Welcome to dark side

9.8

เขียนโดย Chapond

วันที่ 1 ธันวาคม พ.ศ. 2558 เวลา 02.04 น.

  40 ตอน
  274 วิจารณ์
  60.08K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 29 เมษายน พ.ศ. 2559 12.04 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

22) 22 losing my mind

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“มันหายไปไหนแล้วล่ะ”เขื่อนพูดพลางมองไปรอบๆบริเวณชายป่าที่ติดพื้นที่ตึกใหญ่ของDSที่ใช้

สอนหลังจากที่พรรคพวกในสาขาเห็นมีผู้บุกรุกมาป้วนเปี้ยนแถวนี้ก็รีบส่งพวกเขื่อนมาตามล่าบริเวณ

ใกล้ๆนี้

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอาไงดีทีเจ พวกมันมีเยอะมากงี้เราต้องตายแน่ๆ”เจมส์กลัวลนลานแล้วรีบถามทีเจ ในบริเวณที่

หลบซ่อนกันหลังบริเวณตัวตึกที่ติดกับชายป่า

 

 

 

 

 

 

 

“นายเลิกสติแตกเหอะน่าเจมส์ อยู่เงียบๆ เพราะผงที่ชั้นให้ทาดับกลิ่นมนุษย์เวลาพวกนั้นตามล่า มัน

จะได้ไม่โชยไปตามลมจนหมด”ทีเจถอนหายใจก่อนที่จะพูดเตือน

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางไม่มาหาเราแบบนี้ ฟางต้องเป็นไส้ศึกพวกนั้นลวงเรามาฆ่าแน่ๆ/นี่นาย นั่นฟางเป็นแฟนนายนะ

นายหัดเชื่อใจแฟนนายบ้างสิ”เจมส์ที่ระแวงและหวาดกลัวเริ่มตั้งแง่ทำให้ทีเจไม่พอใจรีบว่าเจมส์

เพื่อเตือนสติทันที

 

 

 

 

 

 

“แฟน ไม่ใช่พอ่ใช่แม่สักหน่อย”เจมส์บ่นอุบทำให้ทีเจแอบเอือมเจมส์แล้วถอนหายใจ

 

 

 

 

 

ตุบ

 

 

 

 

แซ่กๆ

 

 

 

 

 

 

 

แต่แล้วก็มีเสียงประหลาดดังมาจากด้านหลังเหมือนมีบางอย่างตกลงมาทำให้ทีเจและเจมส์มองหน้า

กันอย่างตกใจแล้วคว้าไม้แถวนั้นมาป้องกันตัวก่อนที่จะค่อยๆเดินไปที่หลังพุ่มไม้ติดชายป่าทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ยะ อย่าชั้นไม่ได้มาทำร้ายพวกนาย”เมื่อทีเจแง้มพุ่มไม้ออกมาเห็นแก้วในสภาพอิดโรยก็ง้างไม้จะ

ตีแต่แก้วรีบท้วงร้องห้ามไว้ก่อน

 

 

 

 

 

 

“สภาพแบบนี้นี่คนรึปิศาล่ะทีเจ/ปิศาจ แต่ดูจากสภาพคงไม่รอดแน่ๆ”เจมส์และทีเจพูดคุยกัน แวบ

หนึ่งทีเจมองสภาพที่บอบช้ำไปทั้งตัวของแก้วก็ตัดสินใจช่วยเหลือเธอและเห็นแผลกลางหลังก็พอ

จะเดาออกว่าเป็นแผลจากตอนกลายร่างเป็นปิศาจก็รีบฉีกชายเสื้อนอกตัวเองมาห้ามเลือดตรงปาก

แผลของแก้วไว้เพราะตอนนี้บาดแผลของเธอเริ่มมีเลือดออกอีกครั้ง

 

 

 

 

 

 

 

 

“ขะขอบใจนะ นายคงจะเป็นพวกที่ลักลอบเข้ามาในDS นายรีบออกไปซะเถอะ ที่นี่มันมีแต่

อันตราย”แก้วขอบคุณทีเจแล้วพยายามเตือนทั้งคู่

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พวกเรามาตามหาเพื่อนของเราที่ชื่อฟาง ฟางส่งข้อความสุดท้ายมาให้พวกเรามาพาตัวออกไป ถ้า

เธอไม่คิดจะทำร้ายพวกเราก็ช่วยบอกหน่อยได้มั้ยว่าฟางอยู่ที่ไหน”ทีเจพูดกับแก้วทำให้เจมส์ที่ไม่

ไว้ใจแก้วได้แต่ฮึดฮัดที่ทีเจเลือกช่วยชีวิตแก้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางเป็นมนุษย์ที่เข้ามาเรียนในนี้จากการถูกจดหมายแห่งโชคชะตาเลือกมา ฟางเป็นคนดีนะแต่ฟาง

น่าสงสารที่ถูกพวกของป๊อปปี้กลั่นแกล้งเสมอ”แก้วพูดแล้วยิ้มออกมาเมื่อคิดถึงเพื่นสาวของตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

 

“งั้นพวกป๊อปปี้ก็ไม่ดีสิ แล้วฟางไปไหนบอกหน่อยได้มั้ยรึว่าถูกป๊อปปี้ทำร้าย”ทีเจรีบถามพึงเพื่อน

ขึ้นมา

 

 

 

 

 

 

 

“นี่จะถามอะไรนักหนาทีเจเราก็รู้กันแล้วนิว่าถ้าฟางไม่ออกมาแสดงว่าฟางก็ไม่ป็นอะไรจริง เรากลับ

กันเถอะ”เจมส์พูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“ได้กลิ่นเลือดของมนุษย์ที่จิตใจบาปก็พอจะเดาถูกว่ามาทางไหน แต่ไม่คิดเลยนะว่าเบื้องหลังที่พา

คนนอกเข้ามาน่ะจะเป็นเจ้าหญิงแห่งไหอย่างเธอ”แต่แล้วครีมมี่และกรีนที่โผล่พรวดเข้ามาตามเสียง

โวยวายของเจมส์ก็พูดขึ้นแล้วมองไปที่ทีเจประคองแก้วไว้

 

 

 

 

 

 

 

“ครีมมี่ นี่น้องพี่ยังไม่ตายจริงๆด้วย/อย่ามาจับตัวชั้นนะ ไอ้มนุษย์สกปรก”ทีเจอึ้งและดีใจเมื่อเห็น

น้องสาวหมายจะเข้าไปกอดแต่ครีมมี่โวยวาย

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวนะ อย่าบอกนะว่านายคือพี่ชายมนุษย์ของครีมมี่น่ะสิ”แก้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นมีชีวิตใหม่ไปแล้ว ไม่จำเป็นต้องหวนถึงอดีตดังนั้นมนุษย์นี่ทำผิดเข้ามาในเขตเรามันต้องถูก

ลงโทษ”ครีมมี่พูดแล้วพุ่งเข้ามาจะทำร้ายทีเจ ทีเจตกรีบคว้าไม้ฟาดใส่ครีมมี่นั่นทำให้กรีนตกใจรีบ

พุ่งเข้าไปทำร้ายเจมส์และทีเจ แต่แก้วตกใจรีบเอาตัวเข้ามาบังทำให้โดนบาดแผลเดิมก่อนที่จะ

กระอักเลือด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่นะ เธอมาขวางแทนพวกเราทำไม/ก็เพราะว่านายเป็นคนดีไงล่ะ ชั้นเลยไม่อยากให้คนดีๆต้อง

ถูกทำร้าย”ทีเจตกใจรีบประคองและพยายามห้ามเลือดแก้วก่อนที่แก้วจะฝืนพูดออกมาอย่างเจ็บ

ปวด

 

 

 

 

 

 

 

 

ฟิ้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ตอนนั้นเองจู่ๆก็มีลมแรงเข้ามาในบริเวณที่พวกทีเจอยู่ ก่อนที่โทโมะจะบินโฉบลงมาแล้วมองไปที่

พวกทีเจที่ประคองกอดแก้วด้วยแววตาโกรธจัด

 

 

 

 

 

 

 

“ไอ้มนุษย์กระจอกนี่แกกล้าทำร้ายเมียชั้นงั้นเร้อะ”โทโมะเห็นแก้วที่เจ็บตัวอีกแล้วก็เดือดจัดก่อนที่

จะพุ่งไปกระชากตัวเจมส์มาหมายจะบีบคอให้ตายคามือ

 

 

 

 

 

 

 

“เลิกบ้าสักทีโทโมะ พวกเค้ามาช่วยชั้นต่างหากล่ะ แค่กๆ”แก้วพยายามขอร้องโทโมะก่นที่จะไอ

เป็นเลือด

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่นายกลายเป็นปิศาจร้ายอย่างที่เค้าลือจริงๆสิโทโมะ”ธามไทที่รีบตามพรรคพวกของตัวเองเข้ามา

เห็นโทโมะที่จะบีบคอเจมส์ก็พุ่งเอาตัวไปกระแทกใส่โทโมะให้โทโมะปล่อยตัวเจมส์ลงแล้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อย่ามาแส่”โทโมะหันขวับไปมองธามไทอย่างไม่พอใจก่อนที่จะหันไปชกหน้าธามไท ก่อนที่ทั้งคู่

จะซัดกันนัวแล้วครีมมี่กับกรีนก็เข้ามาช่วยตะลุมบอนโทโมะ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นว่าเธอต้องไปพักแล้วล่ะเลือดออกมากขนาดนี้ถ้าไม่รักษาแผลพวกนี้เธอจะไม่รอดเอานะ”ทีเจ

พูด ด้วยสามัญสำนึกของตัวเองไม่ว่าจะเป็นคนรึปิศาจเขาต้องรีบช่วยก่อนที่จะอุ้มแก้วขึ้นเพื่อหาทาง

หลบวิถีการต่อสู้ของพวกปิศาจ

 

 

 

 

 

 

ฉึก

 

 

 

 

 

 

แต่แล้วทีเจต้องล้มทรุดเมื่อหางของโทโมะที่ตวัดพุ่งเข้าทำร้ายทีเจกลางหลังจนทรุดก่อนที่แก้วจะ

กรีดร้องออกมาด้วยความตกใจ เช่นเดียวกับเจมส์ที่ช้อคที่เห็นคนที่มาด้วยถูกทำร้ายก็รีบหนีเอาตัว

รอดทันที

 

 

 

 

 

 

 

ผลัวะ

 

 

 

 

 

 

จังหวะนั้นเอง ป๊อปปี้ที่นำพวกของตัวเองมาก็กระโดดถีบโทโมะกระเด็นก่อนท่ะตั้งท่าประจันหน้ากับ

โทโมะ

 

 

 

 

 

 

 

“นายชักจะก่อเรื่องเกินไปแล้วนะโทโมะ ชั้นว่านายควรจะต้องโดนลงโทษให้สำนึกดีมั้ย”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“ทำไม ในเมื่อเห็นราขาปิศาจเพิ่มขึ้นมา มีพละกำลังมากกว่าตัวเองกลับเรียกพรรคพวกมากำจัดชั้น

เลยรึเพื่อนรัก 5555นี่น่ะหรอว่าที่ผู้ปกครองผู้วิเศษที่ปกครองอมนุษย์ มนุษย์และปิศาจ ก็อีแค่อดีต

มนุษย์ธรรมดาๆที่บังเอิญโชคชะตาทุกอย่างต้องกลายเป็นผู้ถูกเลือกเปลี่ยนจากมนุษย์เป็นครึ่งสัตว์

เทพนิยาย ไม่ใช่พวกอมนุษย์จริงๆสักหน่อย”โทโมะยิ้มเยาะก่อนที่จะแฉอดีตก่อนที่ป๊อปปี้จะโดน

ล้างความจำให้ปิศาจตนอื่นฟัง ทำให้ทีเจที่กำลังเจ็บแผลหนีไปไหนไม่ได้ชะงัก อึ้งแล้วมองป๊อปปี้ที่

อยู่ในร่างครึ่งเทพครึ่งมนุษย์งั้นหรอ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“หุบปากน่าโทโมะเรื่องนี้เราทำพันธะสัญญากับมิสเตอร์ฟอร์ตแล้วว่าจะไม่แพร่งพรายเรื่องนี้ออกมา

ให้ใครรับรู้ นายมีโทษหลายกระทงแล้วนะ”เขื่อนพูดก่อนที่จะตกลงกับธามไทและปลื้มเข้าชาร์ตตัว

จับโทโมะแต่โทโมะไวกว่ารีบบินหลบ ป๊อปปี้ไม่รอช้ารีบพุ่งเข้ามาล้อคตัวโทโมะพร้อมกับตวัดกรง

เล็บใส่โทโมะทันที

 

 

 

 

 

 

 

“โทโมะ”แก้วตกใจที่เห็นโทโมะร้องด้วยความเจ็บปวดก่อนที่จะบินหายไปในความมืดก่อนที่ตัวเอง

จะถูกธามไทและกรีนประคองขึ้นมา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เราจะเอาไงกับไอ้หมอนี่ดี ฆ่าทิ้งก็คงจะไม่ได้เพราะดวงยังไม่ถึงฆาต ผิดกับเพื่อนของมัน”กรีนพูด

แล้วมองไปที่เขื่อนที่จับตัวธามไทให้ลุกขึ้นมาอย่างยากลำบากเพราะชายหนุ่มกำลังเจ็บตัวจากการ

ถูกโทโมะทำร้ายอยู่

 

 

 

 

 

 

 

“ป๊อปปี้ เขื่อน ธาม ขอร้องล่ะอย่าทำร้ายทีเจ เค้าช่วยชีวิตชั้นไว้ และที่สำคัญเค้าเป็นพี่ชายครีมมี่

และก็เป็นเพื่อนของฟางนะ”แก้วขอร้องและขอให้ทุกคนช่วยเหลือทีเจไม่ให้เป็นอะไร

 

 

 

 

 

 

 

“เราเอาหมอนี่ไปขังคุกใต้ดินก่อนแล้วกันแล้วค่อยตกลงกัน ส่วนเธอ เธอต้องได้รับการรักษาตัว

เพราะอาการเธอกำลังแย่”เขื่อนสรุปก่อนที่จะนำพรรคพวกตัวเองออกไป

 

 

 

 

 

 

 

 

“เห้อ หมดเรื่องคืนบ้าๆนี้แล้วชั้นคงต้องขอตัวไปปล่อยคนสำคัญของชั้นนะ หวังว่านายคงไม่ว่าอะไร

เพราะพวกของยัยLCเค้าก็ไม่ได้ผิดอะไร ว่าแต่นายเถอะ พาแม่LCคนสวยไปสำเร็จโทษถึงไหนล่ะ

ถึงต้องลากไปในหอคอย2ต่อ2แบบนั้น”ธามไทเดินย้อนกลับมากระซิบพูดกับป๊อปปี้แล้วยิ้มกวนๆ

ตามแบบฉบับก่อนที่จะเดินไป วูบหนึ่งป๊อปปี้รู้สึกสังหรณ์ใจแปลกๆเมื่อคิดถึงฟางก็ไม่รอช้ารีบบินกลับ

ไปที่คอหอยที่ขังฟางไว้

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ ไม่ใช่ว่าชั้นเห็นใจเธอหรอกนะ แต่เพื่อนเธอกำลังเจ็บตัวเพราะเพื่อนชั้น ชั้นจะพาเธอไป

เยี่ยม”ป๊อปปี้รีบพูดเสียงดังเพราะเข้าใจว่าฟางนอนหลับอยู่ก่อนที่จะนิ่งเมื่อรู้สึกแปลกใจเมื่อเห็นฟาง

นอนแน่นิ่งอยู่บนเตียง4เสาของตัวเองไม่ขยับก็เดินไปใกล้ก็ชะงักเมื่อเห็นเศษแจกันหล่นกระจาย

จากพายุอารมณ์ของเขาและเธอเมื่อกี้แล้วต้องตกใจเมื่อเห็นหยดเลือดหยดมาจากตัวฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟาง”ป๊อปปี้ไม่รอช้ารีบพลิกตัวฟางที่นอนคว่ำมาประจันหน้าตัวเองก็เบิกตาโพลงเมื่อเห็นร่างบาง

หายใจรวยริน ผิวขาวซีดเพราะเสียเลือดมาจากการเอาเศษแจกันกรีดข้อมือตัวเอง ก็รีบเอามือจับ

ชีพจรของฟางแล้วยิ่งหน้าเสียเมื่อพบว่าชีพจรฟางเต้นช้าลง

 

 

 

 

 

 

 

‘อย่าเป็นอะไรนะฟาง อยู่กับป๊อป อย่าทิ้งป๊อปไป’

 

 

 

 

 

 

 

แต่แล้วเหมือนมีเสียงในหัวของป๊อปปี้ตะโกนก้องออกมาเช่นกันทำให้ป๊อปปี้ต้องกุมขมับตัวเองเอา

ไว้แล้วหลับตาเพื่อข่มอาการปวดหัวนี้

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่เธอเป็นอะไรกับชั้นกันแน่ทำไมเสียงในหัวของชั้นถึงร้องเรียกเธอแบบนี้ โธ่โว้ย”ป๊อปปี้พูดออกมา

อย่างหัวเสียก่อนที่จะตัดสินใจอุ้มฟางขึ้นมาแล้วรีบบินออกไปที่ตึกใหญ่เพื่อให้ผู้บำบัดช่วยชีวิตเธอ

ทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไอ้ทีเจถูกฆ่าไปแล้ว ไอ้ทีเจถูกฆ่าไปแล้ว”ทางด้านเจมส์ที่ตกใจเสียขวัญวิ่งสะเปะสะปะอยู่ในป่า

ละเมาะที่ใกล้กับบริเวณอาณาเขตของDS ล้มลุกคลุกคลานก่อนที่จะเริ่มหวาดระแวงว่ามีใครมา

ทำร้ายตัวเองเหมือนทีเจหรือไม่

 

 

 

 

 

 

ตุบ

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะที่เห็นเหยื่อผู้เคราะห์ร้ายวิ่งมาอย่างไม่มีจุดหมายไม่รอช้าบินลงมาดักแล้วมองเจมส์ตาเป็นมัน

เหมือนกับมองเหยื่ออันโอชะที่รนหาที่มาให้เขากิน

 

 

 

 

 

 

 

“ไอ้มนุษย์กระจอก ดวงถึงฆาตช่างบังเอิญดีจริงๆที่เบตัวแล้วได้เหยื่อแบบแก”โทโมะพูดแล้วเดินเข้า

ใกล้เจมส์ก่อนที่จะล้อคตัวเจมส์เข้ากัยต้นไม้

 

 

 

 

 

 

 

“อย่านะ อ๊ากกก”เจมส์ร้องโหยหวนออกมาเมื่อถูกโทมัดการกัดเขาเพื่อดื่มเลือดเพื่อใช้ในการเพิ่ม

พลังตัวเองหลังจากถูกป๊อปปี้ทำร้ายก่อนที่จะโยนศพเจมส์ทิ้งอย่างไม่ไยดีแล้วเอามือเช็ดเลือดที่

ปากอย่างใจเย็น

 

 

 

 

 

 

ชีพจรฟางเต้นอ่อนลงเรื่อยๆแล้วนี้ป๊อปจะพาฟางไปรักษาทันมั้ยน้อ

 

 

 

เดี๋ยวตอนหน้าป๊อปปี้เริ่มใจอ่อนแล้วล่ะ มั้ง555555555

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.8 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา