ปิ๊งรักนายบ้านไร่

 

 

 

 

 

 

 

“เฮ้อ เสร็จสักที” แก้วยกมือปาดเหงื่อหลังจากทำความสะอาดห้องพักห้องสุดท้ายของวันนี้เสร็จ

 

 

 

 

 

“ทำงานเนียบดีนิ” โทโมะเดินเข้ามาดูความเรียบร้อยพูดขึ้น

 

 

 

 

 

“เฮ้ย คุณโทโมะเข้ามาไม่ให้ซุ่มไม่ให้เสียงตกใจหมด” แก้วที่ยืนอยู่สะดุ้งตกใจที่ได้ยินเสียง

 

 

 

 

 

“ขวัญอ่อนยังกับผู้หญิงไปได้” โทโมะหลีตาจับสังเกต

 

 

 

 

 

“บ้าเหรอครับผมผู้ชายแท้ๆฮะ” แก้วรีบปฏิเสธทันที ใครกันแน่เหมือนผู้หญิงอ่ะไอ้ตุ๊ด

 

 

 

 

 

“อ่อเหรอออ” โทโมะลากเสียงยาว มองตั้งแต่หัวจรดเท้าแก้ว ทำหน้าทำตาเชื่อมาก

 

 

 

 

 

“เอ่อว่าแต่คุณโทโมะมีอะไรรึป่าวครับ” แก้วเห็นท่าไม่ดีรีบเปลี่ยนเรื่องทันที

 

 

 

 

 

“ฉันแค่มาดูว่านายทำงานเป็นไงบ้าง” โทโมะตอบ

 

 

 

 

 

“เสร็จเรียบร้อยดี ถ้าไม่มีไรแล้วผมไปพักเที่ยงก่อนนะฮะ” แก้วบอกก่อนจะรีบเดินออกจากห้องนี้ให้ไว แต่โทโมะไวกว่าคว้าแขนแก้วไว้ได้ทัน แก้วได้แต่ทำหน้าซีดเผือก

อะไรกันอีกว่ะจะจับผิดอะไรฉันอีกกกกก

 

 

 

 

 

“มีไรรึป่าวฮะ” แก้วถาม

 

 

 

 

 

“ฉันมีเรื่อง…” ยังไม่ทันที่โทโมะพูดจบก็มีเสียงหนึ่งแทรกขึ้นมาก่อน

 

 

 

 

 

“คุณโทโมะครับเห็นนายรึป่าวครับ” ลูกน้องคนหนึ่งวิ่งกระหืดกระหอบเข้ามาหาโทโมะท่าทางรีบร้อน

 

 

 

 

 

“มีอะไรรึป่าว” โทโมะปล่อยแขนแก้ว ก่อนจะถาม

 

 

 

 

 

“คือเมียผมปวดท้องคลอดแล้วพอดีผมยังให้อาหารโคนมไม่เสร็จเลยจะมาลานายหัวครึ่งวันน่ะครับ” ลูกน้องคนนั้นบอกอย่างกล้าๆกลัว

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรพาเมียนายไปหาหมอเถอะ เดี๋ยวผมบอกป๊อปปี้ให้” โทโมะบอก

 

 

 

 

 

“ขอบคุณครับขอบคุณจริงๆ” ลูกน้องก้มหัวสองสามรอบ โทโมะเพียงพยักหน้ารับก่อนลูกน้องจะวิ่งออกไป

 

 

 

 

 

“นี่ไปช่วยงานผมหน่อยสิ” โทโมะหันไปคุยกับแก้วที่ตอนนี้ยืนเหวออยู่

 

 

 

 

 

“งาน งานไรเหรอฮะผมพึ่งทำงานของผมเสร็จยังไม่ได้พักทานข้าวเลยนะฮะ” แก้วตอบตามความจริง ตอนนี้ฉันหิวไส้จะขาดอยู่แล้ว

นะเฟ้ยยย

 

 

 

 

 

“แปปเดียวน่า เดี๋ยวทำงานนี้เสร็จผมให้พักสองชั่วโมงเลยอ่ะ” โทโมะอ้อนวอนแก้วที่ทำท่าว่าจะไม่ยอมช่วยจึงเพิ่มเวลาพักให้อีกหนึ่งชั่วโมงเป็นสองชั่วโมง

 

 

 

 

 

“อ่ะๆงานอะไรครับ” แก้วเบือนหน้าหนีสายตาอ้อนวอนของโทโมะก่อนจะยอมตกลง

 

 

 

 

 

“ง่ายๆให้อาหารโคนมแปปเดียวเอง”

 

 

 

 

 

“อ่ะๆอยู่ที่ไหนอ่ะพาไปสิครับ” แก้วบอก โทโมะยิ้มพอใจก่อนจะเผลอจับมือแก้วเดินไปที่รถเพื่อไปที่ฟาร์มโคนม ทำให้แก้วที่เดินตามมาข้างหลังอย่างเงียบๆมองมือตัวเองที่โดนจับอยู่เขินๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ทางด้านฟางที่นั่งรอแก้วมาทานข้าวเที่ยงอยู่นั่น ก็ไม่เห็นแก้วมาสักทีก็สังหรณ์ใจว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับแก้วรึป่าว ก็รีบก้มหน้าก้มตากินข้าวเพื่อจะได้ไปหาแก้ว

 

 

 

 

 

“หิวขนาดนั้นเลยเหรอ เดี๋ยวก็ติดคอหรอกค่ะ” ผู้หญิงหน้าตาน่ารักคนหนึ่งยืนแก้วน้ำมาให้ ฟางมองอย่างงงๆ

 

 

 

 

 

“น้ำค่ะ” เธอบอกก่อนยืนน้ำให้แล้วยิ้ม

 

 

 

 

 

“เอ่อขอบคุณครับ” ฟางรับมาก่อนเอ่ยขอบคุณน้ำเสียงแอ๊บแมน

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรค่ะฉันชื่อพิมนะ เป็นพนักงงานดูแลงานรีสอร์ทนี้” พิมแนะนำตัวเองให้ฟางรู้จัก

 

 

 

 

 

“ฉัน เอ้ยผมชื่อโฟมครับเป็นพนักงงานทำความสะอาด” ฟางแนะนำตัวเองกลับบ้าง

 

 

 

 

 

“หืม พนักงานทำความสะอาดงั้นเหรอค่ะ” พิมทำหน้าตาตกใจ นายหัวคิดไงเอาผู้ชายมาทำงานนี้เนี้ย อืมแต่จะว่าไปนายนี่ก็ตัวเล็กคง

ทำงานในไร่ไม่ไหวล่ะมั้ง ส่วนหน้าตาก็หว๊านหวาน น่ารักดีอ่ะ

พิมคิดในใจก่อนจะส่งยิ้มไปให้ฟางอย่างเป็นมิตร ฟางพยักหน้าเบาๆแล้วยิ้มให้ก่อนจะกินข้าวต่อ

 

 

 

 

 

“รีบกินไปไหนค่ะเดี๋ยวก็ติดคอหรอก” พิมยังพูดไม่ทันขาดคำ ฟางสำลักข้าวทันที

 

 

 

 

 

     แคกๆ

 

 

 

 

 

“เอ้ยขอโทษๆ น้ำๆ” พิมรีบยื่นแก้วน้ำให้ฟาง

 

 

 

 

 

“เกือบตายแนะ ฮ่าๆ” ฟางบอกแล้วหัวเราะออกมา

 

 

 

 

 

“เอ่อ ผมอิ่มแล้วเดี๋ยวขอไปหาเพื่อนก่อนนะฮะ” ฟางยิ้มให้ก่อนจะขอตัวออกไปตามหาแก้ว พิมได้มองตามยิ้มๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่นายเดี๋ยวให้อาหารตรงนี้เสร็จก็ไปพักได้ล่ะ” โทโมะพูดพรางตักหญ้าให้โคนม เมื่อไม่ได้ยินเสียงแก้วตอบก็หันไปมอง ก่อนตาเบิกกว้างเมื่อเห็นแก้วกำลังเป็นลม ก็รีบวิ่งเข้าไปแต่รับไม่ทัน

 

 

 

 

 

“เห้ยย ระวังตรงนั้นมัน…” ยังไม่ทันที่โทโมะพูดจบ

 

 

 

 

 

     แผละ

 

 

 

 

 

แก้มก็ล้มลงทับกองขี้โคไปแล้ว

 

 

 

 

 

“แหวะ เฮ้ๆนายตื่นสิๆ” โทโมะเอาแก้วออกมาจากกองขี้โค แล้วเขย่าตัวแก้วให้ตื่น แต่ไม่มีท่าทีว่าแก้วจะตื่น จึงตัดสินใจอุ้มแก้วขึ้น

 

 

 

 

 

“เอาว่ะ เดี๋ยวไปอาบน้ำก่อนล่ะกัน” โทโมะพาแก้วกลับมาที่บ้านพักของตัวเอง ก่อนจะจัดการกับเสื้อผ้าตัวเองแล้วก็ของแก้ว มือหนาค่อยๆปลดกระดุมเสื้อของแก้ว เผยให้เห็นสเตรัดหน้าอก

 

 

 

 

 

“เห้ย น่ะนี่มัน…” โทโมะรีบหันหน้าหนีทันที ชิบแล้วไงยัยนี่เป็นผู้หญิงจริงๆด้วย แล้วจะปลอมตัวมาทำไมฟ้ะ แต่เอาเถอะรีบเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ก่อนเหม็นจะตายอยู่แล้วเฟ้ยย

ถ้าเธอตื่นมาเมื่อไหร่นะโดนหนักแน่!

โทะโมะจัดการเปลี่ยนเสื้อผ้า ถอดวิก แล้วก็เช็ดตัวให้เรียบร้อย ก่อนจะเดินเข้าครัวไปทำอาหารเผื่อแก้วตื่นมาจะได้ทานเลย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

**********************************************************

มาอัพเรีื่องนี้ต่อ แต่งงงๆมึนๆแหะ555555555555 ไม่ไหวแล้วเพลีย ว่าจะลบเรื่องนี้เพราะคิดพล็อตไม่ออกแล้ว 5555555555555 เดะดูอีกที 

ฝากเรื่องนี้ด้วยฮับ