เกมแค้น...เดิมพันรัก

 

 

 

 

ป๊อบ: จะรีบไปไหน หาปาล์มอยู่เหรอ 

 

 

 

ฟาง: ใช่ 

 

 

 

ป๊อบ: ทุกคนออกไปข้างนอกกันหมด หาไปก็เสียเวลา 

 

 

 

ฟาง: ไม่มีอะไรแล้วใช่มั้ย 

 

 

 

ป๊อบ: ผมมีเรื่องอยากคุยกับคุณ 

 

 

 

ฟาง: แต่ฉันไม่อยากคุยกับคุณ 

 

 

 

 

       ป๊อบปี้รีบคว้ามือฟางแล้วขึ้นไปบนห้องของตัวเองแล้วปิดประตูล็อคทันที ทำให้ฟางตกใจไม่ใช่น้อย และแอบหวั่นๆกลัวว่า ป๊อบปี้จะทำเรื่องแบบนั้น 

 

 

 

ฟาง: คุณ คุณจะทำอะไรอ่ะ !!!

 

 

 

 

ป๊อบ: หึ กลัวเหรอ ! กลัวเป็นด้วยเหรอ ! 

 

 

 

ฟาง: ต้องการอะไร 

 

 

 

ป๊อบ: ออกไปจากบ้านนี้ซะ 

 

 

 

ฟาง: นี่! ชั้นเพิ่งมาอยู่ที่นี้ได้วันเดียวเอง จะไล่กันแล้วเหรอ ห้ะ ไม่ใจร้ายไปหน่อยเหรอ 

 

 

 

 

ป๊อบ: ผมรู้เรื่องทุกอย่างหมดแล้ว 

 

 

 

 

ฟาง: รู้แล้วยังไง 

 

 

 

 

ป๊อบ: ผมไม่เห็นว่าน้องผมไปทำอะไรให้น้องคุณเลย มีแต่น้องคุณที่ทรยศ หักหลังน้องผมอ่ะ 

 

 

 

 

ฟาง: ทำไม น้องชั้นทรยศน้องคุณตรงไหน หักหลังยังไง!!! 

 

 

 

 

ป๊อบ: ฟังให้ดีนะ!! น้องของคุณ สวมเขาให้น้องของผม หึ แล้วแม่ผมก็จับได้ไงว่าน้องของสาวของคุณแอบทำอะไรลับหลังน้องผม (จับไหล่ทั้งสองข้างแล้วพูด) 

 

 

 

 

 

ฟาง: น้องชั้นไม่ใช่คนแบบนั้น หึคุณไม่ได้รู้อะไรเลยด้วยซ้ำ หูเบาทั้งพี่ทั้งน้อง แม่คุณเนี้ยร้ายไม่เบาเลยนะ แอบตามสืบเรื่องน้องสาวชั้น หึฉันว่านะการฟังความข้างเดียวมันก็ไม่ต่างอะไรจากคนโง่นักหรอก 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: งั้นคุณก็บอกมา!! ว่าปาล์มไปทำอะไรให้น้องสาวคุณ !! ทำอะไรยังไง ผมจะได้รู้ไงว่าความอีกข้างจากคุณคืออะไร 

 

 

 

 

 

ฟาง: หึ แล้วถ้าชั้นไม่บอกล่ะ อย่าลืมสิว่าเราเพิ่งจะเริ่มเล่นเกมกันเอง จะรีบจบไปไหน น้องคุณยังรักชั้นไม่มากพอเลย จะให้ฉันหยุดได้ไงเล่า

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ฟาง!! คุณจะไม่จบจริงๆใช่มั้ย อย่าทำให้ผมเกลียดคุณเลย 

 

 

 

 

 

ฟาง: เกลียดไปเลย เพราะชั้นเองก็ไม่ได้รู้สึกพิษสวาทอะไรคุณเหมือนกัน 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ผมขอถามคุณจริงๆ คุณต้องการมันจบยังไง บอกผมมา บอกผมมา 

 

 

 

 

 

ฟาง: หึ!!รอดูเองล่ะกัน !!! (ผลักป๊อบปี้ออกแล้วออกไปจากห้อง) 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

เฟย์: ฮโหลพี่ฟาง 

 

 

 

ฟาง: ว่าไงเฟย์ 

 

 

 

 

เฟย์: ไหนว่าจะมา แล้วตกลงจะมากี่โมง

 

 

 

 

ฟาง: พี่ว่า พี่คงไม่ได้ไปแล้วล่ะ โทษทีนะเฟย์ 

 

 

 

 

เฟย์: อ่อ ค่ะๆ 

 

 

 

 

 

 

         จู่ๆก็มีเสียงโทรศัพท์

 

 

 

 

นม: คุณหนูค่ะ คุณแม่โทรมาค่ะ

 

 

 

 

ป๊อบ: ครับๆผมจะลงไปเดี๋ยวนี้..... ฮโหลครับแม่

 

 

 

 

 

แม่: ฟังแม่ให้ดีนะ แม่จะไปอังกฤษแล้วก็จะพาน้องไปด้วย ไปหลายวัน เราต้องช่วยแม่ ทำยังไงก็ได้ให้ผู้หญิงคนนั้น ออกไปจากบ้านเราให้ได้ เราทำได้นะ เพื่อน้องเรา ลูกทำได้ใช่มั้ย 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ผม....ผม

 

 

 

 

 

 

แม่: แม่กลับไป ต้องไม่มีผู้หญิงที่ชื่อฟางอยู่ที่บ้าน แค่นี้นะ