เกมแค้น...เดิมพันรัก

9.8

เขียนโดย Kzlovepf

วันที่ 16 เมษายน พ.ศ. 2559 เวลา 09.45 น.

  67 ตอน
  135 วิจารณ์
  64.11K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 19 มิถุนายน พ.ศ. 2559 00.29 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

22) สงสารเหลือเกิน

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

เฟย์: พี่ฟาง บอกเฟย์ได้รึยัง

 

 

 

ฟาง: วันนี้ สองแม่ลูก มาที่บ้าน บุกเข้ามาอาละวาด แล้วคุณประภัสสรก็ไปพูดว่าแม่ พูดว่า พูดเรื่องตาย บอกว่า ลูกตาย ทำให้แม่ช็อค 

 

 

 

 

เฟย์: ทำไมต้องทำกันขนาดนี้ด้วย จิตใจทำด้วยอะไร 

 

 

 

 

ฟาง: เฟย์พี่คิดว่า ช่วงนี้ พอแม่ออกจากโรงพยาบาล ให้แม่ไปพักผ่อนที่ไหนสักที่ เฟย์ลางานได้มั้ย 

 

 

 

 

 

 

 

เฟย์: ได้ เดี๋ยวเฟย์จะลางาน สักพัก แล้วพี่ฟางล้ะ 

 

 

 

 

ฟาง: พี่คงต้องจัดการ กับเรื่องนี้อีกเยอะ!! 

 

 

 

 

เฟย์: พี่ฟาง พอเถอะ ถ้าเค้าไม่อยากให้เราอยู่ เราก็ไปอยู่กันที่อื่นก็ได้ ไม่ต้องทนอยู่แล้ว นะ เฟย์กลัวว่าแม่จะเป็นอันตรายอ่ะ 

 

 

 

 

ฟาง: พี่ขอจัดการกับเรื่องนี้ก่อนนะ แล้วเรื่องที่เฟย์ขอ พี่จะบอกอีกที ไปดูแม่เถอะ ไป 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: คุณแม่คุณเข้าห้องพิเศษไปแล้วนะ  เมื่อกี้พยาบาลมาถาม ผมเลย จองห้องพิเศษ 

 

 

 

 

ฟาง: ขอบคุณมากนะค่ะ 

 

 

 

ป๊อบ: เอ่องั้นผม ขอแนะนำหน่อยนะ นี่เขื่อน เป็นหมอเพื่อนผม 

 

 

 

 

เขื่อน: สวัสดีครับ 

 

 

 

 

ฟาง: ค่ะ 

 

 

 

ฟาง: นี่ก็น้องสาวฉันค่ะ ชื่อเฟย์ 

 

 

 

 

เฟย์: สวัสดีค่ะ 

 

 

 

ป๊อบ: สวัสดีครับ 

 

 

 

เฟย์: หมอ หมอออกเวรแล้วไม่ใช่เหรอค่ะ ทำไม 

 

 

 

เขื่อน: อ่อ ผมลืมของไว้นะ ก็เลยกลับมาเอา 

 

 

 

 

เฟย์: อ่อ ค่ะ 

 

 

 

 

ฟาง: แล้วนี่จะออกเวรแล้วรึยัง 

 

 

 

 

เฟย์: อืม ใกล้แล้วล่ะ เดี๋ยวเฟย์อยู่เฝ้าแม่เอง พี่ฟางกลับบ้านไปก่อนก็ได้ 

 

 

 

 

ฟาง: พี่เฝ้าเอง เฟย์กลับไปอาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้าที่บ้านเถอะ 

 

 

 

 

เฟย์: เอางี้ พี่ฟางกลับเอาเสื้อผ้าให้เฟย์ เดี๋ยวเฟย์อยู่เอง 

 

 

 

 

ฟาง: แล้วงานเราล่ะ 

 

 

 

 

เขื่อน: เออ เอาอย่างนี้ก็ได้ครับ เดี๋ยวระหว่างรอเฟย์ออกเวร เดี๋ยวผมอยู่เฝ้าให้ก็ได้ 

 

 

 

 

เฟย์: อย่าเลยค่ะ เกรงใจเปล่าๆ 

 

 

 

เขื่อน: ไม่เป็นไร โอเค ตกลงตามนี้นะครับ ป๊อบ ไปส่งคุณฟางซิ 

 

 

 

ป๊อบ: อ่อ อืม คุณไม่ต้องหาวงนะ เพื่อนผมไว้ใจได้ 

 

 

 

ฟาง: เอ่อ...ก็ได้ งั้นเดี๋ยวพี่จะรีบมานะ 

 

 

 

เฟย์: อืม 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: คุณโอเคขึ้นแล้วใช่มั้ย 

 

 

 

 

ฟาง: ถ้าฉันบอกคุณ ว่าไม่ค่อยโอเคล่ะ 

 

 

 

ป๊อบ: เป็นอะไรรึเปล่า ไม่สบายใจอะไรอีก 

 

 

 

ฟาง: หลายเรื่องค่ะ ชั่งมันเถอะ รีบไปกันเถอะค่ะ 

 

 

 

 

 

         เมื่อขับรถมาถึงประตูรั้วฟางก็พูดขึ้น

 

 

 

 

ฟาง: ส่งฉันแค่นี้แหละ เดี๋ยวถ้าเนยเห็นคุณอยู่กับฉัน ต้องเป็นเรื่องอีกแน่ 

 

 

 

 

ป๊อบ: แต่ผม... (ยังไม่ทันจะพูด ฟางก็ลงไปจากรถแล้ว) 

 

 

 

 

ประพล: เดี๋ยว ทำไมทำแบบนี้ 

 

 

 

ฟาง: ทำอะไรอีก 

 

 

 

ประพล: แล้วทำอะไรน้องกับประภัสสรล่ะ สภาพดูไม่ได้เลย 

 

 

 

 

ฟาง: พ่อลองถามสองคนนั้นดูนะ ว่าทำไม ตัวเองถึงต้องเป็นแบบนั้น ถ้าเค้าไม่มาทำแม่หนู ก่อน หนูคงไม่ทำเค้าสองคนขนาดนั้นหรอก  พ่อนี้ก็แปลกนะ หูเบาเหมือนเดิม ใครพูดนิด แต่งหน่อย ก็เชื่อไปทุกอย่าง หึ 

 

 

 

      เพี๊ยะ 

 

 

 

 

 

 

ประพล: แกจะก้าวร้าวเกินไปแล้วนะฟาง ฉันเป็นพ่อแกนะ 

 

 

 

 

ฟาง: แล้วพ่อเคยเห็นหนูเป็นลูกบ้างมั้ย (พูดจบฟางก็รีบเดินไป) 

 

 

 

 

          ป๊อบปี้ที่แอบดูอยู่ก็อดสงสารฟางไม่ได้ เมื่อเห็นประพลเข้าไปในบ้านแล้ว ป๊อบปี้ก็รีบตามไปที่บ้านหลังเล็ก 

 

 

 

 

 

ป้าสายใจ: คุณหนูคุณผู้หญิงเป็นยังไงบ้างค่ะ 

 

 

 

ฟาง: ปลอดภัยแล้วค่ะ ป้าค่ะ ป้าไปพักเถอะค่ะ หนูไม่อยากให้ป้าเป็นอะไรไปอีกคน 

 

 

 

ป้าสายใจ: แต่คุณหนูค่ะ ป้า

 

 

 

ฟาง: ไปเถอะค่ะ ป้าโดนเค้าทำร้ายเหมือนกัน ไปนอนพักเถอะค่ะ ฟางขออยู่เงียบๆคนเดียว 

 

 

 

 

ป้าสายใจ: ค่ะ ป้าไปก็ได้ค่ะ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา