เพลิงแห่งรัก

9.5

เขียนโดย Chapond

วันที่ 24 สิงหาคม พ.ศ. 2558 เวลา 22.10 น.

  52 ตอน
  435 วิจารณ์
  95.26K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 19 พฤศจิกายน พ.ศ. 2558 19.30 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

34) 34 เรื่องส่วนตัวลึกๆ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แก้ว”โทโมะที่ลืมตาตื่นขึ้นมาในตอนค่ำในห้องเก็บของก็ต้องตกใจเมื่อร่างบางที่เขานอนกอดนั้น

หายไป

 

 

 

 

 

 

 

 

“หรือว่ะกลับกรุงเทพ”โทโมะรีบสวมเสื้อผ้าแล้วรีบกดโทรศัพท์โทรออกหาแก้วทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“โธ่โว้ย”โทโมะหงุดหงิดที่แก้วไม่ยอมรับสายก่อนที่จะนึกขึ้นได้แล้วยิ้มออกมาแล้วกดเปิดระบบ

ติดตามที่เข้าตั้งแอฟไว้บนมือถือของแก้วแล้วยิ้มออกมาก่อนที่จะรีบขับรถออกไปตามหาแก้วทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เห้อ”แก้วนี่นั่งเศร้าอยู่ที่บาร์น้ำของร้านแห่งหนึ่งริมทะเลคิดถึงเรื่องเมื่อตอนกลางวันที่ห้องเก็บ

ของบ้านพักของป๊อปปี้ระหว่างเธอกับเธอโทโมะ สิ่งที่เขาทำมันแค่การระบายอารมณ์เท่านั้นสินะ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ้าวพี่สาวคนสวยมานั่งอะไรคนเดียวตรงนี้ครับ”มิณทร์ที่มาเที่ยวกับเพื่อนเห็นแก้วก็รีบทัก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ้าวน้อง เอ่อ พี่เบื่อๆน่ะเลยว่ามานั่งดื่มชิลๆคนเดียว”แก้วยิ้มก่อนจะตอบออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ แล้ว สามีพี่ล่ะครับ ไม่ตามมาด้วยหรอ”มิณทร์ระแวงมองรอบๆหาโทโมะทันทีจนแก้วขำ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“บ้า พี่มาคนเดียว เค้าไม่มาหรอก แต่ถึงมาเค้าก็ไม่สนใจพี่อยู่ดี”แก้วยิ้มเศร้าๆแล้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“ผมว่าไม่น่านะฮะ ดูท่าเค้าขี้หึง หึงพี่จะตาย”มิณทร์คิดถึงเมื่อตอนกลางวันก็รีบพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

“สิ่งที่เห็นอาจะไม่เป็นเป็นอย่างที่เราคิดก็ได้นะ เราไปนั่งกับเพื่อนเราเถอะเพื่อนเราเรียกแล้ว”แก้ว

พูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ ถ้าไม่รังเกียจพี่สาวไปนั่งกับพวกเราก็ได้นะครับ ดีกว่ามานั่งเหงาตรงนี้คนเดียว”มิณทร์ชวน

แก้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

“ร้านนี้สินะ”โทโมะที่ขับรถมาถึงร้านที่แก้วมาก็รีบเข้ามาในร้านพลางสาดส่องมองหาแก้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่แก้วนี่เป็นคนตลกนะฮะเนี่ย เล่นมุกอะไรพวกเราก็ขำ เอ้าชน”เสียงพูดกันอย่างสนุกสนานที่โต๊ะ

มุมหนึ่งบริเวณระเบียงร้านทำให้โทโมะหันไปมอง แล้วเห็นแก้วที่นักดื่มเบียร์กับพวกของมิณทร์

แล้วหัวเราะอย่างสนุกสนานโดยที่มิณทร์ที่เมาแล้วถือวิสาสะเอามือกอดคอแก้วและแก้วเองก็เมา

แล้วเอนหัวซบไหล่มิณทร์อยู่

 

 

 

 

 

 

 

 

“แก้วกลับบ้าน”โทโมะเดินเข้าไปหาแก้วแล้วพูดสั่งแก้วทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่”แก้วหันขวับไปมองโทโมะแล้วเถียง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ว่าไงนะ นี่เธอเมาแล้วก็ต้องกลับสิ มานี่เลยนะ”โทโมะหงุดหงิดเมื่อเห็นแก้วย้อนตนเองก็กระชาก

แก้วออกมาอย่างแรง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

เพล้ง แก้วที่เมามากนั้นเองได้ปัดแก้วเบียร์หล่นแตก

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ย ปล่อยนะชั้นเจ็บ”แก้วดิ้นไม่ยอมโทโมะสุดฤทธิ์ทั้งทุบทั้งทีให้ชายหนุ่มปล่อย

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่ ผมว่าพี่ปล่อยพี่คนสวยเถอะ แบบนี้มันจะมากไปแล้วนะฮะถึงแม้พี่จะเป็นสามีพี่คนสวยแต่พี่ก็ไม่

ควรจะทำร้ายเธอในที่สาธารณะแบบนี้”มิณทร์แทบสร่างเมาก็เดินเข้าไปเตือนโทโมะด้วยความหวัง

ดี

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องมาแส่ไอ้เด็กเมื่อวานซืน นี่มันเรื่องของผัวเมีย”โทโมะโมโหจัดเมื่อเห็นมิณทร์ปกป้องแก้วก็

รีบว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ ถ้ามีผัวเฮงซวยแบบนี้ขอไม่มีดีกว่า คนใจร้ายๆ”แก้วที่เมาและอัดอั้นก็ระเบิดอารมณ์ออกมา

อย่างเหลืออดก็รีบว่าก่อนที่จะเตะเข้าที่หน้าแข้งโทโมะแล้ววิ่งไปกอดมิณทร์เพื่อหนีชายหนุ่ม

 

 

 

 

 

 

 

“ผมว่าถ้าขืนพี่เอาพี่คนสวยไปมีหวังได้ทะเลาะกันตายกว่าเดิมผมไม่ยอมให้พี่รังแกพี่คนสวยหรอก

ฮะ”มิณทร์ว่าพลางกระชับกอดแก้วต่อหน้าโทโมะก่อนที่เพื่อนๆของเขาจะเข้ามาขวางไม่ให้โทโมะ

ไปหาแก้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อย่าเอาชั้นไปส่งคนใจร้าย เค้าไม่รักชั้น ฮือๆ”แก้วที่เมาและเริ่มงอแงก็ร้องไห้ออกมากอดมิณทร์

แน่น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เออ อยากจะเอายัยนั่นไปไหนก็เชิญ”โทโมะหงุดหงิดที่แก้วไม่สนใจตัวเองเหมือนเดิมก็เดินหัว

เสียออกไป มิณทร์และเพื่อนๆเห็นแก้วเป็นลมไปแล้วก็ตกใจก่อนจะรีบวิ่งพาแก้วขึ้นรถพวกตัวเอง

ไปทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ซะเมื่อไหร่กันล่ะไอ้พวกเด็กบ้า”ทางด้านโทโมะที่แอบสังเกตการณ์ทุกอย่างอยู่ในรถก็พูดออกมา

ก่อนจะรีบขับรถตามพวกของมิณทร์ที่พาแก้วไปที่รีสอร์ตที่ตัวเองพักอยู่ไม่ไกลจากร้านทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่สาวฮะเช็ดตัวก่อนนะฮะ”ทางด้านแก้วเมื่อถูกเพื่อนมิณทร์ประคองเข้ามาในห้องพักตัวเอง

เพื่อนๆก็รีบพากันหนีให้มิณทร์และแก้วอยู่ด้วยกัน2ต่อ2ทันที มิณทร์จึงรีบหาผ้ามาเช็ดตามตัวแก้ว

และแอบถือวิสาสะปลดกระดุมเสื้อแขนกุดของแก้วออกเผยให้เห็นบราสีเข้มตัดกับผิวขาวของแก้ว

ชัดเจนขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ก๊อกๆ

 

 

 

 

 

แต่ก่อนที่มิณที่จะทำอะไรแก้วนั้นเสียงประตูก็ดังขึ้นทำให้มิณทร์ต้องลุกเดินออกไปเปิดประตู

 

 

 

 

 

 

 

 

ผลัวะ

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะไม่รอช้าง้างหมัดชกมิณทร์จนสลบก่อนที่จะรีบอุ้มแก้วออกไปแล้วเปิดห้องพักอีกห้องทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฮึก ฮือๆ เราหย่ากันเถอะนะ”แก้วที่ละเมอร้องไห้ออกมาระหว่างที่โทโมะอุ้มมาวางบนเตียงดังขึ้น

ทำให้โทโมะชะงักแล้วมองแก้วแววตาอ่อนลง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นไม่หย่าง่ายหรอกไม่มีวัน”โทโมะแอบเถียงแก้วที่ละเมอร้องไปเช็ดตัวให้แก้วไป ก่อนที่จะถอด

เสื้อผ้าที่คลุ้งไปด้วยกลิ่นเบียร์และเหล้าให้แม่บ้านของรีสอร์ตไปซัก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นรักนายโทโมะ”แก้วละเมอบอกความรู้สึกออกมาอีกครั้งทำให้โทโมะที่นั่งข้างๆได้ยินเข้าก็หน้า

แดงจัดแล้วมองร่างบางที่เมาหลับอยู่ก่อนจะโน้มหน้าเข้าใกล้แล้วบรรจงจูบแก้วอย่างอ่อนโยน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ทำบ้าอะไรวะโทโมะ”โทโมะรู้สึกตัวก็รีบถอนจูบออกมาก่อนที่จะรีบล้มตัวนอนลงข้างๆแก้วทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“อยากกลับไปหาแฟนของฟางก็ได้นะ เดี๋ยวเราเลี้ยวรถกลับตรงนี้เลย”เอี๊ยงสังเกตเห็นฟางที่นั่งซึม

มาตลอดทางที่ออกมาด้วยกันก็รีบพูด

 

 

 

 

 

 

“ฟางไม่ใช่แฟนคุณป๊อปรอกค่ะ”ฟางซึมลงไปก่อนจะพูดออกมา

 

 

 

 

 

 

“ไม่ใช่จริงหรอ ดูเค้าหวงฟางมากเลยนะ แถมตอนที่เค้าเห็นเอี๊ยงเค้าก็ดูท่าจะแอบน้อยใจฟาง

เหมือนกันนะ”เอี๊ยงพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เค้ามีลูกและเมียของเค้าอยู่แล้วค่ะ ฟางเป็นแค่ลูกจ้างของเค้าค่ะ มีหน้าที่ทำในสิ่งที่เค้าต้องหาร

เมื่อใช้หนี้จนหมดฟางก็ต้องไปจากเค้า”ฟางพูดออกมาก่อนจะถอนหายใจออกมาเศร้าๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วฟางติดหนี้คุณป๊อปเท่าไหร่หรอครับ บอกผมได้มั้ย”เอี๊ยงเดินพาฟางมาที่โต๊ะในร้านอาหารก็

พลางถาม

 

 

 

 

 

 

 

 

“10ล้านค่ะ ไม่รู้ว่าอีกกี่ชาติจะใช้หมด ทั้งเงินทั้งความแค้น”ฟางพูดออกมาแล้วมองไปทางทะเล

เศร้าๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

หมับ

 

 

 

 

 

 

 

เอี๊ยงที่เห็นแววตาและท่าทางของฟางก็อดสงสารไม่ได้ก่อนที่จะเอื้อมมือมาจับมือฟางให้กำลังใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อย่าเศร้าไปเลยนะครับ ทุกปัญหามันย่อมมีทางออก ในฐานะที่ตอนนี้เรารู้จักกันเป็นเพื่อนกันแล้ว

ถ้ามีปัญหาไม่สบายใจอะไรบอกเอี๊ยงได้นะฟาง”เอี๊ยงพูดแล้วยิ้มให้อย่างเป็นมิตรก่อนที่จะนั่งทาน

อาหารกับฟางและพูดคุยกันอย่างสนุกสนานเพื่อให้ฟางหายเศร้าลงไปได้

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่เอี๊ยงทานยาเยอะแบบนี้เลยหรอคะ”ระหว่างรอเช็คบิลนั้นฟางทึ่งเมื่อเห็นเอี๊ยงหยิบยาที่ต้องทาน

ออกมานับ

 

 

 

 

 

 

 

“ใช่อ่ะ เราป่วยตั้งแต่เด็กแล้ว มีโรคแทรกซ้อนหลายโรค ไม่รู้ว่าจะอายุยืนมีหลานให้แม่เราได้รึ

เปล่าก็ไม่รู้ แบบนี้ล่ะฟ้าถึงได้ทิ้งเราไป ใครจะไปอยากอยู่กับคนป่วยขี้โรคแบบนี้ล่ะ”เอี๊ยงพูดเศร้าๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อะไรกันเมื่อกี้ยังปลอบใจเราไม่ให้เศร้าอยู่เลยเป็นฝ่ายเศร้าเองซะละ ทุกปัญหาย่อมมีทางออกนะ

เอี๊ยง เราเชื่อว่าถ้าหัวใจของเอี๊ยงเข้มแข็งเอี๊ยงก็จะต่อสู้กับโรคภัยที่เข้ามาได้แน่นอน”ฟางยิ้มและ

พูดให้กำลังใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เราอยู่กับฟางแล้วเรารู้สึกสบายจังขอบคุณนะ”เอี๊ยงยิ้มออกมาก่อนที่จะขับรถไปส่งฟางที่บ้าน

ป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าเรากลับกรุงเทพไปแล้วหวังว่าเราจะได้เจอกันอีกนะฟาง”เอี๊ยงยิ้มให้ฟางและโบกมือให้เมื่อมา

ส่งก่อนที่จะขับรถออกไป ส่วนฟางเองก็เดินกลับเข้าไปในบ้านตอนดึกซึ่งป่านนี้ทุกคนคงหลับไป

หมดแล้วสินะ ฟางเดินทอดน่องไปใกล้บริเวณบ้านพักหลังใหญ่ของป๊อปปี้พลางคิดถึงสายตา

น้อยใจของชายหนุ่มเมื่อตอนเย็นก็รู้สึกหวิวๆที่ใจแปลกๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

“หายไปไหนของเค้านะ”ฟางพูดกับตัวเองพลางชะเง้อมองหาป๊อปปี้ในบ้าน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อย่านะหนมจีนอย่าทำแบบนี้”เสียงพูดของป๊อปปี้ดังขึ้นทำให้ฟางที่ได้ยินเดินเข้าไปบริเวณริมสระ

น้ำ แล้วฟางต้องตกใจเมื่อเห็นป๊อปปี้ที่เมาอยู่บนเก้าอี้ยาวถูกขนมจีนขึ้นทับตัวและกำลังซุกไซร้ไป

ตามร่างกาย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ป้าหนมทำอะไรพ่อน่ะ”แต่ก่อนที่ฟางจะทำอะไร ฟิญที่ลงมาจากชั้นบนเห็นทุกอย่างก็รีบเดินเข้า

มาว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ คือป้ากับพ่อหนูเมามาก พวกเราไม่ได้ตั้งใจ”ขนมจีนตกใจและแอบหงุดหงิดที่คิดว่าทุกคน

หลับไปหมดแล้วแท้ๆแต่ฟิญกลับลงมากลางดึกได้แบบนี้ ก็รีบหาข้ออ้าง

 

 

 

 

 

 

 

 

“พ่อหนุเมามากแบบนี้และป้าเองก็เป็นผู้หญิงหนูว่าป้ากลับขึ้นไปนอนเถอะค่ะ”ฟิญจ้องมองขนมจีน

แล้วพูดก่อนที่ขนมจีนจะยอมเดินตามหลานไป ป๊อปปี้ที่พยายามปรือตามองไปทางขนมจีนที่ออก

ไปแล้วก็ลุกขึ้นหมายจะไปล้างหน้าล้างตาแต่แล้วต้องเซเพราะความเมาและจะล้มไปในสระฟางรีบ

วิ่งออกมาคว้าชายหนุ่มมากอดพยุงไว้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“กลับมาซะบ้านนี้คงจะไปสวีทหวานกันจนลืมเวลาล่ะสิ”เมื่อป๊อปปี้เห็นว่าเป็นฟางก็พูดออกมาและ

พยายามขืนตัวออกจากร่างบางแล้วเดินหนี ฟางตกใจเป็นห่วงชายหนุ่มก็รีบเดินตาม

 

 

 

 

 

 

 

 

“คุณจะออกไปไหนคะเมามากแล้วกลับขึ้นไปนอนเถอะนะคะ”ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“หึ สนใจคนอย่างชั้นทำไม ชั้นน่ะจะทำอะไรยังไงเธอสนใจด้วยหรอ ไม่ต้องมายุ่ง”ป๊อปปี้พูดเสียง

อู้อี้แล้วเดินต่อ

 

 

 

 

 

 

 

 

“คุณเป็นอะไรไปคะคุณป๊อปทำไมอยู่ดีๆก็โกรธฟางแบบนี้ หรือว่าโกรธที่ฟางไปกับเอี๊ยง ฟางไป

ทานข้าวกับเค้าจริงๆนะคะเค้าแค่อยากเลี้ยงขอบคุณฟางที่ช่วยเค้าเมื่อตอนเย็นเท่านั้นเอง”ฟางไม่

เข้าใจตัวเองว่าทำไมเมื่อเห็นชายหนุ่มเมินไม่ยอมพูดกับเธอก็ยิ่งอยากคุยให้รู้เรื่องก็เข้าไปดึงแขน

รั้งไว้เพื่ออธิบาย

 

 

 

 

 

 

 

 

“เออ ชั้นโกรธเธอที่ไปกับไอ้หมอนั่น เธอเป็นของชั้นนะ ทำไมต้องไปกับมันด้วย ชั้นไม่อนุญาต

ชั้นหวงเข้าใจมั้ย”ป๊อปปี้ที่เมาอยู่ก็โพล่งออกมาทำให้อ้างอึ้งหน้าแดงจัดเมื่อรับรู้ว่าป๊อปปี้หวงเธอ

อยู่

 

 

 

 

 

 

 

 

“ว้าย คุณป๊อปจะทำอะไรน่ะ”ฟางเหวอเมื่อหันหลังเดินหนีก็ถูกป๊อปปี้สวมกอดจากด้านหลังแล้ว

พลิกตัวฟางมาสบตากับร่างสูงที่ตอนนี้หน้าแดงไปด้วยความเมา ก่อนที่ชายหนุ่มจะโน้มหน้าเข้ามา

หมายจะจูบแต่แล้วก็เปลี่ยนเป็นเอาหน้าผากของเขามาชนกับหน้าผากของเธอ ลมหายใจอุ่นๆผสม

กับกลิ่นฉุนของแอลกอฮอล์ของป๊อปปี้รดใบหน้าของฟางยิ่งทำให้ใจเธอเต้นรัวและหน้าแดง ชาย

หนุ่มค่อยๆสวมกอดฟางแน่น

 

 

 

 

 

 

 

“ปวดหัว ขอนอนกอดหน่อยนะคืนนี้”ป๊อปปี้ที่เมาและอ้อนฟางแล้วกอดฟางแน่นนั้นทำให้หัวใจของ

ฟางเต้นแรงไม่เป็นจังหวะเหลือเกิน มันเป็นเพราะอะไรกันนะ

 

 

 

 

 

 

เป็นไงพระเอกตอนนี้ น่ารักมั้ยยย เพราะตอนหน้าคือจุกพลิก ที่พลิกแบบเงิบกันแน่ๆ

 

 

 

ใครอยากให้นางเอกเอาคืนนี่เตรียมได้เลยนะ จะเอาคืนแล้วจ้าาา

 

 

แต่ต้องผ่านช่วงดราม่าไปยกใญ่นะ สัญญาเรื่องหน้าที่แต่งเนี่ยจะไม่ดราม่ามากนะ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.4 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.7 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา