รัก...รสมะระ(หวาน)
เขียนโดย 
chadaapp
วันที่ 2 ธันวาคม พ.ศ. 2558 เวลา 15.19 น.
แก้ไขเมื่อ 2 ธันวาคม พ.ศ. 2558 15.26 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
5) เกลียด(ไม่)ลง 1
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ“ปังๆๆๆ”
“ขยับอีกนิดนึง...โอเค ๆ ...” ผมขออนุญาตคุณเจษใช้พื้นที่ตรงนี้ปลูกเรือนกุหลาบเพราะนอกจากสวนด้านหน้าทั้งหมดจะเป็นสวนมะระขนาดใหญ่แล้ว ก็แทบจะไม่มีดอกไม้อะไรเลย....ดอกกุหลาบมีกลิ่นหอม.....อาจทำให้จิตใจใครบางคนซึมชับความหอมความสวยงามของธรรมชาติบ้าง....
“เดี๋ยวไวท์ขอไปซิ้อต้นกุกลาบในตลาดนะครับ”
“อืม....รีบไปรีบกลับนะ...”
ผมมั่นใจแล้วว่าไวท์จะช่วยให้บ้านที่เงียบเหงาหลังนี้กลับมามีชีวิตอีกครั้ง....แน่นอน...
"เสียงใครทำอะไร...เสียงดังแต่เช้าครับป๊า”
“ป๊าให้เค้าปลูกเรือนเพราะชำ....นิดหน่อย”
“อ่อ...ป๊า...กัปว่าจะลองลงไปดูของในตลาดมาตุนไว้หน่อย....ป๊าเอาไรไหมครับ”
“ไม่เอา...รีบไปรีบกลับนะ”
“ครับ”
.....ตลาด....กาญจนี....
“ต้นกุหลายสีม่วงนี้ต้นกี่บาทครับลุง....”
“ต้นเดียวหกสิบ...ถ้าหลายต้นก็ต้นละ35 พ่อหนุ่ม”
“โหยสามสิบไม่ได้เหรอลุง...ผมเอาสักสามสิบต้น...”
“อะๆๆๆ...ลุงให้ละกัน...แล้วเอารถมาขนไหม...”
“เอามาสิลุง...”
“งั้นรอนะ...ลุงเรียนไอ้ลายมาช่วยขน”
“ครับ”
“อ่อ...รถอยู่ไหนครับ...”
“อยู่ด้านโน้นครับ…อ่อ...คะคุณ...อ่อ...คะคุณใส่เสื้อกลับด้าน”
“อ่อ...555 ขะขอโทษทีผมรีบไปหน่อย”
“ไม่เป็นครับ...ผมก็เคยนะ..แต่น่าอายกว่าคุณอีก...ผมติดกระดุมผิด...แถมยังใส่ผิดด้านเหมือนคุณด้วย...”
“คุณไม่ใช่คนที่นี่เหรอ...ผมไม่เคยเห็น”
“ครับ..ผมเพิ่งมาทำงานกับคุณเจษ...อ่อ..ไร่มะระตรงสุดชอยครับ”
“อ่อ..ผมเคยผ่านนะ...แต่ไม่ค่อยชอบกินมะระ...ก็เลยไม่ได้ไปอุดหนุน...”
“ครับ...”
“แล้วนี่คุณชื่ออะไร...ผมชื่อลาย....”
“ผม...ชื่อไวท์ครับ”
“ยินดีที่ได้พบกันนะครับ ไวท์...”
“เช่นกันครับ”
ผมกับลายช่วยกันขนดอกกุหลาบขึ้นรถ....แต่เนื่องจากรถผมเล็กเกินไปจึงไม่สามารถขนกุหลาบทั้งหมดได้ในครั้งเดียว...ลายจึงอาสาขับรถอีกคันไปส่งให้...ลายเป็นผู้ชายผิวเข้ม ผมเกรียนๆ...คุยเก่ง...ผมได้เพื่อนใหม่แล้ว....
“คุณเจษครับ...นี่ลายลูกชายลุงสนเจ้าของไร่กุหลาบในตลาดครับ”
“สวัสดีครับคุณ”
“ยินดีต้อนรับนะครับ…ตายสบายเลย...ผมขอตัว...”
“ครับ”
“ลายว่านะ...ข้างทางเข้าน่าจะมีดอกไม้ปลุกนะไวท์...จะได้ช่วยให้รถผ่านไปมาได้เห็นว่ามีโรงงานมะระอยู่ข้างในนี้...ดีกว่าปล่อยให้หญ้าขึ้นรกแบบนั้น....”
“ผมไม่อนุญาตให้ใครทำอะไรหรือปลูกอะไรในไร่ของผมทั้งนั้น!!!....ผมไล่คุณออกตั้งแต่เมื่อวาน...วันนี้ทำไมยังเสนอหน้า...ในบ้านผมอีก !!...”
“คุณเจษให้ผมอยู่...และคุณก็ไม่มีสิทธ์มาสั่งผม...ผมไม่ใช่ทาสของคุณ!”
“หน้าด้าน!!”
“เห้ยยย!!...พูดกันดีๆ ก็ได้...ทำไมต้องด่าด้วยว่ะ”
“ที่นี่บ้านผม...ตรงนี้เป็นที่ของผม...ผมมีสิทธิ์...ที่จะทำอะไร...มีสิทธิ์ที่จะให้ใครอยู่หรือไล่ใครออกก็ได้!!!” “ละลายกลับไปก่อนนะ..ไว้พรุ่งนี้ไวท์จะไปหาที่ร้านนะ”
“งั้นลายไปละนะ...ไวท์เองระวังตัวละ..อยู่ใกล้หมาบ้าเดี๋ยวจะติดเชื้อ!!!”
“อะไอ้....ไอ้!!!...”
“ผมขอตัว” ผมหันหลังจะเดินเข้าบ้าน...แต่นายน้อยกลับปาต้นกุหลาบของผมลงพื้นอย่างไม่ใยดี...ผมเข้าไปแย่งดอกกุหลาบต้นนั้น...เพื่อให้เค้าหยุดการกระทำบ้า ๆ แบบนั้นแต่เหมือนจะไม่สำเร็จ...ผมกลับสะดุดขาตัวเองล้ม...ที่แย่ไปกว่านั้นคือ...ปากของผมกับนายน้อยแตะกันแน่น....วินาทีของการสัมผัส...เหมือนทุกอย่างหยุดนิ่ง....มีเพียงแค่ลมหายใจที่ส่งเสียงตอบโต้กัน“
สัมผัสแรกถึงจะไม่ได้ตั้งใจแต่มันต้องมีสัมผัสต่อมาอีกแน่ๆ เลยค่ะ อิอิ อดใจรอกัน้าาาาาาาาาาาาา ^^
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
