเดิมเพื่อทำงานต่อ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“คุณฟางผมอยากทานมาการองที่ร้านด้านล่าง”

 

 

 

 

 

 

 

“คุณฟางเอาหนังสือไปให้พี่วิชัยฝ่ายบัญชีหน่อย”

 

 

 

 

 

 

 

“คุณฟางเข้ามาเอาเอกสารนี้ลงไปให้ประชาสัมพันธ์ด้วย”แต่แล้วป๊อปปี้ก็โทรเข้ามาสั่งงานฟางอีก

ครั้งและอีกหลายครั้งจนฟางต้องวิ่งวุ่นจัดการงานทุกอย่างให้ป๊อปปี้ไปทั่วบริษัทเดินเข้ามาให้ห้อง

ป๊อปปี้อีกครั้งที่ถูกสั่ง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่คุณแกล้งชั้นใช่มั้ย”ฟางที่หอบหายใจหลังจากวิ่งมาจากชั้นล่างเพื่อซื้อช้อคโกแลตให้ป๊อปปี้ก็รีบ

ว่าชายหนุ่ม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อะไรกันคุณ เลขาที่ดีต้องทำตามที่เจ้านายสั่งสิผมจะไปแกล้งคุณเพื่ออะไรกันล่ะ เลขา

ค่าตัว10ล้านต้องทำได้ทุกอย่าง นี่ดีแค่ไหนที่ผมไม่สั่งให้คุณเปลี่ยนหลอดไฟในห้องผมด้วย

น่ะ”ป๊อปปี้ยักคิ้วกวนๆใส่ฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่คุณ/โอ๊ะ ถึงเวลาประชุม เลขาที่ดีไม่ควรเข้าประชุมสายนะครับ”ฟางอ้าปากจะว่าชายหนุ่มแต่

ป๊อปปี้รีบยกมือเชิงสั่งห้ามให้เธอเถียงพร้อมกับยิ้มกวนๆใส่ฟางแล้วเดินนำเข้าไปประชุมช่วงบ่าย

ทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ย เมื่อยจัง”ฟางที่กลับจากประชุมเสร็จก็มานั่งที่โต๊ะทำงานตัวเองพลางทุบขาเบาๆเพื่อนวด

ก่อนที่จะมองกองเอกสารที่เธอยังอ่านไม่ถึงครึ่งแล้วถอนหายใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

“เลิกงานแล้วแต่เรายังอ่านเอกสารพวกนี้ไม่เสร็จเลย ทำไงดีเนี่ย”ฟางบ่นอุบเมื่อมองไปทั่วชั้น

ทำงานพบว่าพนักงานคนอื่นๆทยอยกลับบ้านกันหมดแล้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“คุณฟางเข้ามาในห้องผมด่วน”ยังไม่ทันที่ฟางจะเริ่มอ่านกองเอกสารที่เหลืออยู่ป๊อปปี้ก็โทรศัพท์

เข้ามาหาฟางทำให้ความอดทนของฟางถึงขีดสุดพุ่งเข้าไปในห้องทำงานของป๊อปปี้ทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่คุณจะแกล้งชั้นไปถึงไหน ทั้งวันนี้ชั้นวิ่งวุ่นทั้งวันแล้วนะ ไหนที่ชั้นยังอ่านเอกสารงานที่คุณให้

ชั้นทำความเข้าใจไม่เสร็จเลยนะคุณก็โทรเรียกชั้นไปทำโน่นทำนี่บ้างล่ะ ไหนจะให้เอาต้นไม้หน้า

ห้องมาไว้ในห้องอีก คุณเลิกแกล้งชั้นเถอะค่ะ”ฟางเข้ามาในห้องแล้วโวยวายใส่ป๊อปปี้ทันที

 

 

 

 

 

 

 

“อายุยังน้อยทำตัวบ่นเป็นคนแก่ทำไมกันล่ะคุณ หัดออกกำลังกายหน่อยสิ เวลาอายุมากไปจะได้มี

แรงผมเปล่าแกล้งคุณซะหน่อย ผมอยากให้คุณออกกำลังขยับร่างกายบ้าง เอ รึว่าคุณจะไม่ชอบที่

ออกกำลังแบบนี้ แต่ชอบออกกำลังกายกับผมบนเตียงแบบไม่มีเสื้อผ้าติดตัวงั้นสิ”ป๊อปปี้ยิ้มเจ้าเล่ห์

แล้วเดินเข้ามาใกล้

 

 

 

 

 

 

 

 

“หยุดเดี๋ยวนี้นะคุณ อย่าทำอะไรบ้าๆที่นี่นะ”ฟางตกใจรีบถอยห่างแต่ป๊อปปี้กลับรวบเธอไปกอด

แนบอกกว้างของเขา

 

 

 

 

 

 

 

“อะไรหรอที่บ้าๆล่ะ บอกมาสิ หืม”ป๊อปปี้ยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนที่จะอุ้มฟางมานั่งที่โซฟาแล้วตัวเอง

คลอเคลียฟางไม่ห่างจนฟางขนลุกซู่

 

 

 

 

 

“คุณนี่มันที่ทำงานนะ แล้วชั้นก็ยังทำงานไม่เสร็จอีกด้วย”ฟางพยายามขืนตัวแล้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“ที่ไหนๆมันก็ไม่ต่างกันหรอกน่า รีบทำๆตรงนี้เลยดีกว่า เดี๋ยวก็สบาย”ป๊อปปี้ยิ้มยั่วแล้วพูดข้างหู

ฟางยิ่งทำให้ร่างบางหน้าแดงจัด

 

 

 

 

 

 

“ยะ อย่านะ นี่แน่ะๆๆๆ”ฟางหน้าแดงจัดก่อนจะขืนตัวชายหนุ่มแล้วทุบตีไม่ยั้ง

 

 

 

 

 

 

 

 

“พอเลย เลิกโวยวายสักทีเถอะ เดี๋ยวผมก็ปล้ำจริงๆหรอก อยู่เฉยๆ”ป๊อปปี้ร้องโอดโอยก่อนที่จะ

รวบข้อมือบาง2ข้างไว้ไม่ให้ทำร้ายตัวเอง แล้วควักเอายานวดแบบเจลออกมากกระเป๋ากางเกง

 

 

 

 

 

 

“อ๊ะคุณ อย่าเลยเดี๋ยวชั้นทาเองได้ค่ะ”ฟางตกใจเมื่อป๊อปปี้คุกเข่าจะทายานวดที่ขาเธอ

 

 

 

 

 

 

 

“วันนี้คุณเหนื่อยมาทั้งวันเพราะเจ้านายอย่างผมแล้ว ให้ผมดูแลเลขาของผมหน่อยเถอะ คุณจะได้

ไม่เอาผมไปนินทาให้พนักงานคนอื่นฟังว่าผมเป็นเจ้านายบ้าอำนาจใช้งานคุณทั้งวันทั้งคืน”ป๊อปปี้

พูดทำให้ฟางอึ้งไม่คิดว่าชายหนุ่มจะสนใจเธอแบบนี้ก็หน้าแดงยอมให้ป๊อปปี้เอายานวดมานวดขา

ให้เธอโดยไม่รู้เลยว่าป๊อปปี้เองนั้นก็แอบยิ้มออกมาเหมือนกัน

 

 

 

 

 

 

 

โทษทีน้าที่หายไปนาน พอดีช่วงนี้ไรเตอร์ไม่ค่อยสบายอ่าา เห็นถามกันเลยกลับมาอัพ

ก่อนตอนนึง แต่เห็นหายไปกันหมดเลย นึกว่าไม่อยากอ่านฟิคเรื่องนี้แล้วซะอีก

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.4 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.7 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา