เกมแค้น...เดิมพันรัก

9.8

เขียนโดย Kzlovepf

วันที่ 16 เมษายน พ.ศ. 2559 เวลา 09.45 น.

  67 ตอน
  135 วิจารณ์
  64.12K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 19 มิถุนายน พ.ศ. 2559 00.29 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

53) มาทำอะไร แผนกสูติ!

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

         ฟางออกจากห้องพักของเค้าแล้วเดินไปดูปาล์มที่ห้องปลอดเชื้อ ภายในใจของฟางตอนนี้ เค้าอยากเจอปาล์ม อยากขอโทษ เค้าไม่อยากให้ชีวิตปาล์มจบลงแบบนี้ ฟางค่อยๆเข้าไปก็เห็นปาล์มนอนอยู่ หัวของปาล์มถูกผ้าพันไว้รอบๆ มีเครื่องช่วยหายใจอยู่ที่จมูก ฟางร้องไห้ออกมา ฟางรู้สึกผิดมาก ฟางค่อยๆว่างมือลงที่แขนของปาล์ม 

 

 

 

ฟาง: อึก อย่าเป็นอะไรไปเลยนะ นายต้องตื่นขึ้นมานะ อึก ชั้นขอโทษ

 

 

 

 

           หลังจากเยี่ยมปาล์มเส็จฟางก็เดินไปเรื่อยๆ ฟางเดินมาหยุดที่หน้าแผนกสูติเพราะเป็นทางผ่านกลับไปยังห้องพักของผู้ป่วย ฟางเห็นคนเป็นครอบครัว มีพ่อแม่ลูกเดินผ่านไปผ่านมา บางคนผู้หญิงก็ท้องโตแต่มีสามีดูแลอย่างใกล้ชิด ฟางเห็นภาพพวกนั้นก็ก้มลงมองที่หน้าท้องพร้อมเอามือลูบไปมาก่อนจะ สะบัดหัวเล็กน้อยให้เลิกคิดแล้วเดินไป แต่เมื่อฟางเดินไปแค่ไม่กี่ก้าว ป๊อบปี้ก็เดินมาพอดี ทั้งคู่มองหน้ากัน ก่อนที่ป๊อบปี้จะเดินผ่านฟางไป ไม่แม้แต่จะทัก ฟางเองก็ถอนหายใจแล้วเดินไปเช่นกัน 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ปาล์ม ตื่นขึ้นมาเถอะนะ พี่ และทุกคยรอนายอยู่นะ นายต้องสู้นะปาล์ม นายต้องสู้นะ 

 

 

 

 

เขื่อน: ป๊อบ

 

 

 

ป๊อบ: เขื่อนมีไรว่ะ 

 

 

 

เขื่อน: เมื่อกี้เห็นเดินสวนกันกับคุณฟาง ได้คุยกันมั้ย 

 

 

 

ป๊อบ: คุยไรอ่ะ ไม่มีอะไรจะคุย 

 

 

 

เขื่อน: กูขอคุยไรกับมึงหน่อยดิ 

 

 

 

 

ป๊อบ: อื้อ (ออกมาคุยด้านนอก) มีไรว่ะ

 

 

 

 

เขื่อน: กูถามมึงตรงๆเลยนะ ตอนนั้นช่วงที่คุณฟางหายไปมึงหายไปกับเค้ารึเปล่า

 

 

 

ป๊อบ: ถ้ามึงจะพูดเรื่องผู้หญิงคนนั้น กูไม่ตอบนะ เพราะกูจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับผู้หญิงคนนั้นอีกแล้ว ผู้หญิงที่ทำให้คนในครอบครัวกูต้องเจ็บถึงสองคน ต่อไปไม่ต้องพูดกับกูเรื่องเค้าอีกนะ 

 

 

 

เขื่อน: แต่

 

 

 

ป๊อบ: พอกันทีเขื่อน เรื่องระหว่างกูกับเค้า มันไม่มีวันเป็นไปได้ตั้งแต่แรกแล้ว เค้าทำทุกอย่างเพราะอยากจะแก้แค้น แค่นั้น ต่อไปกูกับเค้าก็คงเหมือนคนแปลกหน้า ที่เดินสวนกันไปมา ไม่มีความจำเป็นที่กูจะไปยุ่งกับเค้าอีกแล้ว 

 

 

 

 

เขื่อน: มึงคิดดีแล้วเหรอ 

 

 

 

ป๊อบ: อื้อ เดี๋ยวกูจะมาดูปาล์มใหม่อีกทีนะ ขอไปดูแม่ก่อนเผื่อจะตื่นแล้ว 

 

 

 

เขื่อน: อื้อ ไปเถอะ 

 

 

 

 

 

 

 

           พอฟางกลับมาถึงในห้องฟางพยายามกลั้นน้ำตาเอาไว้ แล้วเดินเข้าไปร้องไห้ในห้องน้ำ ฟางนึกถึงเรื่องระหว่างเค้ากับป๊อบปี้ และเหตุการณ์เมื่อกี้ ทั้งๆที่เดินสวนกันเค้าไม่แม้แต่จะหยุดคุย หรือทัก ฟางนึกถึงตอนที่เค้าไล่เธอ ก็ยิ่งเสียใจมากกว่าเดิม 

 

 

 

เฟย์: พี่ฟาง เป็นอะไรรึเปล่า เข้าไปนานจัง

 

 

 

ฟาง: ปะ เปล่า เปล่าเฟย์ พี่กำลังจะออกไปแล้ว 

 

 

 

 

เฟย์: เฟย์เห็นพี่ฟางเข้ามาถึงก็เข้าห้องน้ำไปนานเลย เป็นห่วงนะ แล้วไปดูปาล์ม แล้วเจอคุณ

 

 

 

ฟาง: เฟย์ ต่อไปอย่าพูดเรื่องเค้าอีกนะ พี่ขอร้อง 

 

 

 

 

เฟย์: เฟย์ขอโทษนะพี่ฟาง เฟย์ 

 

 

 

 

ฟาง: ชั่งมันเถอะ พี่อยากนอนแล้วอ่ะ 

 

 

 

เฟย์: ค่ะ 

 

 

 

เขื่อน: สวัสดีครับ 

 

 

 

เฟย์: หมอ 

 

 

 

เขื่อน: คุณฟางเป็นไงบ้างครับ 

 

 

 

ฟาง: อ่อ ก็ดีขึ้นแล้วค่ะ 

 

 

 

เขื่อน: ผมมาเยี่ยมนะครับ ช่วงนี้ผมเป็นหมอประจำตัวปาล์มในช่วงนี้ ก็เลยไม่ได้เป็นหมอเวร ก็ไม่ได้ดูแลคุณฟางเลย น่าเสียดายนะครับ

 

 

 

   เฟย์กับฟางหันมามองหน้ากัน ฟางนึกแล้วโล่งอกเพราะถ้าเขื่อนรู้อาการของฟาง ต้องเอาไปบอกป๊อบปี้แน่นอน 

 

 

 

 

ฟาง: ไม่เป็นไรหรอกค่ะ อย่าคิดมากเลย ว่าแต่ที่มาเนี้ย ไม่ได้มาดูคนไข้คนเดียวใช่มั้ยค่ะ คงจะมาตามคุณพยาบาลใช่รึเปล่า 

 

 

 

 

เขื่อน: รู้ทันผมด้วย 

 

 

ฟาง: ฟางอยากให้หมอพาน้องฟางไปทานอะไรหน่อยได้มั้ยค่ะ เฟย์ยังไม่ได้กินอะไรเลย อยู่เฝ้าฟางตลอดเลย 

 

 

 

เฟย์: แล้วพี่ฟางล่ะ จะอยู่กับใคร 

 

 

 

 

ฟาง: พี่ อยู่ได้ไปเถอะ หมอค่ะ ฝากด้วยนะค่ะ 

 

 

 

 

เขื่อน: ยินดีครับ ไป

 

 

 

 

เฟย์: แน่ใจนะ เฟย์เป็นห่วงอ่ะ เดี๋ยวหกล้มขึ้นมาจะแย่นะ 

 

 

 

 

ฟาง: พี่ดูแลตัวเองได้ เราไปเถอะ รีบๆพาไปเลยค่ะหมอ 

 

 

 

 

เขื่อน: ครับ ไปคุณ 

 

 

 

 

 

 

 

 

            ฟางขึ้นมานอนดูทีวีบนเตียง แต่สายตากลับมองออกไปนอกหน้าต่าง ฟางค่อยๆเอามือลูบท้องไปมาก่อนจะคุยกับลูกน้อยในท้อง 

 

 

 

 

ฟาง: หนูจะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายน้า แต่จะเป็นยังไงแม่ก็รักหนูนะ 

 

 

 

 

 

เขื่อน: แล้วคุณฟางจะออกจากโรงพยาบาลวันไหน 

 

 

 

เฟย์: ก็คงอีกวันสองวันนะค่ะ 

 

 

 

เขื่อน: อ่อ คุณอยากกินอะไร 

 

 

 

เฟย์: อะไรก็ได้ค่ะ 

 

 

 

 

 

 

        วันต่อมา วันนี้หมอให้ฟางไปที่แผนกสูติ เพื่อทำการตรวจพัฒนาการ การเจริญเติบโตของเด็ก และเช็คอายุครรภ์ รวมถึงเช็คร่างกายของฟางกับเด็กในท้อง เฟย์ต้องไปเข้าเวร เฟย์บอกจะไปด้วย แต่ฟางยืนยันว่าไปคนเดียวได้ ให้เฟย์ไปทำงาน เฟย์ก็ไม่รู้จะทำยังไง ก็ต้องไปทำงาน ฟางมานั่งรอหมอตรวจในชุดคนไข้ มีผู้หญิงท้องแก่มานั่งข้างๆรอตรวจเหมือนกับฟาง ฟางก็หันไปมองแล้วยิ้มๆเพราะข้างๆมีลูกสาวของเค้านั่งอยู่เป็นเพื่อน 

 

 

 

 

....: ท้องแรกเหรอค่ะ 

 

 

 

ฟาง: ค่ะ อ่อ ใช่ค่ะ 

 

 

 

....: พี่ก็ว่าแล้ว ดูไม่เหมือนคนท้องเลย แล้วกี่เดือนแล้วค่ะ 

 

 

 

ฟาง: ไม่แน่ใจเหมือนกันค่ะ น่าจะยังไม่ถึงเดือนนะค่ะ แล้วนี่ลูกคนสาวเหรอค่ะ 

 

 

 

....: ค่ะ ลูกสาวคนแรก ส่วนในท้องลูกชายค่ะ 

 

 

 

ฟาง: แล้วจะกี่เดือนแล้วค่ะ 

 

 

 

 

....: ก็ประมาณ 7 เดือนได้แล้วค่ะ 

 

 

 

 

ฟาง: ใกล้คลอดแล้วนิค่ะ ยินดีด้วยนะค่ะ 

 

 

 

 

 

....: ค่ะขอบคุณค่ะ 

 

 

 

...: คุณหมอเรียกตรวจแล้วรึยัง

 

 

 

...: ยังเลยค่ะ 

 

 

 

        ฟางเห็นสามีของคนที่เธอคุยด้วยเดินมาหาภรรยาของเค้ากับลูกของเค้าก็ยิ้มออกมา ในความน่ารัก ทั้งคู่ดูแลกันดีมาก พอพยาบาลเรียกชื่อไปตรวจสามีก็ประคองภรรยาเค้าห้องตรวจไปด้วยกัน เธอนึกถึงตัวเอง ว่าคงจะไม่มีวันนั้น ลูกเธอคงไม่ได้ รับรู้ถึงความรู้สึกแบบนี้ 

 

 

 

 

 

 

แม่ป๊อบ: แม่อยากไปหาน้อง 

 

 

ป๊อบ: ครับ เดี๋ยวผมพาไป

 

 

 

พ่อป๊อบ: คุณไหวนะ 

 

 

 

แม่ป๊อบ: ไหวค่ะ ชั้นไหว 

 

 

 

         ทั้งสามคนเดินไปห้องที่ปาล์มนอนอยู่ แต่มันต้องผ่านแผนกสูติ เมื่อป๊อบปี้กำลังจะเดินผ่านไป พยาบาบก็เรียกชื่อจริงของฟาง แล้วฟางก็เดินเข้าไปพอดี ป๊อบปี้ ชะงักมองว่าใช่ธนันต์ธรญ์ คนเดียวกันรึเปล่า แต่ก็ไม่เห็น ก็เลยเดินไป

 

 

 

 

 

 

           พ่อกับแม่เค้าไปหาปาล์มป๊อบปี้กำลังจะเดินไปร้านกาแฟ ใกล้ๆกับแผนกสูติ ฟางออกมาจากห้องตรวจพอดี ป๊อบปี้หันไปเห็นฟางออกมาจากห้องตรวจพอดี ก็หยุดอยู่ฟางเดินก้มหน้าลูบท้องมาเรื่อยๆจนเงยหน้าขึ้นแล้วเห็นป๊อบปี้ยืนอยู่ตรงหน้า ก็ตกใจมา!  ฟางพยายามจะเดินหนี และ หลีกไป ป๊อบปี้คว้ามือฟางไว้ 

 

 

 

 

ป๊อบ: มาทำอะไร! 

 

 

 

ฟาง: .... (พยายามจะดึงมือตัวเองกลับ) 

 

 

 

ป๊อบ: ถามว่า มาทำอะไรแถวนี้ ! 

 

 

 

ฟาง: ปล่อย! 

 

 

 

ป๊อบ: ไม่จนกว่าจะบอก 

 

 

 

ฟาง: มาเดินเล่น มาสูดอากาศข้างนอก 

 

 

 

ป๊อบ: ไม่เชื่อ! เมื่อกี้เธอออกมาจากห้องตรวจ เป็นอะไร ! 

 

 

 

ฟาง: ! (ตกใจที่ป๊อบปี้เห็น) 

 

 

 

ป๊อบ: ชั้นถามว่าเข้าไปทำอะไร บอกมา! 

 

 

 

ฟาง: จะอยากรู้ไปทำไม มันเป็นเรื่องของชั้น ไม่เกี่ยวอะไรกับคุณ!!!  กรุณาปล่อยด้วยค่ะ 

 

 

 

    ป๊อบปี้นิ่งไปฟางใช้จังหวะนั้นเอามือเค้าออกแล้วรีบเดินออกไปทันที ป๊อบปี้มองฟางสลับกับห้องตรวจ มันเป็นห้องตรวจแผนกสูติ ฟางออกมาจากห้องนั้น ป๊อบปี้หันหลังกลับ แล้วรีบวิ่งตามฟางไป ดักหน้าฟาง 

 

 

 

 

ป๊อบ: เดี๋ยว! 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา