เพลิงแห่งรัก

9.5

เขียนโดย Chapond

วันที่ 24 สิงหาคม พ.ศ. 2558 เวลา 22.10 น.

  52 ตอน
  435 วิจารณ์
  95.26K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 19 พฤศจิกายน พ.ศ. 2558 19.30 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

26) 26 งานแต่งงานของโทโมะและแก้ว

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เห็นมั้ยล่ะ ยังไงสุดท้ายเธอก็ไปหาคนอื่นไม่ได้อยู่ดี เพราะเธอเป็นของชั้น 10ล้านที่เป็นหนี้น่ะ

ยังต้องใช้กันอีกเยอะ”หลังเสร็จกิจกามของป๊อปปี้และฟางแล้ว ชายหนุ่มก็ลุกขึ้นแล้วจัดแจงเสื้อผ้า

ตัวเองแล้วพลางมองไปที่ที่ฟางที่นั่งหันหลังใส่เสื้อผ้าให้กับเขาอยู่ก็อดที่จะแขวะร่างบางไม่ได้

 

 

 

 

 

 

“แล้วฟางต้องทนเป็นเครื่องระบายอารมณ์คุณแบบนี้ไปจนตายเลยสินะคะ”ฟางตัดพ้อออกมาเศร้าๆ

 

 

 

 

 

 

“แน่นอน ถ้ามีปัญญาเอาเงินมาจ่ายก่อนก็ถือว่ารอด แต่ถ้าไม่ก็คงต้องรอวันที่ชั้นเบื่อเธอโน่นแล้ว

ล่ะ”ป๊อปปี้ว่า

 

 

 

 

 

 

“งั้นก็รีบเบื่อฟางเร็วๆสิคะ ฟางจะได้ไปจากคุณสักที”ฟางหน้างอก่อนจะลุกขึ้นเดินหนี

 

 

 

 

 

 

“อยากไปหาโทโมะจนตัวสั่นเลยสินะ ทั้งๆที่พี่คริสกำลังจะเลื่อนงานแต่งงานมันมาเร็วขึ้นแล้วแท้ๆ

กลับรีบตีตัวจะไปหาว่าที่สามีชาวบ้านตลอดแบบนี้”ป๊อปปี้รีบสาวเท้าเข้าหาฟางแล้วกระชากร่าง

บางมาแนบอกแล้วว่า

 

 

 

 

 

 

 

“พวกคุณบ้าไปแล้ว บังคับลูกตัวเองให้แต่งงานกับคนที่ไม่ได้รักแบบนี้ ต่อให้ไม่มีชั้นเข้ามาในชีวิต

โทโมะก็เถอะ ยังไงก็หย่ากันอยู่ดี”ฟางว่าตามตรงที่สังเกตได้

 

 

 

 

 

 

 

 

“เงียบ ไม่ต้องมาทำเป็นพูดดีหาเหตุผลมาอ้างหรอกนะ นี่คือความต้องการของพี่สาวชั้น ไม่มีใคร

ขัดได้ทั้งนั้น จำเอาไว้”ป๊อปปี้รีบพูดก่อนที่จะลากฟางกลับออกไปด้วยกัน

 

 

 

 

 

 

 

 

“เป็นอะไรไปแก้ว เดี๋ยวก็จะแต่งงานกับโทโมะแล้วไม่ดีใจหรอลูก”แม่ของแก้วเดินมาหาแก้วที่นั่ง

เหม่อมองดูรูปแต่งงานที่ถ่ายเสร็จแล้วทางสตูดิโอเวดดิ้งส่งมาให้กับแก้วที่บ้าน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แม่คะ แก้วว่าเราไม่ควรบังคับโทโมะเค้าแบบนี้นะคะ เรื่องของการแต่งงานมันควรเป็นเรื่องของ

คน2คนที่รักกันไม่ใช่การคลุมถุงชนแบบนี้”แก้วที่เห็นโทโมะไม่มีความสุขก็อดที่จะพูดเรื่องนี้ไม่ได้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แต่หนูเองก็รักโทโมะไม่ใช่หรอลูก แก้ว เรื่องนี้แม่กับป้าคริสเค้าตัดสินใจกันดีแล้วเกี่ยวกับการแต่

งานของพวกเรา ไม่ต้องห่วงโทโมะหรอกลูก ป้าคริสเค้ามีวิธีจัดการเอง แต่งไปอยู่ๆกันไปเดี๋ยวก็รัก

กันเองล่ะลูก”แอนพูดก่อนที่จะเดินกลับไปที่ห้องนอนตัวเอง

 

 

 

 

 

 

“อยู่ๆกันไปก็รักกันเองงั้นหรอ”แก้วพึมพำแล้วนิ่งเงียบลง

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่เราจะเมากลับมาแบบนี้ทุกวันเลยใช่มั้ยโทโมะ มะรืนนี้ก็จะเป็นเจ้าบ่าวอยู่แล้วนะ หัดทำตัวเป็น

ลูกที่เป็นหัวหน้าครอบครัวที่ดีของหนูแก้วในอนาคตหน่อยสิลูก”คริสเดินลงมาดุลูกชายที่เมากลับ

บ้านมาในกลางดึกแทบทุกคืน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าแก้วรับไม่ได้ก็ไม่ต้องแต่งสิแม่”โทโมะพูดอย่างไม่ใส่แล้วเดินหนี

 

 

 

 

 

 

 

 

“ทั้งชีวิตนี้แม่ตามใจรอหมดทุกอย่าง แต่เรื่องแต่งงานแล้วมีหลานให้กับแม่แค่นี้ เราทำให้แม่ไม่ได้

เลยหรอลูก เห็นแก่แม่ที่ไม่รู้จะตายวันไหนแค่นี้ไม่ได้เลยรึไง”คริสเงียบก่นที่จะตัดพ้อออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

“ตาย นี่หมายความว่ายังไงครับ”โทโมะมองแม่ตัวเองอย่างไม่เข้าใจก่อนที่จะถามต่อ คริสน้ำตา

ไหลออกมาก่อนที่จะควักเอกสารฉบับหนึ่งซึ่งเป็นผลตรวจของโรงพยาบาลให้กับโทโมะ

 

 

 

 

 

 

 

 

“มะเร็ง นี่หมายความว่ายังไงกันครับ ผมงงไปหมดแล้ว”โทโมะแทบสร่างเมากับสิ่งที่รับรู้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เรื่องนี้แม่ว่าจะเก็บเป็นความลับไว้คิดว่ามันรักษาได้ แต่ตอนนี้กำลังเข้าสู่ระยะที่2แล้ว อาการเริ่ม

ทรุดลงตอนที่เรากลับมาจากอเมริกา แม่เลยต้องทำเป็นฝืนว่ายังสุขภาพแข็งแรงเพื่อให้เราเบาใจ

โทโมะแม่ขอได้มั้ยลูก แต่งงานแล้วมีครอบครัว มีหลานให้กับแม่ ถือว่ามันคือสิ่งที่แม่ขอร้องครั้ง

แรกและครั้งสุดท้ายในชีวิตแม่ เราคือลูกของแม่เราทำให้แม่เถอะนะ”คริสร้องไห้ออกมาอัดอั้น

แล้วกอดลูกชายเพื่อขอร้อง

 

 

 

 

 

 

 

“ก็ได้ครับแม่ ผมจะไม่ต่อต้านอะไรเรื่องนี้อีกแล้ว”โทโมะเครียดจัดก่อนที่จะยอมตกลงกับคริสทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“ดีจังเลยนะป๊อป ที่หลานชายของเราจะเป็นฝั่งเป็นฝาแล้ว”ขนมจีนพูดกับป๊อปปี้ขณะเตรียมตัวจะ

ไปงานแต่งงานที่จัดขึ้นที่บ้านของคริส

 

 

 

 

 

 

 

“ใช่ค่ะ อ้อ หวังว่าเธอคงเข้าใจนะที่พวกเราไม่ให้เธอไปเพราะพวกเราไม่ต้องจะให้เธอไปพังงาน

แต่งงานของพี่ชายชั้น”ฟิญเดินมองคล้องแขนขนมจีนและป๊อปปี้พลางหันไปมองฟางที่ยืนข้างแก้ม

ที่เดินมาส่งพวกเขาขึ้นรถไปงานแต่งงาน

 

 

 

 

 

 

 

“เศร้าขนาดนี้คงเสียใจสินะที่สุดท้ายก็มีวันนี้มาถึง”ป๊อปปี้เห็นฟางนิ่งไม่ตอบโต้อะไรก็อดที่จะแขวะ

ไม่ได้

 

