love forever ขอบคุณนะยัยบื้อ

-

เขียนโดย namkeng

วันที่ 13 ตุลาคม พ.ศ. 2558 เวลา 17.55 น.

  7 ตอน
  0 วิจารณ์
  8,813 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 13 ตุลาคม พ.ศ. 2558 18.34 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

6)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

          #ssingss

หลังจากผมพาน้องไปกินข้าวแล้วก็พสน้องกลับบ้านนี่แหละครับ แต่รู้สึกเหมือนลืมอะไรบางอย่างเลย..

"พี่ซิงๆ พายลืมซื้อชุดอะ" นั่นไงว่าละ - -;

 

 

 

"งั้นไปหาชุดในบ้านเอาละกันเนอะ"

 

 

 

"ตามนั้นก็ได้ค่ะ"

 

 

 

ณ บ้านพาย

"กลับมา.." น้องทำท่าจะพูดต่อแต่คงเหลือบไปเห็นแขกที่มาคุยกับคุณน้าละมั้ง

 

 

 

"อ้าว! กลับมาแล้วหรอลูก มาหาแม่นี่มา"

 

 

 

"อะ..เอ่อ ค่ะแม่" 

 

 

 

"ให้พี่ไปด้วยไหม" น้องหันมาส่ายหน้าแล้วส่งสายตาให้เหมือนะพูดเป็นนัยๆว่า ไม่ต้องไปหรอก ผมว่ามันต้องมีเรื่องอะไรสักอย่างแน่ๆคงต้องแอบฟังล่ะมั้ง

 

 

 

หลังจากพายเดินไปหาคุณน้า ผมก็จัดแจงไปหลบอยู่แถวๆนั้นเพื่อให้ได้ยินได้มากที่สุด

... มันเป็นเสียงซุบซิบเบาๆแต่พอจะเดาออกว่าพูดเรื่องอะไรบ้าง

 

 

 

 

"ไม่แต่งค่ะแม่!" เสียงนี้เป็นเสียงของพายที่ตะโกนดังขึ้นผมเดาได้ละว่าเรื่องอะไรกัน น้องจะแต่งงานหรอ !?

 

 

 

"พาย..แต่แม่มีเหตุผลนะ"

 

 

 

"พายไม่แต่งค่ะ พายไม่ได้รักเขา"

 

 

 

"แล้วพายรักใครล่ะ"

 

 

 

"พายรัก... เอ่อ ไม่มีค่ะและพายก็จะไม่ยอมแต่งด้วย" น้องพูดจบก็เดินออกมาเลยครับผมก็แอบตามไปอยู่ห่างๆ

 

 

 

          #pineare

ก๊อก ก๊อก ก๊อก!

"ค่ะ" ฉันเดินไปเปิดประตูให้คนที่มาเยือน "พะ พี่ซิง.." เมื่อเห็นคนที่มาเยือนแล้วน้ำตาก็เริ่มไหลอาบแก้มจนโผลเข้ากอดพี่เขาอย่างหมดกำลังใจ ฉันเชื่อว่า..พี่เขาจะเข้าใจฉันดีที่สุดในเวลานี้นะ..

 

 

 

"จะแต่งงานหรอ"

 

 

 

"ไม่ค่ะ ไม่..พายไม่แต่งพายไม่ได้ชอบเขา"

 

 

 

"งั้นเดี๋ยวพี่ช่วยไหม"

 

 

 

"พี่พูดไปคุณแม่ก็ไม่ยอมหรอกค่ะ"

 

 

 

"ลองดูสักตั้งก็ไม่เห็นเป็นไรเลย :)"

 

 

 

...

 

 

 

...

 

 

 

...

 

 

 

...

 

 

 

"ไม่ร้องนะยัยบื้อของพี่" พี่ซิงปลอบหลังจากบรรยากาศเริ่มเงียบ

 

 

 

"พายไม่บื้อแล้วนะ"

 

 

 

"บื้อสิ บื้อที่สุดในโลกเลย :)"

 

 

 

"พี่ซิงอ่ะ.."

 

 

 

"ปะ..ไปเลือกชุดกันดีกว่า พรุ่งนี้พาพี่ไปสวนสนุกเนอะ"

 

 

 

ฉันปล่อยพี่ซิง "ค่ะ ^^"

 

 

 

"ปะ พี่พาไปเลือกเนอะ" พี่ซิงเปลี่ยนจากกอดตอบเป็นจับมือเดินไปที่ตู้เสื้อผ้าแทน

 

 

 

"ชุดนี้ไหมคะ" ฉันไม่ได้พูดนะพี่ซิงต่างหากล่ะที่พูด

 

 

 

"พี่ซิงมันเว่อร์ไปป่าวคะ" แหงสิ เว่อร์อยู่แล้ว พี่ซิงเล่นเอาชุดเดรสกระโปรงสีชมพูบานๆออกมา

 

 

 

"งั้น ตัวนี้มะ"

 

 

 

"เอ่อ..ไปสวนสนุกในกระโปรงไปก็เล่นอะไรไม่ได้เลยน่ะสิ"

 

 

 

"งั้น ตัวนี้โอเคไหม"

 

 

 

"โอเคค่ะ ><"

 

 

 

เว็บขีดเขียน << ชุดแบบนี้เยย

 

 

 

******************************************

เจอกันตอนหน้าน้าาาาาาาาาา -3-

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา