The seasons change ฤดูที่แตกต่าง

เขียนโดย Madammeaw

วันที่ 3 มีนาคม พ.ศ. 2559 เวลา 21.47 น.

8 ตอน

0 วิจารณ์

9,509 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 3 มีนาคม พ.ศ. 2559 22.17 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

8) ฤดูที่แตกต่าง 8 (จบซีซั่น1)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ฤดูที่แตกต่าง………..เปลวไฟ ใจคน และเวลา

“ฟ้าฝ่า!!!!!!!!!!!!!!!!!”เสียงผู้หญิงคนนึงกรีดร้องขึ้นมา ผู้คนในงานต่างพากันวิ่งหนีไปคนละทิศละทาง สายฟ้าที่ผ่าลงมาบวกกับแรงลมส่งผลให้ไฟที่ไหม้ลุกลามไปทั่วอาคารไม้สีขาว อย่างรวดเร็ว เกลพยายามขยับตัวออกจากเปียโนที่ทับร่างของเธอแต่ก็ไม่เป็นผล ความร้อนทำให้เหงื่อไหลไปทั่วร่างเปียกชุ่ม

“มารช์…….มา….มารชช์อยู่ไหน”เกลเรียกร้องหาคนรักอย่างน่าเวทนา

มารช์ฝ่าดงผู้คน และ กองเพลิงวิ่งไปที่เวทีแต่ก็ถูกมือๆนึงรั้งไว้ซะก่อน

“ออกไปจากที่นี่กัน คุณจะไปไหนอีกเร็วไฟไหม้แรงมาก ไม่แน่อาคารจะถล่มก็ได้นะ” เฟียตพยายามดึงมารช์ให้ออกจากอาคารไปพร้อมกับตนเอง

“ฉันจะไปหาเกล…..เกล!!!!”มารช์ผลักเฟียตออกและวิ่งผ่าเข้าไปในกองเพลิงทันที

และพบร่างของเกลนอนอยู่

“เกลผมมาช่วยแล้วนะ” มารช์ยกเศษไม้และเปียโนออกจากร่างที่ไร้สติของเกลมีรอยไฟครอกและเลือดอยู่เต็มร่างของเธอไปหมด

“มะ…..มารช์”

“เกลได้สติแล้วหรอ อดทนไว้นะผมจะพาคุณออกไป”

“ฉะ……ฉันเจ็บเหลือเกิน…..”

“อดทนไว้นะเกล อดมนไว้” มารช์อุ้มเกลฝ่ากองเพลิงออกมา

แต่ไม่ทันได้ไปถึงไหนฟ้าก็ผ่าลงมาอีกครั้งทำให้ทั้งสองกระเด็นออกไปคนละทิศละทาง คานไม้ของอาคารถล่มลงมาราวกับพระเจ้าจะกลั่นแกล้งก็ไม่ปาน เสาไม้ต้นหนึ่งทับร่างของมารช์ไปครึ่งแต่นั้นยังไม่เท่ากับที่เกลได้รับ หลังคาของอาคารร่วงลงมาทั้งแผงฝั่งร่างของเธอ มารช์ผลักเสาไม้ออกจากตัวของเขาและตะเกียดตะกายไปหาเกล “ช่วยด้วย……….ใครก็ได้ช่วยที”มารช์ตะโกนขอความช่วยเหลือแต่ก็ดูจะไร้วี่แววของหน่วยกู้ภัย มีแต่ควันไฟ และไฟที่กำลังโหมกระหน่ำอยู่รอบข้างเขา มารช์พยายามยกแผ่นไม้ที่ทับเกลออกแต่แรงของเขาตอนนี้แค่เดินก็อาจจะไม่รอดด้วยซ้ำได้แต่กุมมือเกลและบอกเธอให้อดทน

“คุณต้องไม่เป็นไรนะเกล เราจะต้องปลอดภัย อดทนไว้นะ”

“มะ….มารช์ ฉะ…….ฉันดีใจที่ได้รู้จักนาย ”

“เกลรอผมก่อนนะผมจะไปตามหน่วยกู้ภัย”

“ไม่ต้องหรอก มารช์ ไม่มีใครมาช่วยหรอก”

“เดี๋ยวก็มีคนมาช่วยนะ คุณต้องไม่เป็นไร”

“มารช์อย่าปลอบใจเราเลย”

“ไม่เราต้องอยู่ด้วยกันอีกนาน”

“ตลอดเวลาที่ผ่านมาเราไม่เคยรู้สึกเสียใจเลยสักนิดที่ได้รักมารช์ มารช์เป็นคนเดียวที่เรารักและอยากอยู่ด้วยไปตลอด แม้เราจะไม่อยู่แล้วเราก็ยังรักมารช์”

“เราจะต้องได้อยู่ด้วยกันคุณจะต้องไม่ไปไหน”

“มารช์ไม่ต้องกลัวนะฉันไม่ไปไหนหรอก ใจของฉันจะอยู่กับมารช์ตลอดไป”

“ใจของผมก็จะอยู่กับคุณตลอดไป”

“มารช์….ทำไมท้องฟ้ามืดอย่างนี้เราไม่เห็นหน้ามารช์แล้ว เราไม่เห็นหน้ามารช์แล้ว”