รักอันตราย

ปังๆๆ

เสียงปืนดังสนั่น

"ทุกคนระวังตัวด้วยนะ พวกมันรู้ตัวแล้ว"ฉันบอกทุกคนด้วยความเป็นห่วง

"แก้วมีคนเดินมาทางนั้น"ฉันหันไปมองคนที่เดินมาแต่ดูเหมือนผู้ชายคนนั้นจะไม่รู้เรื่องอะไรด้วย

"ใครเนี่ยมาเดินบ้าอะไรตอนนี้"ฉันควรทำไงเนี่ย

"เอาไงดีแก้ว"ป๊อปปี้ถามฉันฉันหยุดคิดไปสักพัก"แก้วพวกมันเห็นผู้ชายคนนั้นแล้ว"ฉันรีบหันไปแล้วเห็นผู้ชายคนนั้นกำลลังจะถูกยิง

"นายระวัง"ฉันตัดสินใจตะโกนออกไปแต่...

ปังๆๆ

"โอ้ย"เขาเอามือจับแขนข้างที่โดนยิงไว้ด้วยความเจ็บฉันและป๊อปปี้วิ่งออกไปช่วย

"นายเป็นไงบ้าง ไหวมั้ย"

"เดี๋ยวแก้วพาเค้าไปโรงพยาบาลก่อนทางนี้ฉันจัดการเอง"

"โอเคๆ"ฉันรีบพยุงตัวผู้ชายคนนั้นเดินไปที่รถ

"นายไหวมั้ย"ฉันถามเค้า

"ไหว"เขาตอบฉันสั้นๆแต่เสียงแหบๆฉันรีบพาตัวเขาไปส่งโรงพยาบาลให้เร็วที่สุด

"ขับช้าๆหน่อย"

"ขับช้าเดี๋ยวนายก็เลือดออกหมดตัวพอดี นั่งเงียบๆเหอะแค่ไม่ตายบนรถฉันก็พอ"

"ฉันจะตายเพราะเธอขับรถแบบนี้นี่แหละ"นี่ขนาดโดนยิงยังจะปากหมาอีกรู้งี้ไม่ช่วยก็ดี

โรงพยาบาล

"เป็นอะไรมาค่ะ"พยาบาลเดินมาถามฉัน

"โดนยิงค่ะ"

"คนไข้ชื่ออะไรคะ"

"เอ่อ..."ทำไมต้องถามในสิ่งที่ฉันไม่รู้

"เอ..นี้มันคุณหมโทโมะหนิค่ะ"หาหมอหรออีตานี่เป็นหมอหรอไม่อยากจะเชื่อ

"คุณหมอโทโมะไหวมั้ยคะ"

"ผมไม่ได้เป็นอะไรกระสุนมันแค่ถากๆแผลแค่เซนเดียวเอง"

"แล้วมทำไมคุณหมอหน้าซีดแบบนี้ล่ะคะ"

"ผมเวียนหัวน่ะไม่รู้ว่าคนพามาจะขับรถเร็วขนาดนี้นึกว่าจะไม่ถึงโรงพยาบาลซะอีก"

"นายว่าฉันหรอ แล้วนี่เป็นหมอก็ไม่บอก"

"นี่ผมมีชีวิตมาถึงโรงพยาบาลนี่ก็ดีแล้วนะ แล้วพวกคุณเล่นบ้าอะไรกัน"

"เล่นบ้าอะไรล่ะนี่ฉันทำงานอยู่แล้วนายไปเดินอะไรแถวนั้น"

"ก็เดินทุกวันไม่เห็นมีอะไร"นี่ฉันอยากจะบ้าฉันคิดผิดใช่มั้ยที่ช่วยนายฟื้นตัวได้ก็เถียงฉอดๆๆเลย

"ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้วฉันจะได้กลับไปทำงาน"

"เดี๋ยว"อะไรอีกเสียเวลาชะมัด

"อะไรอีกล่ะคะคุณหมอ"ฉันหันมาหาเขาแต่เขามายืนข้างหลังตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ฉันเกือบล้มดีนะที่เขายังมีน้ำใจช่วยรับไว้

"ซุ่มซ้าม"กำลังจะขอบใจแล้วเชียว

"แขนเธอมีเลือดออกน่ะ ทำแผลก่อนสิ"ฉันมองที่แผลฉันสงสัยฉันจะโดนมีดตอนที่จับตัวไอ้พวกนั้นแน่เลย

"แผลแค่นี้ไม่ตายหรอก"ฉันตอบเขา

"นั่งลงฉันจะทำแผลให้"

"บอกว่าไม่เป็นไรไง"อยู่เขาก็จับฉํนนั่งลงที่เตียง

"ปล่อยไว้เดี๋ยวก็ติดเชื้อหรอก"เมื่อไหร่ฉันจะได้ออกไปจาโรงพยาบาลซักที

ผมทำแผลให้ผู้หญิงคนนี้แล้วเห็นว่าร่างกายเธอมีแต่รอยฟกช้ำเต็มไปหมดแล้วผมก็มองหน้าเธอเล็กน้อยก่อนจะกลับมาทำแผลต่อ