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าไม่มีอะไรแล้วฟางขอตัวนะคะ”ฟางถอนหายใจออกมาก่อนที่จะพูดแล้วเดินหนี

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยว เธอจะกลับไปนอนร้องไห้ขี้มูกโป่งเสียใจในห้องตัวเองสินะ เอาเป็นว่าพวกชั้นเวทนาเธอที่

ต้องน้ำตาเช็ดหัวเข่าแบบนี้ ขึ้นไปพิมเอกสารงานการประมูลสินค้าที่ชั้นจะเอาไปให้ผู้ถือหุ้นพรุ่งนี้

ซะ อ้อ ชั้นขอทั้งภาษาไทยและภาษาอังกฤษนะ ไม่สิ ภาษาจีนด้วยเพราะจะมีมิสเตอร์ลีมาประชุม

อีกคน หวังว่าเลขาของชั้นคงจะทำเสร็จนะ”ป๊อปปี้ที่ไม่ชอบที่จะเห็นฟางไม่เถียงหรือย้อนตัวเองก็

รีบสั่งฟางทันที เพื่อหวังว่าการหาเรื่องฟางให้ทำงานจะทำให้เธอมีปฏิกิริยาตอบเขาบ้าง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เผด็จการที่สุด”ฟางอึ้งไม่คิดว่าป๊อปปี้จะให้เธอพิมเอกสาร3ภาษาก็อดที่จะบ่นออกมาไม่ได้แล้ว

เดินหนีขึ้นไปทำงานที่ได้รับมอบหมายทันที โดยที่ป๊อปปี้มองตามฟางแล้วแอบยิ้มออกมาที่เห็น

ใบหน้าเง้างอนของฟางโดยที่ไม่รู้เลยว่า ขนมจีนแอบสังเกตเขาอยู่

 

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวหลังจากส่งตัวเข้าหอแล้ว โทโมะไม่ต้องห่วงนะ เดี๋ยวเราจะไปนอนอีกห้องเอง”แก้วพูดขึ้น

เมื่ออยู่กับโทโมะ2คน

 

 

 

 

 

 

 

 

“ช่างเถอะไม่ต้องทำขนาดนั้น ยังไงซะเราก็ได้ชื่อว่าแต่งงานกันแล้ว”โทโมะหันไปพูดกับแก้วนิ่งๆ

ก่อนที่จะมองไปทางอื่นทำให้แก้วอดเศร้าไม่ได้ ทั้งคู่ฝืนยิ้มต่อหน้าแขกในงานจนงานฉลองวิวาห์

ของพวกเขาเสร็จลุล่วงจนถึงพิธีส่งตัวเข้าหอที่แก้วและโทโมะต้องอยู่ในห้องด้วยกัน2คน

 

 

 

 

 

 

 

 

“มีเมียเป็นตัวเป็นตนแล้วนะหลานชาย หวังว่าจะไม่ทำให้เมียต้องเสียใจนะ”ป๊อปปี้พูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

“จำไว้นะครับอา อะไรที่แย่งของคนอื่นมา มันคือของร้อน มันจะสุขกันไม่ได้นานนักหรอก สักวัน

เค้าก็ต้องกลับไปหาเจ้าของที่แท้จริง”โทโมะกำมือแน่นแล้วมองป๊อปปี้ก่อนจะว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แต่ถึงเวลานั้นก็ไม่รู้สินะ ว่าฟางอาจจะรักชั้นแล้วก็ได้”ป๊อปปี้ยิ้มเยาะก่อนที่จะกระซิบข้างหูโทโมะ

พูดให้ได้ยินกัน2คน

 

 

 

 

 

 

 

 

“งั้นกับวันรอได้เลย เพราะผมจะไปเอาคนรักของผมคืน”โทโมะพูดกลับแล้วมองหน้าป๊อปปี้อย่าง

กินเลือดกินเนื้อจนแก้วสัมผัสได้ ก่อนที่ทุกคนจะอวยพรให้ชีวิตคู่ของบ่าวสาวแล้วออกไปจากห้อง

จนเหลือแค่โทโมะกับแก้ว2คน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวเราอาบน้ำก่อนแล้วกันนะแล้วเราจะเปิดน้ำอุ่นทิ้งไว้ให้”แก้วรีบพูดเพื่อทำลายความเงียบที่

กดดันในห้องก่อนที่จะรีบเข้าไปในห้องน้ำ แล้วถอดชุดเจ้าสาวของเธอก่อนที่จะหย่อนตัวลงไปใน

อ่างอาบน้ำพลางคิดถึงชีวิตแต่งงานที่เธอต้องแต่งกับคนที่ไม่เคยรักเธอแบบนี้ เธอจะทำอย่างไร

ต่อไปดีนะ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

แอ้ด

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะที่แอบใช้กุญแจห้องน้ำไขเข้ามาให้ห้องในผ้าเช็ดตัวผืนเดียวเดินมาหาแก้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ขะ เข้ามาทำไมล่ะโทโมะ เราอาบน้ำอยู่นะ”แก้วหน้าแดงจัดด้วยความเขินอายพลางรีบโกยฟอง

สบู่มาปกปิดร่างกายตัวเองไว้

 

 

 

 

 

 

“จะอายทำไมล่ะ เดี๋ยวอีกหน่อยก็ชิน และอีกอย่างจะอาบน้ำกันหลายรอบทำไมล่ะ ก็อาบมัน

พร้อมๆกันรวดเดียวไปเลยสิ”โทโมะพูดก่อนจะปลดผ้าเช็ดตัวที่สวมอยู่แล้วเดินเปลือยลงไปใน

อ่างอาบน้ำที่แก้วกำลังตกตะลึงอยู่

 

 

 

 

 

 

 

“แต่งงานเป็นผัวเมียกันแล้ว จะเป็นแค่ในนามกันทำไมล่ะ เราก็เป็นมันซะจริงๆอย่างที่แม่ของพวก

เราต้องการเลยไง”โทโมะพูดจบก็ดึงแก้วเข้ามาบดจูบอย่างร้อนแรงทันที ก่อนมือหนาจะลูบไล้ไป

ตามร่างบางที่ลื่นเนียนของแก้วแล้วบีบเคล้นที่อกสวย2ข้างเพื่อกระตุ้นอารมณ์

 

 

 

 

 

 

 

 

“เราไม่ได้รักกันมะใช่หรอ อื้อ”แก้วถอนจูบออกมาหอบหายใจก่อนที่จะพูด แต่แล้วก็ถูกจูบอีกครั้ง

โดยครั้งนี้ นิ้วของชายหนุ่มควานลึงลงมาถึงกลีบกุหลาบของเธอที่อยู่ในน้ำแล้วหยอกล้อเขี่ยเข้าไป

ในร่องลึกของเธอ จนแก้วบิดเกร็งไปทั้งตัวแล้วเผลอกอดโทโมะแน่นและตอบสนองชายหนุ่มทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“แต่งงานกันอยู่ๆกันไปเดี๋ยวก็รักกันเองล่ะน่า”โทโมะพูดก่อนที่จะสอดใส่แกนกลางตัวเองเข้าไป

ข้างในกลีบกุหลาบของแก้ว ด้วยความที่อยู่ในน้ำทำให้แกนกลางของชายหนุ่มเข้าไปได้ง่าย จนโท

โมะรู้สึกถึงความคับแน่นและสิ่งที่แก้วหวงแหนมาทั้งชีวิตกำลังถูกคร่าไปด้วยน้ำมือของเขาตอนนี้

โทโมะค่อยๆขยับสะโพกเข้าออกเมื่อรู้สึกว่าร่างกายของเขาและแก้วตอบสนองกันแล้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ๊ะ ช้าๆหน่อย แก้วเจ็บ”แก้วร้องครางออกมาแทบน้ำตาเล็ดเมื่อรู้ว่าต่อไปนี้เธอไม่ใช่สาวบริสุทธิ์

อีกต่อไปแล้ว ก็กอดโทโมะแน่น

 

 

 

 

 

 

 

 

“อื้มมม แก้ว”โทโมะรีบพลิกตัวให้แก้วมาอยู่บนร่างของชายหนุ่มพลางเด้งสะโพกเข้าออกเร็วขึ้นจน

แก้วกระตุกตัวตามจังหวะของโทโมะที่เริ่มแรงขึ้นจนน้ำในอ่างกระฉอกออกมาแล้วครางออกมา

อย่างมีความสุขที่สามีปรนเปรอให้กับเธอ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“หาว ทำไมมันยากเย็นแบบนี้นะ”ทางด้านฟางที่นั่งหาวไปพิมงานไปก็บ่นเมื่อต้องถูกเจ้านายตัว

ร้ายของเธอสั่งให้พิมเอกสารเป็นภาษาจีนซึ่งเธอเองนั้นไม่ถนัดเอาซะเลย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

แอ้ด

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อปปี้ที่กลับมาจากงานแต่งงานของโทโมะและแก้วก็รีบเดินเข้าไปในห้องทำงานตัวเองแล้วกอด

อกมองร่างบางที่พิมงานอยู่แล้วหาวออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ๊ะ คุณทำอะไร”ฟางต้องเหวอเมื่อเธอกำลังพิมเอกสารภาษาจีนไม่ถึงไหน ป๊อปปี้ก็เดินมาปิด

เครื่องทันที

 

 

 

 

 

 

 

“พอดีชั้นลืมไปน่ะว่ามิสเตอร์ลีเค้าเข้าใจภาษาอังกฤษดังนั้น เธอไม่จำเป็นต้องพิมภาษจีนแล้ว

ล่ะ”ป๊อปปี้ยักคิ้วกวนๆพลางหยิบเอกสารภาษาอังกฤษที่ฟางพึ่งปริ้นเสร็จไปถ่ายเอกสารไว้อีกชุด

 

 

 

 

 

 

“สนุกมากมั้ยคะที่แกล้งกันแบบนี้ งั้นฟางขอตัว”ฟางหน้างอทันทีก่อนที่จะรีบเดินหนีป๊อปปี้เพื่อ

กลับไปนอน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“จะไปไหนล่ะ หืม ชั้นไปงานเลี้ยงมาเหนื่อยทั้งเหนื่อย นางบำเรอของชั้นต้องดูแลชั้นสิ”ป๊อปปี้รีบ

เดินเข้ามาสวมกอดฟางจากข้างหลังแล้วก้มลงคลอเคลียไปที่หัวไหล่มนจนฟางขนลุกซู่

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“คุณป๊อป ถ้าเมาแล้วก็ไปนอนเถอะค่ะ พรุ่งนี้เราต้องไปทำงานกันอยู่นะคะ”ฟางตั้งสติแล้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นเป็นเจ้าของบริษัทจะเข้างานเมื่อไหร่ก็ได้ ไม่เห็นจะต้องแคร์เลย”ป๊อปปี้พูดก่อนที่จะอุ้มฟางมา

นั่งที่โซฟาตัวยาวในห้องทำงานของเขา พลางสั่งให้ฟางถอดเสื้อสูทและเนคไทของเขาออก

 

 

 

 

 

 

 

 

“นวดให้หน่อยสิ”ป๊อปปี้พูดกับฟาง ฟางนิ่งสักพักก่อนที่จะใช้มือบางของตัวเองนวดตรงขมับของ

ชายหนุ่มเพื่อให้ชายหนุ่มผ่อนคลายแล้วไล้ลงมาที่ต้นคอและแผ่นหลัง ป๊อปปี้หลับตาพริ้มด้วย

ความสบายและผ่อนคลาย

 

 

 

 

 

 

 

 

“จะทำอะไรคะ”เมื่อชายหนุ่มหายปวดเมื่อยก็รีบพลิกตัวมาทาบทัยร่างบางจนฟางตกใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เธอนวดให้ชั้นแล้ว งั้นชั้นก็จะนวดให้เธอไง”ป๊อปปี้ยิ้มเจ้าเหล่ก่อนที่จะค่อยๆก้มลงจูบฟางและไล้

ลงมาซุกไซร้ตามร่างกาย โดยที่ฟางเองนั้นโอบกอดชายหนุ่มและยินยอมรับสัมผัสที่ป๊อปปี้มอบให้

กับเธอ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อีแพศยา ไม่ได้หลานก็มายั่วอา แกมีความสุขอยู่ได้ไม่นานนักหรอก”ขนมจีนที่แอบดูป๊อปปี้กับ

ฟางอยู่นอกห้องพูดขึ้นมาด้วยความแค้นใจ ป๊อปปี้กำลังหลงเสน่ห์ฟาง มิน่าล่ะทำไมในงานป๊อปปี้

ถึงอยากรีบกลับมา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

คู่นึงก็ยอมกันตามหน้าที่ ส่วนอีกคู่ก็ ......... เดาๆกันเองแล้วกันนนนน

 

 

 

 

ช่วงนี้ไม่ว่างเลย โทษทีน้า พยายามจะอัพให้บ่อยๆจนจบเลยน้าาาา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.4 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.7 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา