Slenderman ตำนานปีศาจไร้หน้า

        ในคืนนั้นที่ไทม์หลับไป มีสิ่งมีชีวิตที่แปลกประหลาดเข้ามาในห้องของเขา มันข่วนรูปที่อยู่ในกรอบ

จนขาดเป็นทางยาว พร้อมมีเลือดออกมาไหลเป็นทางยาว มันขบฟันเล็กน้อย ก่อนที่ขาของมันจะไปชน

เข้าไปโคมไฟ ทำให้ได้ยินเสียงของเจ้าของบ้านที่กำลังเริ่มจะตื่น ไทม์ตื่นขึ้นจากนิทรา เขามองสิ่งมีชีวิต

สุดแปลกตรงหน้าจนตาค้าง เขาร้องไม่ออก ก่อนจะเอาไฟฉายมาเปิดกระพริบใส่มันรัวๆ มันรีบกระโดด

ออกทางหน้าต่างทันที เขารีบเดินไปทางระเบียง มันวิ่งเข้าไปในป่าแล้วหันมาทางเขาแล้วขบไฟใส่ 

เขาหายใจหอบ กล้องในห้องของเขาจับภาพมันไว้ได้ เขารีบปิดหน้าต่างแล้วล็อกทันทีแล้วรีบวิ่งลงไป

ปิดประตูหลังเเละหน้าต่างทุกบานทันทีเท่าที่จะทำได้เร็ว..

      ไทม์ เปิดกล้องวีดิโอดู เขารู้แล้วว่า...พวกเขาเหล่านี้มีจริงอย่างที่เพื่อนบ้านบางคนเล่าให้ฟัง 

เขาเปิดไฟหลังจากแน่ใจแล้วว่าล็อกประตูหน้าต่างหมดเเล้ว แล้วค่อยเปิดกล้องขึ้นมาเพื่ออัดเสียง

และภาพในสิ่งที่เขากำลังพูด

      "ผม...ผมเพิ่งรู้ว่าพวกมันมีจริง ... และวันนี้เมื่อเช้าผมได้รับโทรศัพท์จากเพื่อน ...เพื่อนของผมมี

น้ำเสียงกังวลก่อนจะพูดคำพูดที่ทำให้ผมเริ่มตระหนักถึงเรื่องจริง ' ไทม์ นายหายไปตั้ง 3 วันเต็ม '

ผมนึกถึงเมื่อคืนที่ผมรถน้ำมันหมด แล้วเดินไปขอความช่วยเหลือจาก หญิงเจ้าของบ้านคนหนึ่ง

พอผมได้รับความช่วยเหลือ เธอก็บอกว่าค้างที่ก่อน กว่าช่างซ่อมจะว่างคงต้องรอพรุ่งนี้...ผมจึงค้างที่นั่น

ที่ห้องนอนรับเเขก พอตื่นขึ้นมาอีกที .... ผมได้ยินเสียงพูดคุย ผมเดินลงมาก่อนจะเห็นเจ้าของบ้านยืน

คุยกับชายแปลกหน้าทั้งสามที่อายุน่าจะราวๆ 17-18 ปี จากนั้นเธอก็ฉีกหน้าออกมาเป็นหญิงสาวที่มีตา

ข้างซ้ายเป็นนาฬิกา .... พวกนั้นจับผมได้ก่อนจะพาไปในที่ที่ไม่รู้จัก ต่แจรกนั้นก็ได้ยินเสียงของใครบาง

คนเสียงเย็นชามาก ก่อนที่พวกนั้นจะจับผมไปอีกห้องๆหนึ่ง...หลังจากนั้นผมก็หลับไป...ตื่นขึ้ยมาอีก

ทีมาโผล่ที่ห้องตัวเองแล้ว...แถมซวยซ้ำยังมาเจอเจ้าตัวประหลาดที่มีชื่อว่า The Rake อีกต่างหาก

นับจากนี้ ผมจะย้ายออกไปอยู่ที่ถนนสาย 34 เพื่อความปลอดภัยในตัวผมเอง...."

     เขากดบันทึกวีดิโอ แล้วเอาส่งไปให้เพื่อนของเขาพร้อมคลิปแนบที่ถ่ายเจ้าตัวนั้นได้...

     เช้าวันต่อมา เวลา 7:00 AM. 

    เขาเดินทางมาที่มหาวิทยาลัย ก่อนที่เพื่อนของเขาจะรีบวิ่งกรูมาหา ตอนนี้เขาอยู่ในสภาพขอบตา

ดำ เหมือนคนนอนไม่พอ 

    มาร์ค : ไทม์ ไทม์ ! เราเห็นวีดิโอที่นายส่งมาให้แล้ว 

    เเจ็ค : ว่าแล้วว่าตลอดสามวันนายหายไปไหน...ให้ตายเถอะเพื่อน ! นายเพิ่งเจอสิ่งที่นับในล้านคนจะ

    เจอ !

   สตีฟ : เออ..นายถ่ายเจ้าสัตว์ประหลาดนั่นไว้ได้ด้วย ทุกคนได้ดูหมด นั่นไงพากันซุบซิบกันใหญ่...

   บีน : เฮ้อ...ค่อยยังชั่ว ที่นายยังรอดมาได้นะ 

   เขาพยักหน้าเบาๆ แล้วเดินเข้าห้องเรียนไป เขามองผู้คนรอบข้าง ก่อนจะหยิบเเว่นมาใส่เพื่อปิดบัง

รอยคล้ำใต้ตา แต่ยังไงซะ ตอนนี้ไม่มีใครคุยกับเขาเลย...

     ไทม์ : ทำไมไม่ใครมาคุยกับฉันเลย...

     มาร์ค : นายรู้อะไรมั้ยว่า...นายเข้าไปเกี่ยวเรื่องพวกนี้แล้วต่อจากนี้ไม่มีใครเข้าใครหรือเข้าไปยุ่ง

    กับนายอีก...

    ไทม์ : เพราะอะไร..?

    มาร์ค : เพราะนายกลายเป็น The Proxy ไปแล้ว หลังจากนั้นนายก็จะมีสภาพจิตใจย่ำแย่ลงไป

    จนกลายเป็นคนโรคจิตในที่สุด ...

       โรคจิตเหรอ....ผมจะกลายเป็น...เเบบนั้นเหรอ...!?

      มาร์ค : แต่จริงๆ ก็ไม่ทุกคนหรอก...นะ...ฉันได้ฟังเรื่องราวของคนคนหนึ่ง เขากลายเป็นพวก

     The Proxy แต่ไม่ถึงกับโรคจิตเขายังมีสติ แต่เเค่หลุดออกมาไม่ได้เท่านั้น...

     ไทม์ : แล้วนายรู้ได้ยังไง?!

     มาร์ค: อ้อ........เเค่....อ่านในเว็บบอร์ดน่ะ..

   มาร์คยิ้มแล้วเดินจากไปทันที ทิ้งไว้เพียงความสงสัยตรงหน้าของไทม์ที่ยังคงลอยอยู่เจือจาง...