คนสุดท้าย

วันต่อมา

โทโมะ:คุณเลขา เข้ามาพบผมหน่อย

ฟาง:ค่ะ

ฟางเดินเข้ามาพบโทโมะตามที่โทโมะสั่ง

ฟาง:มีอะไรหรอค่ะ

โทโมะ:เพื่อนคุณเป็นไงบ้าง

ฟาง:เพื่อน??

โทโมะ:ก็เพื่อนคุณไง

ฟาง:คนไหนหรอคะ

โทโมะ:ก็แก้วไง แก้วเป็นไงบ้าง

ฟาง:อ๋อ ก็ตั้งแต่ตื่นมาฟางก็ไม่เห็นแก้วแล้วค่ะน่าจะไปกองถ่ายตั้งแต่เช้ามืดแล้วมั้งค่ะปกติแก้วก็ไปกองถ่ายก่อนฟางตื่นตลอดเลย

โทโมะ:พอๆ พูยาวเลยนะ

ฟาง:ว่าแต่แก้วเป็นอะไรหรอคะ 

โทโมะ:เป็นเพื่อนกันทำไมไม่รู้ ออกไปได้แล้ว

ฟาง:ค่ะ

ฟางเดินออกมานั่งคิดว่าแก้วเป็นอะไรสักพักโทโมะก็เดินออกมา

โทโมะ:วันนี้ผมไม่เข้ามาที่นี่แล้วนะ เลื่อนนัดให้หมด

ฟาง:แต่วันนี้มีประชุมสำคัญนะคะ

โทโมะรีบเดินออกไปไม่สนใจเสียงโวยวายของฟาง

กองถ่าย

ป๊อปปี้:เท้าบามขนาดนี้ยังจะมาทำงานอีก

แก้ว:ไม่เป็นไรหรอกค่ะ แค่นี้เอง

ป๊อปปี้:เธอควรจะห่วงตัวเองนะ

เอี๊ยดดดดดดดดด

ป๊อปปี้:นายนี่อีกแล้วหรอ เค้าเป็นแฟนเธอหรือไง

แก้ว:ป่าวนะคะ

ป๊อปปี้ถามแก้วเมื่อได้ยินเสียงรถและโทโมะกำลังเดินมาทางแก้ว

แก้วเดินไปหาโทโมะทันทีกลัวจะมาก่อความวุ่นวายในกอง

แก้ว:มาทำอะไรที่นี่กลับไปได้แล้ว

โทโมะไม่พูดอะไรนั่งลงไปกับพื้นพร้อมเอามือจับข้อเท้าแก้ว

แก้ว:ทำอะไรของนายเนี่ย ไม่อายบ้างหรือไง

โทโมะ:ใครให้เธอมาทำงาน

โทโมะบีบเท้าแก้วทำให้แก้วรู้สึกเจ็บเลยต้องเอามือจับไหล่โทโมะไว้ไม่ให้ล้ม

แก้ว:ปล่อยนะ ฉันเจ็บ

โทโมะ:เจ็บแต่ก็มาทำงานเนี่ยนะ

โทโมะพูดพร้อมลุกขึ้นมายืนแล้วจับมือแก้วไว้

แก้ว:มันเรื่องของฉัน

โทโมะ:ใช่มันเรื่องของเธอ มันจะไม่เกี่ยวกับฉันเลยถ้าเธอไม่ทำให้ฉันเป็นห่วง

แก้ว:พูอะไรของนาย

โทโมะ:ช่างมันเถอะ ฉันยังไม่เข้าใจตัวเองเลย 

แก้ว:นายกลับไปได้แล้ว

โทโมะ:ฉันไม่เสียเวลายกเลิกประชุมทั้งหมดเพื่อมาหาเธอให้เธอไล่ฉันกลับหรอกนะ เธอต้องไปกับฉัน

แก้ว:ไม่

ป๊อปปี้ที่ยืนฟังอยู่นานเดินเข้ามาหาแก้ว

ป๊อปปี้:ฉันว่าเธอไปกับเค้าเถอะ กลับไปพักผ่อนซะหายเมื่อไหร่ค่อยกลับมาทงาน

แก้ว:แต่.....

โทโมะ:หัวหน้าเธอสั่งก็ฟังสิ

ป๊อปปี้:ไปเถอะ

แก้ว:ก็ได้ค่ะ